Przejdź do zawartości

popielnica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

popielnica (język polski)

[edytuj]
popielnica (1.1)
popielnica (1.2)
wymowa:
IPA[ˌpɔpʲjɛlʲˈɲit͡sa], AS[popʹi ̯elʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zgrub. od: popielniczka[1]
(1.2) przest. naczynie na prochy (popioły) zmarłego
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) urna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. popiół m, popiołek m, popioły nmos, popielnik m, Popielec m
zdrobn. popielniczka ż
czas. popielić, spopielić
przym. popielnicowy, popielny, popielcowy, popielaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. popiół + -nica[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zgrubień zobacz listę tłumaczeń w haśle: popielniczka
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „popielnica” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 123.