prośba
Wygląd
prośba (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) uprzejme zwrócenie się do kogoś w celu uzyskania czegoś; skierowanie do kogoś jakiegoś życzenia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prośba prośby dopełniacz prośby próśb[1] celownik prośbie prośbom biernik prośbę prośby narzędnik prośbą prośbami miejscownik prośbie prośbach wołacz prośbo prośby
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mieć do kogoś prośbę • zwrócić się do kogoś z prośbą • przychylić się do czyjejś prośby • (zrobić coś) na czyjąś prośbę • spełnić czyjąś prośbę • gorąca/pokorna/rozpaczliwa/serdeczna prośba • prośba o pomoc • prośba o chleb/wodę
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. prosić
- rzecz. dopraszanie n, doproszenie n
- związki frazeologiczne:
- chodzić po prośbie • na własną prośbę
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) request
- arabski: (1.1) طلب
- białoruski: (1.1) просьба ż
- czeski: (1.1) prosba ż
- duński: (1.1) anmodning w, begæring w
- esperanto: (1.1) peto
- fenicki: (1.1) 𐤔𐤀𐤋
- fiński: (1.1) pyyntö
- hiszpański: (1.1) ruego m, petición ż
- jidysz: (1.1) בקשה ż (bakosze)
- niemiecki: (1.1) Bitte ż
- nowogrecki: (1.1) παράκληση ż, αίτηση ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) просьба ż
- szwedzki: (1.1) anhållan, begäran
- tuvalu: (1.1) fakatagi
- ukraiński: (1.1) просьба ż, прохання n
- włoski: (1.1) richiesta ż
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 17.