Румін
Румін лац. Rumin | |
Rumin | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Rumo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
Іншыя формы | |
Варыянт(ы) | Ромен, Ромін |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Румін» |
Румін (Ромін), Ромен — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Румін або Ромен (Rumin[a], Romenus) — імя германскага паходжаньня[1]. Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, фармант -ром- (-рум-) (германскія імёны Romard, Romoin) паходзіць ад германскага hruom 'слава, славутасьць'[2]. Іменная аснова рум- (ром-) (імёны ліцьвінаў Румель, Румбольд, Рамвольт; германскія імёны Rummel, Rumbold, Romualt) паходзіць ад гоцкага *hrôms[3], германскага hruom 'слава, славутасьць'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gryk z bratem Romienowiczowi (1554 год)[5]; Балтромей Руминовичъ (1567 год)[6]; Jan Ruminowicz[7], Marianna Rominowicz[8] (1804 год).
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Руміновічы (Ruminowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[9].
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Паводле назвы мясцовасьці Ruminisperch
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 883.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 151.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Karalius L. 1554 metų Balninkų dvaro valakų matavimo registras // Istorijos šaltinių tyrimai. T. 5, 2014. P. 243.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 767.
- ^ Olita, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Olita, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 399.