Unilever (Bydgoszcz)
Zakład Unilever Bydgoszcz | |
Państwo | |
---|---|
Adres |
85-240 Bydgoszcz |
Data założenia | |
Forma prawna |
oddział |
Udziałowcy |
Unilever Polska S.A. |
Nr KRS | |
Zatrudnienie |
700 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
Położenie na mapie Bydgoszczy | |
53°07′58″N 17°57′49″E/53,132778 17,963611 | |
Strona internetowa |
Unilever Polska – zakład Bydgoszcz (Oddział Detergentów i Kosmetyków) – fabryka w Bydgoszczy założona w 1932 roku, dawne Bydgoskie Zakłady Chemii Gospodarczej „Pollena”, od 1991 należące do koncernu Unilever Polska S.A. w Warszawie.
Lokalizacja
[edytuj | edytuj kod]Zakład położony jest na osiedlu Okole w obrębie tzw. Wyspy Kanałowej w Bydgoszczy. Od zachodu i południa sąsiaduje z liniami kolejowymi nr 18 i 131 oraz starym i nowym odcinkiem Kanału Bydgoskiego. Na południe od zakładów znajduje się park – planty nad Kanałem Bydgoskim.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Zakład Unilever w Bydgoszczy specjalizuje się w produkcji kosmetyków, detergentów, środków czystości, płynów i środków do higieny osobistej[1]. Fabryka jest jedynym zakładem Unilevera w Polsce specjalizującym się w produkcji środków czystości[2] i w tej kategorii zajmuje 7 miejsce w światowej produkcji Unilevera[1].
W 2010 zakład zatrudniał 390 pracowników i 80% swojej produkcji sprzedawał na eksport do 26 państw (Europa, USA, Południowa Afryka, Indie, Australia, Arabia Saudyjska, Izrael, Wietnam itd.)[2]. Na rynek krajowy trafiają głównie kostki toaletowe, szampony do włosów i pasty do zębów[2].
Zakład słynie z dbałości o bezpieczeństwo i higienę pracy, za którą od 2002 roku zdobył kilka nagród europejskich[1]. Posiada certyfikaty ISO 9001, ISO 14001, OHSAS 18001 oraz system Total Productive Maintenance, który został uznany za wzorcowy w globalnej skali Unilevera[1]. Koncern uczestniczy w sponsoringu bydgoskich wydarzeń kulturalnych[2].
Produkty
[edytuj | edytuj kod]- szampony do włosów (Timotei, Sunsilk, Andrelon, Tresseme, Toni&Guy)
- odżywki do włosów (Sunsilk)
- kremy i mleczka do włosów (Dove, Sunsilk)
- linia kosmetyków Sunsilk Styling
- mleczka do ciała (Dove)
- płyny do kąpieli (Dove)
- kostki toaletowe (Domestos)
- Pollena w Bydgoszczy to producent znanych w okresie PRL proszków do prania „Radion” oraz „Cypisek”[1]
- W zakładzie w Bydgoszczy produkowano proszek do prania „Pollena 2000"[1]
Historia
[edytuj | edytuj kod]Okres międzywojenny
[edytuj | edytuj kod]Początki fabryki sięgają 1932 roku, kiedy przy ul. Kraszewskiego przy udziale kapitału niemieckiego utworzono Polską Spółkę Akcyjną „Persil”, wytwarzającą proszki do prania i środki czyszczące[3]. Początkowo zatrudniała ona 150, a w 1939 roku – 220 pracowników[4]. Produkowano głównie proszki mydlane marki Persil oraz proszek do zamaczania ATA[1]. W latach 1934–1939 zakład rozbudowano m.in. o warzelnię mydła. Produkty sprzedawano na rynku polskim oraz eksportowano m.in. do Wolnego Miasta Gdańska[1].
Okres okupacji niemieckiej
[edytuj | edytuj kod]W okresie okupacji niemieckiej nie zmniejszyło się zapotrzebowanie na środki czyszczące dla wojska i szpitali. W związku z tym zatrudnienie w fabryce utrzymało poziom przedwojenny, z tym że stanowiska kierownicze objęli Niemcy[4].
Lata 1945–1989
[edytuj | edytuj kod]W kwietniu 1945 radzieckie władze wojskowe wpisały zakład na listę 30 obiektów gospodarczych w Bydgoszczy planowanych do objęcia akcją wywozu urządzeń do ZSRR[5]. Wywózek udało się uniknąć po interwencji polskich władz u przedstawiciel Misji Ekonomicznej ZSRR w Warszawie w maju 1945[5]. Produkcję uruchomiono w czerwcu 1945 roku. Początkowo zatrudnionych było 115 osób, a w 1948 – 164 osób[6]. Rozpoczęto produkcję mydła i szkła wodnego, a od 1958 mydła AS (do prania w pralkach mechanicznych) oraz proszku do prania „Radion” i „Pralux” do białej bielizny[1]. W latach 40. i 50. korzystano z przedwojennego, wyeksploatowanego parku technologicznego. Wieża rozpyłowa systemu Waltera do wytwarzania proszków do prania wytwarzała różne ilości produktu w zależności od pory roku i wilgotności powietrza[7]. Wskutek stosowania doraźnych receptur produkcji, uzależnionych od dostępności półproduktów (często surowców zastępczych), jakość wyrobów zakładu nie była wysoka, lecz znajdowała bez trudu nabywców w warunkach panującej w PRL gospodarki niedoboru[8]. Gotowy produkt pakowano w uzyskane od poddostawców nieestetyczne i nieszczelne opakowania jednostkowe. Zakład nie zabiegał o uzyskanie potwierdzenia jakości produkcji, mając zapewniony zbyt towarów[8].
W 1960 zmieniono znak towarowy na wizerunek białego misia[9]. W latach 60. wprowadzono zmiany technologiczne poprzez zastosowanie detergentów i dodatków uszlachetniających. Do nowych produktów należały m.in. pasta „IXI”, pasta do prania „Komfort” oraz mydło w proszku „Efekt”[1]. Zakład należał do Zjednoczenia Przemysłu Środków Piorących i Kosmetyków, które w 1964 przekształciło się w Zjednoczenie Przemysłu Chemii Gospodarczej Pollena. W związku z tym w 1969 zmieniono nazwę zakładu na Bydgoskie Zakłady Chemii Gospodarczej „Pollena”.
W latach 70. fabryka zatrudniała ponad 500 pracowników i zapoczątkowała eksport wyrobów, m.in. proszku do prania „Cypisek”[1]. Utworzono wówczas dwa nowe wydziały: sulfonacji i proszków detergentowych. Znane z tego okresu produkty fabryki to m.in. pasta do prania „Miś” i proszki do prania „Bis”, „Pollena”[1]. W tym czasie zakład rozbudowywano w trakcie wydłużonego ponad plan cyklu inwestycyjnego[10]. W 1977 Wydział Ekonomiczny Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy wyliczył, że na ukończenie przedłużającej się rozbudowy Bydgoskich Zakładów Chemii Gospodarczej „Pollena” brakuje 56 mln zł[10]. W momencie rozruchu technologicznego nowych urządzeń w czerwcu 1977 doszło do katastrofy ekologicznej. W wyniku awarii komina[a][11] do atmosfery wydostały się pyły i gazy poprodukcyjne, które całkowicie zniszczyły sąsiadujące z zakładem ogródki działkowe i podtruły pracowników zakładu i mieszkańców Okola[11].
W latach 80. zakład wkroczył w okres stagnacji i wykorzystania istniejącej infrastruktury, bez przeprowadzania inwestycji[7].
Po 1989
[edytuj | edytuj kod]17 czerwca 1991 zakłady zostały sprywatyzowane poprzez wykup bezpośredni przez koncern Unilever, dla którego bydgoska „Pollena” była przyczółkiem do ekspansji na całą Europę Środkową i Wschodnią[12]. Była to pierwsza prywatyzacja dużego zakładu w Bydgoszczy. Koncern stworzył swoją pierwszą polską firmę – Lever Polska (od 1996 Unilever Polska S.A.) i rozpoczął gruntowną modernizację zakładu, przeznaczając 25 mln dolarów na nowe linie produkcyjne, nowoczesne technologię i promocję nowych produktów[12]. W miejsce zlikwidowanego wydziału produkcji proszków mydlanych otwarto nowy wydział płynnych detergentów. Dzięki temu pojawiły się nowe produkty: pasty do zębów Signal, szampony i odżywki, płyny detergentowe, proszki do prania OMO i Coral[1]. 15 listopada 1993 proszek do prania „Pollena 2000” jako pierwszy wyrób z Bydgoszczy otrzymał tytuł „Teraz Polska”[13]. W 1998 rozpoczęto produkcję toaletowych kostek zapachowych[1].
W 2002 w wyniku restrukturyzacji fabryki zamknięto wydział proszków detergentowych, natomiast rozbudowano wydział produkcji kosmetyków[1]. W 2012 zakład rozbudowano o nowe obiekty produkcyjne. W wyniku tych inwestycji zwiększono produkcję kosmetyków i uruchomiono produkcję wyrobów do stylizacji włosów[1].
W 2016 fabryka miała powierzchnię 110 tys. m², 27 linii produkcyjnych i wytwarzała 400 mln sztuk produktów rocznie. Zatrudnienie wynosiło 700 osób[14].
Nazwy zakładu w przekroju historycznym
[edytuj | edytuj kod]- 1932-1939 – Persil Polska Spółka Akcyjna
- 1939–1945 – Persil AG
- 1945-1969 – Fabryka Proszku do Prania „Persil”
- 1969-1991 – Bydgoskie Zakłady Chemii Gospodarczej „Pollena”
- 1991-1996 – Lever Polska S.A zakład Bydgoszcz
- 1996-2004 – Unilever Polska S.A. Oddział Detergentów i Kosmetyków
- od 2004 – Oddział Detergentów i Kosmetyków Unilever Polska S.A. - Zakład Produkcyjny W Bydgoszczy[15]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zamiast 30-metrowego, specjalnego komina kwasoodpornego, pracownicy „Prochemu” postawili zwykły, 12-metrowy komin, który w szybkim tempie zniszczyła korozja. Komin oryginalny został w odpowiednim czasie wysłany z Genui do Bydgoszczy, ale nigdy do niej nie dotarł
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Historia: W Polsce: Bydgoszcz: O nas. Unilever Polska (unilever.pl). [dostęp 2018-09-05]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2016-05-13)].
- ↑ a b c d Historia: W Polsce: Bydgoszcz: O nas: 20 lat w Bydgoszczy. Unilever Polska (unilever.pl). [dostęp 2018-09-05]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2016-05-14)].
- ↑ Sudziński Ryszard: Życie gospodarcze Bydgoszczy w okresie II Rzeczypospolitej [w:] Historia Bydgoszczy tom II część pierwsza 1920-1939. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Praca zbiorowa pod red. Mariana Biskupa. Bydgoszcz 1999. ISBN 83-901329-0-7
- ↑ a b Sudziński Ryszard: Życie gospodarcze Bydgoszczy w okresie II Rzeczypospolitej [w:] Historia Bydgoszczy tom II część druga 1939–1945. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Praca zbiorowa pod red. Mariana Biskupa. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-921454-0-2
- ↑ a b Polityka władz radzieckich wobec przemysłu bydgoskiego w latach 1945-1946 [w:] Historia Bydgoszczy. Tom III. Część pierwsza 1945-1956. Praca zbiorowa. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe Bydgoszcz 2015. ISBN 978-83-60775-44-8, str. 103-126
- ↑ Życie gospodarcze miasta 1945-1955 [w:] Historia Bydgoszczy. Tom III. Część pierwsza 1945-1956. Praca zbiorowa. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe Bydgoszcz 2015. ISBN 978-83-60775-44-8, str. 199-243
- ↑ a b Kamosiński Sławomir , Przemiany w technice i technologii produkcji, [w:] Sławomir Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 75-179, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790 .
- ↑ a b Kamosiński Sławomir , Jakość produkcji, [w:] Sławomir Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 180-234, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790 .
- ↑ Pollena [online], bydgoszcz.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
- ↑ a b Kamosiński Sławomir , Efektywność ekonomiczna przedsiębiorstw, [w:] Sławomir Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 316-334, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790 .
- ↑ a b Kamosiński Sławomir , Przemysł, a ochrona środowiska naturalnego, [w:] Sławomir Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 335-341, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790 .
- ↑ a b Dworek Jan: Kapitał zagraniczny w Bydgoszczy [w:] Kronika Bydgoska XVII
- ↑ Rucińska Aleksandra: Kronika wydarzeń za 1993 rok [w:] Kronika Bydgoska XV
- ↑ Beata Drewnowska. Unilever planuje kolejne inwestycje w Bydgoszczy. „Rzeczpospolita (dodatek 'Życie Kujawsko-Pomorskiego')”, s. R3, 24 listopada 2016.
- ↑ http://www.krs-online.com.pl/msig-2077-165634.html