Парман
Выгляд
Парман лац. Parman | |
Parmann | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Paro + Mann |
Іншыя формы | |
Вытворныя формы | Перман |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Парман» |
Парман — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Барман або Парман (Barmann, Parmann, Parman[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Вісбар; германскія імёны Barvid, Barwin, Wisbar) паходзіць ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[3], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[4], германскага man 'чалавек'[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Стефанъ Пармоновичъ (26 кастрычніка 1609 году)[6]; Symon Parmonowicz (1775 год)[7]; Parmanowicz Jan (23 кастрычніка 1902 году)[8].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Пармановіч — уніяцкі сьвятар, які ўпамінаецца ў 1798 годзе[9]
- Пармановіч (Parmanowicz) — ураднік Менскай губэрні на 1853 год[10]
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 62.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 101.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 1. — Вильна, 1867. С. 242.
- ^ Падымныя рэестры Менскага ваяводства. Менскі павет, 1775. — Менск, 2014. С. 18.
- ^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 118.
- ^ Дневник Сестрентсевича. Ч. 1. — СПб., 1913. С. 257.
- ^ Tygodnik Petersburski. R. 24, Cz. 48, Nr. 57 (9 sierpnia 1853). S. 378.