Eraclea

Eraclea

Eraclea (it)
Pozision
45°35′00″N 12°41′00″E45°35′00″N, 12°41′00″E (Eraclea)
Stato	Itàłia
Rejon	Vèneto
Sità metropułitana	Sità metropułitana de Venèsia
Capitałe	Eraclea (it)
Popołasion
Totałe	11 970 (2023)
Densità	125,41 hab./km²
Zènaro	6 051 (%50,6)   (%50,2) 6 009
Demònemo	eracleensi ,
Zeografia
Àrea	95,45 km²[1]
Bagnà da	Piave
Altitùdene	2 m
Rente a	Jèzoło San Donà de Piave Càorle   San Stin de ła Livensa Tore de Mosto
Dati istòreghi
Dì festivo	Festa patronałe(15 de agosto)
Patrono	Asunsion de Maria
Còdazi de identifegasion
Còdaze postałe	30020
Còdaze de matricołasion	VE
Fuzo oràrio	UTC+1 UTC+2
Clasifegasion climàtega	clima subtropegałe ùmido
Prefiso tełefònego	0421
ID ISTAT	027013
Còdaze catastałe de Itàlia	D415
Sito web	comune.eraclea.ve.it

Eraclea el xe un comùn de 12.695 inte ła Provincia de Venesia su quel golfo chel ciàpa el nome da ła serenisima çità. Fin al 4 de novenbre 1950 ła se ciamava Grisołera (col decreto n. 1061 del Presidente de ła Republica Italiana Luigi Einaudi, ma su na idea del sindaco de quea volta Guerrino Burato e del segretario comunàl Aldo Tassoni, el nome del comun el vegne cambià in Eraclea; el consejo comunàl el gavéa sielto el nome de ła antiga sità che gavéa dà orìxene a Venesia, e che a se trovea al confìn del teritorio del comun vixìn a ła łocaledà de Çitanova, inte ła diresion de San Donà de Piave.

El nùcleo stórego de ła sitadina baso medievałe, del qual deso tutavia no ghe xe restà gnente, sel xe formà co ła fuga verso ła sicuresa de ła łaguna de łe popołasion romane che łe veniva da łe sitadine de Oderso (Opitergium) e Concordia Sagitaria sachezae dai bàrbari. El primo nome de ła sità baso medievałe el xe stà Melidissa, dal greco meliedes, "posto mejor". L' insediamento primo uman el ga vuo infati drento łe łagune che łe se catava łóngo tuto l'arco del'alto adriàtico, a ciapar dal Po fin al Tajamento. El mar el zera sevarà dal bazin lagunar da un cordon łitoraneo sabioxo 'ntervałato da łe fusi dei vari fiumi el delta dei cuałi el verxeva drento łe stese łagune. I primi abitanti de queła che ła xe diventà in breve ła pì granda de łe sità romane che ghe zera łóngo ła via Annia i zera 'ndai qui par scapar da łe distrusion cauxae da łe invaxioni de popołasion barbàreghe che taca inte el VI sècoło fin a co taca el VII. Ła majoransa de łori venìa propio da Opitergium, mentre altri da Altin, Concordia Sagitaria e Aquiłeja.

L'aglomerà urban se xe spanto su un'ìxoła che, separà da ła terafèrma da àcue profonde, ła dava ła sicuresa dei rifuxai da łe incursion e da łe razie periòdeghe de łe s-cere miłidari al sèvito de łe orde barbàreghe che migrava traversando ła pianura padana.

Drio ła metà del VII sècoło, Eraclea ła zera zà ła sità major del'estoario, in poxision sentrałe, proteta da alte mure e difexa da ben ordinai cursi d'acqua, co caràtare spicà de forteza fata a rexìstàre ai asalti da tera e dal mar. A est ła vardava el mar, proteta da na łarga distexa de sabia popołada da pini marini; ai łati di sud e nord ła gavea dei canałi e a òest dei fiti bos-ci e tere cultivae che łe confinava col teritorio trevixan, de Altin e de Oderso.

L'ìxoła modesta dei marinari, pescaduri e casadori ła zera deso na sità inportanta (parghe co 90000 abitanti) rexidensa gradia e cavedal invidià de łe łagune vènete. In eła sorxea ła catedral de san Piero Apòstoło fondà da San Magno.

Łe popołasion che se xe insediae in Melidissa łe zera de cultura e costumi romani e łe ga tegnù stréti raporti coi sentri del poder inperiałe che se zera conservà in est e 'ntel'exarcà torno a ła sità de Ravena.

Fra el 610 e el 641 Melidissa ła xe stà ribattezà Eraclea in onor del'inperador Eraclio I de Bixansio.

Inte el 697 ghe ga ciapà sede el dux bixantin de ła Venesia, figura dal qual vegnarà fora dopo el Doxe de ła Serenìsima. El roło de cavedal ducałe el xe stà parò perduo contexo dal 742 da Metamauco e da ła nemiga Equilo, fin a che 'ntel'804 ła sità vła xe stà butà xó. Intrà le soe rovine ła xe nada ła Civitas Nova Heracliana nome che vive anca deso 'ntel'omònema locałedà.

Grixołera (l'atuałe Eraclea) ła xe nada sirca inte ła metà del XVII sècoło dopo ła sanguinoxa guera de Candia. Ła locałedà ła zera ciamada "Ła Grixołera" parché sircondà da pałù e cane de pałù ciamae justo "grixiołe" par el cołor grizo del penacio. El teritorio el se cata intrà l'ùltemo trà del fiume Piave e quel del fiume Łivensa in un'àrea che fin ai ani 1930 ła zera quaxi spopołada par no soło el teritorio de pałù, ma anca de ła małaria endèmega. Basta ricordar che, fin all'inisio del'òpara de asiugamento de łe pałù, l'82% del teritorio comunałe el zera ocupà da speci de aqua, canałi, canedi e pałù.

Ai inisi del 1700, inte ła zona del'atuałe piaza de Eraclea visin al'àrzere del Piave, ła xe stà costruìa na cexa intitołada al'Imacołada e al Roxario, deventando parocia el 4 otobre 1728. Grixołera ła xe deventà comun inte el 1806 col Regno d'Itałia. Col'arivo del regno Lonbardo-Vèneto inte el 1815 el comun el xe stà cavà el so teritorio divixo intrà San Donà de Piave e Cavazucarina parché el gavea soło 1018 abitanti^[2]; inte el 1818 el xe tornà comun autònomo.

Grixołera ła xe stà ocupà dall'exersedo aostrongàrego da co ghe xe stà ła ofensiva de Cavoreto fin a ła liberasion col spostamento del fronte dopo ła battaja de Vitorio Vèneto. L'exersedo itałian inte el corso de ła ritirada el ga fà saltar tute łe dighe e i àrzeri de łe bonìfege apena tacae: l'intero teritorio comunałe el xe tornà a èsare slagà e inpałudà par el corso che restava de ła guera. Ciò chel no zera stà slagà da ła III armada itałiana in ritirada el xe stà par òpara del'exersedo aostro-ongàrego al momento del'ùltimo ripiegamento, qual stràsego de ła bataja de Vittorio Veneto.

Ła difondesta prexensa omana ła ga vuo inìsio co łe bonìfeghe pùbbleghe dopo ła prima guera mondiałe (Consorsio Ongaro Inferior, poi Consorsio de Bonìfega del Baso Piave). Inte el 1919 xe stà sùbito tacae de novo łe òpare de Bonìfega de Eraclea che łe xe 'ndae vanti par tuti i ani venti e i primi ani trenta.

Dal'ativedà realizada dal cav. Marco Aurelio Pasti par el prosiugamento de łe pałù catàe drìo el cordon sabioxo de va spiagia (Vałe Livensoła) xe nada la spiagia de Eraclea: Marina de Santa Croxe (verà poi batezà Eracleamare al'inisio dei ani setanta). Propio inte el corso de quełe prime ativedà de arzeramento de łe tere emerse ga tacà l'atività che ła ga formà ła prinsipałe carterìstega de ła riviera eracleensa: el cav. Pasti, in union ai visini propiedari de ła Vałe Osi (Conti Gaggia), inte i primìsimi ani 20 ga sverdà łe dune che łe coréa łóngo ła costa co mijiagia de pini comuni (Pinus pinea).

St'ultimi i gaveva el dover de rinforsare i rialsi sabioxi prexervàndołi dall'eroxion del vento e de łe marezade.

Sìndico: Graziano Teso (centrodestra) dal 30/05/2006 (2º mandato)
Sentrałin comunal: 0421 234111
Posta eletronica: segreteria@comune.eraclea.ve.it

Abitanti censii

• [Municipio] Piazza G. Garibaldi 52 Eraclea 30020 - tel. 0421.234111

1. ↑ voze de refarensaistat.it.
2. ↑ Sito del Comun, Storia

• El portal turistego de ła localedà de Eracleamare
• El portal coe pension e le casete da vacansa de Eracleamare
• Ła prima telecamera de Eracleamare Archivià il 19 de setenbre 2017 in Internet Archive.

• Un Portàl co na scianta de notisie su Eraclea, e so asociasion del sport, foto e varie Archivià il 1º de majo 2022 in Internet Archive.

• Eracleamare in tel Flickr

v t e Vèneto - Comuni de ła Sità metropułitana de Venèsia

Canpagna Lùpia · Canpołongo Major · Canponogara · Càorle · Cavałin-Treporti · Cavàrzere · Cióza · Sinto Caomajor · Cona · Concòrdia · Cuarto d'Altin · Danon · El Doło · El Muziłe · Eraclea · Fieso · Fosalta de Piave · Fosalta de Portogruaro · Fosò · Gruaro · Jèzoło · Marcon · Martełago · Méoło · Mira · Miran · Noałe · Noventa de Piave · Pianiga · Portogruaro · Pramajor · Salsan · San Donà de Piave · San Micełe al Tajamento · Santa Maria de Sała · San Stin · Scorsè · Seja · Spinea · Stra · Tejo Vèneto · Tore de Mosto · Venèsia · Vigonovo

• Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Eraclea
• Scholia el detien schemi gràfeghi so Eraclea