Wincenty Woroniecki

Ten artykuł od 2017-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy polskiego księcia. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

Wincenty Woroniecki

Korybut
Data urodzenia	ok. 1780
Data i miejsce śmierci	11 maja 1826 Lwów
Żona	Zuzanna Jaworska
Odznaczenia

Wincenty Woroniecki, Korybut (ur. ok. 1780, zm. 11 maja 1826^[1]) – książę, pułkownik, szef sztabów pułków napoleońskich.

Kawaler Krzyża Złotego Orderu Virtuti Militari^[2].

Pochodził z rodziny książąt Woronieckich, będący gałęzią kniaziów Nieświckich.

Ożenił się z Zuzanną Jaworską, ok. 1800 r. Miał córkę Annę Woroniecką, która wyszła za mąż w 1825 r. za Zygmunta Piotra Łosia, i Ignację Woroniecką, poślubioną przez Piotra Stadnickiego ze Żmigrodu.

23 czerwca 1809 r. został, obok Adama Biedrzyńskiego, szefem sztabu 10 pułku piechoty napoleońskiej.

22 lipca 1809 r. mianowano go szefem szwadronu 11. pułku Księstwa Warszawskiego. Zwolniony 11 stycznia 1812 r., przeszedł jako szef szwadronu 11 sierpnia 1812 r. do 3 pułku szwoleżerów Gwardii, a 11 kwietnia 1813 r. do 1. pułku szwoleżerów Gwardii. Skierowano go 1 sierpnia 1813 r. jako szefa szwadronu do 7. p. szwoleżerów.

Walczył, m.in.; w obronie Drezna. Po kapitulacji Drezna; 11 listopada 1813 wzięty do niewoli austriackiej. Zwolniony z niewoli, wrócił do kraju.

• Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I045696, cz.I045671