Bitka kod Challansa (1793)
| Bitka kod Challansa | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Rata u Vendéeu | |||||||
 Put za Challans, gravira čiji je autor Tom Drake | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Republika Francuska |
 Vandejski pobunjenici | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| Henri de Boulard |
François-Athanase de Charette Jean-Baptiste Joly | ||||||
| Snaga | |||||||
|
4280 ljudi 4 topa | 2000 ljudi | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 5 ranjenih | 300 mrtvih i ranjenih | ||||||
Bitka kod Challansa se odigrala 13. aprila 1793. na zapadu Francuske za vrijeme Vandejskog rata između snaga republikanske vlade pod vodstvom generala Henrija de Boularda na jednoj, i vandejskih kontrarevolucionarnih pobunjenika na drugoj strani. Do nje je došlo nakon bitke kod Pont-Charraulta u kojoj su pobunjenici porazili republikansku vojsku pod vodstvom generala Louisa de Marcéa koji je nakon tog fijaska smijenen. Marcéovi vojnici, pretežno dobrovoljci iz oblasti Gironde, su za novog zapovjednika izabrali de Marcéovog zamjenika, potpukovnika de Boularda, a što su naknadno potvrdili politički komesari vlade u Parizu. Boulard je 7. aprila iz grada Sables-d'Olonne pokrenuo ofanzivu čiji je cilj bio odbaciti pobunjeničke snage što dalje od atlantske obale i tako spriječiti da pobunjenici eventualno prime pomoć od Britanaca koji su tada sa republikanskom Francuskom bili u ratu. De Boulard je podijelio svoje snage u dvije kolone - jedna je 8. aprila zauzela sjedište pobunjeničkog vođe Jean-Baptistea Jolyja, a druga 9. aprila nakon manje čarke zauzela mjesto Saint-Gilles-sur-Vie. 12. aprila je de Boulard odlučio nastaviti napredovanje i zauzeti mjesto Challans na sjeveru; u tome ga je ispočetka zaustavila Jolyjeva pobunjenička vojska, koja je oslanjanala na neprohodnu rijeku Vie; grupa od oko 80 Boulardovih husara je, međutim, uspjela prijeći rijeku i zaobići pobunjeničke redove, potakavši Jolyja na povlačenje prema sjeveru, gdje mu je trebalo stići pojačanje pod komandom Françoisa de Charettea. Boulard je zauzeo grad, ali je sljedeći dana morao odbiti napad od oko 3000-4000 pobunjenika, uključujući Charetteovo pojačanje. Tokom bitke se iskazala prednost republikanaca u artiljeriji te su pobunjenici razbijeni i prisiljeni na još jedno povlačenje. De Boulard ih, međutim, nije nastojao goniti, držeći se unaprijed postavljenih isntrukcija, te je sa svojom vojskom nastavio prema sjeverozapadu i zauzeo otok Île de Noirmoutier.
- Émile Gabory (2009). Les Guerres de Vendée. Robert Laffont., p. 151-152.