โดโจ ซิตี้
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| อุตสาหกรรม | สื่อ ดนตรี การบันเทิง |
|---|---|
| รูปแบบ | ค่ายเพลง |
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1998 |
| ผู้ก่อตั้ง | สมเกียรติ อริยะชัยพาณิชย์ |
| เลิกกิจการ | ค.ศ. 2004 |
| สำนักงานใหญ่ | กรุงเทพ , |
| ผลิตภัณฑ์ | สื่อเพลงดนตรี |
| เจ้าของ | เบเกอรี่มิวสิค |
| บริษัทแม่ | เบเกอรี่มิวสิค โซนี่ มิวสิก |
| บริษัทในเครือ | แคตช์ (Katch) |
โดโจ ซิตี้ หรือ โดโจ ซิตี้ คอร์ป. (อังกฤษ: Dojo City Corp.) เป็นค่ายเพลงในเครือเบเกอรี่มิวสิค ทำเพลงสำหรับผู้ฟังในตลาดกลุ่มวัยรุ่นตอนต้น เป็นเพลงแนวป็อป ค่ายเพลงโดโจ ซิตี้ ผลิตเพลงมากกว่า 80 เพลง จาก 6 ศิลปิน ทั้ง นีซ, ไทรอัมส์คิงดอม, เอช, ออย ช็อคกิ้งพิ้งค์ และ Mr.Sister มีเพลงดังอาทิ "ความลับ", "ผ้าเช็ดหน้า", "ไปพัก", "บีบมือ", "ไม่รู้", "สุดสัปดาห์", "ต่อให้ใครไม่รัก" และ "อาม่าดุ"[1]
ประวัติ
[แก้]โดโจ ซิตี้ ก่อตั้งโดยทีมงานจากเบเกอรี่มิวสิค เพื่อสร้างคอนเท็นต์เพลงที่เป็นธุรกิจสืบเนื่องมาจากนิตยสาร แคตช์ (Katch)
จุดเริ่มต้นนั้น เกิดขึ้นจากการที่สามศิลปินซึ่งเป็นผู้บริหารของเบเกอรี่มิวสิคคือ สุกี้ - กมล สุโกศล, บอย โกสิยพงษ์, และสมเกียรติ อริยะชัยพาณิชย์ ได้มองเห็นว่าสิ่งหนึ่งที่ยังขาดหายไปในตลาดเพลงของเมืองไทยนั้น คือเพลงสำหรับกลุ่มวัยรุ่นตอนต้นหรือที่เรียกกันว่ากลุ่ม Pre-Teen และ Early-Teenage นั่นเอง จึงเกิดความคิดที่อยากจะทำเพลงสำหรับกลุ่มคนฟังกลุ่มนี้ เพื่อให้พวกเค้าได้มีเพลงที่เป็นของพวกเค้า มีแนวเพลง ดนตรี และโดยเฉพาะเนื้อหาของเพลงที่ตรงกับวัยรุ่น จึงได้ตกลงกันเปิดค่ายเพลงโดโจ ซิตี้ ขึ้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2541 โดยเริ่มจากการรวบรวมทีมงาน เช่น นักแต่งเพลง, Arrangers, Producers, Creative เป็นต้น โดยทีมนักแต่งเพลงใช้ชื่อว่า Team Darling ประกอบด้วย บอย โกสิยพงษ์, ปิยะ ศาสตรวาหา, ตรัย ภูมิรัตน, มณเฑียร แก้วกำเนิด, นภ พรชำนิ, จักรธร ขจรไชยกูล และ ไพรัช นรินทรางกูร สำหรับชื่อ โดโจ ซิตี้ นั้นมาจากชื่อนี้มาจากร้านอาหารโปรดของสุกี้ ที่ตั้งอยู่บนถนนเซนต์มาร์กในนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา[1]
โดโจ ซิตี้มีศิลปินในสังกัด 11 คน แบ่งเป็น 4 กลุ่ม และ 2 ศิลปินเดี่ยว คือ นีซ คู่ดูโอ สองสาวคือ คิท กับ กิ ซึ่งเป็นศิลปินเบอร์แรกของโดโจ ซิตี้ จากนั้นคือคู่นักร้องสาวที่ประสบความสำเร็จที่สุดนั่นคือ โบ กับ จอยซ์ ในนาม ไทรอัมส์คิงดอม ศิลปินกลุ่มที่สามคือ วงผู้หญิง 3 คน ชื่อ เอช จากนั้น โดโจ ซิตี้ก็ได้มีโอกาสต้อนรับศิลปินเดี่ยวคนแรกคือ คริสติน ซึ่งย้ายมาจากเบเกอรี่มิวสิค และศิลปินเดี่ยวคนที่สอง คือ ออย วรรณศิริ และน้องสุดท้องของครอบครัว นั่นคือ สองสาวน้อย พิงค์ กับ ปุ๋ย ที่รักการร้องเพลงและเต้นรำเป็นชีวิตจิตใจ
รูปแบบ
[แก้]รูปแบบของงานจาก Dojo City นั้นจะมีจุดเด่นที่ชัดเจน และถือว่าแตกต่างจากที่อื่นๆ ในขณะนั้นอย่างมากคือ
- รูปแบบของดนตรีของ Dojo นั้นจะให้ความสำคัญกับ Arrangement อย่างมาก เพลงจาก Dojo จะต้องเป็นเพลง Pop ที่มี Melody ที่ไพเราะ และมีสไตล์ที่ทันสมัย โดยเฉพาะ Sound ดนตรีในเพลงของ Dojo นั้นแปลก แตกต่าง และหลากห���าย ในขณะที่ตลาดเพลงในขณะนั้นเป็น Pop-Rock เหมือน ๆ กันเกือบทั้งหมด
- เนื้อหาของเพลงจาก Dojo นั้นจะเป็นเรื่องความรักในทางบวก เป็นการมองความรักในมุมที่สวยงาม ซึ่งเหมาะกับกลุ่มคนฟังของ Dojo City ซึ่งเป็นวัยที่เริ่มต้นรู้จักกับความรัก ในขณะที่เพลงไทยส่วนใหญ่ ในขณะนั้นจะมีเนื้อหาเกี่ยวกับความรักในทางลบ เช่นการหลอกลวง หรือโทษกันไปโทษกันมา เป็นต้น
- สำหรับศิลปินของ Dojo City นั้น จะมี Image ที่เป็นตัวเองที่สุด และ Producer และ Creative จะวาง Concept ตามบุคลิกของศิลปินแต่ละคน โดยจะไม่มีการปรุงแต่งหรือเปลี่ยนบุคลิกใด ๆ ทั้งสิ้น
ศิลปินในสังกัด
[แก้]| ศิลปิน | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ชื่อศิลปิน | จำนวนสมาชิก | ชื่อสมาชิก | ||||||
| นีซ Niece |
2 |
| ||||||
| ไทรอัมส์คิงดอม Triumphs Kingdom |
2 |
| ||||||
| เอช H |
3 |
| ||||||
| คริสติน Kristin |
ศิลปินเดี่ยว |
| ||||||
| ออย ช็อคกิ้งพิ้งค์ Oil Shocking Pink |
ศิลปินเดี่ยว |
| ||||||
| มิสเตอร์ซิสเตอร์ Mr.Sister |
2 |
| ||||||
| เลดี้ส์ มาเฟีย [ |
2 |
| ||||||
(จ๊อยซ์ กับ พริบพรี ย้ายค่าย)
อ้างอิง
[แก้] | บทความเพลง ดนตรี หรือ เครื่องดนตรีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |