Гімольт
| Ґімольт лац. Gimolt / Himolt | |
| Gimold | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gimmo + Wald |
| Іншыя формы | |
| Вытворныя формы | Гінеўт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ґімольт» | |
Гімольт — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гемалд або Гімальд (Gemoldus, Gimoldus[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак' (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[3]), а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[4].
Імя Гімальд гістарычна бытавала ў Польшчы: Gimoldus de Pawłowicze (22 сакавіка 1422 году)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: hominem nomine Pyetruszko Gimoltowicz (11 студзеня 1494 году)[6].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Гімальд — нобіль Каралеўства Польскага, які ўпамінаецца ў 1422 годзе
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Recueil des historiens des Gaules et de la France: Rerum gallicarum et francicarum scriptores. Т. 13. — Paris, 1847. P. 618, 620, 774.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l'ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 102.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Dzieje Polski za Władysława Jagiełły i Władysława III. T. 1. — Warszawa, 1846. S. 540.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 470.