เคาหงี
เคาหงี (เสียชีวิต ค.ศ. 263) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า สฺวี่ อี๋ (จีน: 許儀; พินอิน: Xǔ Yí) เป็นขุนพลของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน มีตำแหน่งเป็นขุนพลรักษาค่ายใหญ่ (牙門將 หยาเหมินเจี้ยง) เป็นบุตรชายของเคาทูขุนพลผู้มีชื่อเสียงของวุยก๊ก
เคาหงี (สฺวี่ อี๋) | |
|---|---|
| 許儀 | |
| ขุนพลรักษาค่ายใหญ่ (牙門將 หยาเหมินเจี้ยง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 263 | |
| กษัตริย์ | โจฮวน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 263 |
| บุตร | สฺวี่ จง |
| บุพการี |
|
| ญาติ | สฺวี่ ติ้ง (ลุง) |
| อาชีพ | ขุนพล |
| บรรดาศักดิ์ | โหมวเซียงโหว (牟鄉侯) |
ประวัติ
แก้บ้านเกิดบรรพบุรุษของเคาหงีคืออำเภอเจากุ๋น (譙縣 เฉียวเซี่ยน) เมืองไพก๊ก (沛國 เพ่ย์กั๋ว) ซึ่งปัจจุบันคือนครปั๋วโจว มณฑลอานฮุย[1] บิดาของเคางหงีคือเคาทู (許褚 สฺวี ฉู่) นายทหารองครักษ์ของขุนศึกโจโฉในช่วงปลายยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออกและภายหลังเป็นขุนพลของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊ก หลังเคาทูเสียชีวิต เคาหงีได้สืบทอดบรรดาศักดิ์โหมวเซียงโหว (牟鄉侯) ของบิดา
ในปี ค.ศ. 263 สุมาเจียวผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งวุยก๊กสั่งให้ยกทัพใหญ่ 3 ทางบุกรัฐจ๊กก๊กที่เป็นรัฐอริของวุยก๊ก เคาหงีติดตามมาในทัพของจงโฮยผู้เป็นขุนพลพิทักษ์ภาคตะวันตก (鎮西將軍 เจิ้นซีเจียงจฺวิน) จงโฮยนำกำลังพล 100,000 นายเข้าอาณาเขตของจ๊กก๊กผ่านหุบเขาเสียดก๊ก (斜谷 เสียกู่; ทางตะวันตกเฉียงใต้ของอำเภอเหมย์ มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) และหุบเขาล่อก๊ก (駱谷 ลั่วกู่; ทางตะวันตกเฉียงใต้ของอำเภอโจวจื้อ มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) จงโฮยสั่งให้เคาหงีให้นำกำลังทหารล่วงหน้าไปแผ้วทางและซ่อมแซมเส้นทาง โดยจงโฮยยกทัพหลักตามมาด้านหลัง เมื่อจงโฮยยกพลมาถึงสะพานแห่งหนึ่ง ปรากฏว่าพื้นสะพานมีรอยแตกทำให้เท้าม้าก้าวร่วงลงรอยแตกนั้น เนื่องจากจงโฮยนั้นถืออาญาสิทธิ์ในการบัญชาทหารในภูมิภาคกวนต๋ง (關中 กวานจง) มีอำนาจในการชี้เป็นชี้ตาย จึงสั่งให้ประหารชีวิตเคาหงีฐานที่ทำภารกิจล้มเหลวทันที เคาหงีนั้นเป็นบุตรชายของเคาทูผู้เป็นองครักษ์และขุนพลคนสนิทของผู้นำวุยก๊ก 3 รุ่นแรกคือโจโฉ โจผี และโจยอย แต่เคาหงีก็ไม่ได้รับการละเว้นโทษ การเสียชีวิตของเคาหงีจึงทำให้ทหารทุกคนตกตะลึงอย่างมาก[2]
บุตรชาย
แก้เคาหงีมีบุตรชายชื่อสฺวี่ จง (許綜) ได้สืบทอดบรรดาศักดิ์โหมวเซียงโหวของบิดาในช่วงต้นศักราชไท่ฉื่อ (泰始; ค.ศ. 266-274) ในรัชสมัยของจักรพรรดิสุมาเอี๋ยนแห่งราชวงศ์จิ้นตะวันตก[3]