Amilosa

Amilosa
Konposizioa	oxigeno, karbono eta hidrogeno
Mota	glucan (en) eta polisakarido
Arriskuak
NFPA 704	1 1 0
Identifikatzaileak
CAS zenbakia	9005-82-7
ChemSpider	19205056, 21238442, 21239054 eta 57487263
PubChem	53477771
Gmelin	28102
EC zenbakia	232-685-9
ECHA	100.029.702
CosIng	83148
MeSH	D000688
Human Metabolome Database	HMDB0003403
UNII	7TDQ74Y18L
KEGG	C00718

Amilosa glukosa unitatez egindako polimeroa da^[1]. Amilosa almidoi izeneko polisakaridoaren bi osagaietako bat da, egitura guztiaren %20-30a osatzen dena. Beste %70–80a amilopektina da^[2]. Landaretan aurkitzen da eta erreserba funtzioa betetzen du.

Amilosa homopolisakarido bat da, α-D-glukopiranosen katea baita. Molekula hauek α(1→4) lotura O-glikosidikoaren bidez elkartuta daude. Maltosa molekulak (bi glukosatako disakaridoa) elkartuta daudela ere esan daiteke. Kate luzeak dira, 200 eta 2500 unitate artean eduki ditzaketenak.

Kate luze honek helize itxura hartzen dueta bira bakoitzean sei glukosa molekula izaten ditu. Helize honetan barnealdera hidrogeno atom oak bakarrik kokatzen dira, ingurune hidrofoboa osatuz, eta kanpoaldera aldiz hidroxilo taldeak, alde hidrofilikoa eratuz.

Amilosaren espiralaren barnean iodo ioia sartzen da eta amilosak kolore urdina hartzen du. Honetan oinarritzen da iodoaren testa, polisakaridoak identifikatzeko edota elikagai desberdinetan egon daitekeen almidoi kopurua zehazteko. Fruiten heldutasuna neurtzeko ere erabiltzen da, berde dauenean almidoi kopuru handia izaten baitute eta heltzerakoan almidoi hori sakarosa bihurtzen da.

Amilopektinarekin ezin da iodoaren testa egin, molekula adarkatua denez espiralak txikiegiak dira iodoa barnera sartu ahal izateko.