Ryan Giggs

Ryan Giggs

Pełne imię i nazwisko	Ryan Joseph Giggs
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1973 Cardiff
Wzrost	179 cm[1]
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1985–1987 Manchester City 1987–1990 Manchester United
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1990–2014 Manchester United 673 (114)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1989  Anglia U-16 1 (1) 1989  Walia U-18 3 (0) 1991  Walia U-21 1 (0) 1991–2007  Walia 64 (12) 2012  Wielka Brytania 4 (1) W sumie: 73 (14)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2014 Manchester United (tymczasowo) 2014–2016 Manchester United (asystent) 2018–2022 Walia
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Ryan Joseph Giggs (ur. 29 listopada 1973 w Cardiff jako Ryan Joseph Wilson) – walijski trener piłkarski i piłkarz Manchesteru United. Najbardziej utytułowany brytyjski piłkarz w historii.

Nominalnie był lewym pomocnikiem, ale mógł też grać na pozycji lewoskrzydłowego, środkowego pomocnika czy też cofniętego napastnika. Najlepszy piłkarz w Anglii sezonu 2008/09. 1 lutego 2011 roku został wybrany piłkarzem wszech czasów Manchesteru United^[2]. Od 15 stycznia 2018 selekcjoner reprezentacji Walii w piłce nożnej. Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).

Ryan Giggs urodził się w roku 1973 jako syn Lynne Giggs oraz Danny’ego Wilsona. Jego ojciec był rugbystą. W wieku siedmiu lat przeprowadził się do Manchesteru. Dwa lata później w czasie gry w piłkę został zauważony przez scouta Manchesteru City i Giggs rozpoczął grę w Deans. Następnie zaczął grać w Salford Juniors. W jednym z meczów tego zespołu zdobył sześć bramek. W roku 1985 rozpoczął treningi w szkółce piłkarskiej Manchesteru City, gdzie jego trenerem był Denis Schofield. W grudniu 1986 roku został zaproszony na testy do Manchesteru United, któremu kibicował jako dziecko^[3]. Uczęszczał do szkoły Moorside High w Manchesterze.

W wieku 16 lat Giggs podpisał amatorski kontrakt z Manchester United, a 30 listopada 1990, tuż po 17. urodzinach – profesjonalny. Zadebiutował w lidze 2 marca 1991, w meczu na Old Trafford przeciwko Evertonowi, kiedy to wszedł na boisko za Denisa Irwina. Jego debiut w wyjściowej jedenastce nastąpił jeszcze w tym samym sezonie w derbach Manchesteru. Strzelił wówczas jedyną bramkę meczu. Poprzez kontuzję Lee Sharpe’a na początku sezonu 1991/1992 Giggs otrzymał szansę regularnej gry w pierwszej drużynie. 29 kwietnia 2009 w półfinałowym meczu Ligi Mistrzów z Arsenalem Ryan Giggs odnotował osiemsetny występ w barwach United. Podczas swojej gry dla Czerwonych Diabłów Giggs zdobył wszystkie krajowe trofea: Puchar Ligi Angielskiej w 1992, 2006, 2009, Mistrzostwo Anglii w 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011 i 2013 oraz cztery Puchary Anglii w 1994, 1996 i 1999, 2004 roku. W latach 1999 i 2008 świętował wraz z drużyną zdobycie najbardziej prestiżowego klubowego trofeum na świecie – Pucharu Europy.

Przed rozpoczęciem sezonu 2001/2002 Giggs podpisał nowy, pięcioletni kontrakt z Manchester United, ucinając wszelkie spekulacje o jego odejściu z Old Trafford. 10 dni później, w meczu przeciwko Coventry City, Giggs strzelił gola, który ostatecznie zatwierdził siódmy mistrzowski tytuł mistrza Premiership dla jego drużyny.

Ryan Giggs świętował jubileusz 10-lecia gry w pierwszej drużynie Manchesteru United w towarzyskim meczu ze szkockim Celtikiem Glasgow rozegranym na Old Trafford 1 sierpnia 2001. W piątek, 23 sierpnia 2002 Giggs strzelił swoją setną bramkę w barwach Manchesteru United, zapewniając remis 2:2 w meczu z Chelsea na Stamford Bridge. Natomiast 29 września 2009 na Old Trafford strzelił swoją sto pięćdziesiątą bramkę w barwach Manchesteru United w meczu Ligi Mistrzów z VfL Wolfsburg. 16 stycznia 2011 roku, w 23 kolejce spotkań Premiership zagrał 600 mecz w lidze. Manchester United zmierzył się wtedy z Tottenhamem Hotspur, a mecz zakończył się remisem.

W lutym 2012 roku w wieku 38 lat podpisał umowę przedłużającą jego pobyt w klubie o kolejny rok^[4]. 4 lipca 2013 roku decyzją Davida Moyesa Giggs dołączył do sztabu szkoleniowego Manchesteru United jako grający trener, pozostając czynnym zawodnikiem^[5]. Sam Giggs powiedział, że niedługo planuje zrobienie licencji trenerskiej UEFA Pro^[5].

22 kwietnia 2014 roku Ryan Giggs objął funkcję tymczasowego menadżera „Czerwonych Diabłów” po zwolnieniu Davida Moyesa^[6], a jego asystentem został Paul Scholes^[7].

Po objęciu przez Louisa van Gaala funkcji menadżera Manchesteru United został jego asystentem. 23 maja 2016 roku po zwolnieniu Louisa van Gaala przestał pełnić rolę asystenta w klubie.

W nocy z 21 na 22 maja 2008, w zwycięskim dla Manchester United finale w Moskwie, Giggs został rekordzistą w liczbie rozegranych meczów dla Czerwonych Diabłów. Jednocześnie zdobył drugi w swojej karierze Puchar Europy. W czasie konkursu rzutów karnych był skutecznym egzekutorem „jedenastki”.

Giggs stał się najmłodszym piłkarzem pierwszej reprezentacji Walii, kiedy to wszedł na boisko w meczu przeciwko Niemcom w wieku 17 lat i 321 dni. Od tej pory był podstawowym zawodnikiem drużyny, grając dla niej przez 16 lat i strzelając w tym czasie 13 bramek. 30 lipca 2008 Giggs zdecydował o zakończeniu kariery reprezentacyjnej. Kapitan Wielkiej Brytanii Na IO 2012.

15 stycznia 2018 roku został selekcjonerem reprezentacji Walii. 20 czerwca 2022 zrezygnował ze stanowiska w związku z zarzutami o pobicie i przemoc wobec swojej byłej partnerki^[8]. .

^[10].

Jego ojciec Danny Wilson był rugbystą. Chociaż został ochrzczony jako Ryan Joseph Wilson, przyjął nazwisko panieńskie swojej matki z powodu rozwodu rodziców. Jest żonaty ze Stacey Cooke (ślub 7 września 2007) i ma dwójkę dzieci: córkę Liberty (ur. 10 kwietnia 2003) i syna Zacha (ur. 1 października 2006).

• 13 x Mistrz Anglii (1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011, 2013)
• 4 x Puchar Anglii (1994, 1996, 1999, 2004)
• 4 x Puchar Ligi Angielskiej (1992, 2006, 2009, 2010)
• 9 x Tarcza Wspólnoty (1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010, 2013)
• 2 x Liga Mistrzów (1999, 2008)
• 1 x Puchar Zdobywców Pucharów (1991)
• 1 x Superpuchar Europy (1991)
• 1 x Klubowe Mistrzostwa Świata (2008)

• 1 x Najlepszy piłkarz ligi angielskiej sezonu 2008/2009
• 2 x Najlepszy piłkarz ligi angielskiej młodego pokolenia: 1992, 1993
• 2 x Sportowa Osobowość Roku w Walii wg BBC (BBC Wales Sports Personality of the Year): 1996, 2009
• 1 x Sportowa Osobowość Roku w Wielkiej Brytanii wg BBC (BBC Sports Personality of the Year): 2009
• Jedyny piłkarz Manchesteru United, który grał we wszystkich wygranych sezonach Premier League przez ten klub i jedyny gracz, który ma na koncie 13 tytułów mistrzowskich
• Jedyny piłkarz Manchesteru United, który grał we wszystkich trzech wygranych rozgrywkach Pucharu Ligi Angielskiej
• Jedyny piłkarz, który strzelał gole w każdym sezonie Premier League odkąd powstała do 2013/2014.
• Najlepszy piłkarz wszech czasów Manchesteru United^[2]
• Jako piłkarz Manchesteru United nie otrzymał nigdy czerwonej kartki

Zobacz multimedia związane z tematem: Ryan Giggs

• Ryan Giggs profil w BBC
• Ryan Giggs w bazie National Football Teams (ang.)
• Ryan Giggs w bazie Soccerbase (ang.)