What do you think?
Rate this book
The Key
'This year I intend to begin writing freely about a topic which, in the past, I have hesitated to mention even here. I have always avoided commenting on my sexual relations with Ikuko, for fear that she might surreptitiously read my diary and be offended...' So begins The Key - a forthright and moving tale of a middle-aged man deeply in love with his younger wife. In spite of that love, they have grown physically apart, each unsure of the other's thoughts and desires-until the day Ikuko discovers the key to her husband's diary with its desperate hints of jealousy and voyeurism. The key, she realises, to his very soul...
160 pages, Paperback
First published January 1, 1956
About the author
Jun'ichirō Tanizaki
490 books1,947 followersJun'ichirō Tanizaki (谷崎 潤一郎) was a Japanese author, and one of the major writers of modern Japanese literature, perhaps the most popular Japanese novelist after Natsume Sōseki.
Some of his works present a rather shocking world of sexuality and destructive erotic obsessions; others, less sensational, subtly portray the dynamics of family life in the context of the rapid changes in 20th-century Japanese society.
Frequently his stories are narrated in the context of a search for cultural identity in which constructions of "the West" and "Japanese tradition" are juxtaposed. The results are complex, ironic, demure, and provocative.
Some of his works present a rather shocking world of sexuality and destructive erotic obsessions; others, less sensational, subtly portray the dynamics of family life in the context of the rapid changes in 20th-century Japanese society.
Frequently his stories are narrated in the context of a search for cultural identity in which constructions of "the West" and "Japanese tradition" are juxtaposed. The results are complex, ironic, demure, and provocative.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 833 reviews
September 10, 2020
المجتمع الأسيوي دوما يتسم لدى الآخر بغرابة متفردة
بعاداته وتقاليده التي تخصه وحده
والتي دوما ما تستحوذ على فضول الآخر
وهنا يحاول تانيزاكي الغوص بنا إلى داخل المجتمع الياباني
لنتعرف أكثر عليه دون طلاء
يحاول أن يعرفنا من منظور مختلف
على ما يكمن خلف الابتسامات المهذبة والانحناءات المتكررة
ويحيلنا إلى ركن مظلم مغبش بالخجل
لنتعرف أكثر على أفكاره التي لا تبرح غرف النوم
::::::::::::
الرواية تركز على علاقة الزوجين الجسدية
رغبات امرأة متزوجة برجل أكبر منها
له ذوقه الجنسي الخاص ورغباته المكبوتة
و تعالج فكرة الخجل في العلاقة بطريقة مبتكرة حقا
::::::::::::
يعتمد المؤلف أكثر ما يعتمد على المراوغة
ويلجأ لحيلة ماكرة يقدم لك بها روايته
وبحبكة ذكية يجذبك وراؤه
آملا أن تضع يدك على الحقيقة
وتعرف ما الذي يحدث بالضبط
::::::::::::
اللعبة هنا تكمن في أننا نقرأ خواطر الإثنين كل في دفتر مذكراته
وأنت طوال الأحداث تحاول أن تعلم عما يعرفه الآخر عن دفتر زوجه بالضبط
هل رآه.. هل لم يره..؟
أقرأها خلسة؟؟
إنها رواية تعتمد في المقام الأول على الخدعة
خداع القارئ والتلاعب به
وخداع بطلي الرواية لبعضهما البعض
وفي النهاية ستعرف بالتحديد كيف تم التلاعب بك
و ستكتشف من يخون الآخر حقا..
رواية لا بأس بها وإن كان الأدب الياباني يحتوي على ما هو أفضل بكثير
November 18, 2020
Παίζουμε το «κρυφτό» των ανικανοποίητων πόθων;
ΕΓΩ θα είμαι το ψέμμα και θα προσποιούμαι την αλήθεια.
ΕΣΥ θα είσαι η αλήθεια και θα υποδύεσαι το ψέμμα.
Θα κρυφτώ κι αν με βρεις θα ικανοποιήσω όλες σου τις κρυφές ερωτικές επιθυμίες!!
Αν δεν με βρεις..
θα είμαι στην ντουλάπα...
Ένα παρόμοιο παιχνίδι σεξουαλικής ορμής-ηδονής ξεκινάει ανάμεσα σε ένα ζευγάρι μετά απο πολλά χρόνια -καταπιεσμένης ερωτικής και οικογενειακής-συμβίωσης.
Θα γράφουν παράλληλα τα άκρως εξομολογητικά ημερολόγια τους.
Κρυφά και απόρρητα ξεκινάει αυτή η γραπτή αποτύπωση σκέψεων και αποκαλύψεων με μορφή υπαινικτική και αμιγώς διεισδυτική.
Όλα αυτά που δεν θα έλεγε ποτέ ο ένας στον άλλον βρίσκονται μέσα στα κρυμμένα ημερολόγια.
Ο άνδρας, καθηγητής πανεπιστημίου,τυπικός οικογενειάρχης,σύζυγος και πατέρας μιας κόρης που ίσως στο παιχνίδι των γονιών της να παίζει το ρόλο του «κλειδιού».
Λατρεύει τη γυναίκα του,τη θαυμάζει και την ποθεί έχοντας ενεργοποιημένα όλα τα ζωτικά του ένστικτα,τα οποία λόγω ηλικίας δεν συνάδουν με τη σωματική του ικανότητα.
Όταν το αντιλαμβάνεται αποφασίζει να μπει στο παιχνίδι ικανοποίησης των ανομολόγητων με κάθε κόστος.
Αρχίζει να γράφει 1η Ιανουαρίου.
Η γυναίκα είναι γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Σοβαροφάνεια και ηθική παρωχημένη. Τυπικός ρόλος συζύγου και μητέρας που πιστεύει ακράδαντα πως άξιζε καλύτερη τύχη. Ανικανοποίητη σεξουαλικά, γεμάτη καταπιεσμένη λαγνεία που δυναστεύει το μυαλό και το κορμί της.
Ύπουλη,πονηρή,εσωστρεφής και αφοσιωμένα αδίστακτη.
Αρχίζει να γράφει στις 4 Ιανουαρίου.
(Πρόκληση κρυφής ανάγνωσης:ενεργοποιημένη)
Διαβάζουμε εκ περιτροπής τα δυο ημερολόγια που μας καλωσορίζουν στην κρεβατοκάμαρα του ζευγαριού.
Μας αποκαλύπτουν δυο εκ διαμέτρου διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις εγκλωβισμένες σε κοινή ζωή με κανόνες συμβίωσης ασύμβατους του ενός προς τον άλλο.
Μια κουρασμένη σχέση. Ένας γερασμένος πρόωρα έρωτας. Έλλειψη κατανόησης και ικανοποίησης.
(Πρόκληση κρυφής ανάγνωσης: αποδεκτή και απο τους δυο παίχτες).
Εκείνος γράφει αλήθειες,εκφράζεται με λεπτότητα,μελαγχολεί που τον νικάει ο χρόνος και τον οδηγεί στην αδυναμία. Αναζητάει νοσηρά την ηδονή και οδηγείται στο έπακρο.
Εκείνη γράφει ψέμματα. Συστήνεται ως υποταγμένη και υπάκουη στις ορέξεις του συζύγου της αλλά εξυφαίνει παράλληλα σχέδια επιβολής κακόβουλων προθέσεων.
Η καταπιεσμένη της φύση αγριεύει,μισεί, επιβάλλεται υποβλητικά και εκδικείται ηδονικά....
Τα μυστικά που αποκαλύπτονται πληγώνουν,λυτρώνουν,ικανοποιούν και καταστρέφουν.
Στις 15 Απριλίου ο ένας παίχτης σταματάει το παιχνίδι.
Στις 2 Μαΐου κατάσταση εξέλιξης παιχνιδιού μη αναστρέψιμη.
Στις 11 Ιουνίου (ημερολόγιο τελειώνει ) παιχνίδι ολοκληρώνεται.
«17 Απριλίου
Αυτή η μέρα η τόσο σοβαρή για τον άντρα μου είναι απαράλλαχτα το ίδιο σοβαρή και για μένα. Είναι πιθανό το σημερινό ημερολόγιο να γίνει η γραπτή μνήμη πραγμάτων που δεν θα μπορέσουν να ξεχαστούν σ’ όλη μου τη ζωή»
Καλή ανάγνωση!
Πολλούς ασπασμούς!!
ΕΓΩ θα είμαι το ψέμμα και θα προσποιούμαι την αλήθεια.
ΕΣΥ θα είσαι η αλήθεια και θα υποδύεσαι το ψέμμα.
Θα κρυφτώ κι αν με βρεις θα ικανοποιήσω όλες σου τις κρυφές ερωτικές επιθυμίες!!
Αν δεν με βρεις..
θα είμαι στην ντουλάπα...
Ένα παρόμοιο παιχνίδι σεξουαλικής ορμής-ηδονής ξεκινάει ανάμεσα σε ένα ζευγάρι μετά απο πολλά χρόνια -καταπιεσμένης ερωτικής και οικογενειακής-συμβίωσης.
Θα γράφουν παράλληλα τα άκρως εξομολογητικά ημερολόγια τους.
Κρυφά και απόρρητα ξεκινάει αυτή η γραπτή αποτύπωση σκέψεων και αποκαλύψεων με μορφή υπαινικτική και αμιγώς διεισδυτική.
Όλα αυτά που δεν θα έλεγε ποτέ ο ένας στον άλλον βρίσκονται μέσα στα κρυμμένα ημερολόγια.
Ο άνδρας, καθηγητής πανεπιστημίου,τυπικός οικογενειάρχης,σύζυγος και πατέρας μιας κόρης που ίσως στο παιχνίδι των γονιών της να παίζει το ρόλο του «κλειδιού».
Λατρεύει τη γυναίκα του,τη θαυμάζει και την ποθεί έχοντας ενεργοποιημένα όλα τα ζωτικά του ένστικτα,τα οποία λόγω ηλικίας δεν συνάδουν με τη σωματική του ικανότητα.
Όταν το αντιλαμβάνεται αποφασίζει να μπει στο παιχνίδι ικανοποίησης των ανομολόγητων με κάθε κόστος.
Αρχίζει να γράφει 1η Ιανουαρίου.
Η γυναίκα είναι γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Σοβαροφάνεια και ηθική παρωχημένη. Τυπικός ρόλος συζύγου και μητέρας που πιστεύει ακράδαντα πως άξιζε καλύτερη τύχη. Ανικανοποίητη σεξουαλικά, γεμάτη καταπιεσμένη λαγνεία που δυναστεύει το μυαλό και το κορμί της.
Ύπουλη,πονηρή,εσωστρεφής και αφοσιωμένα αδίστακτη.
Αρχίζει να γράφει στις 4 Ιανουαρίου.
(Πρόκληση κρυφής ανάγνωσης:ενεργοποιημένη)
Διαβάζουμε εκ περιτροπής τα δυο ημερολόγια που μας καλωσορίζουν στην κρεβατοκάμαρα του ζευγαριού.
Μας αποκαλύπτουν δυο εκ διαμέτρου διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις εγκλωβισμένες σε κοινή ζωή με κανόνες συμβίωσης ασύμβατους του ενός προς τον άλλο.
Μια κουρασμένη σχέση. Ένας γερασμένος πρόωρα έρωτας. Έλλειψη κατανόησης και ικανοποίησης.
(Πρόκληση κρυφής ανάγνωσης: αποδεκτή και απο τους δυο παίχτες).
Εκείνος γράφει αλήθειες,εκφράζεται με λεπτότητα,μελαγχολεί που τον νικάει ο χρόνος και τον οδηγεί στην αδυναμία. Αναζητάει νοσηρά την ηδονή και οδηγείται στο έπακρο.
Εκείνη γράφει ψέμματα. Συστήνεται ως υποταγμένη και υπάκουη στις ορέξεις του συζύγου της αλλά εξυφαίνει παράλληλα σχέδια επιβολής κακόβουλων προθέσεων.
Η καταπιεσμένη της φύση αγριεύει,μισεί, επιβάλλεται υποβλητικά και εκδικείται ηδονικά....
Τα μυστικά που αποκαλύπτονται πληγώνουν,λυτρώνουν,ικανοποιούν και καταστρέφουν.
Στις 15 Απριλίου ο ένας παίχτης σταματάει το παιχνίδι.
Στις 2 Μαΐου κατάσταση εξέλιξης παιχνιδιού μη αναστρέψιμη.
Στις 11 Ιουνίου (ημερολόγιο τελειώνει ) παιχνίδι ολοκληρώνεται.
«17 Απριλίου
Αυτή η μέρα η τόσο σοβαρή για τον άντρα μου είναι απαράλλαχτα το ίδιο σοβαρή και για μένα. Είναι πιθανό το σημερινό ημερολόγιο να γίνει η γραπτή μνήμη πραγμάτων που δεν θα μπορέσουν να ξεχαστούν σ’ όλη μου τη ζωή»
Καλή ανάγνωση!
Πολλούς ασπασμούς!!
June 7, 2020
أن تكون جزءًا من علاقة محكومة بالصّمت والأسرار، حيث صورة الأشياء أكثر أهمية من حقيقتها.
زوجان يعانيان من تعقيدات علاقتهما الجسدية، يعمل كلٌ منهما على كتابة مذكّراته وإخفائها على أمل أن يعثر عليها الآخر ويخلّصه من تعاسته، حتى تسللت لعبة التظاهر إلى كتابة اليوميات نفسها.
الفكرة مجنونة. اللغة زجاجية، صقيلة ومتقشّفة. الكلام مجرد قشرة رقيقة على سطح الصمت. عملٌ فاتن.
زوجان يعانيان من تعقيدات علاقتهما الجسدية، يعمل كلٌ منهما على كتابة مذكّراته وإخفائها على أمل أن يعثر عليها الآخر ويخلّصه من تعاسته، حتى تسللت لعبة التظاهر إلى كتابة اليوميات نفسها.
الفكرة مجنونة. اللغة زجاجية، صقيلة ومتقشّفة. الكلام مجرد قشرة رقيقة على سطح الصمت. عملٌ فاتن.
September 8, 2024
اعترافات خارجة عن الحياء ...رواية للكاتب الياباني
جزنيشيرو تانيزاكي وهو يعتبر واحد من أشهر الكتاب اليابانيين في الأدب الياباني المعاصر..
الرواية بتتكلم عن زوج يبلغ من العمر ٥٦ عاماً ،يكبر زوجته بعشر سنوات تقريباً ويحاول جاهداً إشباع رغبتها الجنسية المفرطة علي الرغم من مرضه وتقدمه في السن...
يبدأ في كتابة مذكراته و يعبر فيها عما بداخله و يكتب بجرأة عن تفاصيل لعلاقتهم الجنسية..
الرواية كلها عبارة عن مذكرات للزوج والزوجة أيضاً،يكتبها كل منهما خلسة عن الأخر ويتمنى كل واحد فيهم أن يقرأ الآخر مذكراته ليتمكن من إيصال ما لا يستطيع قوله مباشرة أمامه...
الرواية تتناول الصراعات النفسية بين الزوجين وإزاي ممكن تكون علاقتهم متأزمة وجافة لدرجة إنهم مش قادرين يصارحوا بعض بمشاكلهم اللي ممكن تتحل بسهولة لو بس اتكلموا مع بعض..
الرواية جريئة وغريبة حبتين..النهاية غير مقنعة و علاقة الزوجين مش طبيعية لدرجة ان القصة كلها مدخليتش دماغي و مظنش يعني إن في كدة علي أرض الواقع ،هو ممكن أكيد بس حتكون علاقة نادرة وشاذة...
رواية مش منطقية أوي ...الترجمة كمان مش أحسن حاجة ولكن في النهاية هي رواية حجمها مش كبير ،متوسطة المستوي وتصلح كفاصل غريب بين الكتب الكبيرة:)
جزنيشيرو تانيزاكي وهو يعتبر واحد من أشهر الكتاب اليابانيين في الأدب الياباني المعاصر..
الرواية بتتكلم عن زوج يبلغ من العمر ٥٦ عاماً ،يكبر زوجته بعشر سنوات تقريباً ويحاول جاهداً إشباع رغبتها الجنسية المفرطة علي الرغم من مرضه وتقدمه في السن...
يبدأ في كتابة مذكراته و يعبر فيها عما بداخله و يكتب بجرأة عن تفاصيل لعلاقتهم الجنسية..
الرواية كلها عبارة عن مذكرات للزوج والزوجة أيضاً،يكتبها كل منهما خلسة عن الأخر ويتمنى كل واحد فيهم أن يقرأ الآخر مذكراته ليتمكن من إيصال ما لا يستطيع قوله مباشرة أمامه...
الرواية تتناول الصراعات النفسية بين الزوجين وإزاي ممكن تكون علاقتهم متأزمة وجافة لدرجة إنهم مش قادرين يصارحوا بعض بمشاكلهم اللي ممكن تتحل بسهولة لو بس اتكلموا مع بعض..
الرواية جريئة وغريبة حبتين..النهاية غير مقنعة و علاقة الزوجين مش طبيعية لدرجة ان القصة كلها مدخليتش دماغي و مظنش يعني إن في كدة علي أرض الواقع ،هو ممكن أكيد بس حتكون علاقة نادرة وشاذة...
رواية مش منطقية أوي ...الترجمة كمان مش أحسن حاجة ولكن في النهاية هي رواية حجمها مش كبير ،متوسطة المستوي وتصلح كفاصل غريب بين الكتب الكبيرة:)
December 7, 2020
Tanizaki's main theme always seems to psychoanalyze his characters' sexual drive in every book. Sometimes it's more subdued, in The Key though it is front and center and the main point. The book follows a husband and wife, with alternating diary entries between the two. Their love life is the focus and it's clear that while they are writing this for themselves, they are also actively writing it for each other in the hopes that the other is reading (the husband literally states this in his first entry).
We get a brief history of their lives together, but the focus is on their current lives. The husband is looking for a way to excite his wife who he finds cold. The wife in contrast more than implies that it was an arranged marriage and that while she loves him in a way, she also hates him. In regards to the full plot I will say no more. This is one the reader should experience going in blind, and all that I've said thus far is pretty much outright stated within the first two or three diary entries.
This dynamic and shifting points of view makes for an uncomfortable book, but also one where the reader needs to read between the lines. You need to separate the truth from the lies. Figure out what is being written just to accommodate or infuriate the other partner in the relationship. It's short (my copy is only around 160 pages) but one you should take your time with if you want to get the full experience from it.
While never overly explicit, it should be noted that readers uncomfortable with erotic aspects in their novels may way want to avoid this one. Every page is really about sexuality to a degree, it's literally in every line. Like many of Tanizaki's works, it's the focus, but even more so here. There's not even a side-plot to use it as a metaphor, it is the plot here.
I have enjoyed everything I've read by Tanizaki thus far; he's considered one of the greats of Japanese literature for good reason. That said, I think this is a lesser work. An interesting one, but still not as good as the others I've read. Frankly I found the psychology of the characters, while at times understandable, also a little hard to deal with. I found myself actively disliking the husband and the more I read the more I suspected where things were going. 3/5 stars.
We get a brief history of their lives together, but the focus is on their current lives. The husband is looking for a way to excite his wife who he finds cold. The wife in contrast more than implies that it was an arranged marriage and that while she loves him in a way, she also hates him. In regards to the full plot I will say no more. This is one the reader should experience going in blind, and all that I've said thus far is pretty much outright stated within the first two or three diary entries.
This dynamic and shifting points of view makes for an uncomfortable book, but also one where the reader needs to read between the lines. You need to separate the truth from the lies. Figure out what is being written just to accommodate or infuriate the other partner in the relationship. It's short (my copy is only around 160 pages) but one you should take your time with if you want to get the full experience from it.
While never overly explicit, it should be noted that readers uncomfortable with erotic aspects in their novels may way want to avoid this one. Every page is really about sexuality to a degree, it's literally in every line. Like many of Tanizaki's works, it's the focus, but even more so here. There's not even a side-plot to use it as a metaphor, it is the plot here.
I have enjoyed everything I've read by Tanizaki thus far; he's considered one of the greats of Japanese literature for good reason. That said, I think this is a lesser work. An interesting one, but still not as good as the others I've read. Frankly I found the psychology of the characters, while at times understandable, also a little hard to deal with. I found myself actively disliking the husband and the more I read the more I suspected where things were going. 3/5 stars.
October 14, 2009
This book was, ironically, one of the only classics I manages to find in a collection of popular/mainstream literature. I stopped wondering why after ten pages. It is short nd concise and very hot and perverse, and you even have the excuse that it is classical Japanese literature--what's not to love?
Fortunately, it is also much, much more than cheap eroticism. Indeed, to read it as an exciting bedside reading is to miss the point entirely. It is rather a psychological novel, based on the partial understanding of a husband and wife who try to explore each other's feelings in order to better manipulate the other. Of course, when I say "feelings", do not understand that this is some sort of emotional introspection where husband and wife try to get into each other's head and finally learn about mutual rspect. This is not about emotions at all (nor respect, for that matter), this is about sex, and manipulation. But who said that sex was less complex than emotions?
I guess the best thing about this book is its absence of coyness or inhibitions when it comes to sexuality. All the traps authors usually fall in are avoided: it is never gratuitously obscene nor uselessly bashful, and it never brings morality in when it would be beside the point. This allows the author to write an extremely dense and precise account of the psychological game the couple is playing. The style is perfectly appropriate to the story, being never too introspective nor too impersonal, and the length is perfect: everything is said in few words, there is not a page that has no utility for the whole.
So please, if you are going to pick up this book, do try to take it seriously, as literature. That is the best way I know to be excited bout a novel.
Fortunately, it is also much, much more than cheap eroticism. Indeed, to read it as an exciting bedside reading is to miss the point entirely. It is rather a psychological novel, based on the partial understanding of a husband and wife who try to explore each other's feelings in order to better manipulate the other. Of course, when I say "feelings", do not understand that this is some sort of emotional introspection where husband and wife try to get into each other's head and finally learn about mutual rspect. This is not about emotions at all (nor respect, for that matter), this is about sex, and manipulation. But who said that sex was less complex than emotions?
I guess the best thing about this book is its absence of coyness or inhibitions when it comes to sexuality. All the traps authors usually fall in are avoided: it is never gratuitously obscene nor uselessly bashful, and it never brings morality in when it would be beside the point. This allows the author to write an extremely dense and precise account of the psychological game the couple is playing. The style is perfectly appropriate to the story, being never too introspective nor too impersonal, and the length is perfect: everything is said in few words, there is not a page that has no utility for the whole.
So please, if you are going to pick up this book, do try to take it seriously, as literature. That is the best way I know to be excited bout a novel.
January 19, 2024
من الروايات التى واجهتنى معها عدة صعوبات
بداية من اسمها الذى ترددت معه للبدء فيهاواضافتها لقائمة القراءة
ماسبب اختيارها من البداية ؟
هو سبب ع��يط بصراحة
هو رغبتى فى التعرف على الكاتب ورغبتى فى رواية صغيرة وكانت هذه اصغر رواية موجودة له الكترونية ومترجمة 😂😂
لكن الصعوبة الاكبر فى كتابة مراجعة عنها
فكم من مرة فتحت الرواية واحاول اضافة اى مراجعة لكن لا اجد اى كلمات ولاول مرة اقوم باضافة الكتاب وتركه دون مراجعة لكن لدى رغبة فى كتابة شئ ورغبتى تجبرنى للرجوع اليه ومحاولة كتابة هذه المراجعة البائسة
الرواية تتناول مذكرات زوجين
الزوج اعتاد ان يكتب مذكراته لكن مع تعمد عدم ذكر اى شى عن علاقته الزوجية لظنه ان زوجته تقرأها لكنه قرر اخيرا ان يكتب عن علاقتهم الحميمية فربما يستطيع ايصال مايريد قوله لزوجته التى تخجل وترفض اى حديث عن هذه الامور وخاصة انه يحبها بشدة
يشتكي الزوج الذي يكبر زوجته بعشر سنوات تقريباً متطلبات زوجته كزوجة, فهو مع تقدم العمر تضعف قوته ويرى ان متطلباتها كثيرة كما انها ترفض
احيانا مايطلبه منها لخجلها
وبدون تفاصيل كثيرة يلجا الزوج للتقريب بين زوجته وخطيب ابنته ليشعل نار الغيرة بداخلة رغبة منه فى زيادة قوته وثقة منه فى زوجته لانه يثق انها لن تخونه
والزوجة تبدا فى كتابة مذكراته وتصف نفسها بأنها تقليدية و متحفظة جدًا و مؤمنة أن المرأة لا تبدي مشاعرها وكما علمها اهلها ان لاتتحدث فى امور العلاقة الزوجية
ونتنقل مابين مذكراته حينا ومذكراتها حينا اخر
لنظل نتخبطهم معهم ونصاب بالحيرة والدهشة احيانا حتى يفاجئنا الكاتب بالنهاية الغريبة والصادمة ربما تشعر اثناء قرائتك وتشك لكن ذلك لن يمنع المفاجاة
فمذكرات الزوجة فى النهاية وحين تفهم ماحدث وكم الخداع الذى حدث ومافعلته الابنة وخطيبها وامها كان مفاجئا وخاصة الابنة غير مفهوم
فكرة الرواية مختلفة , كونها خادشة للحياء فالسبب ان الكاتب يتحدث فى موضوع شائك وهو العلاقة بين الزوجين و نتيجة عدم حديثهم عن هذه الامور والخجل الذى يمنع الحديث و المشاعر المخفية لكنها لم تكن صادمة اكثر من روايات اخرى
ربما احيانا مثيرة للاشمئزاز ليس بسبب وصف الكاتب لكن بسبب مايفعله الزوج
كمثال تصوير زوجته وهى نائمة عارية ووضع صورها فى مذكراته لكى يوصل لها حين تراها كم هى جميلة ولاتحتاج للخجل لكن المثير للاشمئزاز فعلا كان اعطائه خطيب ابنته ليقوم هو بتظهير الصور 😟
و مبرره الساخر المثير للغضب ايضا لقيامه بذلك
وشىء اخر كان غريب والاغرب كان فى رؤيته كشىء عادى
هل من الطبيعى اذا فقدت زوجتك وعيها وهى عارية ان يراها خطيب ابنتك فى هذه الحالة ولعدة مرات !! بحجة مساعدتك فى نقلها .
اما عن الزوجة فتصور نفسها فى البداية بمظهر الزوجة البريئة الخجولة لكنها تفاجئك مع توغلها فى المذكرات .
لا انكر انى شعرت بالملل احيانا واالغضب احيانا وقررت ان لا انهيها لكن كان لدى فضول لاعرف النهاية وماذا سيحدث فالكاتب كان ناجح فى اثارة تشويقك احيانا لتعرف ماسيصلون اليه .
الجزء مابين المنتصف وماقبل المذكرات الاخيرة خاصة مع مرض الزوج كان ممل احيانا لكن الجزء الاخير الذى تظهر به مفاجئات الرواية كان جيد.
من الروايات التى قراتها ثم مسحتها لاستحالة العودة لها لقرائتها .
ساحاول قراءة رواية اخرى للكاتب لانى ربما اكون ظلمته مع هذه الرواية
٦ / ٢٠٢٠
بداية من اسمها الذى ترددت معه للبدء فيهاواضافتها لقائمة القراءة
ماسبب اختيارها من البداية ؟
هو سبب ع��يط بصراحة
هو رغبتى فى التعرف على الكاتب ورغبتى فى رواية صغيرة وكانت هذه اصغر رواية موجودة له الكترونية ومترجمة 😂😂
لكن الصعوبة الاكبر فى كتابة مراجعة عنها
فكم من مرة فتحت الرواية واحاول اضافة اى مراجعة لكن لا اجد اى كلمات ولاول مرة اقوم باضافة الكتاب وتركه دون مراجعة لكن لدى رغبة فى كتابة شئ ورغبتى تجبرنى للرجوع اليه ومحاولة كتابة هذه المراجعة البائسة
الرواية تتناول مذكرات زوجين
الزوج اعتاد ان يكتب مذكراته لكن مع تعمد عدم ذكر اى شى عن علاقته الزوجية لظنه ان زوجته تقرأها لكنه قرر اخيرا ان يكتب عن علاقتهم الحميمية فربما يستطيع ايصال مايريد قوله لزوجته التى تخجل وترفض اى حديث عن هذه الامور وخاصة انه يحبها بشدة
يشتكي الزوج الذي يكبر زوجته بعشر سنوات تقريباً متطلبات زوجته كزوجة, فهو مع تقدم العمر تضعف قوته ويرى ان متطلباتها كثيرة كما انها ترفض
احيانا مايطلبه منها لخجلها
وبدون تفاصيل كثيرة يلجا الزوج للتقريب بين زوجته وخطيب ابنته ليشعل نار الغيرة بداخلة رغبة منه فى زيادة قوته وثقة منه فى زوجته لانه يثق انها لن تخونه
والزوجة تبدا فى كتابة مذكراته وتصف نفسها بأنها تقليدية و متحفظة جدًا و مؤمنة أن المرأة لا تبدي مشاعرها وكما علمها اهلها ان لاتتحدث فى امور العلاقة الزوجية
ونتنقل مابين مذكراته حينا ومذكراتها حينا اخر
لنظل نتخبطهم معهم ونصاب بالحيرة والدهشة احيانا حتى يفاجئنا الكاتب بالنهاية الغريبة والصادمة ربما تشعر اثناء قرائتك وتشك لكن ذلك لن يمنع المفاجاة
فمذكرات الزوجة فى النهاية وحين تفهم ماحدث وكم الخداع الذى حدث ومافعلته الابنة وخطيبها وامها كان مفاجئا وخاصة الابنة غير مفهوم
فكرة الرواية مختلفة , كونها خادشة للحياء فالسبب ان الكاتب يتحدث فى موضوع شائك وهو العلاقة بين الزوجين و نتيجة عدم حديثهم عن هذه الامور والخجل الذى يمنع الحديث و المشاعر المخفية لكنها لم تكن صادمة اكثر من روايات اخرى
ربما احيانا مثيرة للاشمئزاز ليس بسبب وصف الكاتب لكن بسبب مايفعله الزوج
كمثال تصوير زوجته وهى نائمة عارية ووضع صورها فى مذكراته لكى يوصل لها حين تراها كم هى جميلة ولاتحتاج للخجل لكن المثير للاشمئزاز فعلا كان اعطائه خطيب ابنته ليقوم هو بتظهير الصور 😟
و مبرره الساخر المثير للغضب ايضا لقيامه بذلك
وشىء اخر كان غريب والاغرب كان فى رؤيته كشىء عادى
هل من الطبيعى اذا فقدت زوجتك وعيها وهى عارية ان يراها خطيب ابنتك فى هذه الحالة ولعدة مرات !! بحجة مساعدتك فى نقلها .
اما عن الزوجة فتصور نفسها فى البداية بمظهر الزوجة البريئة الخجولة لكنها تفاجئك مع توغلها فى المذكرات .
لا انكر انى شعرت بالملل احيانا واالغضب احيانا وقررت ان لا انهيها لكن كان لدى فضول لاعرف النهاية وماذا سيحدث فالكاتب كان ناجح فى اثارة تشويقك احيانا لتعرف ماسيصلون اليه .
الجزء مابين المنتصف وماقبل المذكرات الاخيرة خاصة مع مرض الزوج كان ممل احيانا لكن الجزء الاخير الذى تظهر به مفاجئات الرواية كان جيد.
من الروايات التى قراتها ثم مسحتها لاستحالة العودة لها لقرائتها .
ساحاول قراءة رواية اخرى للكاتب لانى ربما اكون ظلمته مع هذه الرواية
٦ / ٢٠٢٠
February 9, 2022
Aaaargh....okay, so I LOVE Japanese literature, and Tanizaki is undoubtedly one of the most important modern Japanese writers, but this particular novella was tedious to the max. The whole story is told in diary entries, alternating between the confessions of a 56-year-old university professor and those of his wife who is ten years younger. The title-giving key refers to the compartment where the prof keeps his diary, but don't be fooled: Both want their spouse to read their entries, it's their cheeky form of communicating sexual desires and insecrurities. The wife is somehow both insatiable and timid, while the husband can't satisfy her, and when the couple aims to marry their daughter off to a teacher, the guy is turned into a factor in their sex lives.
The story is about the communicatiion of desire, (self-)deception, and projection, but it never gains momentum. Granted, this was probably a shocker in Japan in 1956, but today, it feels stilted and draws its importance mainly from historic relevancy.
The story is about the communicatiion of desire, (self-)deception, and projection, but it never gains momentum. Granted, this was probably a shocker in Japan in 1956, but today, it feels stilted and draws its importance mainly from historic relevancy.
October 16, 2017
دوستانِ گرانقدر، داستان <اعترافِ بیشرمانه>، به زندگیِ مردی میپردازد که استادِ دانشگاه است و با زنی ازدواج میکند که از یک خانوادهٔ آبرودار و بزرگ است... زنِ استاد، شهوتِ زیادی دارد و میلِ و خواسته هایِ جنسیِ او، از حدِ معمول بیشتر است.... زمانی که استاد پا به سن میگذارد، دیگر توانِ ارضایِ همسرش را ندارد و از انواع و اقسامِ داروها و جوشانده هایِ قدیمی استفاده میکند تا بلکه قوایِ جنسی اش افزایش یافته و همسرش را سیراب کند، امّا فایده ای ندارد.... جالب است که هم استاد و هم همسرش، هر دو خاطراتِ روزانه و خواسته هایِ درونی خویش را مینویسند، امّا هیچکدام از یادداشتهایِ روزانهٔ دیگری، خبر ندارند
استاد دست به هرکاری میزند تا در این مورد، پیشِ همسرش شرمنده نشود... امّا......... عزیزانم بهتر است، خودتان این داستان را بخوانید و از سرانجامِ دردناکِ این مردِ بیچاره، آگاه شوید
-------------------------------------------
امیدوارم این ریویو در جهتِ معرفیِ این کتاب، کافی و مفید بوده باشه
<پیروز باشید و ایرانی>
استاد دست به هرکاری میزند تا در این مورد، پیشِ همسرش شرمنده نشود... امّا......... عزیزانم بهتر است، خودتان این داستان را بخوانید و از سرانجامِ دردناکِ این مردِ بیچاره، آگاه شوید
-------------------------------------------
امیدوارم این ریویو در جهتِ معرفیِ این کتاب، کافی و مفید بوده باشه
<پیروز باشید و ایرانی>
May 1, 2019
"İnsanlara içimden geçenleri söylemeyi pek sevmediğimden, kendi kendime bir şeyler anlatabilmek için günlük tutmaya başlamıştım."
Tanizaki'nin takıntılı karakterlerini seviyorum...
🌟
Tanizaki'nin takıntılı karakterlerini seviyorum...
🌟
January 22, 2024
رغم أن تاريخ نشر رواية "المفتاح" للكاتب الياباني "جونيشيرو تانيزاكي" هو 1956، أي منذ أكثر من 65 سنة ولكن موضوعها مُثير للاهتمام، ويُمكن ربطه بالعديد من الموضوعات في عصرنا الحديث، ولكي لا أطيل عليك فموضوع الرواية الأساسي هو الجنس والعلاقات الزوجية.
تبدأ الحكاية بعلاقة مُضطربة بين زوج وزوجته، فيبدأ كل طرف بكتابة مُذكراته، لا تعرف ما الهدف؟ هل يُريد كل طرف أن يقرأ الطرف الأخر ما يكتبه أم لا؟ لا تعلم، ذلك الباب الموارب الذي يُعطي شعور بدغدغة وارتفاع الأدرينالين، أن يكتشف الأخر أنك تكتب أفكارك بلا تزييف أو إدعاء، ويقرأها، بل ويصر الطرفان على كتابة المذكرات وما تحتويه من وقائع وأحداث خارجة عن الحياء، ولكنها تحمل مفتاحاً، ذلك المفتاح الذي كان دائماً ما يتركه الزوج لكي تفتح به زوجته درج مكتبه وتقرأ مذكراته، من الصعب قراءة هذا النوع من الروايات إذا كنت حساساً. فالزوج لا ينفك أن يصف زوجته بالشبق والولع الجنسي، ولكن من منظورنا نحن، نرى أنه المولع بإرضاءها، نظراً لفارق السن بينهما -الذي تجاوز عشرة سنوات- فيُحاول بكافة الطُرق، أن يُمتعها رغم الجليد القارس الذي يرتسم على وجهها أثناء علاقتهم، الرواية لا تكتفي بتلك التعرية فقط، فتعرية الأجساد سهلة، ولكن تعرية الأرواح أصعب بكثير، ورغم التكثيف الذي شهدته الأحداث، ولكننا تابعنا أفكار الشخصيات ورصدناها، وشاهدنا تلك التحولات المجنونة، والإيروتيكية بالطبع.
البناء الأساسي الذي قامت عليه الرواية هو المصارحة والمُكاشفة، القراء يعلمون تماماً ما يحدث، لكن سينتابك بعض التساؤلات -التي في محلها- حول دوافع بعض الشخصيات الأخرى، كالابنة مثلاً، أو من زُعم بأنه سيتزوجها، فعلى الرغم من أن الأحداث نراها من منظور شخصيتان فقط -الزوج والزوجة- لا يلغي تأثير الشخصيات الأخرى الموجودة، وكان تأثيرهم جلياً وفعالاً.
ولكن، دوافع الزوجة هي من جعلتني حائراً بعض الشيء، فالعلاقة الجنسية مع زوجها الذي تقرف منه وتكره جلده الشمعي، وهوسه وولعه بجسدها وبطُرق إرضاءها، كل ذلك تمقته، إلا أنها مُستمرة في لعبة الكر والفر والسجال بينهما فكرياً قبل جنسياً، بل وباعترافها وجدت نفسها مُستمتعة بالخوض في غمارها، واستمرت تلك الحيرة حتى النهاية، حتى آخر صفحة في الرواية! فوجدت أنني وبكل صراحة، خُدعت، كان هناك حبكة وقصة بعيداً عن الجنس وتطرفه، بعيداً عن الأجساد والمُتعة والشبق، ولم أراها قادمة حتى! جعلني الكاتب ملهياً بالجنس ورمزيته وطبيعته وحميميته وإلى ماذا يرمز وأهميته، ونسيتُ أننا بشر، نُخطط لأقصى الأشياء مكراً وخداعاً، فوجدت أن بهذه الخاتمة قد ارتفع قدر الرواية عندي، ليس بشكل هائل، ولكنه في نفس الوقت ليس بقليل أو على الأقل كما كُنت متوقعاً.
وظف الكاتب "جونيشيرو تانيزاكي" الجنس وحميميته ليحكي حكاية خبيثة وخادعة، ولكنه لم يستخدمه دون غرض، فالتعمق في حيثياته وتفاصيله يُريك بعداً لزوجان غير قادرين على أن يُكاشفا بعضهم عن رغباتهم، وكيف أن ذلك قد يؤدي إلى نهاية مآسأوية.
وجدت نفسي مآخوذاً بجمال تفاصيل الرواية على مدار أحداثها، وأفكارها، وعلى الرغم من صفحاتها القليلة، فتكثيفها جاء ليُكمل كل الفراغات.
بكل تأكيد لا أستطيع أن أرشح هذه الرواية للجميع فموضوعها حساس، ولكن إن كنت تبحث عن رواية قصيرة ستجعلك تلهث وراء أحداثها، وتُفاجئك نهايتها، وفجة وإيروتيكية أيضاً وساخرة بشكلأً ما، فهذا ترشيحي الأول.
ملحوظة أخيرة:
الرواية تُرجمت إلى العربية ثلاث مرات:
أول مرة من دار المر��ز الثقافي العربي وجاءت بعنوان "المفتاح" بترجمة صلاح صلاح، عام 2006.
المرة الثانية من دار ورد السورية، وجاءت بعنوان "اعترافات خارجة عن الحياء" بترجمة عدنان محمد، عام 2008.
والمرة الثالثة من دار الجمل، وجاءت بعنوان "المفتاح" بترجمة خالد الجبيلي، عام 2014.
اخترت الترجمة الأخيرة لاعتقادي أنها الأحدث وربما بالترجمات السابقة أخطاء فتتجنبها، رغم معرفتي بجودة ترجمات صلاح صلاح، ولكن في الحقيقة كانت الترجمة عادية بل من وجهة نظري كانت تحتاج إلى مراجعة دقيقة.
February 6, 2012
...قد تبدو فكرة الرواية غريبة نوعا ما لأنها تتناول علاقة زوجين بشكل غريب لكن الفكرة تدور حول خجل الطرفين في علاقتهما الجنسية وولع الزوج بجزء من جسد زوجته .. الكاتب يتناول هذه القضية قضية الخجل وهو المعتاد عند أهل الشرق ويضعها في إطاره الغريب أسلوب المراوغة والمكر بين زوجين اثنين في علاقتهم الجنسية
الرواية جميلة وخفيفة
يميزها ما يتمتع به اليابانيون من الشفافية الفريدة في الكتابة
واللغة الدافئة والتعبير عن الحدث بدون لف ودوران
هذه الرواية من الروايات التي أعجب بها حنيف قرشي وأفرد مقالا جميلا عنها وعن الكاتب بشكل خاص
نصيحتي أثناء قراءة هذا النص
لابد أن تضع بقربك كوب ثلج لأن الزوجين يرفعان الضغط
الرواية جميلة وخفيفة
يميزها ما يتمتع به اليابانيون من الشفافية الفريدة في الكتابة
واللغة الدافئة والتعبير عن الحدث بدون لف ودوران
هذه الرواية من الروايات التي أعجب بها حنيف قرشي وأفرد مقالا جميلا عنها وعن الكاتب بشكل خاص
نصيحتي أثناء قراءة هذا النص
لابد أن تضع بقربك كوب ثلج لأن الزوجين يرفعان الضغط
March 6, 2021
Ψυχογράφημα που εξετάζει την φύση της ερωτικής σχέσης ενός μακροχρόνια παντρεμένου ζευγαριού. Πως μπορεί κάποιος να μπει και να επηρεάσει το μυαλό του άλλου εκμεταλλευόμενος τα αδύναμα του σημεία και την ερωτική ψύχωση. Extra points για το τέλος
September 10, 2018
Kitabın, çevirisi Fransızca’dan Zihni Küçümen tarafından yapılan ve 1972 yılında “Ve Konyakla Başladı Herşey” başlıklı baskısını da, çevirisi Japonca aslından H. Can Erkin tarafından yapılan ve Kasım 2011 yılında “Anahtar” başlıklı çevirisini de okudum. Çeviriler birbirine çok yakın, akıcı ve okuma zevki veren metinler. Ki bu da her iki çevirinin de çok başarılı olduğunu ortaya koyuyor.
Tanizaki’nin kitaplarını okurken, farkında olmadan O’nun gelenekle hesaplaşmasını içimde hissettiğimi fark ettim. Bir taraftan huzur ve güvenin güvencesi olan gelenek, diğer taraftan ayağımıza nasıl pranga olabiliyor, ancak bu kadar güzel anlatılabilir. Tüm kitaplarında yer alan bu hesaplaşmayı sayfadan sayfaya değişen duygularla hem içselleştirebiliyor, hem karşı çıkabiliyoruz.
Romanda sıradışı bir ailenin sıradışı ilişkileri, günlük sayfalarından aktarılmakta. Zaman zaman güldüren yorumların nedeni kitabın sonunda anlaşılır hale geliyor ve düğüm ancak kitabın sonunda çözülür gibi olmakla birlikte, yerini yeni soru işaretlerine bırakıyor.
Hassas konularda başarılı ve cesur analizler var.
Tanizaki’nin kitaplarını okurken, farkında olmadan O’nun gelenekle hesaplaşmasını içimde hissettiğimi fark ettim. Bir taraftan huzur ve güvenin güvencesi olan gelenek, diğer taraftan ayağımıza nasıl pranga olabiliyor, ancak bu kadar güzel anlatılabilir. Tüm kitaplarında yer alan bu hesaplaşmayı sayfadan sayfaya değişen duygularla hem içselleştirebiliyor, hem karşı çıkabiliyoruz.
Romanda sıradışı bir ailenin sıradışı ilişkileri, günlük sayfalarından aktarılmakta. Zaman zaman güldüren yorumların nedeni kitabın sonunda anlaşılır hale geliyor ve düğüm ancak kitabın sonunda çözülür gibi olmakla birlikte, yerini yeni soru işaretlerine bırakıyor.
Hassas konularda başarılı ve cesur analizler var.
December 24, 2022
Τανιζάκη, love you κάργα
(Το κλειδί, εκδ. ΑΓΡΑ, μτφρ. Παναγιώτης Ευαγγελίδης)
Η ιαπωνική ανωμαλία τριγκάρει τη φαντασία κάθε αναγνώστη που έχει πετάξει από την αναγνωστική του σκευή αιδημοσύνες και ηθικοπλαστικά νοητικά κακοφορμίσματα και δε βλέπει ανάρμοστες συμπεριφορές στο πρόσωπο του Χάμπερτ Χάμπερτ της Λολίτας και της συνομοταξίας των έκφυλων αυτών χαρακτήρων. Η βελόνα της λογοτεχνίας προορίζεται να τρυπήσει το φαντασιακό, δεν είναι απαραίτητο ή σκοπός να ταυτιστούμε, να συμπαθήσουμε ή να μισήσουμε έναν ήρωα.
Ο Τανιζάκι φτιάχνει μια ιστορία που στάζει αισθησιασμό· χτυπάει τη φλέβα τής μυστικοπάθειας απ’ όπου πετάγεται ένας πίδακας υπαινιγμών και υπονοήσεων και μας δίνει το κλειδί που ανοίγει την πόρτα ενός ενδόμυχου συζυγικού βίου που υποτροπιάζει. Δύο οπτικές γωνίες μάς προσφέρονται μέσω δύο ημερολογίων που διατηρούνται στα σκοτεινά, του συζύγου και της συζύγου. Μετά «Το εγκώμιο της σκιάς», δεν μπορώ παρά να σκεφτώ πως ο Τανιζάκι ηδονίζεται με τον κόσμο των φωτοσκιάσεων. Φωτίζει μια περιοχή ενώ ταυτόχρονα σκοτεινιάζει μια άλλη, και ο αναγνώστης παρακολουθεί τελικά ένα θέατρο σκιών. Το ρυζόχαρτο των πετασμάτων ανάμεσα στους χώρους του ιαπωνικού σπιτιού είναι το μέσο που ορίζει κάθε φορά τη διαφάνεια και το σκοτείνιασμα των περιοχών.
«Από φέτος έχω αποφασίσει να γράφω ανοιχτά πάνω σε κάτι που μέχρι σήμερα δίσταζα ακόμη και να το μνημονεύσω στο ημερολόγιό μου.[…]Η επιθυμία να γράψω για όλα αυτά γεννήθηκε απ’ τη δυσβάσταχτη πίεση του ανικανοποίητου πόθου για μια ευκαιρία, αν κάτι τέτοιο μπορεί ακόμα να είναι νοητό, μιας ανοιχτής συζήτησης πάνω στα θέματα της κρεβατοκάμαράς μας.»
Δυο σύζυγοι με διαφορά ηλικίας δέκα ετών ρίχνονται σε ενδόμυχες εξομολογήσεις, γράφουν με μια –αμφισβητούμενη και πάλι– συνέπεια τα ανείπωτα γύρω από τον ερωτικό τους βίο ως παντρεμένου ζευγαριού. Το αν θέλουν να διαβάσει ο ένας το ημερολόγιο του άλλου και αν το κάνουν τελικά, χάνεται και πάλι στο σύννεφο της αμφιβολίας αλλά δεν έχει και τόσο σημασία τελικά. Η τέρψη του αναγνώστη συνδαυλίζεται σαν ψητή πατάτα τυλιγμένη σε αλουμινόχαρτο στο τζάκι.
Ο αισθησιασμός της γυναίκας μάς γίνεται ολοφάνερος μέσα από την παρατηρητική ματιά του συζύγου της. Αυτή είναι καταφανώς ανώτερη, ικανότερη, αισθησιακότερη, απαιτητικότερη στα ερωτικά ζητήματα. Είναι όμως και συντηρητικότερη, αναθρεμμένη γαρ με τις παλιές φεουδαρχικές ιαπωνικές αξίες και ηθική· υπάρχει ένα κατώφλι που δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Μέσα από τις αφηγήσεις του συζύγου, έχουμε την εντύπωση πως, παρόλο τον αισθησιασμό της, θα πρέπει να στέκεται σαν αγγούρι όταν κάνουν έρωτα. Πώς γίνεται αυτά τα δυο άκρα αντίθετα να συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο; Ο σύζυγος υπολείπεται σε ρώμη, ωστόσο αυτό το κατώφλι-όριο που θέτει η γυναίκα, σαμποτάρει καθόλα τον εμπλουτισ��ό της ερωτικής ζωής τους από την πλευρά του άντρα. Κι έτσι αυτός, ρίχνεται σε ένα ντελίριο χρήσης κάθε μέσου –μεταξύ αυτών και η ζήλια, σίγουρο καύσιμο για την αναζωπύρωση της ερωτικής επιθυμίας, είναι γνωστό αυτό. Παίρνει λοιπόν όλους τους παράδρομους, απεγνωσμένος, για ιδία χρήση αφενός, δηλαδή για να ατενίσει επιτέλους ελεύθερα την ομορφιά της γυναίκας του που του τη στερούσε σθεναρά και βασανιστικά σε όλο τον έγγαμο βίο τους, αλλά και για να ικανοποιήσει τον άσβεστο δικό της ερωτικό πόθο αφετέρου. Καταφέρνει έτσι το θαύμα: να μαγευτεί ξανά από την αρχή μετά από 20 χρόνια γάμου.
«Στις δεκαετίες του γάμου μας, μου επιτρεπόταν να την κρατάω και να τη χαϊδεύω μόνον μέσα στο σκοτάδι, τώρα όμως που το σκέφτομαι είναι μεγάλη ευτυχία τελικά που μέχρι σήμερα δεν είχα δει ακόμη με τα μάτια μου αυτή τη θαυμάσια σάρκα. Ο σύζυγος που μετά από είκοσι χρόνια κοινής ζωής ανακαλύπτει έκθαμβος για πρώτη φορά την ομορφιά του κορμιού της γυναίκας του είναι σαν ν’ αρχίζει απ’ αυτή τη στιγμή ένα καινούριο γάμο. Έχοντας ξεπεράσει την περίοδο της συζυγικής πλήξης, μπορώ τώρα να λατρέψω τη γυναίκα μου μ’ ένα πάθος διπλάσιο απ’ αυτό του παρελθόντος…»
Η εγκωμιαστική ενατένιση του συζύγου της κάθε σπιθαμής του κορμιού της Ικούκο, η τόσο σχολαστική ενασχόληση με κάθε λεπτομέρειά του και η βουλιμία για γνώση του σε βάθος είναι φοβερά συγκινητική –άντρες, θέλω να πιστεύω πως δεν το μαθαίνετε από τον Τανιζάκι ότι το να είστε αφοσιωμένοι και τόσο παρατηρητικοί απέναντι στον έρωτά σας είναι εξαιρετικά διεγερτικό και υπέροχο (εντάξει, ίσως όχι για όλες αλλά και για αυτές που το αρνούνται επιφυλάσσομαι).
«Αν την είχαν πουλήσει σε ένα από τα χαμαιτυπεία του παρελθόντος στη Σιμαμπάρα, θα γινόταν το δίχως άλλο ξακουστή στα πέρατα του κόσμου και άπειροι πελάτες θα έβαζαν τα δυνατά τους, συνωστισμένοι γύρω της, να κερδίσουν την εύνοιά της.»
Τεράστιο ρόλο στην ιστορία παίζουν ακόμη δύο πρόσωπα –η κόρη τους Τοσίκο και ο μελλοντικός της σύζυγος Κιμούρα– κι έτσι δημιουργείται ένα τετράγωνο σχεδόν ντροπιαστικό· το κάθε μέλος τραβάει λίγο το σκοινί της μαριονέτας-ιστορίας και γίνονται οι αντίστοιχες μετατοπίσεις.
Αυτή είναι μια ιστορία γεμάτη νοσηρή συνενοχή, εκφυλισμό, αισθησιασμό και κρυψίνοια, και η αφήγηση μέσω ημερολογιακών σημειωμάτων τραβάει τον αναγνώστη από τη μύτη, που θέλει εναγωνίως να βρει το κλειδί της που είναι ριγμένο τυχαία στο πάτωμα. Αυτό το κλειδί δεν μπορεί να είναι παρά ένα πασπαρτού που ανοίγει πολλές πόρτες, ερμηνείες και συνειρμούς· ας αποφασίσει η φαντασία του αναγνώστη ποια θέλει να ανοίξει.
(Το κλειδί, εκδ. ΑΓΡΑ, μτφρ. Παναγιώτης Ευαγγελίδης)
Η ιαπωνική ανωμαλία τριγκάρει τη φαντασία κάθε αναγνώστη που έχει πετάξει από την αναγνωστική του σκευή αιδημοσύνες και ηθικοπλαστικά νοητικά κακοφορμίσματα και δε βλέπει ανάρμοστες συμπεριφορές στο πρόσωπο του Χάμπερτ Χάμπερτ της Λολίτας και της συνομοταξίας των έκφυλων αυτών χαρακτήρων. Η βελόνα της λογοτεχνίας προορίζεται να τρυπήσει το φαντασιακό, δεν είναι απαραίτητο ή σκοπός να ταυτιστούμε, να συμπαθήσουμε ή να μισήσουμε έναν ήρωα.
Ο Τανιζάκι φτιάχνει μια ιστορία που στάζει αισθησιασμό· χτυπάει τη φλέβα τής μυστικοπάθειας απ’ όπου πετάγεται ένας πίδακας υπαινιγμών και υπονοήσεων και μας δίνει το κλειδί που ανοίγει την πόρτα ενός ενδόμυχου συζυγικού βίου που υποτροπιάζει. Δύο οπτικές γωνίες μάς προσφέρονται μέσω δύο ημερολογίων που διατηρούνται στα σκοτεινά, του συζύγου και της συζύγου. Μετά «Το εγκώμιο της σκιάς», δεν μπορώ παρά να σκεφτώ πως ο Τανιζάκι ηδονίζεται με τον κόσμο των φωτοσκιάσεων. Φωτίζει μια περιοχή ενώ ταυτόχρονα σκοτεινιάζει μια άλλη, και ο αναγνώστης παρακολουθεί τελικά ένα θέατρο σκιών. Το ρυζόχαρτο των πετασμάτων ανάμεσα στους χώρους του ιαπωνικού σπιτιού είναι το μέσο που ορίζει κάθε φορά τη διαφάνεια και το σκοτείνιασμα των περιοχών.
«Από φέτος έχω αποφασίσει να γράφω ανοιχτά πάνω σε κάτι που μέχρι σήμερα δίσταζα ακόμη και να το μνημονεύσω στο ημερολόγιό μου.[…]Η επιθυμία να γράψω για όλα αυτά γεννήθηκε απ’ τη δυσβάσταχτη πίεση του ανικανοποίητου πόθου για μια ευκαιρία, αν κάτι τέτοιο μπορεί ακόμα να είναι νοητό, μιας ανοιχτής συζήτησης πάνω στα θέματα της κρεβατοκάμαράς μας.»
Δυο σύζυγοι με διαφορά ηλικίας δέκα ετών ρίχνονται σε ενδόμυχες εξομολογήσεις, γράφουν με μια –αμφισβητούμενη και πάλι– συνέπεια τα ανείπωτα γύρω από τον ερωτικό τους βίο ως παντρεμένου ζευγαριού. Το αν θέλουν να διαβάσει ο ένας το ημερολόγιο του άλλου και αν το κάνουν τελικά, χάνεται και πάλι στο σύννεφο της αμφιβολίας αλλά δεν έχει και τόσο σημασία τελικά. Η τέρψη του αναγνώστη συνδαυλίζεται σαν ψητή πατάτα τυλιγμένη σε αλουμινόχαρτο στο τζάκι.
Ο αισθησιασμός της γυναίκας μάς γίνεται ολοφάνερος μέσα από την παρατηρητική ματιά του συζύγου της. Αυτή είναι καταφανώς ανώτερη, ικανότερη, αισθησιακότερη, απαιτητικότερη στα ερωτικά ζητήματα. Είναι όμως και συντηρητικότερη, αναθρεμμένη γαρ με τις παλιές φεουδαρχικές ιαπωνικές αξίες και ηθική· υπάρχει ένα κατώφλι που δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Μέσα από τις αφηγήσεις του συζύγου, έχουμε την εντύπωση πως, παρόλο τον αισθησιασμό της, θα πρέπει να στέκεται σαν αγγούρι όταν κάνουν έρωτα. Πώς γίνεται αυτά τα δυο άκρα αντίθετα να συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο; Ο σύζυγος υπολείπεται σε ρώμη, ωστόσο αυτό το κατώφλι-όριο που θέτει η γυναίκα, σαμποτάρει καθόλα τον εμπλουτισ��ό της ερωτικής ζωής τους από την πλευρά του άντρα. Κι έτσι αυτός, ρίχνεται σε ένα ντελίριο χρήσης κάθε μέσου –μεταξύ αυτών και η ζήλια, σίγουρο καύσιμο για την αναζωπύρωση της ερωτικής επιθυμίας, είναι γνωστό αυτό. Παίρνει λοιπόν όλους τους παράδρομους, απεγνωσμένος, για ιδία χρήση αφενός, δηλαδή για να ατενίσει επιτέλους ελεύθερα την ομορφιά της γυναίκας του που του τη στερούσε σθεναρά και βασανιστικά σε όλο τον έγγαμο βίο τους, αλλά και για να ικανοποιήσει τον άσβεστο δικό της ερωτικό πόθο αφετέρου. Καταφέρνει έτσι το θαύμα: να μαγευτεί ξανά από την αρχή μετά από 20 χρόνια γάμου.
«Στις δεκαετίες του γάμου μας, μου επιτρεπόταν να την κρατάω και να τη χαϊδεύω μόνον μέσα στο σκοτάδι, τώρα όμως που το σκέφτομαι είναι μεγάλη ευτυχία τελικά που μέχρι σήμερα δεν είχα δει ακόμη με τα μάτια μου αυτή τη θαυμάσια σάρκα. Ο σύζυγος που μετά από είκοσι χρόνια κοινής ζωής ανακαλύπτει έκθαμβος για πρώτη φορά την ομορφιά του κορμιού της γυναίκας του είναι σαν ν’ αρχίζει απ’ αυτή τη στιγμή ένα καινούριο γάμο. Έχοντας ξεπεράσει την περίοδο της συζυγικής πλήξης, μπορώ τώρα να λατρέψω τη γυναίκα μου μ’ ένα πάθος διπλάσιο απ’ αυτό του παρελθόντος…»
Η εγκωμιαστική ενατένιση του συζύγου της κάθε σπιθαμής του κορμιού της Ικούκο, η τόσο σχολαστική ενασχόληση με κάθε λεπτομέρειά του και η βουλιμία για γνώση του σε βάθος είναι φοβερά συγκινητική –άντρες, θέλω να πιστεύω πως δεν το μαθαίνετε από τον Τανιζάκι ότι το να είστε αφοσιωμένοι και τόσο παρατηρητικοί απέναντι στον έρωτά σας είναι εξαιρετικά διεγερτικό και υπέροχο (εντάξει, ίσως όχι για όλες αλλά και για αυτές που το αρνούνται επιφυλάσσομαι).
«Αν την είχαν πουλήσει σε ένα από τα χαμαιτυπεία του παρελθόντος στη Σιμαμπάρα, θα γινόταν το δίχως άλλο ξακουστή στα πέρατα του κόσμου και άπειροι πελάτες θα έβαζαν τα δυνατά τους, συνωστισμένοι γύρω της, να κερδίσουν την εύνοιά της.»
Τεράστιο ρόλο στην ιστορία παίζουν ακόμη δύο πρόσωπα –η κόρη τους Τοσίκο και ο μελλοντικός της σύζυγος Κιμούρα– κι έτσι δημιουργείται ένα τετράγωνο σχεδόν ντροπιαστικό· το κάθε μέλος τραβάει λίγο το σκοινί της μαριονέτας-ιστορίας και γίνονται οι αντίστοιχες μετατοπίσεις.
Αυτή είναι μια ιστορία γεμάτη νοσηρή συνενοχή, εκφυλισμό, αισθησιασμό και κρυψίνοια, και η αφήγηση μέσω ημερολογιακών σημειωμάτων τραβάει τον αναγνώστη από τη μύτη, που θέλει εναγωνίως να βρει το κλειδί της που είναι ριγμένο τυχαία στο πάτωμα. Αυτό το κλειδί δεν μπορεί να είναι παρά ένα πασπαρτού που ανοίγει πολλές πόρτες, ερμηνείες και συνειρμούς· ας αποφασίσει η φαντασία του αναγνώστη ποια θέλει να ανοίξει.
December 5, 2022
I stopped reading this awhile ago because I was repelled by the characters and their deviant behaviours - repulsive basically. An older husband wants to rekindle his sexual passion for his wife and at the same time, realises he is failing to satisfy her. On New Year's day he decides to write openly in his diary about their sexual problems, with the caveat that his wife will secretly read his diary and understand what he desires. He explains that she is too shy and old-fashioned to be able to discuss these details with him in person.
I'm glad I picked up this book and read to the end because although my attitude to the characters and plot has shifted only slightly from my initial one of repulsion, I now deeply admire Tanizaki for his astounding ability to so elegantly tell this complicated and subtle tale of how husband and wife communicate with each other through their respective diaries. Even more remarkable, however, is Tanizaki's control of the narrative to indicate how they both hold back on revealing their inner-most secrets. He also shows how in the process of writing, Ikuko has come to a clearer self-awareness. In the last third of the novel the entries are exclusively from Ikuko and it is here that she writes of her own self-deception. (Don't worry feminists - the husband also is subjected to improved self-awareness.)
Photo of a Japanese puzzle box - help - how to get it bigger?
For me this is remarkable writing. The structure of the story seems simple enough; husband and wife both keeping 'secret' diaries - the entries alternate - with just the date as a header but it is easy enough to understand who is speaking/writing. Both know they are reading each other's entries.
There is also a sort of hovering moral structure - it is inevitable that the pleasures they both seek will eventually be punished in some way - and the warning comes with the husband's rather sudden decline into severe ill health.
In addition to the two main characters - husband and wife, there are the supporting characters, the daughter Toshiko - who has inserted herself into the sexual shenanigans of her parents - sounds revolting, yes? I suspected she was manipulating both parents, quite early on, because of the fourth character - Kimura - a handsome young man - 'like a Hollywood actor'. Kimura is initially the suitor for Toshiko, approved and invited into the family by her father, however...
In addition to the story there is of course all the details of an upper-middle class family living in Kyoto, Japan - I'm guessing the mid 50s, because of how Ikuko experiments with western clothes, the crotchet white gloves and pearl earrings. In the process of following the two diaries we hear so much about the family's eating habits and their day-to-day life. For me, it was fascinating.
Here's a little extract from when Ikuko starts to falsify her diary in order to push her husband into the extremes of sexual jealousy.
Luckily, as my doctor once told me, I have a strong stomach. He said people with chest trouble usually get thin: it was amazing I didn't lose my appetite. What worries me most is that my chest often aches quite severely, and by afternoon I feel exhausted. (To resist that feeling I press all the closer to Kimura=san. I can't over-come it without him.) Before, my chest didn't ache so badly , and I didn't feel such fatigue. Perhaps I am gradually getting worse - I can't believe that this is only a trivial matter. Besides I've done everything to ruin my health. They say drinking aggravates this illness; if that's so, it'll be a miracle if I recover . . .
Anyway - no more. The pleasure of this book lies in watching all the lies and deceits unravel in the most splendid way and the last part of the book, written by Ikuko can only lead the reader into thinking that Ikuko herself, has been deceived. A puzzle box, revealing one layer after another.
Final comments - Tanizaki's story discloses a great deal about the very formal nature of Japanese society. The Key was first published in 1956 and is an observation on how a traditional system of arranged marriages no longer satisfies either partner. The infiltration of Western values especially in relation to marriage, love and sexual compatability, creates disturbing, even pathological new behaviours in Japanese society. The Key, I think represents the need to unlock, to examine these processes as Japan struggled to merge old with new in the post Second WW era.
I'm glad I picked up this book and read to the end because although my attitude to the characters and plot has shifted only slightly from my initial one of repulsion, I now deeply admire Tanizaki for his astounding ability to so elegantly tell this complicated and subtle tale of how husband and wife communicate with each other through their respective diaries. Even more remarkable, however, is Tanizaki's control of the narrative to indicate how they both hold back on revealing their inner-most secrets. He also shows how in the process of writing, Ikuko has come to a clearer self-awareness. In the last third of the novel the entries are exclusively from Ikuko and it is here that she writes of her own self-deception. (Don't worry feminists - the husband also is subjected to improved self-awareness.)
Photo of a Japanese puzzle box - help - how to get it bigger?
For me this is remarkable writing. The structure of the story seems simple enough; husband and wife both keeping 'secret' diaries - the entries alternate - with just the date as a header but it is easy enough to understand who is speaking/writing. Both know they are reading each other's entries.
There is also a sort of hovering moral structure - it is inevitable that the pleasures they both seek will eventually be punished in some way - and the warning comes with the husband's rather sudden decline into severe ill health.
In addition to the two main characters - husband and wife, there are the supporting characters, the daughter Toshiko - who has inserted herself into the sexual shenanigans of her parents - sounds revolting, yes? I suspected she was manipulating both parents, quite early on, because of the fourth character - Kimura - a handsome young man - 'like a Hollywood actor'. Kimura is initially the suitor for Toshiko, approved and invited into the family by her father, however...
In addition to the story there is of course all the details of an upper-middle class family living in Kyoto, Japan - I'm guessing the mid 50s, because of how Ikuko experiments with western clothes, the crotchet white gloves and pearl earrings. In the process of following the two diaries we hear so much about the family's eating habits and their day-to-day life. For me, it was fascinating.
Here's a little extract from when Ikuko starts to falsify her diary in order to push her husband into the extremes of sexual jealousy.
Luckily, as my doctor once told me, I have a strong stomach. He said people with chest trouble usually get thin: it was amazing I didn't lose my appetite. What worries me most is that my chest often aches quite severely, and by afternoon I feel exhausted. (To resist that feeling I press all the closer to Kimura=san. I can't over-come it without him.) Before, my chest didn't ache so badly , and I didn't feel such fatigue. Perhaps I am gradually getting worse - I can't believe that this is only a trivial matter. Besides I've done everything to ruin my health. They say drinking aggravates this illness; if that's so, it'll be a miracle if I recover . . .
Anyway - no more. The pleasure of this book lies in watching all the lies and deceits unravel in the most splendid way and the last part of the book, written by Ikuko can only lead the reader into thinking that Ikuko herself, has been deceived. A puzzle box, revealing one layer after another.
Final comments - Tanizaki's story discloses a great deal about the very formal nature of Japanese society. The Key was first published in 1956 and is an observation on how a traditional system of arranged marriages no longer satisfies either partner. The infiltration of Western values especially in relation to marriage, love and sexual compatability, creates disturbing, even pathological new behaviours in Japanese society. The Key, I think represents the need to unlock, to examine these processes as Japan struggled to merge old with new in the post Second WW era.
January 30, 2019
Bir çift düşünün. Tutkuları, hayalleri, hazmedemedikleri olan. Kimileri birbirleri hakkında, kimisi içsel çekişmeleri ..Bir noktada dökülüyor hepsi ortalığa: yazdıkları günlüklerde.
Kadın ve erkek,ikisi de birbirinden habersiz ama bir o kadar farkındalar bu gerçeğin. Yeni başlayan bir yıl var önlerinde, diğer yıllardan oldukça farklı ama~
.
Tanizaki, yine kadın zekasını yüceltmiş, erkeğin arzularına esir düşmesiyle birlikte. Zeka dolu bir okuma deneyimi. Son sayfasına kadar bir ikililik söz konusu.
‘Gerçekten günlüklerini okuyorlar mı?’ sorusu arka planda. Ve tabii kıskançlığın harlı ateşte olayları pişirmesi.
.
‘Çılgın bir ihtiyarın güncesi’ndeki gibi erotik eğilimleri görmek de mümkün.Ancak Tanizaki bu öğeleri öyle serpiştiriyor ki esere, rahatsızlık boyutuna ulaşmıyor aksine insan doğasındaki o karanlık yana ayna tutuyor. Bazen aynaya yansıyanlar gözünüzü alsa da~
.
Çeviride Japon edebiyatı denince aklıma gelen iki isimden biri olan usta isim Hüseyin Can Erkin yer almakta. Kapak resmi Utagawa Kunisawa eseri..
Kadın ve erkek,ikisi de birbirinden habersiz ama bir o kadar farkındalar bu gerçeğin. Yeni başlayan bir yıl var önlerinde, diğer yıllardan oldukça farklı ama~
.
Tanizaki, yine kadın zekasını yüceltmiş, erkeğin arzularına esir düşmesiyle birlikte. Zeka dolu bir okuma deneyimi. Son sayfasına kadar bir ikililik söz konusu.
‘Gerçekten günlüklerini okuyorlar mı?’ sorusu arka planda. Ve tabii kıskançlığın harlı ateşte olayları pişirmesi.
.
‘Çılgın bir ihtiyarın güncesi’ndeki gibi erotik eğilimleri görmek de mümkün.Ancak Tanizaki bu öğeleri öyle serpiştiriyor ki esere, rahatsızlık boyutuna ulaşmıyor aksine insan doğasındaki o karanlık yana ayna tutuyor. Bazen aynaya yansıyanlar gözünüzü alsa da~
.
Çeviride Japon edebiyatı denince aklıma gelen iki isimden biri olan usta isim Hüseyin Can Erkin yer almakta. Kapak resmi Utagawa Kunisawa eseri..
January 3, 2008
This is my favorite Tanizaki book.
Tanizaki is a master in story telling.
His central point to me is around the impossibility to create real, deep, human connections and be able to establish a channel of communication: you feel that no matter how hard you try to connect to another human being, you are destined to fail.
Although we should know better, we will use tricks and deception and in the end we will have distorted and ruined any chance we had of creating a real and honest relationship...at that point, he goes even deeper. Is it really just communication or it is impossible for us to communicate because objectivity does not exist and reality is flawed by eyes that look at it?
Tanikazi characters always feel old (of advanced age) to me even when they are not based on their age (although this book is about an older couple). Their impossibility and the fact that they are trapped in their behavior and tricks and ideas makes them old.
Tanizaki is a master in story telling.
His central point to me is around the impossibility to create real, deep, human connections and be able to establish a channel of communication: you feel that no matter how hard you try to connect to another human being, you are destined to fail.
Although we should know better, we will use tricks and deception and in the end we will have distorted and ruined any chance we had of creating a real and honest relationship...at that point, he goes even deeper. Is it really just communication or it is impossible for us to communicate because objectivity does not exist and reality is flawed by eyes that look at it?
Tanikazi characters always feel old (of advanced age) to me even when they are not based on their age (although this book is about an older couple). Their impossibility and the fact that they are trapped in their behavior and tricks and ideas makes them old.
August 6, 2021
¿QUÉ COJONES ACABO DE LEER?
July 4, 2017
Bir yerlerde okumuştum, Tanizaki'nin tercihen insandaki saplantıları konu aldığı söyleniyordu. Bu tümüyle doğru. Bu saplantıların yaşamı anlamlı kıldığına, bir avuntu sağladıklarına inanıyor. Anlattığı bütün hikayeler bu eksende dönüyor.
Tanizaki 'Anahtar'da biçem olarak günlükleri tercih etmiş. Saplantılı bir koca ve ondan o kadar haz etmeyen ama muhafazakar yetiştirilme tarzı yüzünden isteklerini bir şekilde kabul eden karısının tuttukları günlükler.
Bu karı koca, günlük hayatta kuramadıkları iletişimi, sözümona birbirlerinden gizledikleri günlüklerle sağlamaya çalışıyorlar. Kasıtlı olarak kendilerini ele veriyor, bir süre sonra da günlüklerden birbirlerine seslenmeye başlıyorlar. 'Tuhaf' ama anlaşılır bir oyun gibi ilerliyor bu iletişim. Kızlarının bir arkadaşının ve hatta bizzat kendisinin dahil olmasıyla tam bir keşmekeşe dönüşüyor.
Saplantı öyküsü son sayfaya kadar makul bir sürpriz faktörüyle ilerlerken son sayfada okuyucu yerle bir ediliyor. Şaşkınlıktan finalde gözlerimi fal taşı gibi açtım.
Zaman zaman aklıma Twain'in "Adem'le Havva'nın Güncesi"ni getirdi. Tabii Twain'in öyküsü Tanizaki'nin anlayışına kıyasla çok masum kalıyor. Belki bir Adem ile Lillith öyküsü desek daha doğru değerlendirmiş oluruz.
Tanizaki için ayakları yere basan bir yazar demek istiyorum ama bunun yetersiz kalacağını biliyorum. Tanizaki tıpkı asırlık ağaçlar gibi toprağa kök salmış, güçlü, saygın bir yazar. Ele aldığı konular hafif gibi algılansa da ele alış biçimi çok ustaca. Kitapları, yazıyla beslenen insanlar için tam bir şölen.
Tanizaki 'Anahtar'da biçem olarak günlükleri tercih etmiş. Saplantılı bir koca ve ondan o kadar haz etmeyen ama muhafazakar yetiştirilme tarzı yüzünden isteklerini bir şekilde kabul eden karısının tuttukları günlükler.
Bu karı koca, günlük hayatta kuramadıkları iletişimi, sözümona birbirlerinden gizledikleri günlüklerle sağlamaya çalışıyorlar. Kasıtlı olarak kendilerini ele veriyor, bir süre sonra da günlüklerden birbirlerine seslenmeye başlıyorlar. 'Tuhaf' ama anlaşılır bir oyun gibi ilerliyor bu iletişim. Kızlarının bir arkadaşının ve hatta bizzat kendisinin dahil olmasıyla tam bir keşmekeşe dönüşüyor.
Saplantı öyküsü son sayfaya kadar makul bir sürpriz faktörüyle ilerlerken son sayfada okuyucu yerle bir ediliyor. Şaşkınlıktan finalde gözlerimi fal taşı gibi açtım.
Zaman zaman aklıma Twain'in "Adem'le Havva'nın Güncesi"ni getirdi. Tabii Twain'in öyküsü Tanizaki'nin anlayışına kıyasla çok masum kalıyor. Belki bir Adem ile Lillith öyküsü desek daha doğru değerlendirmiş oluruz.
Tanizaki için ayakları yere basan bir yazar demek istiyorum ama bunun yetersiz kalacağını biliyorum. Tanizaki tıpkı asırlık ağaçlar gibi toprağa kök salmış, güçlü, saygın bir yazar. Ele aldığı konular hafif gibi algılansa da ele alış biçimi çok ustaca. Kitapları, yazıyla beslenen insanlar için tam bir şölen.
November 23, 2020
eh tanizaki gördüğüm en hin yaşlı adamsın :)
yaşlandıkça erotik edebiyata vurmuş kendini adamcağız gerçekten. anahtar çok eğlenceli, hem japon kültüründen hem de müge anlı programından izler taşıyor denebilir :))
yıllardır evli olan bir çiftin ayrı ayrı günlüklerde cinsel hayatlarını anlatmalarıyla başlıyor ama olaylar, olaylar.. diyorum ya müge anlı programı gibi :)
e yapacak bir şey yok tabii japonya’da da burada da insanın özü bu aslında.
çok eğlenerek bir gecede okudum.
yaşlandıkça erotik edebiyata vurmuş kendini adamcağız gerçekten. anahtar çok eğlenceli, hem japon kültüründen hem de müge anlı programından izler taşıyor denebilir :))
yıllardır evli olan bir çiftin ayrı ayrı günlüklerde cinsel hayatlarını anlatmalarıyla başlıyor ama olaylar, olaylar.. diyorum ya müge anlı programı gibi :)
e yapacak bir şey yok tabii japonya’da da burada da insanın özü bu aslında.
çok eğlenerek bir gecede okudum.
January 9, 2023
شفت الفيلم قبل الرواية و مخدتش بالي وقتها انه عن رواية و لما قرات الرواية عرفت من اول كام صفحة ان الفيلم مأخوذ عنها فيلم المفتاح للمخرج تينتو براس.
شخصيات الرواية
الكاتب بيكتب علي انه هو بطل الرواية و ده عشان يزود الاثارة للقارئ مش اكتر مع انك هتعرف قدام ان الاحداث لا تنطبق علي الكاتب و شخصية البطل عمومًا شخصية ثرية جدًا حية ستطارد مخيلتك في المستقبل كتير جدًا بسبب الروح اللي بعثها فيها الكاتب.
إكوكو زوجة بطل الرواية و شخصية تانية ثرية جدًا ليها ماضي و حاضر و مستقبل ليها تفكيرها الخاص بيها و عوامل نفسية بتاثر عليها و مكر و دهاء و هي مش بسيطة خالص زي ما بتقول دايمًا عن نفسها في الرواية مفيش واحدة هتكتب يوميات بالشكل ده و هي بسيطة يعني عقلها علي مستوي قريب جدًا من عقلها زوجها بطل الرواية
توشيكو بنتهم و في الغالب هي و كيمورا كانوا المخططين الرئيسين لكل الاحداث وقت ما البطل و إكوكو كانوا مفكرين انهم هما اللي بيلعبوا بكيمورا و في الغالب هي اللي كانت بتقابل كيمورا في فندق أوساكا قبل مامتها
كيمورا أكتر واحد مستفيد من كل اللي حصل ده عمومًا و الوحيد اللي مكنش عنده حاجة يخسرها
الرواية بتحكي عن زوج استاذ جامعي علاقته الجنسية مع مراته سيئة جدًا من اول جوازهم بسبب خجلها و هو ميوله الجنسية منحرفه حبتين و عايز يخليها تخش معاه علي نفسك الخط عشان يتمتع و يعرف يمتعها بس هيعمل كده ازاي و هي بتتكسف تتكلم في المواضيع دي اصلًا قرر اخيرًا يكتب افكاره دي في يومياته علي امل ان زوجته تقراها و يعرف يقنعها ، في الوقت ده بيكون فيه صديق للعائلة خطيب محتمل لتوشيكو بنتهم بس موجه اهتمام زائد لإكوكو والدتها و الزوج بيلاحظ ده و بيقرر انه يستغل غيرته علي مراته من كيمورا عشان يزود إثارته و هو معاها و كلما زاد الخطر زادت المتعة و الموضوع كان خطر فعلًا و هو عارف كده كويس و زي رواية دفاتر دون ريغوبيرتو قبلها شبق الزوجين بيخلي الزوجة تقع في الغلط ، بطل الرواية حالته الصحية بتسوء جدًا و بيكتب في مذكراته ان حالته خطر يمكن مراته تخليه يحافظ علي صحته بس علي العكس مراته عملت كل حاجة عشان يوصل لنهايته المحتومه الموت بسبب الاجهاد اللي بيعمله في سنه ده و في النهاية كيمورا بيخطط انه يتزوج توشيكو و إكوكو تعيش معاهم و يبقوا هما الثلاثة سوي...
شخصيات الرواية
الكاتب بيكتب علي انه هو بطل الرواية و ده عشان يزود الاثارة للقارئ مش اكتر مع انك هتعرف قدام ان الاحداث لا تنطبق علي الكاتب و شخصية البطل عمومًا شخصية ثرية جدًا حية ستطارد مخيلتك في المستقبل كتير جدًا بسبب الروح اللي بعثها فيها الكاتب.
إكوكو زوجة بطل الرواية و شخصية تانية ثرية جدًا ليها ماضي و حاضر و مستقبل ليها تفكيرها الخاص بيها و عوامل نفسية بتاثر عليها و مكر و دهاء و هي مش بسيطة خالص زي ما بتقول دايمًا عن نفسها في الرواية مفيش واحدة هتكتب يوميات بالشكل ده و هي بسيطة يعني عقلها علي مستوي قريب جدًا من عقلها زوجها بطل الرواية
توشيكو بنتهم و في الغالب هي و كيمورا كانوا المخططين الرئيسين لكل الاحداث وقت ما البطل و إكوكو كانوا مفكرين انهم هما اللي بيلعبوا بكيمورا و في الغالب هي اللي كانت بتقابل كيمورا في فندق أوساكا قبل مامتها
كيمورا أكتر واحد مستفيد من كل اللي حصل ده عمومًا و الوحيد اللي مكنش عنده حاجة يخسرها
الرواية بتحكي عن زوج استاذ جامعي علاقته الجنسية مع مراته سيئة جدًا من اول جوازهم بسبب خجلها و هو ميوله الجنسية منحرفه حبتين و عايز يخليها تخش معاه علي نفسك الخط عشان يتمتع و يعرف يمتعها بس هيعمل كده ازاي و هي بتتكسف تتكلم في المواضيع دي اصلًا قرر اخيرًا يكتب افكاره دي في يومياته علي امل ان زوجته تقراها و يعرف يقنعها ، في الوقت ده بيكون فيه صديق للعائلة خطيب محتمل لتوشيكو بنتهم بس موجه اهتمام زائد لإكوكو والدتها و الزوج بيلاحظ ده و بيقرر انه يستغل غيرته علي مراته من كيمورا عشان يزود إثارته و هو معاها و كلما زاد الخطر زادت المتعة و الموضوع كان خطر فعلًا و هو عارف كده كويس و زي رواية دفاتر دون ريغوبيرتو قبلها شبق الزوجين بيخلي الزوجة تقع في الغلط ، بطل الرواية حالته الصحية بتسوء جدًا و بيكتب في مذكراته ان حالته خطر يمكن مراته تخليه يحافظ علي صحته بس علي العكس مراته عملت كل حاجة عشان يوصل لنهايته المحتومه الموت بسبب الاجهاد اللي بيعمله في سنه ده و في النهاية كيمورا بيخطط انه يتزوج توشيكو و إكوكو تعيش معاهم و يبقوا هما الثلاثة سوي...
February 18, 2020
" Ένας άνθρωπος σαν κι εμενα, που δεν ανοιγει την καρδιά του στους άλλους, χρειάζεται τουλάχιστον να μιλάει και ν ακούει ο ίδιος τον εαυτό του΄- ένας όμως απ τους λόγους που έγραφα ημερολόγιο ήταν για να τα διαβάζει κι ο άντρας μου"
________________
Τολμηρή* απόπειρα καταγραφής ερωτικών αναμνήσεων, με το εύρημα της ανταλλαγής ημερολογίων ενός έγγαμου ζευγαριού, ωστόσο κάπου στην πορεία μ έχασε λιγάκι κ νύσταξα.
Προσπαθώ πολύ με τους Ιάπωνες, αλλά νιώθω συχνά να υπάρχει ενα χάσμα πολιτισμών, ενα culture gap, εκεί ολα είναι κάπως ησυχα κ υποννοουνται - τοσο εκ διαμέτρου αντίθετα με την δυτικότροπη κοινωνία μας -χωρίς να κρίνω τι είναι σωστό ή καλό, ή λάθος ή κακό - απλώς, συνήθως (ή και πάντα) νιωθω τοσο alienated όταν διαβάζω ή βλέπω κατι Άπω Ανατολικό.
*δεδομένης και της εποχής (πρώτη εκδοση 1956)
February 26, 2023
Brak mi słów..
February 22, 2009
It's funny to read a two-diary he-said she-said novel so soon after reading John Fowles' "The Collector." In that one, the idea of the unreliable narrator is stronger; here we seem to have reliable narrators, until the stunning denouement proves at least one of them to be intentionally misleading - for a purpose that would be a spoiler. And it's a fairly astonishing purpose. This is a story about the tragic results of poor marital communication and divergent needs, though at heart the needs of both spouses are the same. The gamesmanship is played subtly, there's an Asian delicacy to this subterfuge...The book is erotic, sort of, but not prurient (whatever that means anymore). The sadness and the clinical elements in it kept me from becoming aroused by it, per se. The story is told in the simplest language. There are no complex words or sentences. And yet there's a great patience and talent for description in the expression of actions and feelings. I'm tempted to give this short, fast-to-read novel five stars, but must think on it for now. I thank a great friend for recommending this to me. She has an uncannily good taste, it seems to me.
December 2, 2018
My first Tanizaki book and it didn’t disappoint. A subtle, erotic story about the emotional extremes or games a couple will go to to enhance the excitement of their sexual life. Only not in a vulgar way. This is an early 20th century Japanese novel that compares traditional and moral values with egocentric urges and desires to create a stimulating tale. And true to Classical Japanese, it’s all in the nuances and subtleties that the characters (and the reader) are stimulated. It’s hard to comment on this novella in detail without ruining the plot, just know that it’s not about the sex or anything that lewd, but about the desires and about the games people can play to enhance those desires. Having said that, there is also a layer of family dynamics and relationships that makes these actions and choices all the more interesting. Oh, and it’s all told in a diary format; two diaries to be exact, that of husband and that of wife.
October 25, 2016
Το βιβλίο είναι γραμμένο με τη μορφή δύο παράλληλων ημερολογιών όπου δύο σύζηγοι , παντρεμένοι χρόνια, καταγράφουν τα γεγονότα και τις σκέψεις που αφορούν τη σεξουαλική κυρίως σχέση των. Ο καθένας γράφει υποτίθεται κρυφά από τον άλλο, αλλά ταυτόχρονα και με στόχο να διαβαστεί το ημερολόγιο από τον άλλο. Μία καταιγίδα συναισθημάτων κυριαρχούν στα δύο ημερολόγια, αγάπη , μίσος, πόθος, ενοχές, επιθυμίες, όλα μπερδεμένα με τις παραδοσιακές αρχές της υποταγής και κυριαρχίας βασικών στοιχείων της ιαπωνικής κουλτούρας. Ένα ακόνη βιβλίο όπου ένας Ιάπωνας συγγραφέας ασχολείται με την σεξουαλικότητα που καταπιέζεται από την αγνότητα που απαιτεί η ιαπωνική κοινωνία.
July 8, 2019
Bitirdiğim ikinci Tanizaki romanıyla birlikte Murakami’nin pabucunu dama attım gitti 🎈
December 1, 2022
This vintage classic paper book is 160 pages!
Jun’ichiro Tanizaki was strangely brilliant ….
….the psychological puzzling game between a husband and his wife was engrossing!!!
….with themes of jealousy - desires - uncertainty- voyeurism- unhappiness- fears - erotic obsession- fantasies- manipulation- seductiveness- surprises -vulnerabilities-and love….
was outlandishly fun.
Jun’ichiro Tanizaki was strangely brilliant ….
….the psychological puzzling game between a husband and his wife was engrossing!!!
….with themes of jealousy - desires - uncertainty- voyeurism- unhappiness- fears - erotic obsession- fantasies- manipulation- seductiveness- surprises -vulnerabilities-and love….
was outlandishly fun.
Displaying 1 - 30 of 833 reviews