lato (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈlatɔ], AS[lato]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pora roku, charakteryzująca się najwyższymi temperaturami; zob. też lato w Wikipedii
(1.2) daw. rok[1][2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Lato to najgorętsza pora roku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) chłodne / deszczowe / gorące / skwarne / upalne / zimne lato • długie / krótkie lato • latem / w lecie[3]
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pora roku
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. polecie n, letnik m, letnisko n, lata nmos, letniość ż
przym. letni, leciwy, letniskowy
przysł. letnio, latoś
przyr. -letni
związki frazeologiczne:
babie latona to jak na latoprzysłowia: gdy na Wincentego i nawrócenie Pawła pogoda świeci, spodziewajcie się dobrego lata, dziecigdy słońce przygrzewa na Jana Dobrego, spodziewać się można lata pogodnegokiedy w styczniu lato, w lecie zimno za tokiedy w styczniu rośnie trawa, marna w lecie jest potrawakwiecień plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę latakwiecień plecień, bo przeplata: trochę zimy, trochę latapo styczniu jasnym i białym będą w lato upałyświęty Michał lato przekichał
etymologia:
prasł. *lěto[4]
por. białor. лета, bośn. ljeto, bułg. лято, chorw. ljeto, czes. léto, kasz. lato, ros. лето, scs. лѣто, słc. leto i ukr. лі́то
uwagi:
(1.1) zobacz też: przedwiośniewiosnaprzedlecielatopoleciebabie latojesieńprzedzimiezima
zob. też lato w Wikicytatach
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rok
źródła:
  1.   Hasło „Lato, czyli ‚rok’” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
  2.   Hasło „lato” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
  3.   Porada „latem, czyli w lecie” w: Poradnia językowa PWN.
  4. Czy znane jest pochodzenie nazw pór roku? w: Poradnia językowa UŚ.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) stodoła
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Fiński - Fałszywi przyjaciele
źródła:
wymowa:
IPA[ˈla.to]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) (o pojęciu, znaczeniu) szeroki, rozległy
(1.2) obszerny, przestrzenny[1]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od latir
odmiana:
(1) lp lato m, lata ż; lm latos m, latas ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) en sentido latow szerokim pojęciu
synonimy:
(1.1) amplio
(1.2) dilatado, extenso, amplio
antonimy:
(1.2) breve
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) łac. latus
uwagi:
zobacz też: Indeks:Hiszpański - Fałszywi przyjaciele
źródła:
  1. Stanisław Wawrzkowicz, Kazimierz Hiszpański, Podręczny słownik hiszpańsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1993, ISBN 83-214-0925-3, s. 467.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) lato[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Òb lato lubi mie jachac na ferije do Wiôldżi Wsë.Latem lubię jechać na wakacje do Władysławowa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cząd rokù
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
babie lato
etymologia:
uwagi:
zobacz też: nôzymkzymklatojeséńprzedzëmazëma
źródła:
  1. Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bok, strona
(1.2) mat. bok
(1.3) przen. aspekt, strona
(1.4) rzad. przen. polit. stronnictwo[1]

przymiotnik

(2.1) książk. obszerny, szeroki
odmiana:
(1) lp lato; lm lati
(2) lp lato m, lata ż; lm lati m, late ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) da tutti i latize wszystkich stron, zewsządil lato di una medagliastrona medaluparenti dal lato di madrekrewni ze strony matki
(1.2) il lato di un triangolobok trójkąta
(1.3) il lato debolesłaba strona, słaby punktil lato politico di un romanzopolityczny aspekt powieści
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Włoski - Fałszywi przyjaciele
źródła:
  1. W. Meisels, Podręczny słownik włosko-polski. Wiedza Powszechna, Warszawa 2005.