Tarsy Carballas

Tarsy Carballas

(2013)
Biografía
Nacemento	2 de xuño de 1934 (90 anos) Taboada, España
Residencia	España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela - farmacia Universidade de Santiago de Compostela - química
Director de tese	Francisco Guitián Ojea
Actividade
Campo de traballo	Edafoloxía
Lugar de traballo	Consello Superior de Investigacións Científicas
Ocupación	académica
Premios
(2012)  Premio María Josefa Wonenburger Planells (2009)  Medalla Castelao

María Tarsy Carballas Fernández, nada en Taboada o 2 de xuño de 1934, é unha científica galega, pioneira no estudo da xénese, clasificación e cartografía dos solos da zona temperada–húmida de España.^[1] Vencellada ao CSIC desde 1965, foi Vocal da Comisión da Área de Ciencias Agrarias e da Xunta de Goberno.^[2] Desenvolve actividades académicas no Instituto de Investigacións Agrobiolóxicas de Galicia, en Santiago de Compostela.

Filla de Segunda Fernández Porto e Modesto Carballas Cadahía (1906-1975), que foi oficial maior do concello de Taboada e correspondente de El Progreso nesta vila.

Licenciouse en Farmacia na Universidade de Santiago de Compostela en 1958 e en 1963 foi Premio Extraordinario de Licenciatura en Ciencias Químicas^[3]. Doutorouse en Farmacia, pero especializouse en Bioquímica e Edafoloxía.^[3]

Estudou primeiro na Universidade de Santiago, e logo na de Nancy (Francia). Foi a primeira muller académica de Farmacia no Estado Español; tamén ingresou na Real Academia Galega de Farmacia (2003)^[4], e foi a primeira en formar parte da xunta de goberno da Sociedade Internacional de Ciencias do Solo (1980-84)^[4]. É Socia de Honra da Sociedad Española de la Ciencia del Suelo.^[4]

Comezou a traballar na década de 1960 no CSIC, investigando en edafoloxía^[5]. Ocupou a cátedra de Edafoloxía na Universidade de Santiago.^[3] Fundou en 1980 o Instituto de Investigacións Agrobiolóxicas de Galicia (IIAG), no que exerceu a dirección entre 1994 e 2004.^[3]

Mantén un campo de investigación sobre solucións para recuperar o solo das áreas afectadas por incendios. Ten máis de duascentas publicacións e unha ducia de libros.^[6]

En 2023 a revista Gciencia considerouna unha das 20 mulleres de ciencia en Galicia que había que coñecer.^[7]

• Martín, A., Díaz-Raviña, M., Carballas, T. 2010. Short- and medium-term evolution of soil properties in Atlantic forest ecosystems affected by wildfires. Land Degradation and Development (DOI: 10.1002/ldr.1078). Elsevier, Reino Unido.
• González-Prieto, S.J., Carballas, T. (1991). Composition of organic N in temperate humid region soils (NW Spain). Soil Biol. Biochem. Volume 23:887-895
• 1990. Mapa Mundial de suelos: leyenda revisada. V. 60 de Informes sobre Recursos Mundiales de Suelos. Ed. FAO. 142 pp. ISBN 9253030224
• Francisco Guitián Ojea, Tarsy Carballas Fernández. 1982. Suelos naturales de la provincia de Orense. Ed. Consello Superior de Investigacións Científicas, Instituto de Investigaciones Agrobiolóxicas de Galicia. 114 p. ISBN 8400051750
• Francisco Guitián Ojea, Tarsy Carballas Fernández (1976). Técnicas de análisis de suelos, v. 70 de Monografías de ciencia moderna. Ed. Pico Sacro. 288 p. ISBN 8485170091
• Francisco Guitián Ojea, Tarsy Carballas Fernández, F. Díaz Fierros (1973). Suelos de la zona húmeda española. VII. Suelos naturales del Pirineo oscense. Pirineos, v. 108:5-40
• Francisco Guitián Ojea, Tarsy Carballas Fernández (1968). Suelos de la zona húmeda española. III. Ranker atlántico. Anales Edafol. Agrobiol. 27: 57-73
• Carballas, T., Duchaufour, Ph. Jacquín, F. (1967). Evolution de la matière organique des rankers. Bull. ENSA de Nancy 9: 20-28
• 1963. Níquel en los suelos de la provincia de La Coruña Boletín Universidade Compostelana 71: 651-684

• 1963: Premio extraordinario de licenciatura.^[8]
• 1972: Premio Fray Bernardino de Sahagún^[4] de traballos científicos.
• 1977: Diploma do Ministerio de Asuntos Exteriores de Francia^[4].
• 1982: Premio Galicia de Investigación (Modalidade de Ciencias) ^[4]
• 2004: Doutora «ad Honorem» do CSIC. ^[4]
• 2006: Presidenta do Consello Asesor de Investigación e Desenvolvemento Tecnolóxico de Galicia.^[4]
• 2009: Medalla Castelao pola súa contribución á cultura galega.^[9][10]
• 2011: Socia de Honra da Sociedad Española de la Ciencia del Suelo.^[4]
• 2012: Premio María Josefa Wonenburger Planells^[11] en recoñecemento á súa labor de investigación.
• 2012: Premio a la Excelencia Química 2012 por un estudo da prevención de incendios forestais,^[12]

• Dicionario biográfico de Galicia 1. Ir Indo Edicións. 2010-2011. 
• Pintos Barral, X. (2015) As mulleres nos estudos experimentais na Universidade de Santiago de Compostela.
• Pintos Barral, Xoana (2021). Tiven a chave, a bicicleta e os catro libros. Editorial Galaxia.

• A ciencia ten nome de muller (en Wikibooks)

• Tarsy Carballas na exposición virtual Mulleres na Ciencia.

• Curriculum Vitae, Consello Superior de Investigacións Científicas, marzo de 2011.
• María Tarsy Carballas, profesora de investigación. Roberto y Carlos Mirás. Sesenta y más, ISSN 1132-2012, Nº. 274, 2008, páxs. 54-57
• "La Ley de Incendios no contempla la realidad", entrevista en El País, 5 de agosto de 2007 (en castelán).
• "Como científica síntome frustrada porque o que descubrimos non se leva á práctica"Arquivado 18 de setembro de 2019 en Wayback Machine., entrevista en Galicia Hoxe, 12 de xullo de 2008.
• Tarsy Carballas, a científica que mira para o solo. Artigo de Victoria García en Gciencia.