Przejdź do zawartości

Unilever (Bydgoszcz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oddział Detergentów i Kosmetyków Unilever Polska S.A. - Zakład Produkcyjny w Bydgoszczy
Ilustracja
Zakład Unilever Bydgoszcz
Państwo

 Polska

Adres

85-240 Bydgoszcz
ul. Ignacego Kraszewskiego 20

Data założenia

1932

Forma prawna

oddział

Udziałowcy

Unilever Polska S.A.

Nr KRS

0000026055

Zatrudnienie

700

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Unilever Bydgoszcz”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Unilever Bydgoszcz”
Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Unilever Bydgoszcz”
Ziemia53°07′58″N 17°57′49″E/53,132778 17,963611
Strona internetowa
Nazwa firmy na fasadzie budynku
Budynek administracyjny
Widok zakładu z bydgoskiej wieży ciśnień
Kostki toaletowe produkcji bydgoskiego zakładu Unilevera

Unilever Polska – zakład Bydgoszcz (Oddział Detergentów i Kosmetyków) – fabryka w Bydgoszczy założona w 1932 roku, dawne Bydgoskie Zakłady Chemii Gospodarczej „Pollena”, od 1991 należące do koncernu Unilever Polska S.A. w Warszawie.

Lokalizacja

[edytuj | edytuj kod]

Zakład położony jest na osiedlu Okole w obrębie tzw. Wyspy Kanałowej w Bydgoszczy. Od zachodu i południa sąsiaduje z liniami kolejowymi nr 18 i 131 oraz starym i nowym odcinkiem Kanału Bydgoskiego. Na południe od zakładów znajduje się park – planty nad Kanałem Bydgoskim.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Zakład Unilever w Bydgoszczy specjalizuje się w produkcji kosmetyków, detergentów, środków czystości, płynów i środków do higieny osobistej[1]. Fabryka jest jedynym zakładem Unilevera w Polsce specjalizującym się w produkcji środków czystości[2] i w tej kategorii zajmuje 7 miejsce w światowej produkcji Unilevera[1].

W 2010 zakład zatrudniał 390 pracowników i 80% swojej produkcji sprzedawał na eksport do 26 państw (Europa, USA, Południowa Afryka, Indie, Australia, Arabia Saudyjska, Izrael, Wietnam itd.)[2]. Na rynek krajowy trafiają głównie kostki toaletowe, szampony do włosów i pasty do zębów[2].

Zakład słynie z dbałości o bezpieczeństwo i higienę pracy, za którą od 2002 roku zdobył kilka nagród europejskich[1]. Posiada certyfikaty ISO 9001, ISO 14001, OHSAS 18001 oraz system Total Productive Maintenance, który został uznany za wzorcowy w globalnej skali Unilevera[1]. Koncern uczestniczy w sponsoringu bydgoskich wydarzeń kulturalnych[2].

Produkty

[edytuj | edytuj kod]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Okres międzywojenny

[edytuj | edytuj kod]

Początki fabryki sięgają 1932 roku, kiedy przy ul. Kraszewskiego przy udziale kapitału niemieckiego utworzono Polską Spółkę Akcyjną „Persil”, wytwarzającą proszki do prania i środki czyszczące[3]. Początkowo zatrudniała ona 150, a w 1939 roku – 220 pracowników[4]. Produkowano głównie proszki mydlane marki Persil oraz proszek do zamaczania ATA[1]. W latach 1934–1939 zakład rozbudowano m.in. o warzelnię mydła. Produkty sprzedawano na rynku polskim oraz eksportowano m.in. do Wolnego Miasta Gdańska[1].

Okres okupacji niemieckiej

[edytuj | edytuj kod]

W okresie okupacji niemieckiej nie zmniejszyło się zapotrzebowanie na środki czyszczące dla wojska i szpitali. W związku z tym zatrudnienie w fabryce utrzymało poziom przedwojenny, z tym że stanowiska kierownicze objęli Niemcy[4].

Lata 1945–1989

[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 1945 radzieckie władze wojskowe wpisały zakład na listę 30 obiektów gospodarczych w Bydgoszczy planowanych do objęcia akcją wywozu urządzeń do ZSRR[5]. Wywózek udało się uniknąć po interwencji polskich władz u przedstawiciel Misji Ekonomicznej ZSRR w Warszawie w maju 1945[5]. Produkcję uruchomiono w czerwcu 1945 roku. Początkowo zatrudnionych było 115 osób, a w 1948 – 164 osób[6]. Rozpoczęto produkcję mydła i szkła wodnego, a od 1958 mydła AS (do prania w pralkach mechanicznych) oraz proszku do prania „Radion” i „Pralux” do białej bielizny[1]. W latach 40. i 50. korzystano z przedwojennego, wyeksploatowanego parku technologicznego. Wieża rozpyłowa systemu Waltera do wytwarzania proszków do prania wytwarzała różne ilości produktu w zależności od pory roku i wilgotności powietrza[7]. Wskutek stosowania doraźnych receptur produkcji, uzależnionych od dostępności półproduktów (często surowców zastępczych), jakość wyrobów zakładu nie była wysoka, lecz znajdowała bez trudu nabywców w warunkach panującej w PRL gospodarki niedoboru[8]. Gotowy produkt pakowano w uzyskane od poddostawców nieestetyczne i nieszczelne opakowania jednostkowe. Zakład nie zabiegał o uzyskanie potwierdzenia jakości produkcji, mając zapewniony zbyt towarów[8].

W 1960 zmieniono znak towarowy na wizerunek białego misia[9]. W latach 60. wprowadzono zmiany technologiczne poprzez zastosowanie detergentów i dodatków uszlachetniających. Do nowych produktów należały m.in. pasta „IXI”, pasta do prania „Komfort” oraz mydło w proszku „Efekt”[1]. Zakład należał do Zjednoczenia Przemysłu Środków Piorących i Kosmetyków, które w 1964 przekształciło się w Zjednoczenie Przemysłu Chemii Gospodarczej Pollena. W związku z tym w 1969 zmieniono nazwę zakładu na Bydgoskie Zakłady Chemii Gospodarczej „Pollena”.

W latach 70. fabryka zatrudniała ponad 500 pracowników i zapoczątkowała eksport wyrobów, m.in. proszku do prania „Cypisek”[1]. Utworzono wówczas dwa nowe wydziały: sulfonacji i proszków detergentowych. Znane z tego okresu produkty fabryki to m.in. pasta do prania „Miś” i proszki do prania „Bis”, „Pollena”[1]. W tym czasie zakład rozbudowywano w trakcie wydłużonego ponad plan cyklu inwestycyjnego[10]. W 1977 Wydział Ekonomiczny Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy wyliczył, że na ukończenie przedłużającej się rozbudowy Bydgoskich Zakładów Chemii Gospodarczej „Pollena” brakuje 56 mln zł[10]. W momencie rozruchu technologicznego nowych urządzeń w czerwcu 1977 doszło do katastrofy ekologicznej. W wyniku awarii komina[a][11] do atmosfery wydostały się pyły i gazy poprodukcyjne, które całkowicie zniszczyły sąsiadujące z zakładem ogródki działkowe i podtruły pracowników zakładu i mieszkańców Okola[11].

W latach 80. zakład wkroczył w okres stagnacji i wykorzystania istniejącej infrastruktury, bez przeprowadzania inwestycji[7].

Po 1989

[edytuj | edytuj kod]

17 czerwca 1991 zakłady zostały sprywatyzowane poprzez wykup bezpośredni przez koncern Unilever, dla którego bydgoska „Pollena” była przyczółkiem do ekspansji na całą Europę Środkową i Wschodnią[12]. Była to pierwsza prywatyzacja dużego zakładu w Bydgoszczy. Koncern stworzył swoją pierwszą polską firmę – Lever Polska (od 1996 Unilever Polska S.A.) i rozpoczął gruntowną modernizację zakładu, przeznaczając 25 mln dolarów na nowe linie produkcyjne, nowoczesne technologię i promocję nowych produktów[12]. W miejsce zlikwidowanego wydziału produkcji proszków mydlanych otwarto nowy wydział płynnych detergentów. Dzięki temu pojawiły się nowe produkty: pasty do zębów Signal, szampony i odżywki, płyny detergentowe, proszki do prania OMO i Coral[1]. 15 listopada 1993 proszek do prania „Pollena 2000” jako pierwszy wyrób z Bydgoszczy otrzymał tytuł „Teraz Polska[13]. W 1998 rozpoczęto produkcję toaletowych kostek zapachowych[1].

W 2002 w wyniku restrukturyzacji fabryki zamknięto wydział proszków detergentowych, natomiast rozbudowano wydział produkcji kosmetyków[1]. W 2012 zakład rozbudowano o nowe obiekty produkcyjne. W wyniku tych inwestycji zwiększono produkcję kosmetyków i uruchomiono produkcję wyrobów do stylizacji włosów[1].

W 2016 fabryka miała powierzchnię 110 tys. m², 27 linii produkcyjnych i wytwarzała 400 mln sztuk produktów rocznie. Zatrudnienie wynosiło 700 osób[14].

Nazwy zakładu w przekroju historycznym

[edytuj | edytuj kod]
  • 1932-1939 – Persil Polska Spółka Akcyjna
  • 1939–1945 – Persil AG
  • 1945-1969 – Fabryka Proszku do Prania „Persil”
  • 1969-1991 – Bydgoskie Zakłady Chemii Gospodarczej „Pollena”
  • 1991-1996 – Lever Polska S.A zakład Bydgoszcz
  • 1996-2004 – Unilever Polska S.A. Oddział Detergentów i Kosmetyków
  • od 2004 – Oddział Detergentów i Kosmetyków Unilever Polska S.A. - Zakład Produkcyjny W Bydgoszczy[15]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zamiast 30-metrowego, specjalnego komina kwasoodpornego, pracownicy „Prochemu” postawili zwykły, 12-metrowy komin, który w szybkim tempie zniszczyła korozja. Komin oryginalny został w odpowiednim czasie wysłany z Genui do Bydgoszczy, ale nigdy do niej nie dotarł

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Historia: W Polsce: Bydgoszcz: O nas. Unilever Polska (unilever.pl). [dostęp 2018-09-05]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2016-05-13)].
  2. a b c d Historia: W Polsce: Bydgoszcz: O nas: 20 lat w Bydgoszczy. Unilever Polska (unilever.pl). [dostęp 2018-09-05]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2016-05-14)].
  3. Sudziński Ryszard: Życie gospodarcze Bydgoszczy w okresie II Rzeczypospolitej [w:] Historia Bydgoszczy tom II część pierwsza 1920-1939. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Praca zbiorowa pod red. Mariana Biskupa. Bydgoszcz 1999. ISBN 83-901329-0-7
  4. a b Sudziński Ryszard: Życie gospodarcze Bydgoszczy w okresie II Rzeczypospolitej [w:] Historia Bydgoszczy tom II część druga 1939–1945. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Praca zbiorowa pod red. Mariana Biskupa. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-921454-0-2
  5. a b Polityka władz radzieckich wobec przemysłu bydgoskiego w latach 1945-1946 [w:] Historia Bydgoszczy. Tom III. Część pierwsza 1945-1956. Praca zbiorowa. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe Bydgoszcz 2015. ISBN 978-83-60775-44-8, str. 103-126
  6. Życie gospodarcze miasta 1945-1955 [w:] Historia Bydgoszczy. Tom III. Część pierwsza 1945-1956. Praca zbiorowa. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe Bydgoszcz 2015. ISBN 978-83-60775-44-8, str. 199-243
  7. a b Kamosiński Sławomir, Przemiany w technice i technologii produkcji, [w:] Sławomir Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 75-179, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790.
  8. a b Kamosiński Sławomir, Jakość produkcji, [w:] Sławomir Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 180-234, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790.
  9. Pollena [online], bydgoszcz.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
  10. a b Kamosiński Sławomir, Efektywność ekonomiczna przedsiębiorstw, [w:] Sławomir Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 316-334, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790.
  11. a b Kamosiński Sławomir, Przemysł, a ochrona środowiska naturalnego, [w:] Sławomir Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 335-341, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790.
  12. a b Dworek Jan: Kapitał zagraniczny w Bydgoszczy [w:] Kronika Bydgoska XVII
  13. Rucińska Aleksandra: Kronika wydarzeń za 1993 rok [w:] Kronika Bydgoska XV
  14. Beata Drewnowska. Unilever planuje kolejne inwestycje w Bydgoszczy. „Rzeczpospolita (dodatek 'Życie Kujawsko-Pomorskiego')”, s. R3, 24 listopada 2016. 
  15. http://www.krs-online.com.pl/msig-2077-165634.html

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]