czyściec

wymowa:

IPA: [ˈt͡ʃɨɕt͡ɕɛt͡s], AS: [čyśćec], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. w niektórych wyznaniach: stan lub miejsce, gdzie po śmierci niektóre dusze odbywają pokutę przed wejściem do nieba; zob. też czyściec w Wikipedii

(1.2) książk. przen. stan dotkliwych przykrości, cierpień, męczarni^[1]

(1.3) gw. (Bukowina) bot. piołun^[2]

odmiana:

(1.1-3) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	czyściec
dopełniacz	czyśćca
celownik	czyśćcowi
biernik	czyściec
narzędnik	czyśćcem
miejscownik	czyśćcu
wołacz	czyśćcu

przykłady:

(1.1) Nasza babcia modli się za wszystkie dusze cierpiące w czyśćcu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pokutować / przebywać / być / … w czyśćcu • trafić / iść / … do czyśćca

synonimy:

(1.1) purgatorium

(1.2) koszmar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) zaświaty

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czyściciel m, czyszczacz mos/mrz

czas. czyścić ndk.

przym. czyśćcowy, czystościowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) czes. čistec < kalka z łac. purgatorium^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: piołun

• angielski: (1.1) Purgatory
• baskijski: (1.1) garbitoki
• baszkirski: (1.1) араф
• białoruski: (1.1) чысцец m, чысцілішча n
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) чысьцец m
• bułgarski: (1.1) чистилище n
• duński: (1.1) skærsild w
• esperanto: (1.1) Purgatorio
• fiński: (1.1) kiirastuli
• francuski: (1.1) purgatoire m
• galicyjski: (1.1) purgatorio m
• hiszpański: (1.1) purgatorio m
• interlingua: (1.1) purgatorio
• japoński: (1.1) 煉獄
• kaszubski: (1.1) czisc m
• kataloński: (1.1) purgatori m
• łaciński: (1.1) purgatorium n
• niderlandzki: (1.1) vagevuur
• niemiecki: (1.1) Fegefeuer? n
• norweski (bokmål): (1.1) skjærsild m
• norweski (nynorsk): (1.1) skjærseld m, skirseld m
• nowogrecki: (1.1) καθαρτήριο n
• portugalski: (1.1) purgatório m
• rosyjski: (1.1) чистилище n
• słowacki: (1.1) očistec
• szwedzki: (1.1) skärseld
• ukraiński: (1.1) чистилище n
• węgierski: (1.1) tisztítótűz, purgatórium
• wilamowski: (1.1) fegfojer n, ćyśćjec m

źródła: