Murafa (wieś)

Murafa
	; Kościół w Murafie
Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Rejon	szarogrodzki
Wysokość	224 m n.p.m.
Populacja ; • liczba ludności	; 2739
Nr kierunkowy	+380 4344
Kod pocztowy	23530
	Położenie na mapie obwodu winnickiego Murafa
	Położenie na mapie Ukrainy Murafa
	48°45′59″N 28°13′05″E/48,766389 28,218056

Murafa, Murachwa lub Morachwa (ukr. Мурафа) – wieś na Ukrainie w rejonie szarogrodzkim obwodu winnickiego; nad Murafą.

Historia

Wzmiankowana już w XV wieku. Jadwiga Jazłowiecka wniosła w wianie Murafę kasztelanowi halickiemu Janowi Bełżeckiemu, a ich córka wojewodzie kijowskiemu Januszowi Tyszkiewiczowi. Po Tyszkiewiczach własność Potockich. Pod rozbiorami siedziba gminy Morachwa(inne języki) w powiecie jampolskim guberni podolskiej. W 1831 roku po Powstaniu listopadowym Murafa została skonfiskowana rodowi Dobków i przeszła na własność rządu rosyjskiego.

Pałac

murowany, dwukondygnacyjny pałac wybudowany w XVIII w. w stylu klasycystycznym przez Joachima Karola Potockiego^[1].

Kościół Dominikanów

Joachim Karol Potocki wybudował tu dla dominikanów barokowy kościół i klasztor (1772-1786)^[2].

Galeria

Murafa na litografii wg rysunku N. Ordy (1875)

Zobacz też

Przypisy

↑ RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 265-268, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
↑ Jerzy Kowalczyk, Późnobarokowe kościoły i klasztory diecezji kijowskiej i dekanatu bracławskiego", [w:] Sztuka Kresów Wschodnich Tom 3, IHS UJ, Kraków 1998, s. 22.

Bibliografia, linki

Marek Koprowski. W podolskiej krynicy wiary i polskości.
Morachwa albo Murachwa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 665 .
Murafa na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)

[Aftanazy-1] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 265-268, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[2] Jerzy Kowalczyk, Późnobarokowe kościoły i klasztory diecezji kijowskiej i dekanatu bracławskiego", [w:] Sztuka Kresów Wschodnich Tom 3, IHS UJ, Kraków 1998, s. 22.

[1]