idiom

wymowa:

IPA: [ˈidʲjɔ̃m], AS: [idʹi ̯õm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyrażenie językowe, którego znaczenie jest swoiste, odmienne od znaczenia, jakie należałoby mu przypisać, biorąc pod uwagę poszczególne części składowe oraz reguły składni; zob. też idiom w Wikipedii

(1.2) przest. rzad. mowa, narzecze^[1]

(1.3) szt. zespół cech charakterystycznych dla danej dziedziny sztuki, okresu artystycznego lub artysty; zob. też idiom (sztuka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiom	idiomy
dopełniacz	idiomu	idiomów
celownik	idiomowi	idiomom
biernik	idiom	idiomy
narzędnik	idiomem	idiomami
miejscownik	idiomie	idiomach
wołacz	idiomie	idiomy

przykłady:

(1.1) Idiomów nie tłumaczy się dosłownie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) idiomat, idiomatyzm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiomatyka ż, idiomat m, idiomatyzm m, idiomatyzacja ż

przym. idiomatyczny, idiomowy

przysł. idiomatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) idiom; (1.2) idiom
• białoruski: (1.1) ідыёма ż
• bułgarski: (1.1) идиом m
• chorwacki: (1.1) idiom m; (1.2) idiom m; (1.3) idiom m
• czeski: (1.1) idiom
• hiszpański: (1.1) locución idiomática ż, idiotismo m
• indonezyjski: (1.1) idiom; (1.2) idiom
• nowogrecki: (1.1) ιδιωτισμός m
• rosyjski: (1.1) идиома ż; (1.2) идиом m
• szwedzki: (1.1) idiom
• ukraiński: (1.1) ідіома ż, ідіом m
• węgierski: (1.1) idióma

źródła:

wymowa:

bryt. IPA: /ˈɪdɪəm/

wymowa amerykańska^?/i

wymowa brytyjska^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) styl, sposób wyrażania się

(1.2) jęz. mowa, narzecze

(1.3) jęz. idiom, idiomatyzm, idiomat

(1.4) szt. idiom

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. idiomaticize

przym. idiomatic, idiomatical

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

IPA: /idǐoːm/

podział przy przenoszeniu wyrazu: i•di•om

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) styl, sposób wyrażania się

(1.2) jęz. mowa, narzecze

(1.3) jęz. idiom, idiomatyzm, idiomat

(1.4) szt. idiom

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) Termin używany w przypadkach, gdy wybór precyzyjniejszej jednostki klasyfikacyjnej (język lub dialekt) byłby kwestią sporną.

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) jęz. idiom

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiom	idiomy
dopełniacz	idiomu	idiomů
celownik	idiomu	idiomům
biernik	idiom	idiomy
wołacz	idiome	idiomy
miejscownik	idiomu	idiomech
narzędnik	idiomem	idiomy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. idiomatický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) idiom, wyrażenie idiomatyczne^[1]

odmiana:

(1.1) ett idiom, idiomet, idiom, idiomen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. idiomatisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: