Agir(آگِر)'s Reviews > مرگ تصادفی یک آنارشیست

چقدر بده که هربار تاریخ به اینجا می رسه که راه اصلاح بسته می شه. اونوقت همه به این نتیجه می رسیم که حالا که راه اصلاح بسته است، بذار خراب کنیم از نو بسازیم. اونوقت بعد تخریب، موقع ساخت ساختمون جدید می بینیم نقشمون غلطه هیچ، بنا و معمار هم توزرد از آب در اومدن

متاسفانه همینطوره. و از این قفس نجات پیدا نکرده تو قفس دیگه می افتی. امروز یه مطلب خوندم اینم جالب بود بنظرم:

اینکه انقلاب‌ها سرنوشت بدی پیدا می‌کنند مرا به خنده می‌اندازد، زیرا خب آنها می‌کوشند چه کسی را دست بیندازند؟ وقتی فلاسفه جدید [یکی از جریان‌های فلسفی محافظه‌کار فرانسوی_م] به این اکتشاف نائل آمدند که انقلاب‌ها بد از کار در می‌آیند... واقعاً باید ابله و کودن باشی. ایشان کشف کرده‌اند که با استالین! سرانجام دیگر چه کسی بر روی زمین یافت خواهد شد که باور داشته باشد انقلاب‌ها خوب از آب درمی‌آیند؟ مردم می‌گویند: (دست کم انگلیسی‌ها خودشان را از دردسرها و مصیبت‌های انقلاب نجات دادند). این مطلقاً نادرست است. انگلیسی‌ها، آنها انقلابی را پشت سر گذاشتند. آنها پادشاه‌شان را کشتند و چه کسی از آن بیرون آمد؟ کرامول!

همه انقلاب‌ها بهم ریختگی به بار می‌آورند. همه این را می‌دانند. انقلاب فرانسه ناپلئون را تولید کرد، انقلاب انگلستان کرامول را. تولیدیِ انقلاب آمریکا چه بود؟ چیزی به مراتب بدتر، نمی‌توانید بگویید؟ ریگان را تولید کرد: این از دید من هرگز بهتر از آنها نیست.


انقلاب‌ها همگی شکست می‌خورند. اینکه انقلاب‌ها غلط از کار درمی‌آیند البته هرگز مردم را بازنمی‌دارد یا مانع نمی‌شود از اینکه انقلابی شوند. ما داریم دو چیز کاملاً متفاوت را با هم خلط می‌کنیم: موقعیت‌هایی که در آنها تنها راه حل برای آدمی این است که انقلابی شود [تا امر واقعی را تغییر دهد]؛ این خلط کردن شُدن [صیرورت] است با تاریخ.



تاریخدانان به ما درباره آینده انقلاب‌ها می‌گویند. ولی این هرگز مهم نیست. مسئله واقعی این است که چگونه و چرا مردم انقلابی می‌شوند. خوشبختانه تاریخ‌دانان جلوی آن را نخواهند گرفت. آفریقای جنوبی درگیر یک انقلابی شدن است. فلسطینیان همینطور. خب، در وضعیت‌های استبداد و سرکوب، کار و بار آدمیان واقعاً باید انقلابی شدن باشد، چرا که جز این کاری نمی‌توان کرد. هنگامی که کسی بعدتر می‌گوید: (خیلی خب، همه‌شان افتضاح به بار می‌آورند...) درباره چیز یکسانی حرف نمی زنیم. گویی درباره دو چیز کاملاً متفاوت داریم صحبت می‌کنیم. آینده‌ی تاریخ و صیرورت راستین انسان‌ها چیزهای یکسانی نیستند.


#ژیل_دلوز
ترجمه: زمان زمانی

عجب. جالب بود. ولی با پیام غیرمستقیمش که انگار انقلاب ناگزیره موافق نیستم. میشه که جو زمانه حکم به انقلاب کنه، ولی مردم زمانه نپذیرن
البته، یه جور دیگه هم میشه نگاه کرد. حالا که قراره بد رو با بود عوض کنیم، حالا که قبلی و بعدی فرقی ندارند، حداقل تو انقلاب یه شور و شوقی هست، یه چند سالی دلمون خوشه. گمونم علت خیلی از انقلاب ها همینه، یعنی همون شور و شوق. وگرنه حداقل روشنفکرترها می دونن که قرار نیست معجزه ای بشه
یاد یه حرف بی ربط به موضوعی افتادم از ژیژک. میگه اخیراً انقدر همه ی ما دوست داریم فعالیت و اثرگذاری سیاسی اجتماعی داشته باشیم، اغلب کار رو خراب تر می کنیم. شاید بی عملی بهتر باشه. عجیبه، ولی قابل تامله

موافقم که گاهی بی عملی بهتره. ولی میدونید یه وقتایی هست که بی عملی به فاجعه بدل میشه. ماریو وارگاس یوسا در سوربز نشون میده که چطور دست رو دست گذاشتن مردم باعث شد که تروخیو احساس قدرت بیشتری کنه و بلاهای خیلی خیلی وحشتناکی سر این مردم بیاره

پیچیده‌ست واقعاً

خیلی...

چقدر توضیحاتی که نوشتین خوب بود و حق