Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1998

Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1998

Coupe du Monde France '98 (Γαλλικά)
Επίσημο λογότυπο
Πληροφορίες
Χώρα	Γαλλία
Διοργανωτής	FIFA
Ημερομηνίες	10  Ιουνίου 1998
Τερματισμός	12  Ιουλίου 1998
Στάδια	10
Κατάταξη
Πρώτη θέση	Γαλλία (1ος τίτλος)
Δεύτερη θέση	Βραζιλία
Τρίτη θέση	Κροατία
Τέταρτη θέση	Ολλανδία
Στατιστικά
Πρώτος σκόρερ	Νταβόρ Σούκερ (6)
Καλ. παίκτης	Ρονάλντο
Καλ. νεαρότερος παίκτης	Μάικλ Όουεν
Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1998 ήταν η 16^η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου και έλαβε χώρα στη Γαλλία το διάστημα μεταξύ της 10^ης Ιουνίου και της 12^ης Ιουλίου 1998. Για πρώτη φορά στη διοργάνωση συμμετείχαν 32 εθνικές oμάδες , ενώ στις προηγούμενες διοργανώσεις συμμετείχαν 24 εθνικές. Αυτή ήταν και η δεύτερη φορά που η Γαλλία οργάνωνε Παγκόσμιο Κύπελλο μετά το 1938.^[1]

Ένα φιλικό τουρνουά, το Τουρνουά της Γαλλίας, έλαβε χώρα το 1997 ως προετοιμασία για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η έναρξη αυτού του τουρνουά αμαυρώθηκε από τον χαμό του αντιπροέδρου της οργανωτικής επιτροπής της διοργάνωσης (με τον Μισέλ Πλατινί) Φερνάν Σαστρ, ο οποίος απεβίωσε από καρκίνο.

Η Εθνική Γαλλίας, αγωνιζόμενη εντός έδρας, προκρίθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπου επιβλήθηκε της Βραζιλίας, κατόχου του τίτλου, με σκορ 3-0. Ο τότε αρχηγός της Εθνικής Γαλλίας, Ντιντιέ Ντεσάν, έγινε ο πρώτος Γάλλος ποδοσφαιριστής που σηκώνει Παγκόσμιο Κύπελλο.^[2]

Τον Ιανουάριο του 1991, οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες επτά χωρών ανακοίνωσαν κι επισήμως την υποψηφιότητά τους για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 στη Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA). Επρόκειτο για τις Ομοσπονδίες της Αγγλίας, της Βραζιλίας, της Χιλής, της Γαλλίας, της Ινδίας, του Μαρόκου, της Πορτογαλίας και της Ελβετίας^[3][4] Τέσσερις χώρες αποσύρθηκαν, ώστε τον Σεπτέμβριο του 1991 είχαν απομείνει μόνες υποψήφιες η Γαλλία, το Μαρόκο και η Ελβετία. Οι τρεις αυτές υποψηφιότητες εξετάστηκαν μέχρι τον Απρίλιο του 1992 από μια επιτροπή αξιολόγησης της FIFA.^[3]

Η ανακοίνωση της διοργανώτριας χώρας έλαβε χώρα στις 2 Ιουλίου 1992 στην έδρα της FIFA στη Ζυρίχη. Η εκτελεστική επιτροπή της FIFA ανέθεσε τη διοργάνωση του θεσμού στη Γαλλία, η οποία έλαβε δώδεκα ψήφους στον πρώτο γύρο, έναντι επτά του Μαρόκου^[3][5].^[6]

Ορισμός της διοργανώτριας χώρας

Υποψήφιες Ομοσπονδίες	Αριθμός Ψήφων
Γαλλία	12
Μαρόκο	7
Ελβετία	–

Η γαλλική υποψηφιότητα ξεκίνησε ως ιδέα στις 21 Ιουλίου 1983. Ο πρόεδρος της Γαλλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (FFF) Φερνάν Σαστρ μετέφερε στη FIFA την πρόθεση της Γαλλίας να διοργανώσει και πάλι το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 1990 αφού είχε ήδη φιλοξενήσει την έκδοση του 1938. Εφόσον η Ιταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου κατέθετε επίσης υποψηφιότητα για την ανάληψη της διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990, η Γαλλική Ομοσπονδία είχε προβλέψει να μεταθέσει την υποψηφιότητά της για την έκδοση του 1998. Καθώς, τελικά, η Ιταλία κατέθεσε την υποψηφιότητά της, η Γαλλία αποσύρθηκε από τη διαδικασία ανάθεσης της διοργάνωσης για το 1990^[7].^[3] Το Νοέμβριο του 1986, ο νέος πρόεδρος της FFF, Ζαν Φουρνέ Φαγιάρ, ανακοίνωσε «έτοιμος να ετοιμάσει φάκελο υποψηφιότητας» για την έκδοση του 1998 του Παγκοσμίου Κυπέλλου.^[3] Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Φρανσουά Μιτεράν κατέστησε επίσημη τη γαλλική υποψηφιότητα στις 26 Ιανουαρίου 1989 μέσω τηλεγραφήματος στη FIFA.^[3] Εκείνη τη χρονιά, μια επιτροπή υποψηφιότητας δημιουργήθηκε από τη Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου.^[4] Το σύνθημα της γαλλικής υποψηφιότητας ήταν «All of France wants the World Cup»^[8] (« όλη η Γαλλία θέλει το Παγκόσμιο Κύπελλο »).

Η ιδέα μιας μαροκινής υποψηφιότητας για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανέρχεται επίσης στο 1983 και προήλθε από τον πρόεδρο της ομάδας Ουιντάν ντε Καζαμπλάνκα, Αμπντελραζάκ Μεκουάρ. Το σχέδιο φαινόταν αρχικά αδιανόητο, αλλά κέρδισε την υποστήριξη του Βασιλιά του Μαρόκου Χασάν Β΄, από τη στιγμή που ο τελευταίος ενημερώθηκε σχετικά. Η Βασιλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου του Μαρόκου (FRMF) κατέθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για την ανάληψη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994, όπου, όμως, έχασε από τις ΗΠΑ και έχοντας, προηγουμένως αποκλείσει τη Βραζιλία. Έπειτα από αυτή την πρώτη απόπειρα, ο υπουργός Νεολαίας και Αθλητισμού, Αμπντελατίφ Σεμλαλί^[9] συγκρότησε έναν δεύτερο φάκελο υποψηφιότητας, αυτή τη φορά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998^[6].^[10]

Η οργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 ανατέθηκε από τη FIFA στη Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Η FFF δημιούργησε στις 10 Νοεμβρίου 1992 τη Γαλλική Οργανωτική Επιτροπή (CFO) για να αναλάβει όλες τις πτυχές της διοργάνωσης. Η CFO διοικούνταν από δύο προέδρους: τον Φερνάν Σαστρ, παλιό πρόεδρο της FFF και ιθύνων νου της γαλλικής υποψηφιότητας, και τον Μισέλ Πλατινί, Πρωταθλητή Ευρώπης το 1984.^[3][4][11]

Μια επιτροπή της FIFA ανέλαβε να αποτελέσει τον σύνδεσμο μεταξύ της Γαλλικής Οργανωτικής Επιτροπής και της FIFA. Πρόεδρος αυτής της επιτροπής ήταν ο Λέναρτ Γιόχανσον, επίσης πρόεδρος της UEFA από το 1990 ως το 2007. Αντιπρόεδρός της ήταν ο Αργεντινός Χούλιο Γκρονδόνα, επίσης αντιπρόεδρος της FIFA.^[12]

Ένα φιλικό τουρνουά, το Τουρνουά της Γαλλίας, έλαβε χώρα στη Γαλλία το διάστημα μεταξύ 3 και 11 Ιουνίου 1997 στα πλαίσια της προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο που θα λάμβανε χώρα έναν χρόνο αργότερα. Οι τέσσερις ομάδες που συμμετείχαν σε αυτό το τουρνουά ήταν η Αγγλία, η Βραζιλία, η Γαλλία και η Ιταλία. Το τουρνουά διεξήχθη υπό τη μορφή ενός ενιαίου ομίλου, με κάθε ομάδα να δίνει από τρεις αγώνες και την ομάδα που τερματίζει επικεφαλής της κατάταξης να κατακτά το τουρνουά. Ήταν η ομάδα της Αγγλίας αυτή που κατέκτησε το τουρνουά χάρη σε δύο νίκες απέναντι σε Ιταλία και Γαλλία και παρά τη μία ήττα από τη Βραζιλία.

Οι επενδύσεις στα στάδια ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 ανήλθαν στα 600 εκατομμύρια ευρώ. Η ανέγερση του Σταντ ντε Φρανς κόστισε 420 εκατομμύρια ευρώ. Τα υπόλοιπα εννέα στάδια ανακαινίστηκαν έναντι του συνολικού ποσού των 180 εκατομμυρίων ευρώ.^[13]

Καθώς το Σταντ ντε Φρανς δεν διέθετε ποδοσφαιρικό "ένοικο", ο διαμοιρασμός των επενδύσεων αυτών δεν βοήθησε ιδιαιτέρως τις γαλλικές ομάδες να αποκτήσουν υπερσύγχρονα γήπεδα σε σύγκριση με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία, βοήθησε, πράγματι, σε μεγάλο βαθμό τις γερμανικές ποδοσφαιρικές ομάδες : 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ δαπανήθηκαν σε επενδύσεις για την ανέγερση ή ανακαίνιση δώδεκα σταδίων, των οποίων τα έντεκα χρησιμοποιούνταν από ομάδα.^[13]

Στα γήπεδα δεν συμπεριλαμβανόταν το Σταντ ντε λα Μεϊνώ, στο Στρασβούργο.

Σαιν-Ντενί	Μασσαλία	Παρίσι	Λανς
Σταντ ντε Φρανς	Σταντ Βελοντρόμ	Παρκ ντε Πρενς	Σταντ Φελίξ Μπολέρ
48°55′28″N 2°21′36″E / 48.92444°N 2.36000°E / 48.92444; 2.36000 (Σταντ ντε Φρανς)	43°16′11″N 5°23′45″E / 43.26972°N 5.39583°E / 43.26972; 5.39583 (Σταντ Βελοντρόμ)	48°50′29″N 2°15′11″E / 48.84139°N 2.25306°E / 48.84139; 2.25306 (Παρκ ντε Πρενς)	50°25′58.26″N 2°48′53.47″E / 50.4328500°N 2.8148528°E / 50.4328500; 2.8148528 (Σταντ Φελίξ Μπολέρ)
Χωρητικότητα: 80.000	Χωρητικότητα: 60.000	Χωρητικότητα: 49.000	Χωρητικότητα: 44.000
Λυών	Σαιν-Ντενί Μασσαλία Παρίσι Λανς Λυών Ναντ Τουλούζ Σαιντ-Ετιέν Μπορντό Μονπελιέ Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1998 (Γαλλία)
Σταντ ντε Ζερλάν
45°43′26″N 4°49′56″E / 45.72389°N 4.83222°E / 45.72389; 4.83222 (Σταντ Ζερλάν)
Χωρητικότητα: 41.300
Ναντ
Σταντ ντε λα Μπωζουάρ
47°15′20.27″N 1°31′31.35″W / 47.2556306°N 1.5253750°W / 47.2556306; -1.5253750 (Σταντ ντε λα Μπωζουάρ)
Χωρητικότητα: 39.500
Τουλούζ	Σαιντ-Ετιέν	Μπορντό	Μονπελιέ
Σταντιόμ ντε Τουλούζ	Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ	Παρκ Λεσκύρ	Σταντ ντε λα Μοσσόν
43°34′59.93″N 1°26′2.57″E / 43.5833139°N 1.4340472°E / 43.5833139; 1.4340472 (Σταντιόμ ντε Τουλούζ)	45°27′38.76″N 4°23′24.42″E / 45.4607667°N 4.3901167°E / 45.4607667; 4.3901167 (Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ)	44°49′45″N 0°35′52″W / 44.82917°N 0.59778°W / 44.82917; -0.59778 (Παρκ Λεσκύρ)	43°37′19.85″N 3°48′43.28″E / 43.6221806°N 3.8120222°E / 43.6221806; 3.8120222 (Σταντ ντε λα Μοσσόν)
Χωρητικότητα: 37,000	Χωρητικότητα: 36,000	Χωρητικότητα: 35,200	Χωρητικότητα: 34,000

Οι 174 ομάδες που επιθυμούσαν τη συμμετοχή τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο, πέρασαν πρώτα από προκριματική φάση, με εξαίρεση δύο εθνικές ομάδες : τη Γαλλία, η οποία προκρίθηκε αυτομάτως ως διοργανώτρια χώρα και τη Βραζιλία ως κάτοχος του τίτλου του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Κάθε ηπειρωτική συνομοσπονδία διοργάνωσε δική της προκριματική φάση. Ο αριθμός των ομάδων που θα προκρίνονταν για την τελική φάση της διοργάνωσης από κάθε συνομοσπονδία ήταν προκαθορισμένος :

• Ένωση Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών (UEFA) : 15 θέσεις για 52 ομάδες, των οποίων η μία πάει αυτομάτως στη Γαλλία, ως διοργανώτρια χώρα,
• Νοτιοαμερικανική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (CONMEBOL) : 5 θέσεις, για 10 ομάδες, των οποίων η μία πάει αυτομάτως στη Βραζιλία, ως κάτοχο του τίτλου,
• Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής (CONCACAF) : 3 θέσεις για 30 ομάδες,
• Αφρικανική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (CAF) : 5 θέσεις για 36 ομάδες,
• Ασιατική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (AFC) : 3,5 θέσεις για 36 ομάδες, και
• Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου Ωκεανίας (OFC) : 0,5 θέσεις για 10 ομάδες.

Οι ημι-θέσεις που ανήκουν στην AFC και την OFC σημαίνουν ότι ένας αγώνας μπαράζ δίνεται μεταξύ δύο εκπροσώπων αυτών των ζωνών, με μόνη τη νικήτρια αυτού του μπαράζ να παίρνει την πρόκριση για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η κλήρωση της προκριματικής φάσης έλαβε χώρα στο Carrousel du Louvre στο Παρίσι στις 12 Δεκεμβρίου 1995^[14].^[15] Η διοργάνωση έλαβε χώρα το διάστημα μεταξύ 1^ης Μαρτίου 1996 και 16^ης Νοεμβρίου 1997^[14] και έδωσε τη δυνατότητα, πέραν της Γαλλίας και της Βραζιλίας, σε 3 βορειοαμερικανικές ομάδες, 4 νοτιοαμερικανικές, 14 ευρωπαϊκές, 5 αφρικανικές και 4 ασιατικές να πάρουν την πρόκριση για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998. Καμία ομάδα της Ωκεανίας δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση.

Τέσσερις εθνικές ομάδες έλαβαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους δικαίωμα συμμετοχής στο Παγκόσμιο Κύπελλο : η Νότια Αφρική, η Κροατία, η Τζαμάικα και η Ιαπωνία. Επίσης, επρόκειτο για την τελευταία πρόκριση σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου για τη Γιουγκοσλαβία, η οποία μετατράπηκε σε Σερβία-Μαυροβούνιο το 2003. Μεταξύ των εκπλήξεων περιλαμβάνονταν οι αποκλεισμοί της Σουηδίας, τρίτης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, της Τσεχικής Δημοκρατίας, φιναλίστ του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1996, καθώς και της Πορτογαλίας και της Ρωσίας.

Αφρική (CAF) Καμερούν Μαρόκο Νιγηρία Νότια Αφρική Τυνησία Ασία (AFC) Ιαπωνία Ιράν Νότια Κορέα Σαουδική Αραβία Βόρεια Αμερική (CONCACAF) ΗΠΑ Μεξικό Τζαμάικα

Ευρώπη (UEFA) Αγγλία Αυστρία Βέλγιο Βουλγαρία Γαλλία Γερμανία Γιουγκοσλαβία Δανία Ιταλία Ισπανία Κροατία Νορβηγία Ολλανδία Ρουμανία Σκωτία

Νότια Αμερική (CONMEBOL) Αργεντινή Βραζιλία Κολομβία Παραγουάη Χιλή

Ο μέσος όρος ηλικίας των ποδοσφαιριστών που έλαβαν μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 ήταν 27 ετών και 8 μηνών. Στις αρχές της διοργάνωσης, νεαρότερος ποδοσφαιριστή ήταν ο Καμερουνέζος επιθετικός Σαμουέλ Ετό, σε ηλικία 17 ετών και 3 μηνών. Στον αντίποδα, γηραιότερος ποδοσφαιριστής ήταν ο Σκωτσέζος τερματοφύλακας Τζιμ Λέιτον, σε ηλικία 39 ετών και 10 μηνών.^[16]

Μεταξύ των προπονητών των 32 ομάδων που έλαβαν μέρος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τρεις αντικαταστάθηκαν στη διάρκεια της διοργάνωσης.^[17]

Οι 32 ομάδες ήταν διαμοιρασμένες σε οκτώ ομίλους (A–H) με τον παρακάτω τρόπο :

Η Βραζιλία επικράτησε στον εναρκτήριο αγώνα απέναντι στη Σκωτία με σκορ 2-1. Στη διάρκεια της πρώτης αγωνιστικής, το Μαρόκο και η Νορβηγία τελείωσαν τη μεταξύ τους αναμέτρηση με μια ισοπαλία. Στη διάρκεια της δεύτερης αγωνιστικής, η Βραζιλία επικράτησε του Μαρόκου με σκορ 3-0 και εξασφάλισε την πρόκρισή της για τον επόμενο γύρο της διοργάνωσης, από τον δεύτερο, κιόλας, αγώνα της. Η Νορβηγία και η Σκωτία ήρθαν ισόπαλες στη μεταξύ τους αναμέτρηση, με τελικό σκορ 1-1.

Στη διάρκεια της τελευταίας αγωνιστικής, το Μαρόκο επικράτησε της Σκωτίας με σκορ 3-0. Θεωρούσε ότι είχε πάρει την πρόκριση για την επόμενη φάση της διοργάνωσης, μέχρις ότου η Νορβηγία κάνει τη μεγάλη έκπληξη νικώντας τη Βραζιλία. Η νίκη αυτή προκάλεσε σάλο στα ΜΜΕ, καθώς η Νορβηγία κέρδισε ένα πέναλτι, το οποίο κρίθηκε ως ανύ��αρκτο από το σύνολο των ΜΜΕ. Ο διαιτητής της συνάντησης, ο Αμερικανός Εσφαντιάρ Μπαχαρμάστ, δέχτηκε, σε πρώτο χρόνο, σκληρή κριτική και αρκετές ήταν οι φωνές που απαίτησαν την ένταξη της τεχνολογίας στη διαιτησία. Ωστόσο, λίγες μέρες αργότερα, ένα βίντεο που είχε ληφθεί από γωνία διαφορετική αυτής της απευθείας μετάδοσης, αποζημίωσε τον διαιτητή και κατέδειξε ότι το φάουλ του Βραζιλιάνου αμυντικού Τζούνιορ Μπαϊάνο ήταν, πράγματι υπαρκτό, καθώς το φάουλ είχε γίνει αμέσως πριν από την επανάληψη της απευθείας μετάδοσης της αναμέτρησης, όπου φαινόταν μονάχα η πτώση του Νορβηγού ποδοσφαιριστή Τόρε Άντρε Φλο, και όχι το τράβηγμα στη φανέλα που προηγήθηκε και είχε ως αποτέλεσμα την πτώση αυτή.

Τελική Βαθμολογία   Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΓ 1 Βραζιλία 6 3 2 0 1 6 3 +3 2 Νορβηγία 5 3 1 2 0 5 4 +1 3 Μαρόκο 4 3 1 1 1 5 5 0 4 Σκωτία 1 3 0 1 2 2 6 -4

10 Ιουνίου Βραζιλία 2 1 Σκωτία 10 Ιουνίου Μαρόκο 2 2 Νορβηγία 16 Ιουνίου Σκωτία 1 1 Νορβηγία 16 Ιουνίου Βραζιλία 3 0 Μαρόκο 23 Ιουνίου Νορβηγία 2 1 Βραζιλία 23 Ιουνίου Μαρόκο 3 0 Σκωτία

Η πρώτη αγωνιστική σημαδεύτηκε από δύο ισοπαλίες : η Ιταλία έμεινε ισόπαλη με τη Χιλή, της οποίας ηγούνταν το επιθετικό της δίδυμο των Ζαμοράνο-Σάλας. Στην άλλη αναμέτρηση, το Καμερούν και η Αυστρία ήρθαν, επίσης, ισόπαλες. Το τέρμα του Καμερούν σημειώθηκε από τον Ντζανκά, έπειτα από μια ατομική κούρσα από την άμυνα της ομάδας του.

Στη διάρκεια της δεύτερης αγωνιστικής, η Ιταλία κατέβαλε την αντίσταση του Καμερούν με σκορ 3-0, ενώ η Χιλή με την Αυστρία ήρθαν ισόπαλες στη μεταξύ τους αναμέτρηση.

Στη διάρκεια της τελευταίας αγωνιστικής, η Ιταλία εξασφάλισε την πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης επικρατώντας της Αυστρίας. Στην άλλη αναμέτρηση, η Χιλή και το Καμερούν ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους με μια ισοπαλία. Η Χιλή προκρίθηκε, τότε, καθώς είχε, συνολικά, πετύχει τρεις ισοπαλίες. Σε αυτό τον όμιλο υπήρξαν τέσσερις ισοπαλίες σε σύνολο έξι αγώνων.

Τελική Βαθμολογία   Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΓ 1 Ιταλία 7 3 2 1 0 7 3 +4 2 Χιλή 3 3 0 3 0 4 4 0 3 Αυστρία 2 3 0 2 1 3 4 -1 4 Καμερούν 2 3 0 2 1 2 5 -3

11 Ιουνίου Ιταλία 2 2 Χιλή 11 Ιουνίου Αυστρία 1 1 Καμερούν 17 Ιουνίου Χιλή 1 1 Αυστρία 17 Ιουνίου Ιταλία 3 0 Καμερούν 23 Ιουνίου Ιταλία 2 1 Αυστρία 23 Ιουνίου Χιλή 1 1 Καμερούν

Με, συνολικά, 9 κερδισμένους βαθμούς, έχοντας πετύχει 9 τέρματα και έχοντας δεχτεί μόλις 1, η Γαλλία είχε την καλύτερη βαθμολογική συγκομιδή επί του συνόλου των 8 ομίλων της διοργάνωσης. Μοναδικό μελανό σημείο στον, κατά τ'άλλα, θετικό απολογισμό : η αποβολή του Ζινεντίν Ζιντάν που θα τον αφήσει εκτός για 2 αγώνες, καθώς είχε πατήσει πάνω σε Σαουδάραβα παίκτη στη διάρκεια της αναμέτρησης μεταξύ των δύο χωρών. Ο Ντυγκαρί σημείωσε το πρώτο τέρμα της Γαλλίας στη διοργάνωση και έβαλε τέλος στις όποιες κριτικές και ενστάσεις υπήρχαν για την αμφιλεγόμενη κλήση του για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Δανία ήταν ολίγον απογοητευτική, καθώς αρκέστηκε στα απαραίτητα (1-0 απέναντι στη Σαουδική Αραβία και ισοπαλία απέναντι στη Νότια Αφρική). Η Σαουδική Αραβία μπήκε στην ιστορία απολύοντας τον προπονητή της έπειτα από δύο αγώνες για τη φάση των ομίλων. Η τελευταία αναμέτρηση του ομίλου μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Νοτίου Αφρικής σημαδεύτηκε από ον καταλογισμό, συνολικά, τριών πέναλτι.

Τελική Βαθμολογία   Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΓ 1 Γαλλία 9 3 3 0 0 9 1 +8 2 Δανία 4 3 1 1 1 3 3 0 3 Νότια Αφρική 2 3 0 2 1 3 6 -3 4 Σαουδική Αραβία 1 3 0 1 2 2 7 -5

12 Ιουνίου Γαλλία 3 0 Νότια Αφρική 12 Ιουνίου Δανία 1 0 Σαουδική Αραβία 18 Ιουνίου Γαλλία 4 0 Σαουδική Αραβία 18 Ιουνίου Δανία 1 1 Νότια Αφρική 24 Ιουνίου Γαλλία 2 1 Δανία 24 Ιουνίου Νότια Αφρική 2 2 Σαουδική Αραβία

Με το πέρας των έξι αναμετρήσεων αυτού του ομίλου, σημειώθηκε μια έκπληξη : η Βουλγαρία, τέταρτη στο αμέσως προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, τερμάτισε τέταρτη... στον όμιλό της. Πραγματοποίησε μια λευκή ισοπαλία απέναντι στην Παραγουάη, ενώ η Ισπανία ηττήθηκε με σκορ 3-2 από τη Νιγηρία.

Στη διάρκεια της επόμενης αγωνιστικής, και πάλι μια λευκή ισοπαλία για την Παραγουάη, αυτή τη φορά απέναντι στην Ισπανία. Η Νιγηρία κέρδισε και πάλι, αυτή τη φορά με 1-0 τη Βουλγαρία.

Και τέλος, η μεγάλη έκπληξη : η Παραγουάη επικράτησε με 3-1 της Νιγηρίας, στη διάρκεια της τελευταίας αγωνιστικής της φάσης των ομίλων. Οι δύο ομάδες τελικώς θα προκριθούν, με τη Νιγηρία ως πρώτη και την Παραγουάη ως δεύτερη. Συντρίβοντας τη Βουλγαρία με σκορ 6-1, η Ισπανία τερμάτισε στην τρίτη θέση του ομίλου, αποκλειόμενη, όπως και η τελευταία της αντίπαλος.

Τελική Βαθμολογία   Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΓ 1 Νιγηρία 6 3 2 0 1 5 5 0 2 Παραγουάη 5 3 1 2 0 3 1 +2 3 Ισπανία 4 3 1 1 1 8 4 +4 4 Βουλγαρία 1 3 0 1 2 1 7 -6

12 Ιουνίου Παραγουάη 0 0 Βουλγαρία 13 Ιουνίου Νιγηρία 3 2 Ισπανία 19 Ιουνίου Παραγουάη 0 0 Ισπανία 19 Ιουνίου Νιγηρία 1 0 Βουλγαρία 24 Ιουνίου Ισπανία 6 1 Βουλγαρία 24 Ιουνίου Νιγηρία 1 3 Παραγουάη

Οι δύο ευρωπαϊκές χώρες του ομίλου αυτού, το Βέλγιο και η Ολλανδία, αλληλοεξουδετερώθηκαν (0-0). Στον άλλο αγώνα του ομίλου, οι Μεξικανοί επιβλήθηκαν των Νοτιοκορεατών με 3-1. Οι Ολλανδοί διέλυσαν, για τη δεύτερη αγωνιστική, τους Νοτιοκορεάτες με σκορ 5-0, ενώ Βέλγοι και Μεξικανοί τελείωσαν τη μεταξύ τους αναμέτρηση στο ισόπαλο σκορ 2-2, υπό ιδιαίτερα ζεστό καιρό, στο Μπορντό. Με μια νίκη και μια ισοπαλία έκαστοι, Ολλανδοί και Μεξικανοί είχαν ένα ελαφρύ προβάδισμα απέναντι στους υπόλοιπος αντιπάλους τους, και ήρθαν ισόπαλοι, μεταξύ τους, με σκορ 2-2. Οι Βέλγοι έφεραν κι αυτοί ισοπαλία (1-1) απέναντι στη Νότια Κορέα.

Τελική Βαθμολογία   Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΓ 1 Ολλανδία 5 3 1 2 0 7 2 +5 2 Μεξικό 5 3 1 2 0 7 5 +2 3 Βέλγιο 3 3 0 3 0 3 3 0 4 Νότια Κορέα 1 3 0 1 2 2 9 -7

13 Ιουνίου Ολλανδία 0 0 Βέλγιο 13 Ιουνίου Μεξικό 3 1 Νότια Κορέα 20 Ιουνίου Ολλανδία 5 0 Νότια Κορέα 20 Ιουνίου Μεξικό 2 2 Βέλγιο 25 Ιουνίου Ολλανδία 2 2 Μεξικό 25 Ιουνίου Βέλγιο 1 1 Νότια Κορέα

Ήταν ένας από τους δύο ομίλους, όπου η τελευταία ομάδα του ομίλου ηττήθηκε σε όλους τους αγώνες της. Οι ΗΠΑ ηττήθηκαν αρχικά με 2-0 από τους Γερμανούς, οι οποίοι διέθεταν ιδιαίτερα αυξημένο ηλικιακό μέσο όρο στην ομάδα τους, έπειτα με 2-1 από το Ιράν, και, τέλος, με 1-0 από τη Γιουγκοσλαβία. Ενδιάμεσα, η Γιουγκοσλαβία είχε επικρατήσει με 1-0 του Ιράν και είχε φέρει ισοπαλία με 2-2 απέναντι στη Γερμανία. Οι Γερμανοί επικράτησαν του Ιράν με σκορ 2-0. Αποτέλεσμα : Γερμανοί και Γιουγκοσλάβοι προκρίθηκαν ως πρώτοι και δεύτεροι, αντιστοίχως, ενώ Αμερικανοί και Ιρανοί αποκλείστηκαν από την επόμενη φάση της διοργάνωσης.

Τελική Βαθμολογία   Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΓ 1 Γερμανία 7 3 2 1 0 6 2 +4 2 Γιουγκοσλαβία 7 3 2 1 0 4 2 +2 3 Ιράν 3 3 1 0 2 2 4 -2 4 ΗΠΑ 0 3 0 0 3 1 5 -4

14 Ιουνίου Γιουγκοσλαβία 1 0 Ιράν 15 Ιουνίου Γερμανία 2 0 ΗΠΑ 21 Ιουνίου Γερμανία 2 2 Γιουγκοσλαβία 21 Ιουνίου Ιράν 2 1 ΗΠΑ 25 Ιουνίου Γερμανία 2 0 Ιράν 25 Ιουνίου Γιουγκοσλαβία 1 0 ΗΠΑ

Έπειτα από μια καλή παρουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών τέσσερα χρόνια νωρίτερα (έχοντας αποκλείσει τους Αργεντινούς στη Φάση των 16), οι Ρουμάνοι επιβεβαίωσαν την ποιότητά τους τερματίζοντας στην πρώτη θέση του ομίλου τους. Νικητές με σκορ 1-0 της Κολομβίας και της Αγγλίας με 2-1, ωστόσο, δεν κατάφεραν κάτι καλύτερο από μια ισοπαλία με 1-1 απέναντι στους Τυνήσιους. Οι Άγγλοι ακολούθησαν τους Ρουμάνους, με μικρή βαθμολογική διαφορά μεταξύ τους, κερδίζοντας τους υπόλοιπους δύο αγώνες τους απέναντι στους Τυνήσιους (2-0) και τους Κολομβιανούς (με το ίδιο σκορ).

Τελική Βαθμολογία   Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΓ 1 Ρουμανία 7 3 2 1 0 4 2 +2 2 Αγγλία 6 3 2 0 1 5 2 +3 3 Κολομβία 3 3 1 0 2 1 3 -2 4 Τυνησία 1 3 0 1 2 1 4 -3

15 Ιουνίου Αγγλία 2 0 Τυνησία 15 Ιουνίου Ρουμανία 1 0 Κολομβία 22 Ιουνίου Κολομβία 1 0 Τυνησία 22 Ιουνίου Ρουμανία 2 1 Αγγλία 26 Ιουνίου Ρουμανία 1 1 Τυνησία 26 Ιουνίου Κολομβία 0 2 Αγγλία

Η Ιαπωνία, η Τζαμάικα και η Κροατία ήταν οι νέες αφίξεις αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά μόνη η Κροατία κατόρθωσε να αποφύγει τον αποκλεισμό. Οι Κροάτες, με ηγέτη τον Νταβόρ Σούκερ, μέλλοντα πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης, επικράτησαν της Τζαμάικας με σκορ 3-1 και της Ιαπωνίας με 1-0. Ωστόσο, ηττήθηκαν με 1-0 από την Αργεντινή, η οποία ήταν η δεύτερη ομάδα, μετά τη Γαλλία, που να κερδίσει σε όλους τους αγώνες της για τη φάση των ομίλων.

Τελική Βαθμολογία   Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ ΔΓ 1 Αργεντινή 9 3 3 0 0 7 0 +7 2 Κροατία 6 3 2 0 1 4 2 +2 3 Τζαμάικα 3 3 1 0 2 3 9 -6 4 Ιαπωνία 0 3 0 0 3 1 4 -3

14 Ιουνίου Αργεντινή 1 0 Ιαπωνία 14 Ιουνίου Κροατία 3 1 Τζαμάικα 20 Ιουνίου Κροατία 1 0 Ιαπωνία 21 Ιουνίου Αργεντινή 5 0 Τζαμάικα 26 Ιουνίου Αργεντινή 1 0 Κροατία 26 Ιουνίου Τζαμάικα 2 1 Ιαπωνία

Φάση των 16

Προημιτελικοί

Ημιτελικοί

Τελικός

27 Ιουνίου – Παρίσι

Βραζιλία

4

3 Ιουλίου – Ναντ

Χιλή

1

Βραζιλία

3

28 Ιουνίου – Σαιν-Ντενί

Δανία

2

Νιγηρία

1

7 Ιουλίου – Μασσαλία

Δανία

4

Βραζιλία (πεν.)

1 (4)

29 Ιουνίου – Τουλούζ

Ολλανδία

1 (2)

Ολλανδία

2

4 Ιουλίου – Μασσαλία

Γιουγκοσλαβία

1

Ολλανδία

2

30 Ιουνίου – Σαιντ-Ετιέν

Αργεντινή

1

Αργεντινή (πεν.)

2 (4)

12 Ιουλίου – Σαιν-Ντενί

Αγγλία

2 (3)

Βραζιλία

0

27 Ιουνίου – Μασσαλία

Γαλλία

3

Ιταλία

1

3 Ιουλίου – Σαιν-Ντενί

Νορβηγία

0

Ιταλία

0 (3)

28 Ιουνίου – Λανς

Γαλλία (πεν.)

0 (4)

Γαλλία (παρ.)

1

8 Ιουλίου – Σαιν-Ντενί

Παραγουάη

0

Γαλλία

2

29 Ιουνίου – Μονπελιέ

Κροατία

1

Τρίτη θέση

Γερμανία

2

4 Ιουλίου – Λυών

11 – Παρίσι

Μεξικό

1

Γερμανία

0

Ολλανδία

1

30 Ιουνίου – Μπορντό

Κροατία

3

Κροατία

2

Ρουμανία

0

Κροατία

1

27/6/1998 16:30	Ιταλία	1 – 0	Νορβηγία	Σταντ Βελοντρόμ, Μασσαλία Θεατές: 55.000 Διαιτητής: Μπερντ Χάινεμαν
	Κρίστιαν Βιέρι 18'	(Report)

---

27 June 1998 21:00	Βραζιλία	4 – 1	Χιλή	Παρκ ντε Πρενς, Παρίσι Θεατές: 45.500 Διαιτητής: Μαρκ Μπατά
	Σέζαρ Σαμπάιο 11' 27' Ρονάλντο 45+1' πεν 70'	(Report)	Μαρσέλο Σάλας 68'

---

28/6/1998 16:30	Γαλλία	1 – 0 (Παράταση)	Παραγουάη	Σταντ Φελίξ Μπολέρ, Λανς Θεατές: 38.100 Διαιτητής: Αλί Μπουτζσαΐμ
	Λοράν Μπλαν 113'	(Report)

---

28/6/1998 21:00	Νιγηρία	1 – 4	Δανία	Σταντ ντε Φρανς, Σαιν-Ντενί Θεατές: 77.000 Διαιτητής: Ουρς Μάγιερ
	Μπαμπαγκίντα 78'	(Report)	Πέτερ Μόλερ 3' Μπρίαν Λάουντρουπ 12' Έμπε Σαντ 60' Τόμας Χέλβεγκ 76'

---

29/6/1998 16:30	Γερμανία	2 – 1	Μεξικό	Σταντ ντε λα Μοσσόν, Μονπελιέ Θεατές: 29.800 Διαιτητής: Βίτορ Μέλο Περέιρα
	Γιούργκεν Κλίνσμαν 75' Όλιβερ Μπίρχοφ 86'	(Report)	Λουίς Ερνάντες 47'

---

29/6/1998 21:00	Ολλανδία	2 – 1	Γιουγκοσλαβία	Σταντιόμ Μυνισιπάλ, Τουλούζ Θεατές: 33.500 Διαιτητής: Χοσέ Γκαρθία Αράντα
	Ντένις Μπέργκαμπ 38' Έντγκαρ Ντάβιντς 90+2'	(Report)	Σλόμπονταν Κομλιένοβιτς 48'

---

30/6/1998 16:30	Ρουμανία	0 – 1	Κροατία	Παρκ Λεσκύρ, Μπορντό Θεατές: 31.800 Διαιτητής: Χαβιέρ Καστρίλλι
		(Report)	Νταβόρ Σούκερ 45+2' πεν.

---

30/6/1998 21:00	Αργεντινή	2 – 2 (Πέναλτι) 4-3	Αγγλία	Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ, Σαιντ-Ετιέν Θεατές: 30.600 Διαιτητής: Κιμ Μίλτον Νίλσεν
	Γκαμπριέλ Μπατιστούτα 6' πεν. Χαβιέρ Σανέτι 45+1' Πέναλτι Σέρχιο Μπέρτι Ερνάν Κρέσπο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν Μαρσέλο Γκαγιάρδο Ρομπέρτο Αγιάλα	(Report)	Άλαν Σίρερ 10' πεν. Μάικλ Όουεν 16' Πέναλτι Άλαν Σίρερ Πολ Ινς Πολ Μέρσον Μάικλ Όουεν Ντέιβιντ Μπάτι

3/7/1998 16:30	Γαλλία	0 – 0 (Πέναλτι) 4-3	Ιταλία	Σταντ ντε Φρανς, Σαιν-Ντενί Θεατές: 77,000 Διαιτητής: Χιου Ντάλας
	Πέναλτι Ζινεντίν Ζιντάν Μπισεντέ Λιζαραζού Νταβίντ Τρεζεγκέ Τιερί Ανρί Λοράν Μπλαν	(Report)	Πέναλτι Ρομπέρτο Μπάτζιο Ντεμέτριο Αλμπερτίνι Αλεσάντρο Κοστακούρτα Κρίστιαν Βιέρι Λουίτζι Ντι Μπιάτζο

---

3/7/1998 21:00	Βραζιλία	3 – 2	Δανία	Σταντ ντε λα Μπωζουάρ, Ναντ Θεατές: 35,500 Διαιτητής: Γκαμάλ Αλ-Γκαντούρ
	Μπεμπέτο 11' Ριβάλντο 27' 60'	(Report)	Μάρτιν Γιόργκενσεν 2' Μπρίαν Λάουντρουπ 50'

---

4/7/1998 16:30	Ολλανδία	2 – 1	Αργεντινή	Σταντ Βελοντρόμ, Μασσαλία Θεατές: 55,000 Διαιτητής: Αρτούρο Μπρίσιο Κάρτερ
	Πάτρικ Κλάιφερτ 12' Ντένις Μπέργκαμπ 89'	(Report)	Κλάουδιο Λόπες 18'

---

4/7/1998 21:00	Γερμανία	0 – 3	Κροατία	Σταντ ντε Ζερλάν, Λυών Θεατές: 39,100 Διαιτητής: Ρούνε Πέντερσεν
		(Report)	Ρόμπερτ Γιάρνι 45+3' Γκόραν Βλάοβιτς 80' Νταβόρ Σούκερ 85'

7/7/1998 21:00	Βραζιλία	1 – 1 (Πέναλτι) 4-2	Ολλανδία	Σταντ Βελοντρόμ, Μασσαλία Θεατές: 54,000 Διαιτητής: Αλί Μπουτζσαΐμ
	Ρονάλντο 46' Πέναλτι Ρονάλντο Ριβάλντο Έμερσον Φερέιρα ντα Ρόσα Ντούνγκα	(Report)	Πάτρικ Κλάιφερτ 87' Πέναλτι Φρανκ Ντε Μπουρ Ντένις Μπέργκαμπ Φιλίπ Κοκού Ρόναλντ Ντε Μπουρ

---

8/7/1998 21:00	Γαλλία	2 – 1	Κροατία	Σταντ ντε Φρανς, Σαιν-Ντενί Θεατές: 76.000 Διαιτητής: Χοσέ Γκαρθία Αράντα
	Λιλιάν Τουράμ 47' 69'	(Report)	Νταβόρ Σούκερ 46'

Η Κροατία τερμάτισε στην τρίτη θέση, στην πρώτη της συμμετοχή σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Νταβόρ Σούκερ τερμάτισε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 6 τέρματα σε 7 αγώνες.

11/7/1998 21:00	Ολλανδία	1 – 2	Κροατία	Παρκ ντε Πρενς, Παρίσι Θεατές: 45.500 Διαιτητής: Επιφάνιο Γκονσάλες
	Μπουντεβάιν Ζέντεν 21'	(Report)	Ρόμπερτ Προσινέτσκι 13' Νταβόρ Σούκερ 35'

Γαλλία 3 - 0 Βραζιλία [18] (2 - 0)

Ημερομηνία : 12 Ιουλίου 1998, 21:00 (τοπική ώρα). Τοποθεσία : Σταντ ντε Φρανς, Σαιν-Ντενί, 80.000 θεατές. Τέρματα : Ζιντάν 27ο, 45+1ο, Εμανουέλ Πετί 90+3ο. Γαλλία : Μπαρτέζ - Λιζαραζού, Ντεσαϊγί ( 48ο, 68ο), Λεμπέφ, Τουράμ - Ντεσάν (αρχ., 39ο), Πετί, Καρεμπέ ( 56ο, Μπογκοσιάν 57ο, Ζιντάν - Τζορκαέφ (Βιεϊρά 75ο), Γκιβάρς (Ντυγκαρί 66ο). Προπονητής : Ζακέ. Βραζιλία : Ταφαρέλ - Καφού, Τζούνιορ Μπαϊάνο ( 33ο), Αλνταΐρ, Ρομπέρτο Κάρλος - Σέζαρ Σαμπάιο (Εντμούντο 75ο), Ντούνγκα (αρχηγός), Λεονάρντο (Ντενίλσον 46ο), Ριβάλντο - Ρονάλντο, Μπεμπέτο. Προπονητής : Μάριο Ζαγκάλο. Διαιτητής : Σαΐντ Μπελκολά

Παίρνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων από την έναρξη κιόλας της αναμέτρησης, η Γαλλία άρχισε να πιέζει την άμυνα της Βραζιλίας και δη προκαλώντας κινδύνους για την εστία του Ταφαρέλ. Σε διάστημα λίγων λεπτών, ο Στεφάν Γκιβάρς βρέθηκε σε δύο περιπτώσεις σε θέση τετ-α-τετ με τον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα. Αρχικά, έπειτα από μια μακρινή εναέρια μπαλιά του Ντεσάν, κι έπειτα με μια πάσα στον κενό χώρο του Ζιντάν μετά από ωραία προσπάθεια του Τζορκαέφ. Αλλά και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο Γκιβάρς απέτυχε να βρει στόχο στα σουτ του. Ενώ ο αγώνας ξεκινούσε να ισορροπεί με τη Βραζιλία να έχει ορισμένες επικίνδυνες φάσεις μπροστά στην εστία της Γαλλίας, οι Bleus κατάφεραν να ξαναβάλουν την πίεση στους αντιπάλους τους. Στριμωγμένος κοντά στο σημαιάκι του κόρνερ, ο Ρομπέρτο Κάρλος παραχώρησε, έτσι, ένα ελεύθερο χτύπημα, το οποίο θα μπορούσε να είχε αποφύγει στο 27^ο λεπτό. Εκτελεσμένο από τον Εμανυέλ Πετί, το κόρνερ αυτό θα βρει το κεφάλι του Ζιντάν, ο οποίος θα ανοίξει το σκορ, κάνοντας το 1-0 για τη Γαλλία.

Κι ενώ το πρώτο ημίχρονο έφτανε στο τέλος του, ο Γκιβάρς έχασε ακόμη έναν τετ-α-τετ απέναντι από τον Ταφαρέλ, ο οποίος αλλοίωσε την πορεία ενός σουτ του επιθετικού της Οσέρ, στέλνοντας την μπάλα σε κόρνερ. Με εκτελεστή και πάλι τον Πετί από τη δεξιά πλευρά του γηπέδου, το κόρνερ απομακρύνθηκε από τη βραζιλιάνικη άμυνα. Το νέο κόρνερ, από την αριστερή πλευρά αυτή τη φορά, εκτελέστηκε από τον Γιουρί Τζορκαέφ. Έχοντας καταφέρει να ξεμαρκαριστεί στο κέντρο της βραζιλιάνικης άμυνας, χωρίς καν να χρειαστεί να πηδήξει, ο Ζιντάν πέτυχε με κεφαλιά το δεύτερο γαλλικό τέρμα της αναμέτρησης, κάνοντας το 2-0 για τη Γαλλία.^[19]

Από το ξεκίνημα, κιόλας, του δευτέρου ημιχρόνου, ο Βραζιλιάνος ομοσπονδιακός προπονητής αποφάσισε να παρατάξει την ομάδα του με ξεκάθαρα επιθετικό προσανατολισμό. Αγωνιζόμενος στη θέση του ανασταλτικού μέσου, ο Λεονάρντο έδωσε τη θέση του στον Ντενίλσον, γνωστό για την εξαιρετική του τεχνική κατάρτιση. Πιέζοντας όλο και πιο ασφυκτικά, οι Βραζιλιάνοι κατάφεραν να δημιουργήσουν μια μοναδική ευκαιρία για την επίτευξη κάποιου τέρματος, όταν τροφοδοτούμενος από μια εξαιρετική παράλληλη εναέρια μεταβίβαση του Ρομπέρτο Κάρλος, ο Ρονάλντο θα βρεθεί σε μοναδική θέση για σουτ. Όμως, έχοντας κλείσει με τον καλύτερο τρόπο το οπτικό πεδίο του Βραζιλιάνου, ο Φαμπιάν Μπαρτέζ θα καταφέρει να μπλοκάρει το σουτ του Ρονάλντο, ο οποίος ήταν σε ιδιαίτερα κακή αγωνιστική κατάσταση από την έναρξη, κιόλας, της αναμέτρησης.

Η μοίρα του αγώνα φαινόταν έτοιμη να γυρίσει όταν στο 67^ο λεπτό αποβλήθηκε ο Μαρσέλ Ντεσαϊγί, ηγέτης της γαλλικής άμυνας. Έχοντας δεχτεί τις παρατηρήσεις του διαιτητή λίγα λεπτά νωρίτερα, ο Ντεσαϊγί δέχτηκε μια δεύτερη κίτρινη κάρτα, συνώνυμη της αποβολής του, μαρκάροντας με δύναμη τον Καφού. Ο Ζακέ θα πραγματοποιήσει τότε αλλαγή, βγάζοντας από το παιχνίδι τον Τζορκαέφ για να περάσει στη θέση του τον αμυντικό μέσο Βιεϊρά, ενώ ο Εμανυέλ Πετί υποχώρησε στην, ασυνήθιστη γι'αυτόν, θέση του κεντρικού αμυντικού στη θέση του Ντεσαϊγί. Με δέκα παίκτες πλέον, οι Γάλλοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τα κύματα των βραζιλιάνικων επιθέσεων, οι οποίες, όμως, δεν κατάφεραν να τους ανησυχήσουν, με εξαίρεση μια ωραία προσπάθεια του Ντενίλσον του οποίου το σουτ χτύπησε το οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Μπαρτέζ.

Κι ενώ η κανονική διάρκεια της αναμέτρησης έφτανε στο τέλος της, ο Ντενίλσον υποχρέωσε τον Τυράμ να παραχωρήσει το ένατο κόρνερ για τους Βραζιλιάνους, από την αριστερή πλευρά του γηπέδου. Κακοεκτελεσμένο όμως, το συγκεκριμένο κόρνερ θα καταλήξει στον Κριστόφ Ντυγκαρί που θα ξεκινήσει μια αντεπίθεση, δίνοντας την μπάλα στον Βιεϊρά, που θα δώσει άμεσα την πάσα στον Πετί ο οποίος ξεχυνόταν προς τη βραζιλιάνικη εστία. Το σουτ του Πετί θα περάσει πάνω από τον Ταφαρέλ που πραγματοποιούσε έξοδο προς τον Γάλλο παίκτη της Τσέλσι και θα καταλήξει στα δίχτυα, κάνοντας, με αυτόν τον τρόπο το 3-0 για τη Γαλλία. Η Γαλλία ήταν πλέον, πρωταθλήτρια κόσμου για πρώτη φορά στην ιστορία της.^[20]

Χρυσό Παπούτσι:	Χρυσή Μπάλα:	Καλύτερος Τερματοφυλακας:	Βραβείο Fair Play (τίμιο παιχνίδι):	Βραβείο πιο εντυπωσιακής ομάδας:
Ντάβορ Σούκερ	Ρονάλντο	Φαμπιάν Μπαρτέζ	Αγγλία Γαλλία	Γαλλία

Η ΦΙΦΑ αποφάσισε και τίμησε τους 16 ακόλουθους παίκτες σαν τους καλύτερους παίκτες της διοργάνωσης

Τερματοφύλακες	Αμυντικοί	Μέσοι	Επιθετικοί
Φαμπιάν Μπαρτέζ Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ	Ρομπέρτο Κάρλος Μαρσέλ Ντεσαϊγί Λιλιάν Τουράμ Φρανκ Ντε Μπουρ Κάρλος Γκαμάρρα	Ντούνγκα Ριβάλντο Μίκαελ Λάουντρουπ Ζινεντίν Ζιντάν Έντγκαρ Ντάβιντς	Ρονάλντο Νταβόρ Σούκερ Μπρίαν Λάουντρουπ Ντένις Μπέργκαμπ

6 γκολ

• Νταβόρ Σούκερ

5 γκολ

• Γκαμπριέλ Μπατιστούτα
• Κριστιάν Βιέρι

4 γκολ

• Ρονάλντο
• Μαρσέλο Σάλας
• Λουίς Ερνάντες

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1998

• Μουντιάλ 1998 - Γαλλία
• Το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου
• Η γέννηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου
• Ζιλ Ριμέ - Ο εμπνευστής του Παγκοσμίου Κυπέλλου

Η.Π.Α. 1994	FIFA World Cup	Νότια Κορέα-Ιαπωνία 2002
ΦΙΦΑ 1994	Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου	ΦΙΦΑ 2002