จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิโคกากุ (อังกฤษ: Emperor Kōkaku; ญี่ปุ่น: 光格天皇; โรมาจิ: Kōkaku-tennō) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 119 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่น ตามที่ได้บันทึกไว้ในรายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น ครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศระหว่าง ค.ศ. 1779–1817
จักรพรรดิโคกะกุก่อนจะขึ้นสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ มีพระนามเดิมว่า เจ้าชายโทะโมะฮิโตะ โดยเป็นพระราชโอรสของ เจ้าชายซุเกะฮิโตะ ผู้นำราชสกุล คังอิน โนะ มิยะ ซึ่งเป็นราชสกุลสาขาหนึ่ง
ในวันที่ 16 ธันวาคม ค.ศ. 1779 เจ้าชายโทะโมะฮิโตะทรงได้รับการสถาปนาเป็นพระราชโอรสบุญธรรมใน จักรพรรดิโกะ-โมะโมะโซะโนะ เนื่องจากองค์จักรพรรดิมีพระราชธิดาพระองค์เดียวและในวันนั้นจักรพรรดิโกะ-โมะโมะโซะโนะก็สวรรคตหลังจากนั้นอีก 5 วันคือวันที่ 21 ธันวาคม ค.ศ. 1779 เจ้าชายโทะโมะฮิโตะพระชนมายุเพียง 8 พรรษาทรงได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่
เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโคกะกุ
[แก้]จักรพรรดิโคกะกุครองสิริราชสมบัติระหว่างวันที่ 21 ธันวาคม ค.ศ. 1779 – 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1817
- 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1817 (วันที่ 22 เดือน 3 ปี บุงกะ ที่ 14): จักรพรรดิโคกะกุพระชนมายุ 45 พรรษาได้ประกาศสละราชบัลลังก์ให้แก่ เจ้าชายอะยะฮิโตะ พระราชโอรสขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดินินโก นับเป็นจักรพรรดิองค์แรกที่สละราชบัลลังก์เมื่อพระชนมายุมากกว่า 40 พรรษานับตั้งแต่ จักรพรรดิโองิมะชิ สละราชบัลลังก์เมื่อปี ค.ศ. 1586
โดยจักรพรรดิโคกะกุเป็นต้นราชสกุลของจักรพรรดิที่ปกครองญี่ปุ่นในปัจจุบัน
- 11 ธันวาคม ค.ศ. 1840 (วันที่ 18 เดือน 11 ปี เท็งโป ที่ 11) : อดีตจักรพรรดิโคกะกุสวรรคตเมื่อพระชนมายุ 69 พรรษา
