Edward Gibbon

Edward Gibbon
Edward Gibbon
	Larawan ni Edward Gibbon na gawa ni Ginoong Joshua Reynolds (1723–1792)
Kapanganakan	8 Mayo 1737; Putney, Surrey, Ingglatera
Kamatayan	16 Enero 1794 (edad 56); London

Si Edward Gibbon (27 Abril 1737 [sa lumang estilo] o 8 Mayo 1737 [sa bagong estilo]^[1] – 16 Enero 1794) ay isang Ingles na historyador at Miyembro ng Parlamento. Ang kanyang pinakamahalagang gawa, ang Ang Kasaysayan ng Pagkahulog at Pagbagsak ng Imperyong Romano, ay nalathalang may anim na tomo sa pagitan ng 1776 at 1788. Ang Pagkahulog at Pagbagsak ay kilala dahil sa kalidad at ironiya ng prosa nito, ang paggamit nito ng pangunahing mga mapagkukunan, at ang bukas na denigrasyon ng relihiyong organisado.^[2]

Mga sanggunian

↑ Ang kaarawan ni Gibbon ay 27 Abril 1737 sa lumang estilo ng kalendaryong Juliano; inangkin ng Inglatera ang bagong estilo ng Gregoryanong kalendaryo noong 1752, kaya’t ipinagdiriwang ang kaarawan ni Gibbon tuwing 8 Mayo 1737, bagong estilo
↑ Ang pinaka kamakailan at ang unang kritikal na edisyon rin, nasa tatlong mga tomo, ay ang mula kay David Womersley. Para sa komentaryo hinggil sa ironiya at pagpilit sa pangunahing mga napagkunan Gibbon, kung makukuha, tingnan ang kay Womersley, "Introduction". Habang ang mas malaking bahagi ng makapagsanhing pananaw ni Gibbon sa Kristiyanismo ay ipinahayag sa loob ng teksto ng mga kabanata XV at XVI, bihirang nakakaligtaan ni Gibbon ang pagtanda sa nakasasamang impluwensiya sa kabuuan ng natitira pang mga tomo ng Pagkahulog at Pagbagsak.

Ang lathalaing ito na tungkol sa Talambuhay, Inglatera at Kasaysayan ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.

[notes-1] Ang kaarawan ni Gibbon ay 27 Abril 1737 sa lumang estilo ng kalendaryong Juliano; inangkin ng Inglatera ang bagong estilo ng Gregoryanong kalendaryo noong 1752, kaya’t ipinagdiriwang ang kaarawan ni Gibbon tuwing 8 Mayo 1737, bagong estilo

[2] Ang pinaka kamakailan at ang unang kritikal na edisyon rin, nasa tatlong mga tomo, ay ang mula kay David Womersley. Para sa komentaryo hinggil sa ironiya at pagpilit sa pangunahing mga napagkunan Gibbon, kung makukuha, tingnan ang kay Womersley, "Introduction". Habang ang mas malaking bahagi ng makapagsanhing pananaw ni Gibbon sa Kristiyanismo ay ipinahayag sa loob ng teksto ng mga kabanata XV at XVI, bihirang nakakaligtaan ni Gibbon ang pagtanda sa nakasasamang impluwensiya sa kabuuan ng natitira pang mga tomo ng Pagkahulog at Pagbagsak.

[1]