แดนซิงเฮาส์

แดนซิงเฮาส์
ตันชีตซีดูม
ด้านข้าง
ข้อมูลทั่วไป
ประเภท	อาคาร
สถาปัตยกรรม	คตินิยมเปลี่ยนแนว
เมือง	ปราก
ประเทศ	เช็กเกีย
พิกัด	50°04′32″N 14°24′51″E / 50.07556°N 14.41417°E / 50.07556; 14.41417
เริ่มสร้าง	ค.ศ. 1992–1996
การออกแบบและการก่อสร้าง
สถาปนิก	แฟรงก์ เกห์รี, วลาดอ มิลูนิช

แดนซิงเฮาส์ (อังกฤษ: Dancing House) หรือ ตันชีตซีดูม (เช็ก: Tančící dům) หรือเดิม เฟรดและจินเจอร์ (อังกฤษ: Fred and Ginger) เป็นอาคารของบริษัทประกันภัยนาโชนาเลอ-เนเดอร์ลันเดิน (Nationale-Nederlanden) จากประเทศเนเธอร์แลนด์ ณ ย่านริมน้ำราชีน (Rašínovo nábřeží) ในกรุงปราก ประเทศเช็กเกีย แดนซิงเฮาสืได้รับการออกแบบโดยวลาดอ มิลูนิช (Vlado Milunić) สถาปนิกชาวโครเอเชีย–เช็ก ร่วมกับแฟรงก์ เกห์รี สถาปนิกรางวัลพริตซ์เกอร์สัญชาติแคนาดา–อเมริกัน อาคารได้รับการออกแบบใน ค.ศ. 1992 และสร้างเสร็จใน ค.ศ. 1996^[1] แดนซิงเฮาส์จัดได้ว่าเป็นงานชิ้นเอกชิ้นหนึ่งที่มีความสำคัญต่อลัทธิดีคอนสตรักชันเป็นอย่างมาก

อาคารได้สร้างขึ้นบริเวณพื้นที่มีความสำคัญทางสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งเป็นสถานที่เดิมเป็นบ้านที่ถูกทำลายลงภายหลังการทิ้งระเบิดกรุงปรากของเครื่องบินทิ้งระเบิดของสหรัฐใน ค.ศ. 1945 เกห์รีและมิลูนิชได้เสนอแนวคิดอันลึกซึ้งที่ประกอบไปด้วย 2 ส่วน คือ การหยุดนิ่งและการเคลื่อนไหว (หยินและหยาง) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนผ่านจากระบอบคอมมิวนิสต์ภายใต้การควบคุมของเชโกสโลวาเกียสู่การแยกการออกเป็นสาธารณรัฐเช็กในระบอบประชาธิปไตย โดยใช้คตินิยมเปลี่ยนแนวมาเป็นสื่อกลางในการสื่อ

ก่อนที่จะได้สร้างแดนซิงเฮาส์ขึ้น ก็ได้ถูกโจมตีเรื่องความไม่เหมาะสมของสถานที่ รวมถึงความคิดเห็นของผู้คนบางส่วนที่ไม่เห็นพ้องกับสถาปัตยกรรมสไตล์ใหม่นี้ เพราะภายในรอบบริเวณกรุงปรากเต็มไปด้วยอาคารแบบอย่างดั้งเดิมทั้งบารอก กอธิก และนวศิลป์ ซึ่งเป็นแบบอย่างอาคารที่สวยงามในรูปแบบของลวดลายคลาสสิกที่สร้างชื่อเสียงให้แก่กรุงปรากเป็นอย่างมาก จนในเวลาต่อมาวาตส์ลัฟ ฮาแว็ล ประธานาธิบดีสาธารณรัฐเช็ก ได้สนับสนุนโครงการก่อสร้างนี้ ด้วยความหวังที่จะให้แดนซิงเฮาส์เป็นศูนย์กลางทางกิจกรรมวัฒนธรรม

เกห์รีได้สรรค์สร้างอาคารด้วยแนวคิดการเต้นรำของนักเต้นรำหญิงชาย ซึ่งเดิมได้ตั้งชื่อไว้ว่าเฟรดและจินเจอร์ ย่อมาจากชื่อจริงของเฟรด แอสแตร์ และจินเจอร์ รอเจอ��์ นักเต้นรำชาวอเมริกัน^[2] แต่ชื่อนี้ปัจจุบันไม่นิยมใช้กันแล้ว จนกระทั่งเกห์รีต่อมาเคยกล่าวไว้ว่า "กลัวที่จะส่งศิลปะที่ไร้ค่าจากแดนมะกันฮอลลีวูดสู่กรุงปราก"^[3]

จากรูปลักษณ์ภายนอกอันโดดเด่น ทำให้ธนาคารแห่งชาติเช็กได้นำภาพของอาคารนี้มาตราในเหรียญเงินมูลค่า 2,000 โกรูนาเช็ก ซึ่งเป็นแบบสุดท้ายในชุด "10 ศตวรรษแห่งสถาปัตยกรรม" (Deset století architektury)^[4]