Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Michal297/Sarkofag Eshumanazara II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eshmunazar II
Wymiary 2,56 x 1,25 m
Język Fenicki
Powstanie około 500 r.p.n.e.
Odkrycie 1855
Obecna lokalizacja Luwr
Identyfikacja AO 4806
Materiał Amfibolit

Szablon:Infobox artifact Sarkofag Eshmunazara II ( z fenic. : ʿšmnʿzr ), fenickiego króla Sydonu i syna króla Tabnit (prawdopodobnie greckich Tenes ), powstał na początku V wieku p.n.e. Odkopano go w 1855 roku w pobliżu Sydonu. Obecnie znajduje się w zbiorach Luwru . Sarkofag powstał prawdopodobnie w Egipcie, wyrzeźbiony z amfibolitu z Wadi Hammamat .

Na sarkofagu jest napisane, że „Władca Królów” nadał królom Sydońskich terytorium w Palestynie: Dor , Jaffa , Równinę Sharon . [1]

Inskrypcja pochodzi z Fenicji.

Odkrycie

[edytuj | edytuj kod]

Sarkofag został odkryty w Nekropolii Magharat Abloun 20 lutego 1855 r. przez Aimé Péretié, kanclerza francuskiego konsulatu Bejrutu. Wykupiono go w tym samym roku przez Honoré Théodoric d'Albert de Luynes , który przekazał go Luwrze . [2]

Inskrypcja

[edytuj | edytuj kod]
Kopia napisu w muzeum w Jaffie

Sarkofag składa się z 22 linijek, pod nazwą KAI-14 [3] Został napisany w fenickim języku kananejskim , w alfabecie fenickim . Napis identyfikuje króla wewnątrz i ostrzega ludzi, aby nie zakłócali jego spokoju. [4]

Językiem użytym w inskrypcji jest dialekt kananejski.

Jak w innych fenickich inskrypcjach, tekst wydaje się nie używać, lub prawie wcale, matres lectionis . Podobnie jak w języku aramejskim , przyimek אית ( ʾyt ) jest używany jako znacznik biernika , podczas gdy את ( ʾt ) jest używany jako „z”. [3]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

[[Kategoria:Sarkofagi]] [[Kategoria:Strony z nieprzejrzanymi tłumaczeniami]]

  1. Strona internetowa Luwru: „Łaska perskiego króla zwiększyła terytorium Sydonu, nadając mu część Palestyny:„ Pan Królów dał nam Dor i Yapho, bogate ziemie pszenicy, które są na Równinie Szaron, w uznaniu wielkie uczynki, które dokonałem i dodaliśmy do ziem, które są na zawsze tymi z Sydończyków ”.
  2. Samuel Birch , Rekordy przeszłości: angielski przekład starożytnych zabytków Egiptu i Azji Zachodniej , tom. 9, 1877, str. 111.
  3. a b "Kanaanäische und Aramäische Inschriften", Herbert Donner, Wolfgang Röllig , ISBN 3-447-04587-6.
  4. Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).