tępo
Wygląd
tępo (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) tak, że coś nie ma ostrego końca lub krawędzi
- (1.2) w sposób świadczący o niskiej zdolności umysłowej
- (1.3) w sposób bierny, świadczący o zamyśleniu
- (1.4) będąc mało dźwięcznym i przytłumionym
- odmiana:
- (1.1-4) tępo; st. wyższy tępiej lub bardziej tępo; st. najwyższy najtępiej lub najbardziej tępo
- przykłady:
- (1.1) Następnie w operowane miejsce przez kilkumilimetrowe nacięcia […] wprowadza się tępo zakończoną sondę z otworkami, za pomocą której usuwa się tłuszcz […][1]
- (1.2) Pisarz prezentuje Polaków jako ludzi nie rozumiejących własnej historii, wyzbytych tożsamości, tępo broniących własnej tradycji, ze strachu wypychających obcych poza swoją wspólnotę […][2]
- (1.3) W międzyczasie na podwórzu zbierał się już spory tłum gapiów, tępo wpatrzony w powiększającą się plamę krwi[3].
- (1.4) I dziewczyna stojąca w mroku zaciskała dłonie, bransolety podzwaniały tępo[4].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tępawość ż, tępak mos, tępol m, tępość ż, tępota ż
- czas. stępić dk., tępić ndk.
- przym. tępy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Andrzej Sankowski, Sławomir Łoń, Sztuka czy medycyna: przewodnik po chirurgii estetycznej, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Bydgoszcz: Posąg człowieka na posągu świata, czyli Słowacki w dzisiejszym realu, „Gazeta Pomorska”, 2010-01-28, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Jacek Bombor, Rzeka wódki i morze agresji, „Trybuna Śląska”, 2001-07-10, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Wojciech Żukrowski, Kamienne tablice, 1966, Narodowy Korpus Języka Polskiego.