Clara González

Clara González Carrillo
Clara González (në të majtë), duke folur me Doris Stevens në Konferencën Panamerikane të Havanë, janar 1928
U lind në	(1898-09-11)11 shtator 1898 Remedios, Chiriquí Province, Panama
Vdiq	11 shkurt 1990(1990-02-11) (91 vjeç) Panama City, Panama
Kombësia	Panameze
Emrat e tjerë	Clara González Carrillo de Behringer
Profesioni	avokate, deputete, akademike, feministe
Vite aktiviteti	1921-1964
Njohur për	Gruaja e parë panameze që fiton një diplomë në drejtësi

Clara Gonzalez (1898 – 1990) ishte gruaja e parë panameze që fitoi titullin Bachelor të Drejtësisë në vitin 1922. Ajo krijoi Partinë Feministe Kombëtare dhe ngriti çështjet për të drejtën e votës për gratë duke krijuar një shkollë për t'u mësuar atyre përgjegjësinë politike. Ajo ishte gruaja e parë latino-amerikane që fitoi një doktoraturë në drejtësi. Ajo shërbeu në Asamblenë Kushtetuese e cila më në fund dha emancipimin e gruas në vitin 1946 dhe ishte gruaja e parë panameze e emëruar si gjyqtare e të miturve. Ajo ndihmoi në hartimin e Kodit për të Mitur dhe themeloi Reformatorin e të Miturve Chapala.

Clara González Carrillo lindi më 11 shtator 1898 në Remedios, Provinca Chiriqui, Republika e Panamasë nga emigrantët spanjoll, David González dhe Basilia Carrillo Sánchez. Si një i mitur, jetonte me familjen e saj në Kosta Rika, ku ata u internuan në mes të 1900 dhe 1904.^[1] Ajo fitoi një diplomë për mësimdhënie nga Escuela Normal në vitin 1918 dhe në vitin 1919 u regjistrua në Escuela Nacional de Derecho (Shkolla Kombëtare e Drejtësisë).^[2] Përderisa studionte në shkollë juridike, ajo jepte mësim në Escuela Manuel José Hurtado. Në vitin 1922, ajo u bë gruaja e parë panameze për të fituar një Bachelor të Drejtësisë, por e kishte të ndaluar të praktikoj profesionin. Teza e saj e diplomimit, La Mujer ante el Derecho Panameño (Grua në Ligjin Panamez) ishte një nga studimet e para të statusit ligjor të grave dhe u bë baza për një shtytje për të ndryshuar kushtetutën. Administrata e presidentit Belisario Porras mori shumë kërkesa për të ndryshuar kushtetutën dhe më në fund e bëri këtë në vitin 1925, duke lejuar González të ushtronte profesionin në drejtësi.

Nevoja për të organizuar një lëvizje feministe  që favorizonte pjesëmarrjen e grave në politikë, çoi që González dhe gratë e tjera udhëheqëse si Sara Sotillo, Elida Campodónico de Crespo, Rosa Navas dhe të tjera të krijojnë Partinë Feministe Kombëtare në vitin 1923, ndonëse iu desh deri në vitin 1924 për të fituar statusin e organizatës ligjore. Një nga gjërat e para që bëri grupi ishte organizimi i Escuela de Cultura Femenina (Shkolla e Kulturës Femërore),për të kundërshtuar pohimet se gratë nuk mund të merrnin pjesë për shkak se nuk dinin asgjë për politikën. Shkolla mësoi edukatën qytetare, histori, politikë dhe çdo lëndë tjetër, që do të përmirësojë njohuritë e grave në sferat profesionale dhe shoqërore.

Pasi fitoj një bursë në vitin 1927, González shkoi në SHBA për të studiuar në Universitetin e Nju Jorkut, duke fituar një doktoraturë në drejtësi në vitin 1929 dhe duke u bërë gruaja e parë latino-amerikane me këtë titull. Ajo u kthye në Panama në vitin 1930, filloi të punonte si profesor në Institutin Kombëtar për mësimdhënien e ekonomisë, shkencave politike dhe sociologjisë, dhe u përpoq të ringjallte Partinë Feministe Kombëtare. Ajo dha mësim në Institutin deri në vitin 1937 dhe me themelimin e Universitetit të Panamasë, filloi mësimin e kriminologjisë, të drejtës familjare dhe të drejtësisë për të mitur.

Me përmbysjen e presidentit Arnulfo Arias në vitin 1941, González gjeti një ndryshim në klimën politike. Ndërmjet viteve 1941 dhe 1945 ajo shërbeu si mikpritës i Qendrave të Kulturës Popullore për të rriturit, në vitin 1943 u martua me inxhinierin amerikan Charles A. Behringer, dhe më 30 dhjetor 1944 themeloi Unión Nacional de Mujeres (Partia Kombëtare e Grave). Ajo kandidoi si kandidate për Partinë Liberale dhe u zgjodh si deputetë e Asamblesë Kushtetuese të vitit 1945. Ajo shërbeu si zëvendësministër i Punës, Dispozicionit Social dhe Shëndetit Publik midis viteve 1945 dhe 1946 dhe ishte instrument në shtyrjen e miratimit të ligjit e të drejtës për të votuar dhe për të drejtat e barazisë politike e cila u bë ligj në vitin 1946.

Ajo u bë gruaja e parë panameze e emëruar si gjykatëse e Gjykatës për të Mitur në vitin 1951 dhe ndihmoi në krijimin e politikave të kujdestarisë së Gjykatës për të Mitur, procedura uniforme për trajtimin e delikuencës së të miturve, si dhe themelimin e Reformatorit të të Miturve Chapala. Ajo vazhdoi të punonte për gjykatën e të miturve deri në vitin 1964 kur ajo mori pension nga kërkesa e burrit të saj dhe u vendos me të në West Covina të Kalifornisë. Pas vdekjes së tij në vitin 1966, ajo u kthye në atdhe dhe përveç disa udhëtimeve për të vizituar familjen mbeti në Panama.

Clara González vdiq nga komplikimet e një operacioni në Panama City më 11 shkurt, 1990.

Shkolla e Prokurorive Publike në Panama mban emrin e saj,^[3] ashtu si dhe një shpërblim vjetor që jepet nga Bashkimi Kombëtar i Avokatëve tek një profesionist ligjor i cili ka shkëlqyer në luftën për të drejtat e grave dhe të drejtat e njeriut.^[4]