Testamentet e Dymbëdhjetë Patriarkëve

Testamentet e Dymbëdhjetë Patriarkëve janë një përbërës i shkrimeve apokrife të lidhura me Biblën. Besohet se është një vepër pseudepigrafike e urdhrave të vdekjes së dymbëdhjetë djemve të Jakobit. Është pjesë e Biblës Ortodokse Armene Oskan të vitit 1666. Fragmente shkrimesh të ngjashme u gjetën në Kumran, por mendimet janë të ndara nëse këto janë të njëjtat tekste. Në përgjithësi konsiderohet letërsi apokaliptike.

Testamentet u shkruan në hebraisht ose greqisht dhe morën formën e tyre përfundimtare në shekullin II të e.s. Në shekullin e 13-të ata u futën në botën perëndimore përmes agjenturës së Robert Grosseteste, peshkop i Linkolnit, përkthimi latin i të cilit i veprës u bë menjëherë i popullarizuar. Ai besonte se ishte një vepër e vërtetë e dymbëdhjetë djemve të Jakobit dhe se ndërthurjet e krishtera ishin një produkt i vërtetë i profecisë hebraike; ai i akuzoi hebrenjtë për fshehjen e Testamenteve "për shkak të profecive të Shpëtimtarit të përfshira në to".

Me metodat kritike të shekullit të 16-të, pikëpamja e Grossetestes për Testamentet u refuzua dhe libri u përçmua si një falsifikim i thjeshtë i krishterë për gati 4 shekuj. Aktualisht, mendimet e studiuesve janë ende të ndara nëse bëhet fjalë për një dokument fillimisht hebre që është retushuar nga të krishterët, apo një dokument i krishterë i shkruar fillimisht në greqisht, por i bazuar në disa materiale të mëparshme në gjuhën semite.^[1] Bursa tenton të fokusohet në këtë libër si një vepër e krishterë, pavarësisht nëse ka apo jo një paraardhës hebre (Vorlage).

• Dymbëdhjetë Fiset e Izraelit

1. ^ J. Davila. "A Difficult Case: The Testaments of the Twelve Patriarchs Arkivuar 2016-07-01 tek Wayback Machine." Summary of lecture delivered on Feb. 20, 1997. Accessed Mar. 10, 2008.