Romul i Rem

Trojanski junak Eneja je posle pada Troje dugo lutao po svetu, i napokon je svoje utočište pronašao u Italiji, u Laciju, gde je osnovao grad Albu Longu.

Posle smrti Eneja, Alba Longom su vladali njegovi potomci, a kada je na presto došao Enejev potomak Numitor, sa prestola ga je svrgnuo brat Amulije. Po preuzimanju prestola, Amulije je ubio Numitorovog sina, a njegovu kćerku Reu Silviju poslao u hram boginje kućnog ognjišta Veste. Amulije je Reu Silviju postavio za „vestalku“ - sveštenicu Veste, jer je znao da se „vestalke“ ne smeju udavati, pa će Numitor ostati bez potomaka koji bi jednom mogli zatražiti pravo na presto Alba Longe.

I mada je Rea Silvija bila sveštenica u nju se zaljubio bog rata Mars, i ona mu je rodila blizance - Romula i Rema. Kada je kralj Amulije saznao šta se dogodilo, bojeći se da će mu braća preuzeti presto, naredio je da se pošalju niz reku.

Nakon nekoga vremena pastir Faustul je, čuvajući svoja stada, prolazio pored pećine na brdu Palatinu iznad Tibera, i spazio gde vučica doji dva mala dečaka. Pričekao je da ih vučica nahrani i da se udalji od pećine, a onda je ušao i odneo dečake u svoju kolibu. Aka Larencija, žena Faustula je odlučila da ih usvoji jer oni nisu imali dece, i nazva ih Romul i Rem. Faustul ih je, uz pomoć svoje žene Ake Larencije, odgojio, a da nije ni znao da su to sinovi boga Marsa i vestalinke Ree Silvije, dečaci kojima je sudbina odredila da budu osnivači grada Rima. ^[1] Na taj način su odgajani, kad su se zamomčili odlazili su u šumu da love, ali nisu zapostavljali ni stado, ni kuću. Stičući tako snagu tela i duha, ne samo da su bili sposobni da se bore sa zverima, nego su i napadali razbojnike i potom delili pastirima ono što bi od razbojnika oteli. Sa grupom mladića koja je svakim danom bila sve veća delili su dobro i zlo.

Razbojnici su, ljuti zbog gubitka plena, postavili zasedu i dok je Romul uspeo da se odbrani zgrabili su Rema i zarobljenog ga predali kralju Amuliju. Njihova glavna optužba je bila ta da su ih napali na Numitorovoj zemlji i da su tu, okupivši mladiće, pljačkali kao neprijatelji. Tako je Rem predat Numitoru da bi ga on kaznio. Faustul se potajno nadao da gaji kraljevsko potomstvo jer je znao da su po kraljevoj naredbi dečaci „ubijeni“, a sa tim se podudaralo vreme kad ih je on usvojio. Ali nije hteo da pre vremena otkrije stvar, sem ako se to ne bi slučajno dogodilo, ili ako na to ne bi bio prinuđen nevoljom. Podstaknut strahom, on otkri stvar Romulu. A i Numitor je doznao da su mu to unuci i tako se sa svih strana plela zamka kralju. Romul nije krenuo odmah u napad na kralja, nego je naredio pastirima da idu raznim putevima i da u određeno vreme izvrše napad na kralja. Rem je iz Numitorove kuće pomagao s drugom grupom mladića. Tako ubiše kralja. U početku nemira Numitor pozva mladiće Albe u tvrđavu da je drže pod zaštitom i da služe kao naoružana posada. Posle ubistva kralja Numitor sazva savet i otkri zločinstva brata prema njemu, poreklo unuka i najzad ubistvo tiranina, za koje je kao izvršioca označio sebe. Upavši u skupštinu sa svojim pristalicama, mladići pozdraviše dedu kao kralja, na šta je usledilo jednoglasno odobravanje celog saveta koji je Numitoru potvrdio vlast i autoritet vladara.

Posle nekog vremena Romula i Rema obuzeše želja da osnuju svoj grad na mestu na kojem su ostavljani i odgojeni. A bilo je i viška stanovništva. Kada je trebalo da se odluče ko će biti osnivač grada, pošto su bili blizanci nisu mogli po starešinstvu, nego su se dogovorili da onaj koji ugleda više ptica bude osnivač novog grada i time su odluku prepustili bogovima.

Romul se popeo na brežuljak Palatin, a Rem na Aventin, i bogovi tada odlučiše da Romul ugleda dvanaest, a Rem šest ptica, pa je tako Romulu pripala čast da osnuje novi grad. On se tada prihvati pluga i zaora brazdu oko brežuljka Palatina da bi izbačenom zemljom iz brazde odredio zidine budućeg grada. Rem, videvši maleni zemljani zid, a zavidan na brata, preskočio je „zid“, a Romul, koji nije mogao podneti poniženje da bilo ko, pa i rođeni brat nepozvan uđe u još nesagrađen grad, potegnu oružje i ubije Rema, govoreći mu: „Neka svako ovako prođe ko pređe moje zidove.“

Romul je, 21. aprila 753. godine pre nove ere ^[2], sam završio grad i dao mu ime Roma - Rim. Romul je postao prvi kralj grada Rome, i u to novo naselje primao je sve pastire iz okoline, lutalice, kao i izbeglice iz Lacija.

• Tit Livije - Istorija Rima - Prva knjiga. [Ed1H3r0]

• Osnivanje Rima