Grzegorz Kalinowski , ur. 1966 w Warszawie. Pracował jako nauczyciel historii w Liceum im.Zamoyskiego, w Warszawie, dziennikarz radiowy i telewizyjny, także krytyk muzyczny i komentator sportowy. W wieku 50 lat debiutował jako pisarz. Jest autorem biografii sportowców, a także książek sensacyjnych.

Jako dziennikarz Grzegorz Kalinowski był korespondentem wojennym podczas konfliktu wewnętrznego w dawnej Jugosławii. Pracował w Nowej Telewizji Warszawa. ^[1] Przez wiele lat był komentatorem sportowym. Relacjonował wiele spotkań piłkarskich. Pracował dla platforma telewizyjna NC+, platformy N, Wizji TV oraz TVN; komentował rozgrywki piłkarskiej [[Liga Mistrzów|Ligii Mistrzów Mistrzów, Ligi Europy, Pucharu Polski oraz polskiej Ekstraklasy.

W 2017 roku podjął pracę w NC+. Pisał dla miesięcznika Tylko Rock.Jest redaktorem czasopisma Skarpa Warszawska i portalu Futbolfejs. Jest też autorem filmów dokumentalnych o sporcie oraz historii:

• współpracował z Krzysztofem Langiem przy tworzeniu scenariusza do filmu „Dyplomata”, 1993
• zrealizował też w 1994 roku z Grupą Filmową „Kontakt” Filmu dokumentalny WE WŁASNYM DOMU z cyklu IMPRESJE Z LAT 80-TYCH.
• Realizował też teledyski zespołów muzycznych takich jak: Brygada Kryzys, ^[2], Bakszysz, Falarek Band, Immanuel i Houk.

Jest żonaty. Ma dwóch synów: Józefa i Klemensa. Mieszka w Bukowinie Tatrzańskiej. Żona pracuje naukowo na Cambridge^[3].

1. Kici. Lucjan Brychczy-legenda Legii Warszawawraz z Wiktorem Bołbą, (Warszawa 2014) 2. Zawodowiecautobiografia kolarza wraz z Czesławem Langiem. (Warszawa 2014) 3. Pogromca grzeszników (Warszawa 2017) 4. Śledztwo ostatniej szansy (Warszawa 2018) 5. Śmierć frajerom cykl historycznych powieści sensacyjnych, których akcja toczy się na początku XX wieku.

1. Śmierć frajerom(Warszawa 2015) 2. Złota maska Warszawa 2015 3. Tajemnica skarbu Ala Capone Warszawa 2016 4. Wyrok Warszawa 2021 5. Na beczce prochu (Warszawa 2023)

Jan Kłossowicz, ur. 26.06. 1935, krytyk teatralny, historyk dramatu i teatru, tłumacz. Syn ppr. Kazimierza, poległego w Katyniu^[4]

Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim w r. 1959 Praca magisterska napisana pod kierunkiem Jana Kotta: Teoria i dramaturgia Witkacego została opublikowana „Dialogu” i zapoczątkowała stałą współpracę z tym miesięcznikiem.

Kierownik działów teatralnych i kulturalnych oraz recenzent w tygodnikach: „Przegląd Kulturalny” (1962-63), „Współczesność” (1969-71), „Literatura” (1971-90), „Spotkania” (1991-93). Recenzent teatralny tygodnika „Polityka” (1963-69), oraz miesięcznika „Przegląd Powszechny” (1989-1990 i 2004–2012). Współpracował jako kierownik lub doradca literacki z warszawskimi teatrami: Dramatycznym (1959-1963), Współczesnym (1969-1981) i Ateneum (1981-86), oraz z teatrem im. Osterwy w Lublinie (1987- 1990). W latach 1963-69 kierownik redakcji klasyki w Teatrze Telewizji.

Od r. 1960 należy do Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI) Od r. 1989, członek-współzałożyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
  

Autor kilkudziesięciu esejów i rozpraw na temat teatru i dramatu, publikowanych od r. 1959 w czasopismach polskich („Dialog”, „Teatr”) i zagranicznych („The Drama Revue”, „Journal of Dramatical Theory and Critisism”, USA, „Critique”, Francja), oraz kilkuset recenzji teatralnych i artykułów przedrukowywanych także w czasopismach zagranicznych (Wielka Brytania, USA, Francja, Niemcy, Kanada, Jugosławia, Rosja, Japonia). Tłumacz. Autor przekładów dramatów, eseistyki i prozy z angielskiego i francuskiego. Członek komitetu naukowego i współtwórca scenariuszy wystaw:

• Polski Teatr Współczesny (Tokio, 1960), Présences polonaises (Centre Pompidou, Paryż, 1983,
• 4 x Paryż (Galeria Zachęta, Warszawa, 1984),
• Europa, Europa (Kunst-und Ausstellungshalle, Bonn, 1994).

 * Teatr stary i nowy, (eseje krytyczne) Warszawa, 1973.

• Mrożek, Warszawa, 1980 (publikowany w wersji angielskiej i francuskiej).
• Mgliste sezony, (recenzje i szkice o teatrze), Warszawa, 1981
• Tadeusz Kantor (monografia) Warszawa, 1991 (przekłady.: niemiecki, Tübingen-Basel, 1995, arabski, Kair, 1996, czeski, Praha, 2017).
• Słownik teatru polskiego. Warszawa, 2002, Antologia dramatu polskiego.1945-2005, Warszawa 2007 (wybór 48 sztuk 38 autorów).

• Enciclopedia dello spettacolo, Milano, 1965, hasło: St. I. Witkiewicz,
• World Theatre, Toronto, 1986: rozdział: Poland, Le théâtre de la mort doit-il mourir?, w: Kantor l’artiste à la fin du XXe siècle, Paris, 1990:,
• Kantor’s Legacy, w: Hommage to Tadeusz Kantor, Supplement to „Journal of Dramatic Theory”, vol. X,;Lawrence, Kansas, 1995,
• La scène moderne, Encyclopédie mondiale des arts du spectacle, Paris, 1997 - wszystkie hasła dotyczące teatru polskiego.

• Z problemów literatury polskiej XX wieku. Warszawa, 1965: Samotność i uniwersalizm Witkacego,
• Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku, Warszawa, 1967 Tadeusz Miciński,
• Wprowadzenie do nauki o teatrze, Wrocław, 1978: Krytyka skorumpowana, Dziś Tadeusz Kantor, Kraków, 2014: Lekcja anatomii. Fabuły Kantora.

Kategoria:Członkowie Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Kategoria:Pisarze związani z Warszawą Kategoria:Polscy krytycy teatralni Kategoria:Urodzeni w 1935

• Enciclopedia dello spettacolo, Milano, 1965, hasło: St. I. Witkiewicz,
• World Theatre, Toronto, 1986: rozdział: Poland, Le théâtre de la mort doit-il mourir?, w: Kantor l’artiste à la fin du XXe siècle, Paris, 1990:,
• Kantor’s Legacy, w: Hommage to Tadeusz Kantor, Supplement to „Journal of Dramatic Theory”, vol. X,;Lawrence, Kansas, 1995,
• La scène moderne, Encyclopédie mondiale des arts du spectacle, Paris, 1997 - wszystkie hasła dotyczące teatru polskiego.

Kategoria:Członkowie Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Kategoria:Pisarze związani z Warszawą Kategoria:Polscy krytycy teatralni

"Akademia Telewizyjna TVP " to, upoważniniony do używania tej nazwy do realizacji projektów rynkowych: "Ośrodek Szkolenia i Rozwoju" (OSiR AT) - będący jednostką organizacyjną TVP SA odpowiedzialną za szkolenia wszystkich grup zawodowych zatrudnionych w TVP. Kursy te realizuje się w porozumieniu z innymi jednostkami organizacyjnymi TVP SA oraz we współpracy z wyższymi uczelniami, instytucjami naukowymi, a także organizacjami medialnymi. Akademia Telewizyjna organizuje także konferencje, seminaria szkoleniowe oraz projekty edukacyjne popularyzujące wiedzę. Nawiązuje też współpracę z bliźniaczymi instytucjami szkoleniowymi wielkich europejskich korporacji medialnych takich jak Akademia BBC, Instytut Dziennikarstwa Agencji Reuter, Akademia Europejskiej Unii Nadawców -EBU

W OSiR - AT dokonywane są analizy programowe, oceniające poziom zawodowy i merytoryczny produkcji poszczególnych redakcji i Anten TVP . Opracowywane są standardy etyczne i monitorowane przestrzeganie zasad zawodowych, badane i certyfikowane kompetencje, a także dokonywane analizy i opracowania medialne opisujące poziom profesjonalizmu i kwalifikacji zawodowych pracowników twórczych oraz współpracowników telewizji publicznej. Przy Akademii Telewizyjnej TVP funkcjonuje też komisja wydającą tzw. "karty ekranowe" - dokument potwierdzający uprawnienia i kwalifikacje antenowe wymagane od reporterów, prezenterów i lektorów. Działa Poradnia Językowa, koordynująca prace związane z ochroną języka polskiego w działalności programowej i pozaprogramowej TVP S.A. Akademia Telewizyjna prowadzi też działalność wydawniczą nastawioną głownie na druk materiałów dydaktycznych i rozważań medialnych.

W roku 1996 w Akademii Telewizyjnej powstał projekt „PiK-u” - Przeglądu i Konkursu Dziennikarskiego Oddziałów Terenowych TVP. Do roku 2016 odbyły się 23 edycje.^[5]

Ośrodek Szkolenia i Rozwoju „Akademia Telewizyjna” powstał w wyniku licznych organizacyjnych przekształceń powołanego w roku 1973 w Komitecie ds Radia i Telewizji " Ośrodka Doskonalenia Zawodowego PRiTV". Od tego też czasu, aż po wydzielenie osobnej struktury radiowej w roku 1986, zajmowano się tu realizacją koniecznych w każdej korporacji szkoleń: poczynając od BHP, poprzez obsługę wózków widłowych, na pracy z mikrofonem, magnetofonem, kamerą, nauce montażu czy kursach prezenterskich kończąc. W latach 70 i 80 miejsce to pełniło rolę swoistego departamentu kształcenia w "Ministerstwie Propagandy" jakim był Radiokomitet. Powołany na mocy zarządzenia nr 24 Przewodniczącego Komitetu ds RTV z dnia 5.VIII.1973 Ośrodek Szkolenia i i Doskonalenia Kadr Radia i TV, stworzono w ramach realizacji uchwały Biura Politycznego PZPR z 24 lipca 1973 r. "w sprawie dalszego rozwoju i umacniania polityczno-społecznej roli Polskiego Radia i Telewizji". Powstawały tu liczne projekty edukacyjne: od Katowickiej Szkoły Telewizyjnej poczynając poprzez różnorodne projekty restrukturyzacyjne. Już w latach 80’ Tych XX wieku proponowano stworzyć Akademię Radiowo Telewizyjną, potem Instytut Szkolenia Kadr PRiTV. Wtedy też przygotowywano liczne projekty z zakresu metodyki nauczania.

I. Ośrodkiem Doskonalenia Zawodowego Radia i Telewizji - kierowali: 1. Mirosława Zawirska (p/o 1972-1973); 2.Henryk Rakoczy (1974 do 1978), 3.Daniela Zawisza (1979-1982), 4.Zbigniew Burakowski (1982-1985)

II. Ośrodkiem Doskonalenia Zawodowego TVP - kierował 5.Włodzimierz Piekarski (1985-1988)

III. na przełomie lat 80/90-tych XX wieku, dyrektorem Ośrodka Szkolenia Telewizji Polskiej ("Radiokomitetu" był 6. Michał Anioł Bogusławski stając się zarazem Naczelnym Redaktorem „Studia im. Andrzeja Munka”, umiejscowionego w strukturze szkoleniowej Telewizji. Zatrudniono tu osoby związane ze zlikwidowanym w roku 1990 „Studiem Solidarność” (m.im.Krystynę Mokrosińską).

Ośrodek Szkoleń, stał się wtedy kuźnią filmowych debiutów i wdrażania systemu producenckiego. Podjęto współpracę z Łódzką Szkołą Filmową, warszawską Wytwórnią Filmów Dokumentalnych. nawiązując do studia debiutów filmowych im.Andrzeja Munka, po raz pierwszy stworzonego w Telewizji pod koniec lat przez 70-tych XX wieku przez Wojciecha Wiszniewskiego.Ten etap zakończył się wraz z odejściem M.A. Bogusławskiego i likwidacją Studia Filmowego.

Po roku 1990 Ośrodek nazywano:

IV. w latach 1994-1997) Ośrodek Szkolenia i Analiz Programowych (OSiAP)

V.od 1.01.2000 Ośrodek Szkolenia "Akademia Telewizyjna"

VI.od 5.XI.2002 / "Centrum Strategii Programowej. Akademia Telewizyjna"

VII. w latach 2006-2010 "Akademia Telewizyjna" funkcjonowała w strukturze Biura Kadr i Szkoleń TVP SA

IX.wreszcie 1.11.2010 powstał Ośrodek Szkolenia i Rozwoju AT (OSiR - AT)

Kierowali nim kolejno: 7. Andrzej Wojnach (1991-1994) (wcześniej zastępca M. Bogusławskiego), 8.Jacek Snopkiewicz (1994-1997,2000-2002, 2004-2005, 2013-2016), 9. Halina Marszałek( 1997-1999)- (zastępczyni J.Snopkiewicza w latach 1994-1997), 10. Jan Cieliszak (2003,2009), 11. Piotr Radomski (2006 - 2008), 12. Krzysztof Szurogajło (2008 - 2009), 13. Andrzej Kwiatkowski (2010 - 2013), 14. Od roku 2016 dyrektorem OSiR AT jest *Włodzimierz Strzemiński. (Zastępcą dyrektora Krzysztof Wawrzyniak).

• 1. „Wizja Publiczna” - wydawnictwo Ośrodka Szkolenia i Analiz Programowych TVP S.A. / [red. naczelny Edward Mikołajczyk]. Miesięcznik ukazywał się od stycznia 1996 do grudnia 2001:
• 2. "Zeszyty Europejskie" - Ośrodek Szkolenia - Akademia Telewizyjna ; [red. nacz. Edward Mikołajczyk]. Od stycznia 2002 – do czerwca 2004 wydano 24 numery
• 3. Za Ekranem : kwartalnik warsztatowy / Telewizja Polska. Akademia Telewizyjna ; [red. nacz. Stanisław Pieniak]. W latach 2003-2004 wydano 8 nr + CD do nr 1 ISSN 1730-7112
• 4. W "Bibliotece Zeszytów Telewizyjnych", gdy sygnowało ją Centrum Strategii - Akademia Telewizyjna, w roku 2004 ukazały się:
  • a. Kazimierz Żórawski :Długi stół : skrypt dla dziennikarzy programów informacyjnych /. ISBN 83-918884-5-2
  • b. Jerzy Uszyński: Telewizyjny pejzaż genologiczny. ISBN 83-918884-6-0
• 5. Biblioteka Akademii Telewizyjnej - pod. red. Edwarda Mikołajczyka
  • a. Problematyka kulturalna w programach Polskiej Telewizji Publicznej, Warszawa 2000
  • b. Problematyka bezpieczeństwa i zagrożeń w programach Polskiej Telewizji Publicznej, Warszawa 2002 - Studium Antenowe pod. red.Jerzego Uszyńskiego.
  • c. Ignacy Rutkiewicz , Jak być przyzwoitym w mediach : rady dla dziennikarzy telewizyjnych i nie tylko /. Warszawa : Telewizja Polska. Ośrodek Szkolenia - AT, 2003. Redaktor serii Stanisława Pieniak, ISBN 83-918884-2-8
  • d. Długi stół / Kazimierz Żórawski. 2010.Wyd. 3., uzup. ISBN 978-83-924845-2-3
  • e. Jak się mówi...? Jak się pisze ...? : poradnik językowy dla dziennikarzy / Eliza Czerwińska, Jerzy Podracki, Dorota Wendołowska ; [red. nauk. Jerzy Podracki]. Warszawa : Telewizja Polska, 2007. ISBN 978-83-924845-0-9
• 6. "Zeszyty Ocen" - Sygnowane przez Centrum Strategii Akademia Telewizyjna nr 1-2004 i 1(2) 2005.

funkcjonuje w strukturze Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Misją Instytutu jest ksztalcenie profesjonalnych menadżerów kultury, sztuki oraz mediów, a także badanie zjawisk związanych z zarządzaniem kulturą, ekonomiką mediów i szeroko rozumianym interdyscyplinarnym opisem aktualnej kultury. ^[6]

Instytut Kultury z siedzibą przy ul. prof. Stanisława Łojasiewicza 4 powstał w wyniku organizacyjnej ewolucji powołanej w roku 1994 z inicjatywy profesora Emila Orzechowskiego przez Uniwersytet Jagielloński "Szkoły Zarządzania Kulturą" z siedzibą przy krakowskim Rynku Głównym nr 8. W szkole tej przekształconej w roku akademickim 1996-1997 w Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, powołano funkcjonującą początkowo w strukturze Instytutu Spraw Publicznych UJ - Katedrę Zarządzania Kulturą, na której można było odbywać 3 letnie dzienne oraz zaoczne i dwuletnie uzupełniające studia magisterskie z zakresu zarządzania kulturą.

W roku 2008 na Wydziale Zarządzania UJ utworzono samodzielną jednostkę Wydziału: kierowany przez profesora Emila Orzechowskiego - Zespół Katedr Nauki o Kulturze, w skład, której weszły: Katedra Kultury Współczesnej, Katedra Teorii Edukacji i Kultury oraz Katedra Zarządzania Kulturą.

Zespół ten w roku akademickim 2009 - 2010 został przekształcony w Instytut Kutury Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Poza pracą dydaktyczną Instytut prowadzi ożywioną działalność edytorską wydając m.in.: Serię Wydawniczą prac polskich i tłumaczonych z zakresu zarządzanie kulturą oraz polskie i międzynarodowe Zeszyty Naukowe poświęcone tej problematyce.

• Zarządzanie w kulturze, Zeszyty I - XI ( 2000 - 2010) - pod redakcją E.Orzechowskiego
• Culture Management = Kulturmanagement = Zarządzanie Kulturą : Belgrade, Goerlitz, Krakow, Istambul, Tbilisi, Riga , red. Emil Orzechowski. Kraków 2008-- 2010, R. 1-3.

Kategoria:Uniwersytet Jagielloński

Polski teatrolog i kulturoznawca, urodzony w roku 1944. Doktoryzował się w roku 1974, pracę habilitacyjną przedstawił w roku 1988. Tytuł profesorski otrzymał w roku 1997, od roku 2001 profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Profesor Orzechowski jest twórcą specjalizacji akademickiej zarządzanie kulturą. Od 1996 poświęcił się organizacji Instytutu Kultury UJ, którym nieprzerwanie kieruje.

Od roku 2005 jest także kierownikiem studiów licencjackich zarządzania kulturą PWSZ Oświęcim.

W roku 2002 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

• "Stary Teatr i Studio" (nagroda Ministra i nagroda "Echa Krakowa" za najlepszą książkę roku o Krakowie).1974, doktorat.
• "Teatr polonijny w Stanach Zjednoczonych" (nagroda Ministra). 1988, habilitacja
• "Koniec Polonii w Ameryce?" (nagroda Ministra) 1977, tytuł profesorski.

• Prof. dr hab. Emil Orzechowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .{{Ludzie nauki}} Brakujące pola: data dostępu.

Orzechowski, Emil Orzechowski, Emil Orzechowski, Emil Orzechowski, Emil

Mirosław Rogalski

Urodzony 15.XII.1954 w Warszawie dr filozof, specjalista w zakresie zarządzania, do roku 1997 adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN.

W latach 90-tych XX w. prezes Środkowoeuropejskiej Fundacji Edukacyjnej oraz koordynator działalności Wydziału Socjologii Uniwersytetu Środkowoeuropejskiego, mającego swoją siedzibę w Budapeszcie i Warszawie. W latach 2004-2007 wykładowca Collegium Civitas W latach 1997 do 1999 dyrektor Departamentu w Rządowym Centrum Studiów Strategicznych. Od roku 1999 do 2002 członek Zarządu i prezesWSiP-u. Od lutego 2003 do marca 2004 - członek Zarządu i Dyrektor Sprzedaży i Marketingu w PKiN Sp. z o.o Następnie pracownik brytyjskiego wydawnictwa Blackwell's, a ostatnio przedstawiciel na wschodnią Europę Europejskiej Agencji baz danych bazy Proquest.

• Państwo i społeczeństwo obywatelskie 1989-1998.
• Wybrane zagadnienia demokratycznej transformacji w Polsce (Kraków 2000),
• Filozofia polityki. Wybrane zagadnienia prakseologiczne (Warszawa 1993),
• Wyzwanie etyki (Warszawa 1991)

• Dr Krzysztof Murawski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .{{Ludzie nauki}} Brakujące pola: data dostępu.

"Kategoria:Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego "Kategoria:Polscy radni rad gmin "Kategoria:Polscy teoretycy kultury "Kategoria:Urodzeni w 1954 "Kategoria:Współcześni pracownicy urzędów

Włoski przedsiębiorca i wydawca, ur. w 1949 roku w Cagliari, ukończył prawo na Uniwersytecie w tym mieście w 1975. W 1976 roku, stworzył Videolinę, obecnie główną telewizję prywatną na Sardynii.

Na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku jego dominująca pozycja w świecie mediów włoskich została wzmocniona poprzez zakup L ' Unione Sarda, głównej gazety wydawanej w Cagliari dla całej Sardynia południowej.

W ostatniej dekadzie XX wieku Grauso zaangażował się w inwestycje w dziedzinie Internetu. Skupował domeny internetowe, inwestował też na terenie Czech tworząc Czech On Line i w Polsce, gdzie kupił w 1992 roku Życie Warszawy oraz stworzył w roku 1993 sieć TV Polonia 1. Był to konglomerat finansowanych przez tego włoskiego inwestora w stacji lokalnych takich jak m.in: Nowa Telewizja Warszawa ,PTV Echo (Wrocław), PTV Krater (Kraków), Tele-Top (Gdynia),Tele-24 (Łódź) czy TV Centrum (Kalisz).

Grauso wycofał się z Polski po tym jak w 1994 zdecydowano, że koncesje na częstotliwości krajowe zostaną rozdysponowane przed lokalnymi, a ogólnopolskiej sieci TV Polonia 1 nie przyznano koncesji.

Kategoria:Włoscy przedsiębiorcy

Polski krytyk teatralny i dyrektor teatru. Urodzony w 1954 roku w Warszawie, zmarł w roku 2005. Był absolwentem Wydz.Polonistyki na UW. Pracował poczatkowo w Teatrze, a następnie w Dialogu. W latach 1982-1989 pracował społecznie w warszawskim Duszpasterstwie Środowisk Twórczych przy pomocy dla rodzin osób internowanych.

Był synem reżysera Andrzeja Konica. Współpracował z Maciejem Prusem jako kierownik literacki w warszawskimTeatrze Dramatycznym i łódzkim Teatrze Stefana Jaracza. Uczestniczył w jury licznych festiwali teatralnych. W latach 1992 - 1998 współpracował z A.T.Kijowskim jako członek jury Konkursu Teatrów Ogródkowych.

W roku 1994 został dyrektorem warszawskiego Teatru Małego, który przekształcił w scenę impresaryjną. W ciągu 10 lat dyrekcji sprowadził do Warszawy ponad 1200 spektakli. 1 stycznia 2004 objął dyrekcję Teatru Telewizji.

Kategoria:Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego Kategoria:Ludzie teatru Kategoria:Ludzie związani z Warszawą Kategoria:Polscy działacze kulturalni Kategoria:Polscy działacze społeczni Kategoria:Polscy dziennikarze kulturalni Kategoria:Polska krytyka teatralna Kategoria:Urodzeni w 1954 Kategoria:Zmarli w 2005

Powołany w 1990 roku przez przedstawicieli 48 sejmików w Poznaniu, który został wskazany jako siedziba tego Porozumienia Gmin. Inicjatorami jego powstania byli m.in. Wojciech Czech z Kielc, Andrzej Dec z Rzeszowa , Józef Buszman z Katowic, Grzegorz Grzelak z Gdańska, Zyta Gilowska z Lublina, Leon Kieres z Wrocławia i Antoni Jeżowski z Jeleniej Góry. Pierwszym przewodniczącym wybrano profesora Piotra Buczkowskiego z Poznania.

Zadaniem tego organu miało być wspierania inicjatyw samorządu terytorialnego w skali regionów i kraju. Popularyzowanie idei samorządu. Wspieranie wspólnoty lokalnej rozumienej jako podstawowa forma demokracji i reprezentowania interesów społeczeństwa obywatelskiego. Zadaniem KSST było opracowywanie inicjatyw oraz projektów rozwiązań prawnych dotyczących samorządu, opiniowanie aktów prawnych w tym zakresie, wymiana doświadczeń gmin i związków gmin. Organami sejmiku były Zgromadzenie Ogólne oraz Prezydium, w skład którego wchodził przewodniczący, dwóch zastępców i 6 członków.

W drugiej kadencji odrodzonego Samorządu w latach 1994-1998 Marszałkiem KSST został Adam Struzik, który miał łączyć te obowiązki z funkcją Marszałka Senatu^[1]. Wpłynęło to na centralizację i zmniejszenie roli tego organu, ostatecznie zlikwidowanego w wyniku reformy administracyjnej w roku 1999^[2].

Andrzej Dec - KSST

Kategoria:Historia polskiego prawa publicznego

Zaingurował działalność 18 czerwca 1990 roku w oparci o art. 76-83 Ustawy z dnia 8 marca 1990 "O samorządzie terytorialnym". Funkcjonował dwie kadencje. W latach 1990 - 1998 stanowił reprezentację wspólną gmin województwa warszawskiego. Pierwszym marszałkiem sejmiku został wybrany Piotr Fogler, a jego zastępcami Andrzej Tadeusz Kijowski i Kazimierz Porębski (radny). W skład Prezydium Sejmiku w latach 1990-1994 wchodzili: Bogumił Bartolik, Marek Borowik, Roman Chlebowski, Kazimierz Hałat, Bohdan Jastrzębski - ( do momentu objęcia funkcji wojewoda|wojewody]] warszawskiego, oraz Agata Leokadia Rymkiewicz.

W drugiej kadencji 1994-1998 marszałkiem sejmiku wybrano Lecha Isakiewicza.

W wyniku reformy administracyjnej w roku 1999 Samorządowy Sejmik Warszawski został przekształcony w Sejmik Województwa Mazowieckiego.

Kategoria:Województwo warszawskie

Szablon:Infobox Musical artist

Jadwiga Kotnowska is one of today's most prominent flautists. A winner of many important international competitions, she was educated in Poland, Switzerland and France. She studied flute with Aurele Nicolet, Alain Marion and Jean-Pierre Rampal. Today, in turn, she is often invited to give Master Classes in flute performance in Poland, France, Scandinavia, USA and, recently, in Great Britain at the Royal College of Music.

In her native Poland she is usually the soloist of choice for premieres of flute concerti of contemporary composers such as K. Penderecki, M. Gorecki and others. Many of these compositions are written specifically for her. Recently she performed the world premiere of M. Gorecki`s Flute Concerto with the National Radio Symphony Orchestra in Katowice. The Concerto is dedicated to the artist. When K. Penderecki took his Flute Concerto to Germany as conductor, he insisted on Ms. Kotnowska performing as the soloist.

National cultural institutions have requested Ms. Kotnowska to perform repertoire of their native composers. She was selected to record the definitive performance of some of Boulez' flute compositions for the French National Broadcasting Organization and was the soloist of choice in the performance of Joaquin Rodrigo Concierto Pastorale at his Birthday Concert in Valencia in his presence.

She has appeared as a soloist with orchestras such as the Berliner Philharmoniker, the Moscow Philharmonic and Chamber Orchestras, the Warsaw Philharmonic Orchestra, the Polish National Radio Orchestra and many others. She has been First Solo Flautist with the Gulbekian Symphony Orchestra in Lisbon and the Royal Flemish Philharmonic Orchestra in Antwerp.

Ms. Kotnowska tours extensively with recital programs, both with an array of accompanying instruments (harp, guitar, piano) and with early music, chamber and jazz ensembles. She appeared in the Lincoln Centre, the Purcell Room in the Park Lane Series, the Tivoli Theatre, Grieg Hall in Bergen Festival and other prestigious venues in Europe, the United States, Asia and Middle East.

In addition to her classical and contemporary repertoire, Ms. Kotnowska regularly cooperates with Baroque ensembles. She produced and recorded a rare flute version of the Vivaldi Four Seasons (Tonpress) and her other recordings appeared on Polskie Nagrania, MDG, Scotstown Music and Quantum labels.

Agnieszka Czekierda (ur. 1 lipca 1979 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, współzałożycielka Teatru Konsekwentnego.

• „Sztuka” Yasmina Reza (przekład Barbara Grzegorzewska);premiera 14 marca 1999 r.;rola Serge; reż.: Teatr Konsekwentny

• „Zaliczenie. Lekcja”;premiera 7 czerwca 2000 r. ;role: Pani Profesor i Uczennica;reż.: Teatr konsekwentny

• „Wyrok śmierci na konia Faraona”;premiera 2002 r.;role: Alicja Rostkowiak i Danuta Krotkowska; reż.: Teatr Konsekwentny

• „Przez Welon Łez” – spektakl poetycki na podstawie Kwiatów Polskich J. Tuwima;premiera 2001 r.;reż.: Hubert Bielawski

• „Ludowa Szopka Polska”; Role: Ewa z Raju, Archanioł Gabriel, Aniołek, Hetman, Trzech Króli, Śmierć, Maryja, Narrator, Czarownica, Żyd, Lekarz – Konował; premiera: 2002 r; reż. Hubert Bielawski

• „Nauka sztuki scenicznej” – spektakl wg „Mimiki” Wojciecha Bogusławskiego;premiera: 2001; reż. Wiesław Rudzki

• „II Alert Europejski – Zaślubiny UE z Rzeczpospolitym”; reż. Teatr Konsekwentny; premiera: 2004

• „…i póki śmierć nas nie rozłączy, czyli tryptyk czeski”; Premiera: 23 listopada 2004; Reż. Agnieszka Czekierda i Adam Sajnuk; Role: Sara, Wiera, Renatka

Laureatka nagrody "Świr" 2006.

„Dół” reż. Sebastian Durbacz (2003 r.)^[1]

• Mamy cię – odcinek z Hanną Śleszyńską, 2004
• Mamy cię – odcinek z Danielem Olbrychskim , 2004

• Grand Prix 44 Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego, Centralne Spotkanie Laureatów, Żary 1999

• VII Festiwal Teatralny Dionizje ‘ 99 – Ciechanów – Grand Prix;
• Międzynarodowy Festiwal Teatralny MALTA ’99 - (największe ilość spektakli w ramach programu MALTA OFF);
• VIII Konkurs Teatrów Ogródkowych – Warszawa ’99 – Wielka Ogródkowa Nagroda Teatralna za zbiorową reżyserię;
• II Ogólnopolski Festiwal Teatrów i Kabaretów Studenckich - Wyjście z Cienia , Gdańsk ’99 – I nagroda im. Jana Pawła II;
• I Studencki Ogólnopolski Festiwal Teatralny Theatrum Orbis Terrarum Olsztyn 2000 III nagroda jury, nagroda publiczności, Puchar Prezydenta Miasta;
• VIII Festiwal Teatralny Dionizje 2000 – Ciechanów – II nagroda jury;
• Międzynarodowy Festiwal Teatralny MALTA 2000- Poznań;
• Konfrontacje Teatralne – Lublin/Gardzienice 2000;
• III Ogólnopolski Festiwal Teatrów i Kabaretów Studenckich Wyjście z Cienia Gdańsk 2000 – Wyróżnienie Główne ;
• X Konkurs Teatrów Ogródkowych Warszawa 2002- Wielka Ogródkowa Nagroda Publiczności,
• XV Konkurs Teatrów Ogródkowych, Warszawa 2006 - Wielka Ogródkowa Nagroda Publiczności,

• Wywiad z A. Czekierdą; Gazeta Stołeczna,1 sierpień, 2001
• Archiwum wszytskich Lekcji Ionesco wystawianych na całym świecie

Kategoria:Polskie aktorki niezawodowe Kategoria:Ludzie teatru Kategoria:Ludzie związani z Warszawą Kategoria:Osobowości telewizyjne związane z TVN Kategoria:Urodzeni w 1979

Periodyzacja okresów historyczno literackich opiera się na kilku czynnikach. Wydarzeniu od którego okres się rozpoczyna terminus aa quem i tym, który stanowi kres okresu terminus a quo. |opis1 = Prozaicy |spis1 = Jerzy Andrzejewski • Tadeusz Borowski • Leopold Buczkowski • Kazimierz Brandys • Roman Bratny Stefan Chwin • Józef Czapski • Maria Dąbrowska • Stanisław Dygat • Janusz Głowacki • Witold Gombrowicz • Manuela Gretkowska • Gustaw Herling-Grudziński • Marek Hłasko • Paweł Huelle • Andrzej Kuśniewicz • Tadeusz Konwicki • Antoni Libera • Stanisław Lem • Józef Mackiewicz • Wiesław Myśliwski • Zofia Nałkowska • Włodzimierz Odojewski • Teodor Parnicki • Julian Stryjkowski • Leszek Szaruga • Jan Józef Szczepański • Olga Tokarczuk

|opis2 = Poeci |spis2 =

Stanisław Barańczak • Miron Białoszewski • Jacek Bierezin • Władysław Broniewski • Konstanty Ildefons Gałczyński • Julia Hartwig • Zbigniew Herbert • Jarosław Iwaszkiewicz • Julian Kornhauser • Urszula Kozioł • Mieczysław Jastrun • Artur Międzyrzecki • Tadeusz Nowak • Czesław Miłosz • Antoni Pawlak • Halina Poświatowska • Tadeusz Różewicz Jarosław Marek Rymkiewicz • Antoni Słonimski • Edward Stachura • Wisława Szymborska • Agata Tuszyńska • Kazimierz Wierzyński • Rafał Wojaczek • Bohdan Zadura • Władysław Zawistowski • Adam Zagajewski

|opis3 = Dramatopisarze |spis3 = Roman Brandstaetter • Ernest Bryll • Leon Kruczkowski • Sławomir Mrożek • Jerzy Szaniawski

|opis4 = Krytycy, felietoniści, esseiści |spis4 =

literaccy:

Henryk Bereza • Jan Błoński • Marian Brandys • Paweł Jasienica • Tomasz Jastrun • Andrzej Kijowski • Jacek Łukasiewicz • Waldemar Łysiak • Artur Sandauer • Kazimierz Wyka •

teatralni:

Marta Fik • Ludwik Flaszen • Tadeusz Nyczek • Konstanty Puzyna

|opis5 = Historycy i teoretycy |spis5 =

literatury:

Włodzimierz Bolecki • Michał Głowiński • Maria Janion • Ryszard Matuszewski • Janusz Sławiński • Czesław Zgorzelski •

dramatu i teatru:

Andrzej Hausbrandt • Andrzej Tadeusz Kijowski • Tadeusz Kowzan • Zbigniew Raszewski • Irena Sławińska • Józef Szczublewski

|opis6 = Tłumacze |spis6 = Branko Ćirlić • Andrzej Drawicz • Ziemowit Fedecki • Joanna Guze • Andrzej Jagodziński • Anna Kołyszko • Zygmunt Kubiak • Maria Kurecka • Jerzy Lisowski • Adam Pomorski • Anna Przedpełska-Trzeciakowska • Krystyna Rodowska • Julian Rogoziński • Maria Skibniewska • Robert Stiller • Irena Szymańska • Witold Wirpsza • Maria Zenowicz

|opis7 = Wydawnictwa |spis7 = Alma-Press • Amber (wydawnictwo) • Biały Kruk (wydawnictwo) • Czytelnik • Iskry • Książka i Wiedza • Muza SA • Nasza Księgarnia • Fabryka Słów • Wydawnictwo "Ossolineum" • Państwowy Instytut Wydawniczy (PIW) • Prószyński i S-ka • W.A.B. • Wydawnictwo Jacek Santorski & Co • Wydawnictwo Literackie • Wydawnictwo Literackie Semper • Wydawnictwo Miniatura • Wydawnictwo Naukowe Semper • Wydawnictwo Poznańskie • Wydawnictwo a5 • Zysk i S-ka • Świat Książki • Świat Literacki • Znak

|opis8 = Czasopisma |spis8 = Akcent (czasopismo) • Antena Literacka • ArtPAPIER • Borussia • Brulion (czasopismo) • Czas Kultury • Dialog (miesięcznik) • Enigma (kwartalnik) • Ex Libris (dodatek literacki "Życia Warszawy") • Gazeta Kulturalna • Kultura (miesięcznik) • Kultura (tygodnik) • Literatura (1972-1981) • Literatura (tygodnik) • Literatura na Świecie • Odra (miesięcznik) • Pamiętnik Literacki • Pogranicza • Pomosty • Pro Arte et Studio • Prosto z Mostu (tygodnik) • Protokół kulturalny • Przegląd Artystyczno-Literacki • Sycyna (czasopismo) • Tekstualia • Teksty Drugie • Twórczość • Wiadomości Literackie • Współczesność • Zapis • Zebra (czasopismo) • Zeszyty Literackie • Zeszyty Poetyckie • Zapis

Literatura Literatura

  Malgorzata Bochenska (nom de famille Gąsiorowska) (B. 10 septembre 1949, Varsovie) étaient né dedans Varsovie est un polonais journaliste, l'animateur de culture et publiciste. Dans 1976, elle a reçu un diplôme de université de Varsovie avec une langue de poli de la maîtrise. De 1974 1981 à elle a travaillé avec Théâtre polonais du national TV en tant que rédacteur. De 1984 1989 à elle corporated avec aux circules démocratiques d'opposition et Le Comité de Helsinski. Dans 1984 elle a fondé le « salon 101 » un endroit où des élites de la politique, de la science et des arts rencontrés. L'endroit a recueilli de divers circes dispersés des personnes luttant pour l'indépendance de la Pologne. Dans 1986, elle a créé le groupe indépendant « index » de film, produisant les films documentaires dedans l'Europe et Souht Amérique pour la société polonaise d'émigration et « Chambre de liberté » la base. En tant que journaliste de film, elle a enregistré les événements politiques et sociaux les plus importants. « Solidarité », NZS, Lech Wałęsa Amongs des comités de citoyen ils. De 1990 1992 à elle était rédactrice-en-chef du département social et politique national de TV, où elle a écrit les programmes : « Le disque », « Jurnalist révèlent », des « pays, nations, occurrences ». De 1993 à 1995, elle a ancré son studio Kontakt de `de programme dedans TVP Polonia pour la promotion de la culture polonaise. 1995 jusqu'ici de elle avait été conseillère de programme pour Polsat TV. Dans 2001 elle a inauguré « le jour de l'action de bonnes nouvelles dedans 8 septembre. Elle est un membre du " ; Union polonaise de Journalist" ; , " ; Association culturelle Beit Warsaw" ; , " ; Mot libre Association" ;. Elle vit dedans Varsovie. A quatre enfants. == de film documentaire du == TV * ' ; ' ; MISTRZ ŻYCIA' ; ' ; , Reżyseria : , Małgorzata Bocheńska, Grzegorz Dubowski == d'ouvrage littéraire de == * ' ; ' ; Dar intuicji' ; ' ; , Małgorzata Bocheńska, Grigorij Schwarz, Varsovie 1994, ISBN 8-86216-00-X) == de sources de == * Marcin Źrałek, dusz de dla d'Opatrunek. „Rzeczpospolita » 12-12-2007 * Marta Białek ; SALON 101 [1] * Agnieszka Jędrzejczak, Grzegorz Rzeczkowski : Salonowa de Rzeczpospolita ; Przekrój - 16 lutego 2006 * Dzień Dobrej Wiadomości, Rzeczpospolia, 21.05.2004, BL links== de ==External * [salon 101 de http://www.salon101.org - le Web citent] Uwaga: Domyślnym kluczem sortowania będzie „Bocheńska, Małgorzta” i zastąpi on wcześniej wykorzystywany klucz „Kłossowicz, Jan”. Catégorie : 1949 naissances Catégorie : Personnes vivantes Catégorie : Les gens de Varsovie Catégorie : Journalistes polonais Catégorie : Journalistes polonais de télévision Catégorie : Personalités de télévision polonaises Catégorie : Université des élèves de Varsovie Catégorie : Activistes polonais de démocratie =Méta palette de navigation= Szablon:Méta palette de navigation Nom du modèle

Szablon:Méta palette de navigation |dół = }}

Francuski flecista. Jeden z najwybitniejszych wirtuozów tego instrumentu w dwudziestym wieku. Ur. 7 stycznia 1922 w Marsylii, zm. 20 maja 2000 w Paryzu.

Był synem wybitnego flecisty i nauczuciela w marsylijskim Konserwatorium - Józefa Rampala. Jednak poczatkowo myślał o malarstwie, a nawet zgodnie z wolą ojca zaczął studiować medycynę. Kiedy jednak w 1943 r., na trzecim roku studiów, w czasie wojny miał opuścić rodzinną Marsylię, by podjąć pracę w wojskowym laboratorium medycznym w Paryżu - dowiedział się, że kandydaci zdający do konserwatorium otrzymują dwa tygodnie urlopu. Zdecydował sie więc zdać egzamin i w rezultacie opuścił tę uczelnię po kilku latach z pierwszą, najwybitniejszą lokatą.

Po wyzwoleniu Paryża Rampal wykonał w radio:"Koncert na flet"J.Iberta i został zaangażowany w orkiestrze Opéra de Vichy. W 1946, mając 24 lata, podpisał pierwszy kontrakt na tournée solowe. Od tego momenty występował już na całym świecie pozostając jednak zawsze profesorem w Konserwatorium w Paryżu.

Zrealizował przeszło 200 nagrań płytowych. W roku 1945 stworzył zespół Quintette à vent français, a w 1953 powołał Ensemble baroque de Paris. Z tymi kameralistami zbudował potężny repertuar starodawnej muzyki na flet poczynająć od od roku 1700, aż po Piotra Bouleza.

Jean-Pierre Rampal zmarł 20 maja 2000 na zawał serca w swoim domu w Paryżu.

• Pomagał Francis Poulenc przy kompozycji "Sonaty na pour Flet i Pianino].

• W Paryżu organizowany jest Międzynarodowy Konkurs fletowy im. Jean-Pierre Rampal'a dla flecistów poniżej 30 roku zycia.

Siódma edycja konkursu miała miejsce w 2005, ósma odbyła się w 2008^[1].

• 2005

Concertos pour sitar N°1 et N°2 - Ravi Shankar Ravi Shankar Yehudi Menuhin Jean-Pierre Rampal Concertos Brandebourgeois N°4-N°6 - Suite orchestrale N°2 Concertos pour flûte, opus 10 3 Concertos pour flûte - Stabat mater - Sinfonia sur un thème de Rossini Concertos brandebourgeois BWV1046-1048 - Concertos pour flûte BWV1059 et BWV1035

• 2004

Quatuors pour flûte - Trio, opus 31 Projecteur sur la flûte 6 Trios pour 2 flûtes et basson, opus 77 - Première Suite

• 2003

Flûte passion Adagios - Sérénades Le Premier virtuose moderne - 1946-1959 Sonates en ré majeur pour flûte et piano, opus 94

• 2002

Concerto pour flûte et harpe - Concerto pour flûte Suite pour flûte

• 2001

The Essential Jean-Pierre Rampal

• 2000

Concerto pour flûte piccolo Le flûtiste du siècle Super Hits: Domingo Super Hits: Rampal Build Your Baby's Brain -- Through the Power of Bach Build Your Baby's Brain -- Through the Power of Baroque

• 1999

My First 79 Years Silence Concerto pour flûte et harpe - Concerto pour flûte n°1 - Andante pour flûte et orchestre - Volume 14 Sonate pour violoncelle et piano - Sonate pour flûte, alto et harpe - Sonate pour violon et piano

• 1997

Five Flute Quintets by Luigi Boccherini Le charme de la flûte Œuvre complète de musique de chambre pour flûte 6 trios pour 3 flûtes, opus 19 La Flûte enchantée

• 1996

Greatest Hits of Pachelbel More Mozart's Greatest Hits Haydn : Trumpet, Oboe and Flute Concertos; Sinfonia Concertante

• 1995

Telemann, Bach Family : Trio Sonatas Greatest Hits : Saint-Saëns Mozart : Haffner Serenade Penderecki Sixtieth Birthday Gala Concert

• 1994

Greatest Hits : Flute

• 1993

Vivaldi : The Four Seasons, etc. Kathleen Battle, Jean-Pierre Rampal in Concert Concertos (6) pour flûte / op.10

• 1992

"LONDON" TRIOS NOS. 1-4, Hob. IV : 1 - 4 DUETS FOR TWO FLUTES An American Picnic THE GREAT FLUTE CONCERTOS BACH * MOZART * TELEMANN * VIVALDI

• 1991

Italian Flute Concertos DIVERTIMENTO, K. 334; QUINTET, K. 557; ANDANTE, K. 616; ADAGIO AND RONDO, K. 617 Rampal, Kudo, Ritter Play Telemann, Kuhlau, Bach, Mozart & Doppler Concertos for Two Flutes Bach : Concerti for Flute, Strings, and Basso Continuo

• 1990

A Cocktail Party Rameau : Pieces de clavecin en concerts Music for Flute and Harp Mozart, Telemann, J.C. Bach, Reicha: Trios, Quartets

• 1989

Mozart : Flute Concertos The Japanese Album Music, My Love

• 1988

Rampal : Favorite Encores Japanese Folk Melodies Portrait of Rampal Carulli : Works for Guitar and Flute

• 1987

Telemann : Flute Concertos; Suite in E Minor Classic Gershwin Mozart : The Flute Quartets Bolling : Suite No.2 for Flute & Jazz Piano Trio Mozart : Sonatas; Variations Joplin : The Entertainer; Great Crush Collision; Maple Leaf Rag; more Mozart : Concerto for Flute, Harp and Orchestra in C Major, K. 299 & Concerto in C Major for Oboe and Orchestra, & Rondo in D Major for Flute and Orchesta

• 1986 cover cd RAMPAL

Children's Songs Sakura : Japanese Melodies for Flute and Harp Haydn : Concertos for Flute and Oboe

• 1985

Bach : Flute Partita & Sonatas An Isaac Stern Vivaldi Gala Bolling : Picnic Suite Greatest Hits : Rampal Vivaldi : Flute Concertos

• 1984

Bach : Flute Concertos (BWV 1055 et 1056, reconstruit par Milan Munclinger); Sinfonia (Cantata BWV 209) - avec Ars Rediviva, dir.Milan Munclinger - chez CBS/Masterworks

• 1983

Yamanakabushi : Japanese Melodies, Vol.III Haydn : London Trios

• 1955/1956

Richter, F. X. : Concerto in D Major for Flute and Orchestra/Benda, F. : Concerto in E Minor for Flute and Orchestra - Label: Supraphon (Prague) - Nr. 2110-2-V; 081755-60/ DV 5317 - Édition Musica Antiqua Bohemica/ SUA 190 37 - Soliste: J.-P. Rampal - Continuo: V.Švihlíková - Orchestre de chambre Prague/Ars Rediviva - Cadence (Concerto de Benda ), réalisation et dir.: Milan Munclinger - Distinction: Grand Prix du Disque de l´Académie Charles Cros

• Musique, ma vie, éditions Calmann-Lévy (1994)

• Stowarzyszenie Jean-Pierre Rampala - Francja
• Konkurs fletowy im. Jean-Pierre Rampala

Kategoria:Fleciści klasyczni Kategoria:Urodzeni w 1922 Kategoria:Zmarli w 2000

wybitny francuski flecista. Ur. w Marsylii 25 grudnia 1938, zm. w Seulu - 16 sierpnia 1998.

Alain Marion studiował Konserwatorium w Marsylii. Ukończył też Konserwatorium w Paryżu.

Uznawany za jednego z największych flecistów lat 60, 70, 80 i 90 dwudziestego wieku. Występował jako solista w wielu uznawanych okiestrach: z "Paryską Orkiestrą Kameralną" (ORTF), "Ensemble intercontemporain" i "Francuską Orkiestrą Narodową" na czele.

Równolegle z karierą solistyczną prowadził także działalność dydaktyczną. Był profesorem w słynnym Konserwatorium paryskim. Wykładał też na "Międzynarodowej Akademii Letniej w Nicei.

Kategoria:Instrumentaliści Kategoria:Urodzeni w 1938 Kategoria:Zmarli w 1998

Aurèle Nicolet flecista szwajcarski, ur.22 stycznia 1926 w Neuchâtel.

Aurèle Nicolet studiował z André Jaunet, Willy Burkhard i Marcel Moyse. W 1947 uzyskał pierwsze miejsce w Konserwatorium paryskim, a następnie w 1948 zdobył pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wykonawców Muzycznych w Genewie. Od 1950 do 1959, był pierwszym flecistą wFilharmonii Berlińskiej.

Od 1952 do 1965 był profesorem w konserwatorium w Berlinie. A w latach 1965 - 1981 prowadził swoją klase mistrzowską we Fryburgu .

Dla Aurèle Nicolet pisali utwory tacy komozytorzy jak Toru Takemitsu, György Ligeti, Krzysztof Meyer czy Edison Denisov.

• Laureaci Międzynarodowego Konkursu Wykonawców Muzycznych w Genwie

Szablon:Portail

Kategoria:Instrumentaliści Kategoria:Urodzeni w 1926

Dotknięci – polski film fabularny w reżyserii Wiesława Saniewskiego z roku 1989; na motywach opowiadania Andrzeja Kijowskiego pt. Oskarżony.

• Piotr Fronczewski - Jan Milewski
• Ewa Błaszczyk - Piosenkarka Maria (kochanka Jana),
• Ewa Wiśniewska - Joanna Milewska (żona Jana)
• Joanna Trzepiecińska - Wanda (córka Milewskich)
• Zbigniew Zamachowski - Piotr (syn Milewskich)
• Aleksander Bardini - Doktor Kazimierz Czerwiński
• Olgierd Łukaszewicz - Doktor Kramer
• Marek Frąckowiak - Dziekan Leon
• Henryk Niebudek - SB-ek na uniwersytecie
• Marian Opania - Aktor występujący z Marią
• Andrzej Szczepkowski - Ksiądz Karol
• Agnieszka Wagner - Oleńka (dziewczyna Piotra),
• Krystyna Harasimowicz-Królikiewicz
• Marta Klubowicz - Cecylka (pacjentka szpitala psychiatrycznego)
• Katarzyna Skolimowska - pielęgniarka w szpitalu psychiatrycznym
• Grażyna Wolszczak
• Józef Fryźlewicz - prokurator oskarżający Jana
• Ryszard Kotys - pracownik kliniki doktora Czerwińskiego
• Krzysztof Kumor - obrońca Jana
• Wiesław Nowosielski
• Jolanta Bujnowska
• Ryszard Jabłoński
• Krzysztof Kalczyński - lekarz pogotowia
• Marek Kępiński
• Elżbieta Kilarska
• Agnieszka Kumor
• K. Makowska
• Juliusz Rodziewicz
• Robert Rogalski
• Bogusław Stokowski - pielęgniarz w szpitalu psychiatrycznym
• Bogdan Szczesiak - pielęgniarz w szpitalu psychiatrycznym
• Andrzej Szenajch - pacjent szpitala psychiatrycznego
• Tadeusz Szymków - Szymek, pacjent szpitala psychiatrycznego
• Krystyna Wolańska

oraz

• Jacek Domański - lekarz pogotowia wiozący do szpitala Oleńkę (nie występuje w czołówce),
• Przemysław Gintrowski - akompaniator Marii (nie występuje w czołówce)

Kategoria:Filmy w reżyserii Wiesława Saniewskiego

, ur. 11 września 1958 w Graużach Starych w rodzinie polsko-litewskiej.

Polski lekarz-społecznik, dr nauk medycznych, specjalista nefrolog.

1 marca 1988 doprowadziła do powstania pierwszej Stacji Dializ w Suwałkach. W 1989 stworzyła Nefrologiczną Przychodnię Przyszpitalną, a 1 marca 2000 została ordynatorem Oddz.Nefrologicznego przy Samodzielnym Publicznym Szpitalu Wojewódzkim w Suwałkach.

Studia, specjalizację I stopnia i staż odbyła w Klinice Nefrologii na Akademii Medycznej w Gdańsku.

II stopień specjalizacji w zakresie chorób wewnętrznych - 1990 i nefrologii - 1996 - uzyskała w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie.

Pracę doktorską - 1993 obroniła na Wydz.Lekarskim Akademii Medycznej w Białymstoku.

W latach 1977-1983 aktywna uczestniczka i współorganizatorka na terenie Suwałk i Gdańska ruchu oazowego Światło-Życie, którego twórcą i animatorem był ks. Franciszek Blachnicki.

1. Płynny miód otrzymany zaraz po wyciśnięciu go z plastrów;

2. produkt uboczny przy fabrykacji cukru inaczej zwany melasą

3. Metaforycznie: to, co w miodzie najsłodsze.

• Mały słownik języka polskiego pod redakcją St.Skorupki, H.Auderskiej, Z.Łempickiej; PWN, Warszawa, 1974

Kategoria:Miody

Ur. 10 września 1949 w  Warszawie w domu Gąsiorowskich. Polska, dziennikarka, animatorka kultury i publicystka. Studia polonistyczne ukończyła na Uniwersytecie Warszawskiem - w 1976 roku. W latach 1974 - 1981 pracowała jako redaktor w Teatrze Telewizji TVP

W latach 1984-1989 współpracowała ze związanym ze środowiskiem opozycji demokratycznej Komitetem Helsińskim. W 1984 roku powołała Salon 101, miejsce spotkań elit politycznych, naukowych i artystycznych skupiające rozproszone środowiska niepodległościowe. W 1986 roku współtwożyła Grupę Filmową Index realizującą dokumenty w Europie i Ameryce Południowej na zamówienie polskich środowisk emigracyjnych i Freedom House. Jako reporter filmowy podziemia Małgorzata Bocheńska rejestrowaa najważniejsze wydarzenia społeczne i polityczne - działalność ruchu społecznego Solidarność, NZS, Komitetów Obywatelskich przy przewodniczącym Lechu Wałęsie. W latach 1990-1992 była redaktorem naczelnym Redakcji Społeczno-Politycznej TVP. Prowadziła autorskie programy: "Zapis", "Dziennikarze ujawniają", "Kraje", narody, wydarzenia". Od 1993 do 1995 roku prowadziła w TV Polonia autorski program dla emigracji "Studio Kontakt" - promocja polskiej kultury.

Od 1995 roku jest doradcą programowym w TV Polsat. W 2001 roku zainaugurowała akcję „Dnia Dobrej Wiadomości” ustanowionego na 8 września.

Jest członkiem m.in.: Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Mieszka w Warszawie.

• MISTRZ ŻYCIA, Reżyseria:, Małgorzata Bocheńska, Grzegorz Dubowski

• Dar intuicji, Małgorzata Bocheńska, Grigorij Schwarz,Warszawa 1994, ISBN 8-86216-00-X)

• 1988 - Małgorzata Bocheńska Niepokalanów (Międzynarodowy Festiwal Filmów Katolickich)-II Nagroda w kategorii filmu dokumentalnego

• Marcin Źrałek , Opatrunek dla dusz.„Rzeczpospolita” 12-12-2007
• Marta Białek; SALON 101 [2]
• Agnieszka Jędrzejczak, Grzegorz Rzeczkowski: Rzeczpospolita salonowa; Przekrój – 16 lutego 2006
• Dzień Dobrej Wiadomości, Rzeczpospolia, 21.05.2004, BL

Bocheńska, Małgorzta Bocheńska, Małgorzta Bocheńska, Małgorzta Bocheńska, Małgorzta Bocheńska, Małgorzta

Środowisko Salonu 101 powstało w roku 1984. Wówczas Małgorzata Bocheńska zainicjowała w swoim warszawskim mieszkaniu przy ulicy Saskiej 101, spotkania elit intelektualnych i artystycznych. Chodziło przede wszystkim o kreowanie postaw i działań publicznych na rzecz koniecznych transformacji. Zorganizowano forum dyskusyjne, rozważaniom towarzyszyły wernisaże, pokazy filmowe, wieczory literackie, przedstawienia teatralne.

Na przestrzeni 25 lat swojej aktywności przewinęło się przez Salon Bocheńskiej około 30 tysięcy osób z wielu niezależnych środowisk twórczych. Ideą naczelna salonowych spotkań było dążenie do porozumieniu ponad podziałami.

Wśród mniej więcej dwustu najwierniejszych „ludzi salonu” są osobowości tak różne i znane jak:Andrzej Anusz, Roman Bartoszcze, Józef Maria Bocheński, Szymon Bojko, Maria Bojarska, Ernest Bryll, Władimir Bukowski, Anna Chodakowska, Mirosław Chojecki, Mirosław Czyżykiewicz, Urszula Dudziak, Barbara Dziekan, Wojciech Eichelberger, Feliks Falk, Krzysztof Gąsiorowski, Adam Hanuszkiewicz, [Garri Kasparow]], Andrzej Tadeusz Kijowski, Jacek Kleyff, Michał Klinger, Zygmunt Kubiak, Milo Kurtis, Piotr Lachmann, Jolanta Lothe, Marek Majewski, Jarosław Markiewicz, Karol Myśliwiec, Jan Niksiński, Czesław Okińczyc, Rafał Olbiński, Jacek Ostaszewski, Jan Parys, Jerzy Prokopiuk, Tadeusz Rolke, Zbigniew Romaszewski, Erna Rosenstein, Radek Sikorski, Tadeusz Sobolewski, Stanisław Soyka, Jadwiga Staniszkis, Romuald Szeremietiew, Michał Tarkowski, Leopold Unger, Michał Urbaniak, Władysław Zawistowski.

• Marcin Źrałek , Opatrunek dla dusz.„Rzeczpospolita” 12-12-2007
• Marta Białek; SALON 101 [3]
• Agnieszka Jędrzejczak, Grzegorz Rzeczkowski: Rzeczpospolita salonowa; Przekrój – 16 lutego 2006

• Salon 101-strona internetowa

Salon 101 Salon 101

Malgorzata Bochenska (family name Gąsiorowska) (b. September 10 1949, Warsaw) was born in Warsawis a Polish Journalist, culture animator and publicist. In 1976, she graduated from University of Warsaw with a master’s degree polish language. From 1974 to 1981 she worked with Polish National TV Theater as an editor. From 1984 to 1989 she corporated with the to democratic opposition circules and the Helsinski Committee. In 1984 she founded “Salon 101” a place where elites of politics, science and arts met. The place gathered various scattered circes of people struggling for the independence of Poland. In 1986, she created the independent film group “Index”, producing documentary films in Europe and Souht America for polish emigration society and the “Freedom House” Foundation. As a film reporter, she recorded the most important political and social events. The “Solidarity”, NZS, Lech Wałęsa Citizen’s Committees amongs them. From 1990 to 1992 she was editor in chief of the national TV social and political department, where she authored the programs : “The Record”, “Jurnalist Disclose”, “Countries, Nations, Occurences”. From 1993 to 1995, she anchored her program ‘Studio Kontakt’ in TVP Polonia for the promotion of polish culture. From 1995 until now she had been program advisor for the Polsat TV.

In 2001 she inaugurated “ The Day of Good News’ action in September 8th. She is a member of the Polish Union of Journalist, Cultural Association Beit Warsaw, Free Word Association. She lives in Warsaw. Has four children.

• MISTRZ ŻYCIA, Reżyseria:, Małgorzata Bocheńska, Grzegorz Dubowski

• Dar intuicji, Małgorzata Bocheńska, Grigorij Schwarz,Warszawa 1994, ISBN 8-86216-00-X)

• Marcin Źrałek , Opatrunek dla dusz.„Rzeczpospolita” 12-12-2007
• Marta Białek; SALON 101 [4]
• Agnieszka Jędrzejczak, Grzegorz Rzeczkowski: Rzeczpospolita salonowa; Przekrój – 16 lutego 2006
• Dzień Dobrej Wiadomości, Rzeczpospolia, 21.05.2004, BL

• Salon 101-strona internetowa

Kategoria:1949 births Kategoria:Living people Kategoria:People from Warsaw Kategoria:Polish journalists Kategoria:Polish television journalists Kategoria:Polish television personalities Kategoria:University of Warsaw alumni Kategoria:Polish democracy activists

Polski   architekt pochodzenia  żydowskiego. Ojciec Aleksandra Gurjanowa, Urodzony w Lublinie - 1921, zmarł w Moskwie - 1990. W czasie okupacji przez Lwów i Taszkient trafił do Moskwy, gdzie ukończył studia architektoniczne. Goldzamt wraz z rodziną przyjechał do Polski w roku 1952 z inicjatywy Józefa Sigalina. Był autorem referatu, na podstawie którego przyjęto realizm socjalistyczny jako "obowiązującą metodę twórczą". W latach 1952 - 1970 wykładał, na wydziale architektury Politechniki Warszawskiej.

• • W miastach włoskich PWN , 1959
  • Urbanistyka krajow socjalistycznych : problemy spoleczne, 1968
  • William Morris und die sozialen Ursprunge der modernen Architektur, 1980

Waldemar Baraniewski,MIĘDZY OPRESJĄ A OBOJĘTNOŚCIĄ,Architektura w polsko-rosyjskich relacjach w XX wieku, Z katalogu wystawy "Warszawa-Moskwa / Moskwa-Warszawa 1900-2000" "Zachęta" Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, grudzień 200

Goldzamt, Edmund Goldzamt, Edmund Goldzamt, Edmund Goldzamt, Edmund Goldzamt, Edmund Goldzamt, Edmund

Pseudonim literacki używany przez Andrzeja Kijowskiego w latach 1968 - 1984. Jego przyjęcie łączyło sie z objęciem pisarza zapisem cenzury na publikowanie pod nazwiskiem w związku z jego zaangażowaniem w wydarzenia marcowe i sformułowaniem tzw. Rezulucji Kijowskiego.

Pseudonimem tym podpisywał pisarz przeglądy prasy i kroniki kulturalne publikowane na łamach miesięcznika Twórczość. Z czasem rubryka ta przekształciła się w osobny felieton Dedala, którym powszechnie rozpoznawany autor posługiwal się niezależnie od aktuanego nasilenia polityki tzw. "rozrzedzania" nazwisk dysydentów realizowanej przez GUKPPiW.

Powstałe w ten sposob teksty złożyły się na wydany w rok po śmierci krytyka - już pod nazwiskiem, ostatni autorski wybór felietonów Andrzeja Kijowskiego zatytułowany - "Kroniki Dedala. Szkice i kroniki (1986)".(ISBN 83-07-01366-6; ISBN 9788307013666)

Kijowski (krytyk), Andrzej

• postać z mitologii greckiej (postać z greckiego mitu)
• pseudonim literacki (pseudonim literacki Andrzeja Kijowskiego

Jadwiga Kotnowska - (ur. 18 sierpnia 1957), polska flecistka.

Ukończyła studia w Akademii Muzycznej w Warszawie. Doskonaliła swe umiejętności również u takich mistrzów jak m.in. Jean Pierre Rampal we Francji.

2009 marzec - światowe prawykonanie z orkiestrą AUKSO pod dyr. Marka Mosia Sali G.Fitelberga: Hommage a Josquin - Flute Concerto ze smyczkami, perkusja i dźwiękami elektronicznymi D. Przybylskiego podczas "Festiwalu Prawykonań" w Katowicach.

• marzec - Sala im. G.Fitelberga w {{katowice|Katowicach]], Festiwal Prawykonań - światowe prawykonanie "Koncertu fletowego - Hommage a Josquin" Dariusza Przybylskiego z orkiestra AUKSO Marka Mosia.

• luty - Muzeum Hutnistwa Starożytnego, recital z pianistą Andrzejem Jungiewiczem.

2008 grudzień - Filharmonia Narodowa, koncert jubileuszowy Międzynarodowego Festiwalu Jazz Jamboree. Z udziałem Tria A.Jagodzinskiego otaz orkiestry Aukso M. Mosia.

• grudzień - VI Festiwal Muzyki Polskiej w Warszawie - światowe prawykonanie "Jazz Concerto Grosso" na flet, kontrabas i smyczki Piotra Wrobla pod dyr. J. Rogali. Vitold Rek - kontrabas.

• wrzesień/październik - Malezja - recitale z chińskim pianistą Loo Bang Hean Peneng/Dewan Budaya, USM Kuala Lumpur -Accademy of Performing Arts.

• lipiec - Sala Trybunalu Koronnego w Lublinie, recital z pianistą M. Grzybowskim.

• czerwiec - Studio S1 PR im. W. Lutosławskiego w Warszawie, recital z pianistą M. Grzybowskim.

• maj - Amman/Jordania, Damaszek/Syria (The Drama Theatre - Dar Al-Assad for Culture&Arts recitale z pianistą Maciejem Grzybowskim.

• maj - Sala im.G.Fitelberga w Katowicach - światowe prawykonanie "Koncertu Podwojnego" na flet, harfę i orkiestrę Marty Ptaszyńskiej. A. Sikorzak-Olek - harfa. Orkiestra NOSPR pod dyr.K. Urbańskiego.

• kwiecień - Sala im .G.Fitelberga w Katowicach. Nagranie archiwalne dla PR "Muzyki na flet, harfę i smyczki" J. Maksymiuka. Anna Sikorzak-Olek - harfa, NOSPR pod dyr. J. Maksymiuka.

• luty - Gloucester Festival, Wielka Brytania - recital z brytyjskim pianistą - Peter Bradley Fulgoni.

2007 listopad - Tournée po Azji, recitale z pianistą Andrzejem Jungiewiczem: Hong Kong - Accademy of Performing Arts, Pakistan - Islamabad, Lahore Malezja- USM/Seni - Dewan Budaya Concert Hall KLCC - Kuala Lumpur.

• październik - Zamek Książąt Pomorskich, projekt jazz-klasyka-spotkania. Jazzowe aranzacje A.Jagodzinskiego z orkiestrą Camerata Nova.

• sierpień, Chateau d`Aigremont, Belgia.Recital z pianista Bernard Godeau.
• czerwiec - Filharmonia Bałtycka, Concerto da Camera K.Pendereckiego z tow. Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Bałtyckiej pod dyr. M.Nesterowicza.

• marzec - Teatr Wielki w Warszawie, koncert inauguracyjny Festiwalu Beethovena w Warszawie„Jazzsinfonica” z udziałem Tria A.Jagodzinskiego oraz Warszawskiej Orkiestry Radiowej pod dyr. M.Nesterowicza

• luty - Filharmonia Szczecińska, Cztery Pory Roku Vivaldiego z tow. Orkiestry Filharmonii Szczecińskiej pod dyr. J.Staniendy.

• styczeń - Schloss Oranienstein, Niemcy recital z fortepianem

2006 16 grudnia - Filharmonia Bałtycka, Aranżacje jazzowe utworów klasycznych z tow.Tria A.Jagodzinskiego i orkiestry Filharmonii Bałtyckiej pod dyr. M.Nesterowicza.

• 15 grudnia - Filharmonia Śląska, pierwsze wykonanie w Polsce Koncertu fletowego H.Otaka z Orkiestrą Filharmonii Śląskiej pod dyr. M.Błaszczyka.

• maj - Zamek Królewski w Warszawie, Koncerty Mozarta G-dur KV 313, C-dur KV 299 z orkiestrą AUKSO pod dyr. M.Mosia oraz harfistką Anną Sikorzak-Olek

• luty - Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu,

Oratorium Marianum, Światowe prawykonanie Koncertu Roberta.Kurdybachy.

• styczeń - Sala Koncertowa Filharmonii Narodowej w Warszawie,

Koncert d-moll C.Ph.E.Bacha oraz utwory A.Piazzolli z Triem A.Jagodzinskiego i Orkiestrą Kameralną FN

2005 czerwiec - „Festiwal Prawykonań” NOSPR, Sala im G.Fitelberga w Katowicach – światowe prawykonanie Koncertu Fletowego M.Góreckiego dedykowanego artystce z NOSPRem.

• maj - Studio Koncertowe Polskiego Radia S1 im.W.Lutoslawskiego w Warszawie prawykonanie autorskiej wersji fletowej Koncertu Podwójnego W.Lutosławskiego z A.Sikorzak-Olek i z tow. Orkiestry Symfonicznej PR w Warszawie pod dyr.J.Krenza

• styczeń - Filharmonia Poznańska recital fletowy z tow. fortepianu (M.Rutkowski)

2004 październik - Edynburg koncerty oraz nagranie płyty dla wytwórni „Scotstown Music”.

• wrzesień - Zamek Królewski w Warszawie – recital „Polska muzyka XX w.” zamykający cykl koncertów „Polska dla Europy” m.in.utwory: W.Lutoslawskiego, A.Tansmana, K.Herdzina oraz światowe prawykonania utworów M.Góreckiego i W.Pawlika.
  • autorska wersja Koncertu Podwójnego na flet, harfę i smyczki W.Lutosławskiego .

• kwiecień - Filharmonia Wileńska – Koncert Fletowy „Concerto Cantata” H.M.Góreckiego z tow. Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej pod dyr.A.Wita

• styczeń - Wielka Sala Konserwatorium Moskiewskiego – Koncert Fletowy „Concerto Cantata” H.M.Góreckiego z tow. Moskiewskiej Filharmonii pod dyr. W.Michniewskiego

2003 grudzień - Filharmonia Narodowa, Sala Koncertowa Koncert Fletowy „Concerto Cantata” H.M.Góreckiego z tow. Orkiestry Symfonicznej FN pod dyr. A.Wita

• listopad - Recitale oraz Master Classes w Royal College of Music in London oraz w Royal Welsh College of Music & Drama in Cardiff.

2002 sierpień „Festival International de Musique” w Cerét (Francja): J.B.Pla – Koncert G-dur z tow. orkiestry” Camerata de France” pod dyr. D.Tosi, recitale z programem muzyki francuskiej z pianistą Philipp Morehed (USA) oraz z pianistką amerykańską Carol Honigburg oraz prawykonanie światowe utworu S.Coena (USA)

• lipiec, „Kuchmo Chamber Music Festival”; repertuar recitalowy z pianistami

Roberto Prosseda (Włochy) i Paavali Jumppanen (Finlandia) oraz kompozycje kameralne m.in. Pierrot lunaire Schönberga i utwory Szostakowicza

• luty - Tournée koncertowe w USA – recitale z pianistką japońską Yoko Hamada

2000 Współpraca z Kwartetem Śląskim m.in. podczas Festiwalu w Rybnej, w programie bachowskim z Piotrem Pławnerem, m.in. J.S.Bach- Musikalischer Opfer, Koncert potrójny, Suita h-moll BWV 1067. 1999 Zaproszenie do Berliner Philharmoniker – solistka w Czterech Porach Roku Vivaldiego.

1998 Światowe prawykonanie Koncertu fletowego Krzesimira Dębskiego na Zamku Królewskim w Warszawie (koncert dedykowany artystce). 1997 Światowe prawykonanie Koncertu fletowego Aleksandra Szczetyńskiego, w Filharmonii Narodowej z tow. Wielkiej Orkiestry Symfonicznej FN po dyr. W.Michniewskiego.

• Prawykonanie utworu Fragmente II T. Hosokawy oraz Song J. Tavenera podczas

Festiwalu „Warszawska Jesień”. 1996-1998 Tournée w Azji (Tajlandia), Indiach oraz koncerty w Emiratach Arabskich i w Arabii Saudyjskiej

1995 Jako pierwsza polska flecistka wykonała oraz nagrała Concerto cantata H.M.Góreckiego z WOSPRiTV w Katowicach pod dyr. A.Wita. 1994-1995 Koncerty we Włoszech: Rzym, Cagliari (recitale z pianistą włoskim Paolo Subrizi)

1994 Jako pierwsza polska flecistka wykonała Concerto da Camera Krzysztofa Pendereckiego na festiwalu jego imienia w Krakowie; wkrótce została zaproszona przez kompozytora by powtórzyć w Niemczech tę kompozycję pod jego dyrekcją.

• Recitale w Holandii z pianistką Mają Nosowską
• tournée koncertowe w Hiszpanii

1991 czerwiec - Koncert inauguracyjny, I Międzynarodowy Festiwal Mozartowski w Warszawie: Koncert G-dur KV 313 i Koncert C-dur KV 299 z Orkiestrą Warszawskiej Opery Kameralnej pod dyr. Karola Teutscha

1989 Tournée koncertowe w Holandii z orkiestrą kameralną „Camerata Bocherini” Ivana Monighettiego z Moskwy

• koncerty z tym samym zespołem w Konserwatorium Moskiewskim.

1988 Festiwal Warszawska Jesień – polskie prawykonanie utworu na flet i taśmę „Głowa Orfeusza” Elżbiety Sikory.

• Pierwsze polskie wykonanie Concierto Pastorale Joaquina Rodrigo; następnie w Hiszpanii w obecności kompozytora (Rodrigo) na jego urodzinowym koncercie z orkiestrą symfoniczną w Walencji.

1986-1987 Koncerty z orkiestrą kameralną Concerto Avenna w kraju i zagranicą.

1980 maj, Bergen International Festival, Grieg Hall, Koncert d-moll C.Ph.E.Bacha z tow. Orkiestry Kameralnej FN pod dyr. Karola Teutscha.

• Kuhmo Chamber Music Festival, Finlandia
• Bergen Festival - Grieg Hall
• Warszawska Jesień
• Festiwal Prawykonań w Katowicach,
• Festiwal Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie,
• Festiwal Mozartowski w Warszawie

Jadwiga Kotnowska stała się inspiracją do powstania nowych koncertów i utworów fletowych, takich jak: –

• Toshio Hosokawa Prawykonanie utworu Fragmente IIoraz Song J. Tavenera podczas Festiwalu „Warszawska Jesień” - 1997
• Krzesimir Dębski – Koncert fletowy, światowe prawykonanie na Zamku Królewskim w Warszawie pod batutą Jana Staniendy - 1998
• Witold Lutosławski – światowe prawykonanie autorskiej fletowej wersji Koncertu Podwójnego Zamku Królewskim w Warszawie z A.Sikorzak-Olek i orkiestrą AUKSO pod dyr. Marka Mosia - 2004
• Mikołaj Górecki – światowe prawykonanie Wariacji na flet i fortepian (M.Rutkowski fortepian) na Zamku Królewskim w Warszawie - 2004
• Włodek Pawlik – światowe prawykonanie na Zamku Królewskim w Warszawie utworu Puls 11/8 z tow. orkiestry AUKSO pod dyr. Marka Mosia - 2004,
• Mikołaj Górecki – Koncert fletowy, światowe prawykonanie w Sali G.Fitelberga z NOSPRem w Katowicach podczas "Festiwalu prawykonań" - 2005
• Robert Kurdybacha – Koncert fletowy, światowe prawykonanie na festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu z Ork. Vratislavia pod dyr.Jana Staniendy - 2006
• Maciej Małecki – Koncert fletowy, światowe prawykonanie z orkiestrą AUKSO pod dyr. Marka Mosia podczas festiwalu VII Letnia Filharmonia - 2006
• Jerzy Maksymiuk - Muzyka na flet, harfę i smyczki - nagranie dla pr II PR z NOSPRem w Sali G.Fitelberga w Katowicach pod dyr. J. Maksymiuka - 2008;
• Marta Ptaszyńska - Koncert Podwojny na flet, harfę i orkiestrę - światowe prawykonanie z orkiestrą NOSPRu w Sali G.Fitelberga w Katowicach pod dyr. K. Urbańskiego - 2008
• Piotr Wróbel - Jazz Concerto Grosso na flet, kontrabas i orkiestrę smyczkowa - światowe prawykonanie podczas "VI Festiwalu Muzyki Polskiej" w Warszawie pod dyr. J. Rogali. Vitold Rek - kontrabas. Grudzien 2008
• Dariusz Przybylski - Hommage a Josquin - Flute Concerto ze smyczkami, perkusja i dźwiękami elektronicznymi - światowe prawykonanie z orkiestrą AUKSO pod dyr. Marka Mosia Sali G.Fitelberga podczas "Festiwalu Prawykonań" w Katowicach - 2009

• Srebrny Medal na XXVII Konkursie im. G.B.Viottiego w Vercelli,Włochy - 1976
• Trzecia nagroda oraz nagroda specjalna za najlepszą interpretację muzyki francuskiej na XXXIV Konkursie im. Marii Canals w Barcelonie, Hiszpania - 1978
• Pierwsza nagroda na konkursie im. E. Schaffer w Belveglio, Włochy - 1978
• Pierwsza nagroda na II Międzynarodowym Konkursie Fletowym w Formii, Włochy - 1979
• Druga nagroda oraz nagroda specjalna za interpretację Sontaninyim Bolueza na Konkursie im. Królowej Zofii w Madrycie,Hiszpania - 1979
• Trzecia Nagroda na Międzynarodowym Konkursie im. V. Bucchiego w Rzymie - Włochy - 1980
• Złoty Medal i Grand Prix na Festiwalu w Bordeaux - Francja - 1983
• Zwycięstwo w konkursie na solistkę Królewskiej Filharmonii Flandryjskiej w Antwerpii, Belgia - 1985
• Zwycięstwo w konkursie pod przewodnictwem Claudia Schimone na solistkę Orkiestry Symfonicznej „Gulbenkiana” w Lizbonie, Portugalia - 1987

• Filharmonia Berlińska,
• Lincoln Center w Nowym Jorku
• Tivoli Hall w Kopenhadze
• Grieg Hall w Bergen
• Palau de Musica w Barcelonie
• Teatro Real w Madrycie
• Purcell Room w Londynie
• De Doelen w Rotterdamie
• Wielka Sala Koncertowa Moskiewskiego Konserwatorium

• 1993 Płyta dla wytwórni Quantum: Flute et Harpe en Recital -z towarzyszeniem harfy (Joanna Kozielska) w Paryżu.
• 1994 Płyta dla firmy Tonpress: Cztery Pory Roku Vivaldiego oraz Koncert S. Mercadantego – płyta nominowana do nagrody „Fryderyk”
• 2004 Płyta dla wytwórni „Scotstown Music”.

Jadwiga Kotnowska prowadzi klasę fletu w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy oraz kursy mistrzowskie m.in.: w USA, w Finlandii, we Francji oraz w Royal College of Music w Londynie.

Kategoria:Polscy muzycy Kategoria:Polscy instrumentaliści Kategoria:Urodzeni w 1957

Polski skrzypek i dyrygent. Ur. 12 marca 1921 w Krakowie, zm.25 listopada 1992 w Warszawie. Pochodził z rodziny o bogatych tradycjach muzycznych. Był wnukiem solisty w Konserwatorium w Bukareszcie i synem dyrektora orkiestry Opery Wiedeńskiej, a także Lwowskiej.

Karol Teutsch w latach 1945- 1959 był dyrektorem Orkiestry Krakowskiej, solistą, a także należał do zespołu orkiestry kameralnej. 0d 1959 pierwszy skrzypek w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Dyrektor artystyczny i dyrygent zespołu Kameralistów Filharmonii Narodowej. Koncertował w wielu krajach Europy, Ameryki, Australii i Oceanii. W latach 1983-1984 dyrygował gościnie w Filharmonii w Gdańsku.

Do 1992 roku kierował Wrocławską Orkiestrą Kameralną "Leopoldinum". Nagrana w 1989 roku z tym zespołem płyta La Grande Sarabande de Haendel została wznowiona w roku 1996; jej fragmenty wykorzytano w muzycznych filmach poświęconych barokowi w muzyce:Le Baroque inspire i Le Cinéma.

Kategoria:Polscy muzycy Kategoria:Polscy instrumentaliści Kategoria:Polscy skrzypkowie Kategoria:Urodzeni w 1921

KONGRES KULTURY POLSKIEJ 7 - 9 październik 1966 ___________ MATERIAŁY i DOKUMENTY

PAŃSTWOWY INSTYTUT WYDAWNICZY 1967

ILOŚĆ STRON _______________ 518

STAN KSIĄŻKI _______________ DOBRY, nieaktualna pieczatka , brak obwoluty , tekst ZDECYDOWANIE czysty

FORMAT KSIĄZKI _______________ 17 x 24

FOTO zamieszczę po 20 – tej

SPIS RZECZY ___________________

Słowo wstępne- Stanisław Witold Balicki Uchwała Kongresu Kultury Polskiej

Diariusz Kongresu Kultury Polskiej PREZYDIUM KONGRESU KULTURY POLSKIEJ [19] PIERWSZY DZIEŃ OBRAD KONGRESU [24] DRUGI DZIEŃ OBRAD KONGRESU [27] SPOTKANIE Z DELEGATAMI I GOŚĆMI ZAGRANICZNYMI W WILANOWIE [46] TRZECI DZIEŃ OBRAD KONGRESU [47] IMPREZY KULTURALNE Z OKAZJI KONGRESU [49]

Pierwszy dzień obrad • 7 października 1966 roku usiedzenie plenarne

Lucjan Motyka Zenon Kliszko Jarosław Iwaszkiewicz Bogdan Suchodolski Włodzimierz Sokorski Zenon Klemensiewicz Julian Przyboś Witold Hensel Józef Chałasiński Kazimierz Wyka

Otwarcie obrad Kongresu Kultury Polskiej 53 O socjalistycznym obliczu polskiej współ¬ czesnej kultury 56 Kultura świadectwem trwałości 63 Problemy kultury socjalistycznej 79 Społeczna odpowiedzialność twórcy przed narodem 89 Rola języka ojczystego 98 Praca i sztuka 102 Początki państwa polskiego i kształtowania się kultury polskiej 106 Unarodowienie mas ludowych 116 O żywym kontakcie z dziedzictwem kultury 121

Stanisław Turski Gustaw Holoubek Stanisław Lorentz Tadeusz Wrębiak Witold Rudziński

Kultura w obronie pokoju i niepodległości narodów 128 O dojrzałość ideową i artystyczną teatru 133 Mecenat kulturalny w Polsce Ludowej 137 Dzisiejsi Judymowie i Siłaczki 142 O kulturze muzycznej na co dzień 146

Sprawozdania z przebiegu obrad Komisji 8 października 1966 roku

Komisja I • NAUKA I OŚWIATA PODSTAWĄ ROZWOJU KULTURY Eugenia Krassowska [151], Jan Szczepański [151], Hieronim Szczegóła [159], Maria Znamierowska-Pruefferowa [160], Kazi¬mierz Michałowski [160], Andrzej Skoczek [161], Mieczysław Kli-maszewski [161], Stanisław Turski [161], Bohdan Korzeniewski [162], Jan Zygmunt Jakubowski [162], Stanisław Wohl [162], Ze¬non Klemensiewicz [162], Zdzisław Rajewski [163], Henryk de Fiumel [164], Aleksander Gieysztor [164], Kazimiera Zawistowicz-Adamska [165], Marian Żychowski [167], Mikołaj Kozakiewicz [167], Kazimierz Rudzki [168], Teodor Zalewski [168], Ryszard Wroczyński [168], Ksawery Piwocki [168], Janina Kelles-Krauz [169], Jerzy Remer [170], Janusz Durko [171], ZofiaŹakowa [171], Mieczysław Czuma [172], Konstanty Grzybowski [172], Józef Pią-towski [173], Wincenty Choma [173], Henryk Markiewicz [173], Jan Wegner [174], Władysław Czarnecki [174], Eugenia Krassow¬ska [174]

Komisja II • PLANOWANIE W KULTURZE Jerzy Kossak [177], Adam Kopyciński [183], Bolesław Drobner [184], Julian Przyboś [184], Adam Kotarbiński [184], Leonard Sobierajski [185], Stefan Żółkiewski [185], Tadeusz Hołuj [186], Aleksandra Forbertowa [187], Zygmunt Lichniak [187], Andrzej Szwalbe [188], Krzysztof Kostyrko [189], Władysław Orłowski [189], Ludwik Siedlecki [189], Włodzimierz Buczek [190], Zbigniew Januszko [190], Jan Siewierski [191], Tadeusz Bruski [192], Jerzy Mikke [192], Andrzej Siciński [192], Zofia Bartecka [193], Win¬centy Krasko [193]

| nazwa = Wikipedystka:Poezja/brudnopis
| tytuł = Polska [[literatura piękna]] w II połowie [[XX wiek]]u
| opis1 = Prozaicy
| spis1 =
* [[Jerzy Andrzejewski (1909-1983)|Jerzy Andrzejewski]]
* [[Tadeusz Borowski (poeta)|Tadeusz Borowski]]
* [[Leopold Buczkowski]]
* [[Kazimierz Brandys]]
* [[Roman Bratny]] [[Stefan Chwin]]
* [[Józef Czapski]]
* [[Maria Dąbrowska]]
* [[Stanisław Dygat]]
* [[Janusz Głowacki]]
* [[Witold Gombrowicz]]
* [[Manuela Gretkowska]]
* [[Gustaw Herling-Grudziński]]
* [[Marek Hłasko]]
* [[Paweł Huelle]]
* [[Andrzej Kuśniewicz]]
* [[Tadeusz Konwicki]]
* [[Antoni Libera]]
* [[Stanisław Lem]]
* [[Józef Mackiewicz]]
* [[Wiesław Myśliwski]]
* [[Zofia Nałkowska]]
* [[Włodzimierz Odojewski]]
* [[Teodor Parnicki]]
* [[Julian Stryjkowski]]
* [[Leszek Szaruga]]
* [[Jan Józef Szczepański]]
* [[Olga Tokarczuk]]

| opis2 = Poeci
| spis2 =
* [[Stanisław Barańczak]]
* [[Miron Białoszewski]]
* [[Jacek Bierezin]]
* [[Władysław Broniewski]]
* [[Konstanty Ildefons Gałczyński]]
* [[Julia Hartwig]]
* [[Zbigniew Herbert]]
* [[Jarosław Iwaszkiewicz]]
* [[Julian Kornhauser]]
* [[Urszula Kozioł]]
* [[Mieczysław Jastrun]]
* [[Artur Międzyrzecki]]
* [[Tadeusz Nowak]]
* [[Czesław Miłosz]]
* [[Antoni Pawlak]]
* [[Halina Poświatowska]]
* [[Tadeusz Różewicz]] [[Jarosław Marek Rymkiewicz]]
* [[Antoni Słonimski]]
* [[Edward Stachura]]
* [[Wisława Szymborska]]
* [[Agata Tuszyńska]]
* [[Kazimierz Wierzyński]]
* [[Rafał Wojaczek]]
* [[Bohdan Zadura]]
* [[Władysław Zawistowski (pisarz)|Władysław Zawistowski]]
* [[Adam Zagajewski]]

| opis3 = Dramatopisarze
| spis3 =
* [[Roman Brandstaetter]]
* [[Ernest Bryll]]
* [[Leon Kruczkowski]]
* [[Sławomir Mrożek]]
* [[Jerzy Szaniawski]]

| opis4 = Krytycy, felietoniści, esseiści
| opis4.1 = literaccy
| spis4.1 =
* [[Henryk Bereza]]
* [[Jan Błoński]]
* [[Marian Brandys]]
* [[Paweł Jasienica]]
* [[Tomasz Jastrun]]
* [[Andrzej Kijowski (krytyk)|Andrzej Kijowski]]
* [[Jacek Łukasiewicz]]
* [[Waldemar Łysiak]]
* [[Artur Sandauer]]
* [[Kazimierz Wyka]]

| opis4.2 = teatralni
| spis4.2 =
* [[Marta Fik]]
* [[Ludwik Flaszen]]
* [[Tadeusz Nyczek]]
* [[Konstanty Puzyna]]

| opis5 = Historycy i teoretycy
| opis5.1 = literatury
| spis5.1 =
* [[Włodzimierz Bolecki]]
* [[Michał Głowiński]]
* [[Maria Janion]]
* [[Ryszard Matuszewski (literat)|Ryszard Matuszewski]]
* [[Janusz Sławiński]]
* [[Czesław Zgorzelski]]

| opis5.2 = dramatu i teatru
| spis5.2 =
* [[Andrzej Hausbrandt]]
* [[Andrzej Tadeusz Kijowski]]
* [[Tadeusz Kowzan]]
* [[Zbigniew Raszewski]]
* [[Irena Sławińska]]
* [[Józef Szczublewski]]

| opis6 = Tłumacze
| spis6 =
* [[Branko Ćirlić]]
* [[Andrzej Drawicz]]
* [[Ziemowit Fedecki]]
* [[Joanna Guze]]
* [[Andrzej Jagodziński (tłumacz)|Andrzej Jagodziński]]
* [[Anna Kołyszko]]
* [[Zygmunt Kubiak]]
* [[Maria Kurecka]]
* [[Jerzy Lisowski]]
* [[Adam Pomorski]]
* [[Anna Przedpełska-Trzeciakowska]]
* [[Krystyna Rodowska]]
* [[Julian Rogoziński]]
* [[Maria Skibniewska]]
* [[Robert Stiller]]
* [[Irena Szymańska]]
* [[Witold Wirpsza]]
* [[Maria Zenowicz]]

| opis7 = Wydawnictwa
| spis7 =
* [[Alma-Press]]
* [[Amber (wydawnictwo)]]
* [[Biały Kruk (wydawnictwo)]]
* [[Czytelnik]]
* [[Iskry]]
* [[Książka i Wiedza]]
* [[Muza SA]]
* [[Nasza Księgarnia]]
* [[Fabryka Słów]]
* [[Wydawnictwo "Ossolineum"]]
* [[Państwowy Instytut Wydawniczy]] ([[PIW]])
* [[Prószyński i S-ka]]
* [[W.A.B.]]
* [[Wydawnictwo Jacek Santorski & Co]]
* [[Wydawnictwo Literackie]]
* [[Wydawnictwo Literackie Semper]]
* [[Wydawnictwo Miniatura]]
* [[Wydawnictwo Naukowe Semper]]
* [[Wydawnictwo Poznańskie]]
* [[Wydawnictwo a5]]
* [[Zysk i S-ka]]
* [[Świat Książki]]
* [[Świat Literacki]]
* [[Społeczny Instytut Wydawniczy Znak|Znak]]

| opis8 = Czasopisma
| spis8 =
* [[Akcent (czasopismo)]]
* [[Antena Literacka]]
* [[ArtPAPIER]]
* [[Borussia]]
* [[Brulion (czasopismo)]]
* [[Czas Kultury]]
* [[Dialog (miesięcznik)]]
* [[Enigma (kwartalnik)]]
* [[Ex Libris (dodatek literacki "Życia Warszawy")]]
* [[Gazeta Kulturalna]]
* [[Kultura (miesięcznik)]]
* [[Kultura (tygodnik)]]
* [[Literatura (1972-1981)]]
* [[Literatura (tygodnik)]]
* [[Literatura na Świecie]]
* [[Odra (miesięcznik)]]
* [[Pamiętnik Literacki]]
* [[Pogranicza]]
* [[Pomosty]]
* [[Pro Arte et Studio]]
* [[Prosto z Mostu (tygodnik)]]
* [[Protokół kulturalny]]
* [[Przegląd Artystyczno-Literacki]]
* [[Sycyna (czasopismo)]]
* [[Tekstualia]]
* [[Teksty Drugie]]
* [[Twórczość]]
* [[Wiadomości Literackie]]
* [[Współczesność]]
* [[Zapis (czasopismo)|Zapis]]
* [[Zebra (czasopismo)]]
* [[Zeszyty Literackie]]
* [[Zeszyty Poetyckie]]
* [[Zapis (czasopismo)|Zapis]]

| dół =
* <<[[Szablon:Polskie epoki literackie|Polskie epoki literackie]]<<
* >>[[Szablon:Teorie literatury|Teorie Literatury]]>>

| kategoria =