วอลเทอร์ พี38

วอลเทอร์ พี38
ปืนพก พี38 ที่ถูกผลิตโดยเมาเซอร์ ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1943
ชนิด	ปืนพกแบบกึ่งอัตโนมัติ
แหล่งกำเนิด	เยอรมนี
บทบาท
ประจำการ	1938–ปัจจุบัน
ผู้ใช้งาน	ดูผู้ใช้งาน
สงคราม	สงครามโลกครั้งที่สอง[1] สงครามอินโดจีน[2] สงครามแอลจีเรีย[2] สงครามอาณานิคมโปรตุเกส สงครามเวียดนาม (ถูกใช้งานที่จำกัด)[3] สงครามในอัฟกานิสถาน สงครามกลางเมืองอิรัก (พ.ศ. 2557–ปัจจุบัน) (P1)
ประวัติการผลิต
ช่วงการออกแบบ	1938
บริษัทผู้ผลิต	Carl Walther Waffenfabrik, Mauser Werke, Spreewerk
มูลค่าต่อหน่วย	32 RM (1943) 130 EUR current equivalent
ช่วงการผลิต	Walther P38 1939-1945 Pistole P1 1957-2000
จำนวนที่ผลิต	~1,000,000 [1]
แบบอื่น	HP, P1, P38K, P38 SD, P4
ข้อมูลจำเพาะ
ความยาว	216 mm (8.5 in)
ความยาวลำกล้อง	125 mm (4.9 in)
กระสุน	9×19mm Parabellum
ขนาดลำกล้องปืน	0.355 นิ้ว (9.0 มิลลิเมตร)[4]
การทำงาน	Short recoil, locked breech
ความเร็วปากกระบอก	1,050 ft/s (320 m/s)[5]
ระยะหวังผล	Sights set for 50 m (55 yd)
พิสัยไกลสุด	55 หลา (50 เมตร)[6]
ระบบป้อนกระสุน	8-round magazine
ศูนย์เล็ง	Rear notch and front blade post

วอลเทอร์ พี38 (เขียนอย่างเป็นทางการว่า วอลเทอร์ พี.38) เป็นปืนพกแบบกึ่งอัตโนมัติที่ได้ถูกพัฒนาโดย Carl Walther GmbH ในฐานะที่เป็นปืนพกที่ถูกประจำการในกองทัพแวร์มัคท์ในช่วงเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง มันได้ถูกสร้างขึ้นด้วยความประสงค์ที่จะถูกเข้ามาแทนที่โดยปืนพกลูเกอร์ พี08 ที่มีราคาแพง การผลิตที่ได้กำหนดเอาไว้จนกระทั่งสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1942

•  อัฟกานิสถาน: Afghan National Police received 10,000 P1s after the fall of the Taliban^[7]
•  แอลจีเรีย^[8]
•  ออสเตรีย^[9]
•  บัลแกเรีย:Supplied by Germany during WW2^[10]
•  แคนาดา: Used by the prisoner transport services of the Correctional Service Canada until the late 1980s.^{[ต้องการอ้างอิง]} P1 Variant^{[ต้องการอ้างอิง]}
•  ชาด: P1 variant.^[9]
•  ชิลี: Chilean Army.^[11]
•  รัฐเอกราชโครเอเชีย^[12]
•  เยอรมนีตะวันออก: Used primarily by police and paramilitary.^[13]
•  ฟินแลนด์: Finnish UN peacekeeping forces, P1 variant.^[14]
•  ฝรั่งเศส: Replaced by the mid-1950s.^[1]
•  เยอรมนี: P1 variant.^[9]
•  ราชอาณาจักรฮังการี^[12]
•  อิตาลี^[12]
•  อิรัก: Kurdistan Region received 8,000 P1 pistols in 2014^[15]
•  คาซัคสถาน – used as a service pistol in private security companies at least up to 2007.^[16]
•  เลบานอน: Used in small numbers by the Lebanese Army and later by some Lebanese militias during the 1958 Lebanon crisis and the Lebanese Civil War (1975-1990).^[17][9]
•  มาซิโดเนียเหนือ: P1 variant.^[9]
•  โมซัมบิก^[9]
•  ไรช์เยอรมัน^[11]
•  เกาหลีเหนือ^{[ต้องการอ้างอิง]}
•  เวียดนามเหนือ^[3]
•  นอร์เวย์: Norwegian Armed Forces.^[18] Replaced by the P80 in 1985^[19]
•  ปากีสถาน: Used by Pakistan Navy and Pakistan Army Medical Corps.^{[ต้องการอ้างอิง]} In small numbers purchased from West Germany.^{[ต้องการอ้างอิง]}
•  โปรตุเกส: Used by Portuguese Army until 2019, when was replaced by the Glock 17 Gen 5.^[11][20]
•  แอฟริกาใต้: Standard sidearm of SA Police.^[21]
•  สวีเดน: HP variant.^[22]
•  อุรุกวัย^[23]
•  สหรัฐอเมริกา: Used by US Army Special Forces assigned to Detachment 'A', Berlin during the Cold War.^[24]
•  เยอรมนีตะวันตก^[11]
• พลพรรคยูโกสลาเวีย^[25]

บทความอาวุธปืนนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก