อักษรสิเลฏินาครี

อักษรสิเลฏินาครี ꠍꠤꠟꠐꠤ ꠘꠣꠉꠞꠤ
สิเลฏินาครี ในอักษรสิเลฏินาครี
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ทิศทาง	ซ้ายไปขวา
ภูมิภาค	Greater Sylhet Barak Valley Greater Mymensingh Greater Noakhali
ภาษาพูด	ภาษาเบงกอลกลาง, ภาษาสิเลฏิ, Noakhailla
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	อักษรไซนายดั้งเดิม อักษรพราหมี อักษรคุปตะ อักษรสิทธัม อักษรนาครี อักษรไกถี อักษรสิเลฏินาครี
ISO 15924
ISO 15924	Sylo (316), ​Syloti Nagri
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง	Syloti Nagri
ช่วงยูนิโคด	U+A800-U+A82F
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ

อักษรสิเลฏินาครี ใกล้เคียงกับอักษรไกถีของรัฐพิหาร จุดกำเนิดยังไม่แน่ชัด เริ่มพบครั้งแรกเมื่อราว พ.ศ. 2092 – 2317 เชื่อกันว่าสร้างขึ้นโดยนักบุญ ชาจาลันและคณะที่พูดภาษาอาหรับ เพื่อใช้เขียนภาษาสิเลฏี เมื่อประมาณ พ.ศ. 2200 ภาษาเปอร์เซียกลายเป็นภาษาราชการในรัฐที่ปกครองด้วยสุลต่าน และมีการนำอักษรอาหรับดัดแปลงมาใช้ อักษรนี้จึงใช้ในชีวิตประจำวันเท่านั้น

พ.ศ. 2403 ชาวสิลเหติชื่อ มวลวี อับดุลการิม ผู้เรียนทางด้านธุรกิจการพิมพ์ในยุโรปหลายปี ได้คิดค้นแม่พิมพ์ไม้เพื่อพิมพ์ภาษาสิเลฏีด้วยอักษรนี้ เขาจัดตั้งสำนักพิมพ์อิสลามขึ้น การพิมพ์เริ่มเมื่อ พ.ศ. 2413 สิ้นสุดเมื่อ พ.ศ. 2513 อักษรนี้เขียนจากซ้ายไปขวาแต่หนังสือที่พิมพ์ด้วยอักษรนี้จะเรียงหน้าจากขวาไปซ้าย ทำให้ปกแรกของหนังสือในภาษานี้ตรงกับปกหลังของหนังสืออื่น

• ภาษาสิเลฏที่อยู่ในกลุ่มอินโด-ยุโรปตะวันออก มีผู้พูด 10 ล้านคนในบังกลาเทศและอินเดีย ใกล้เคียงกับภาษาเบงกอล

• อักษรสิเลฏินาครี