Przejdź do zawartości

Tai Woffinden

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tai Woffinden
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1990
Scunthorpe

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa świata
złoto 2013 żużel, indywidualnie
złoto 2015 żużel, indywidualnie
złoto 2018 żużel, indywidualnie
złoto 2021 żużel, drużynowo
srebro 2016 żużel, drużynowo
srebro 2016 żużel, indywidualnie
srebro 2018 żużel, drużynowo
srebro 2020 żużel, indywidualnie
srebro 2023 żużel, drużynowo
brąz 2017 żużel, indywidualnie
Mistrzostwa Oceanii
srebro 2024 żużel, indywidualnie
brąz 2022 żużel, indywidualnie
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tai Woffinden (ur. 10 sierpnia 1990 w Scunthorpe) – brytyjski żużlowiec.

Wielokrotny reprezentant Wielkiej Brytanii, indywidualny mistrz świata w sezonach 2013, 2015 oraz 2018. Wygrywając Grand Prix 2018 stał się pierwszym zawodnikiem z Wielkiej Brytanii, który trzykrotnie zostawał żużlowym IMŚ. Złoty medalista Speedway of Nations 2021. Ośmiokrotny medalista indywidualnych mistrzostw Wielkiej Brytanii (złoty – 2013, 2014, 2015, srebrny - 2024, brązowy – 2008, 2009, 2011, 2012)[1]. Razem ze Spartą Wrocław zwycięzca żużlowej Ekstraligi w sezonie 2021 i dziewięciokrotny medalista tych rozgrywek.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Woffinden urodził się w Anglii. Kiedy jego ojciec Rob, który również był żużlowcem, skończył karierę w 1994, przeprowadził się wraz z rodziną do Perth, do Australii, którą Tai uważa za swoją ojczyznę[2]. Mimo to podczas swojej kariery zdecydował się reprezentować Wielką Brytanię. Jako dziecko trenował taekwondo. Będąc nastolatkiem zaczął odnosić pierwsze sukcesy w lokalnych australijskich zawodach żużlowych. W 2006 roku jego rodzina wróciła do Anglii, by pomagać mu w rozwoju kariery[3].

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 podpisał kontrakt z drużyną Scunthorpe Scorpions, jeżdżącą wówczas w Conference League – trzecim poziomie rozgrywkowym w Wielkiej Brytanii. Jeździł również dla Sheffield Tigers w Premier League, na drugim poziomie rozgrywkowym (zawodnicy w Wielkiej Brytanii mogą startować w więcej niż jednej lidze w tym kraju). 29 maja zadebiutował w Conference League. W dniu 16. urodzin zadebiutował w ligowym meczu w barwach Sheffield. W starciu z Redcar Bears pojechał w trzech wyścigach. Nie zdobył jednak żadnego punktu. Jego debiutancki sezon w barwach klubu ze Scunthrope był bardzo udany. Zakończył go ze średnią biegową wynoszącą 2,497. W następnym roku oprócz jazdy dla Scunthorpe, startował też w barwach Rye House Rockets w Premier League, gdzie jeździł do 2008 roku. Przed sezonem 2008 podpisał kontrakt z Włókniarzem Częstochowa[4]. Był to jego pierwszy kontrakt polskiej lidze. W tym samym roku zaczął również starty w lidze szwedzkiej.

W reprezentacji Wielkiej Brytanii zadebiutował startując w półfinale Drużynowych Mistrzostw Świata Juniorów 2008.

Od sezonu 2009 jeździł dla Wolverhampton Wolves. Już w pierwszym sezonie startów został z tą drużyną drużynowym mistrzem wielkiej Brytanii. Organizatorzy przyznali mu stałą dziką kartę na starty w cyklu Grand Prix 2010[5]. W tym samym roku zmarł jego ojciec, który wspierał go przez całą dotychczasową karierę, przez co zawodnik mocno się pogubił. Długo nie mógł się po tym otrząsnąć[6]. GP skończył z dorobkiem jedynie 49 punktów w jedenastu rundach. Zajął 14. miejsce, ostatnie spośród zawodników, którzy startowali w każdym turnieju.

W latach 2007–2011 zdobywał medale młodzieżowych indywidualnych mistrzostw Wielkiej Brytanii (złoty – 2008, 2011, srebrny – 2009, 2010, brązowy – 2007).

Przed drugą rundą Indywidualnych mistrzostw Europy 2013

Sezon 2012 był pierwszym sezonem Woffindena w barwach Sparty Wrocław.

Rok później drugi raz w karierze jeździł w Grand Prix – podobnie jak trzy lata wcześniej, dostał stałą dziką kartę[7]. 18 maja 2013 roku wygrał swoją pierwszą rundę GP – Grand Prix Czech w Pradze. 21 września 2013 podczas drugiego biegu GP Skandynawii spowodował upadek Tomasza Golloba, w wyniku którego Polak doznał wstrząsu mózgu oraz przesunięcia siódmego kręgu w kręgosłupie[8]. Przez cały cykl notował dobre wyniki, co sprawiło, że został indywidualnym mistrzem świata – najmłodszym w całej historii Grand Prix. Przed sezonem kurs na jego zwycięstwo wynosił 1:500[9]. W sezonie 2013 osiągnął też najwyższą w całej dotychczasowej karierze średnią biegową w polskiej Ekstralidze (2,471). Startował również w Indywidualnych mistrzostwach Europy – w klasyfikacji generalnej zajął piąte miejsce, nie startował jednak w ostatniej rundzie[10].

Kolejna szansa na medal Grand Prix pojawiła się w 2014 roku. Woffinden skończył cykl GP ze 121 punktami na koncie. Tyle samo miał Nicki Pedersen, co oznaczało, że zawodnicy muszą odjechać bieg dodatkowy. W nim lepszy okazał się Duńczyk. Z Elit Vetlandą wygrał ligę szwedzką, będąc zawodnikiem z najwyższą średnią biegową w swojej drużynie i drugą najwyższą w całej lidze.

W 2015 roku zdobył swoje drugie indywidualne mistrzostwo świata z najwyższą w karierze liczbą 163 punktów. Przewaga nad rywalami była na tyle duża, że zapewnił to sobie jeszcze przed ostatnią rundą. W całym sezonie aż 6 razy stanął na podium zawodów GP, co również jest jego dotychczasowym rekordem wyrównanym trzy lata później. W 2016 został wicemistrzem ustępując Gregowi Hancockowi. 30 lipca 2016 w finale Drużynowego Pucharu Świata na torze w Manchesterze zdobył 19 punktów dla reprezentacji Wielkiej Brytanii. Turniej zakończył się dosyć niespodziewanym srebrem Brytyjczyków. Był to pierwszy medal DMŚ tej reprezentacji od dziesięciu lat. Po tym jak drugi raz w karierze wygrał ligę brytyjską z Wolverhampton, ogłosił, że od sezonu 2017 nie będzie startował w tych rozgrywkach. Zrezygnował też z występów w reprezentacji. Jak sam mówił, było to spowodowane brakiem profesjonalnego podejścia do kadry wśród innych zawodników[11].

W 2017 zdobył brązowy medal Grand Prix. Był to jego czwarty medal tych rozgrywek w karierze. W 2018 trzeci raz zdobył indywidualne mistrzostwo świata, stając się pierwszym zawodnikiem reprezentującym Wielką Brytanię w żużlowych IMŚ, który tego dokonał. Był to jego piąty medal tych rozgrywek na przestrzeni sześciu lat. 6 października 2018 jak dotąd po raz ostatni wygrał rundę Grand Prix. Po roku przerwy powrócił do reprezentacji[12]. Zaliczył znakomity występ podczas finału Speedway Of Nations 2018, gdzie w trzynastu biegach tylko raz nie przyjechał pierwszy. Nie wystarczyło to do zdobycia mistrzostwa przez Wielką Brytanię. Woffinden musiał zadowolić się srebrem.

Woffinden (czerwony kask) w rywalizacji z Bartoszem Zmarzlikiem podczas Grand Prix Słowenii 2019

7 czerwca 2019 w 1. biegu ligowego meczu przeciwko Motorowi Lublin doznał bardzo poważnej kontuzji[13], która wykluczyła go ze startu w finale Speedway of Nations 2019. Nie wystąpił też w dwóch rundach Grand Prix 2019. Ogólnie dalsza część cyklu nie szła mu najlepiej i skończył go dopiero na 13. miejscu. W 2020 zdobył kolejny srebrny medal Grand Prix. Jego zdobycie przypieczętował dopiero po dodatkowym wyścigu z Fredrikiem Lindgrenem, gdyż obaj zawodnicy mieli po 117 punktów na koniec cyklu. Dzień po ostatniej rundzie GP w ligowym starciu ze Stalą Gorzów, zanotował upadek, w wyniku którego znowu ominął go finał Speedway of Nations. Był to dla niego koniec sezonu[14].

W 2021 po dziesięciu latach startów dla wrocławskiej drużyny i wcześniejszych pięciu medali ligowych w barwach tej drużyny, pierwszy raz zdobył z nią złoto Drużynowych Mistrzostw Polski. 14 września 2021 Sparta Wrocław poinformowała o przedłużeniu kontraktu z Woffindenem do końca sezonu 2024[15]. Z Dackarną Målilla wygrał ligę szwedzką. Po dwóch latach nieobecności wziął udział w SoN. Tworzył brytyjską drużynę wraz z Robertem Lambertem i rezerwowym Tomem Brennanem. Startował tylko pierwszego dnia rywalizacji, gdyż uraz którego nabawił się w trakcie jednego z wyścigów wykluczył go z drugiego dnia startów[16]. Zastąpił go Daniel Bewley[17]. Ostatecznie Brytyjczycy triumfowali w całych zawodach, po tym jak w wyścig finałowy przeciwko reprezentacji Polski na pierwszym miejscu ukończył Bartosz Zmarzlik, drugi do mety dojechał Robert Lambert, trzeci Daniel Bewley, a upadek zaliczył Maciej Janowski. Było to pierwsze złoto drużynowych mistrzostw świata dla tej reprezentacji od 32 lat. Po sezonie 2021 zrezygnował ze startów w lidze szwedzkiej i w 2022 poza jazdą w Polsce, występował również w lidze duńskiej w barwach Esbjerg Vikings[18].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

17 grudnia 2016 roku ożenił się z Faye Woffinden. 20 listopada 2017 parze urodziła się córka Rylee-Cruu[19], a 1 grudnia 2019 córka Celle.

Po sezonie 2019 napisał autobiografię. W Polsce jest ona dostępna od 25 marca 2020[20].

Zawodnik wyróżnia się licznymi tatuażami[21].

Przynależność klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wielka Brytania

Polska

Szwecja

Dania

Starty w Grand Prix (Indywidualnych Mistrzostwach Świata na Żużlu)

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 1 października 2023.

Zwycięstwa w poszczególnych zawodach Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Nazwa Miejscowość Tor Długość toru
1. 18 maja 2013 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 353m
2. 31 maja 2014 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 353m
3. 14 czerwca 2014 Szwecja Grand Prix Szwecji Szwecja Målilla G&B Stadium 305m
4. 23 maja 2015 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 353m
5. 26 września 2015 Szwecja Grand Prix Sztokholmu Szwecja Solna Friends Arena (sztuczny tor) 275m
6. 14 maja 2016 Polska Grand Prix Polski Polska Warszawa PGE Narodowy (sztuczny tor) 272m
7. 26 sierpnia 2017 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 329m
8. 12 maja 2018 Polska Grand Prix Polski Polska Warszawa PGE Narodowy (sztuczny tor) 272m
9. 30 czerwca 2018 Dania Grand Prix Danii Dania Horsens CASA Arena (sztuczny tor) 272m
10. 22 września 2018 Niemcy Grand Prix Niemiec Niemcy Teterow Bergring Arena 314m
11. 6 października 2018 Polska Grand Prix Polski Polska Toruń Motoarena 318m

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Nazwa Miejscowość Tor Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
1. 18 maja 2013 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 1. 19 (3,3,3,3,1,3,3) —
2. 15 czerwca 2013 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 3. 12 (0,2,0,3,3,3,1) Polska Jarosław Hampel
3. 3 sierpnia 2013 Włochy Grand Prix Włoch Włochy Terenzano Olympia Stadium 2. 18 (2,2,3,3,3,3,2) Dania Niels Kristian Iversen
4. 17 sierpnia 2013 Łotwa Grand Prix Łotwy Łotwa Dyneburg Latvijas spīdveja centrs 3. 15 (2,3,3,2,1,3,1) Stany Zjednoczone Greg Hancock
5. 7 września 2013 Słowenia Grand Prix Słowenii Słowenia Krško Stadion Matije Gubca 2. 17 (3,3,3,2,2,2,2) Polska Jarosław Hampel
6. 17 maja 2014 Finlandia Grand Prix Finlandii Finlandia Tampere Ratinan Stadion (sztuczny tor) 2. 16 (3,2,3,0,3,3,2) Słowenia Matej Žagar
7. 31 maja 2014 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 1. 18 (3,3,1,2,3,3,3) —
8. 14 czerwca 2014 Szwecja Grand Prix Szwecji Szwecja Målilla G&B Stadium 1. 18 (3,3,1,2,3,3,3) —
9. 12 lipca 2014 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii Wielka Brytania Cardiff Millennium Stadium (sztuczny tor) 2. 18 (3,3,1,3,3,3,2) Stany Zjednoczone Greg Hancock
10. 16 maja 2015 Finlandia Grand Prix Finlandii Finlandia Tampere Ratinan Stadion (sztuczny tor) 2. 17 (3,0,3,3,3,3,2) Dania Nicki Pedersen
11. 23 maja 2015 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 1. 18 (2,3,3,2,2,3,3) —
12. 25 lipca 2015 Szwecja Grand Prix Szwecji Szwecja Målilla G&B Stadium 2. 17 (1,3,3,3,3,2,2) Dania Nicki Pedersen
13. 29 sierpnia 2015 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 3. 18 (3,3,3,3,3,2,1) Słowenia Matej Žagar
14. 12 września 2015 Słowenia Grand Prix Słowenii Słowenia Krško Stadion Matije Gubca 2. 18 (2,3,3,2,3,3,2) Stany Zjednoczone Greg Hancock
15. 26 września 2015 Szwecja Grand Prix Sztokholmu Szwecja Solna Friends Arena (sztuczny tor) 1. 16 (0,2,3,2,3,3,3) —
16. 14 maja 2016 Polska Grand Prix Polski Polska Warszawa Stadion Narodowy (sztuczny tor) 1. 14 (3,3,1,0,2,2,3) —
17. 11 czerwca 2016 Dania Grand Prix Danii Dania Horsens CASA Arena (sztuczny tor) 3. 15 (1,3,3,2,3,2,1) Polska Maciej Janowski
18. 9 lipca 2016 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii Wielka Brytania Cardiff Millennium Stadium (sztuczny tor) 2. 15 (1,2,2,2,3,3,2) Szwecja Antonio Lindbäck
19. 27 sierpnia 2016 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 2. 15 (3,1,1,3,2,3,2) Australia Jason Doyle
20. 22 października 2016 Australia Grand Prix Australii Australia Melbourne Etihad Stadium (sztuczny tor) 2. 15 (3,0,2,3,3,2,2) Australia Chris Holder
21. 26 sierpnia 2017 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 1. 18 (3,2,2,3,3,2,3) —
22. 7 października 2017 Polska Grand Prix Polski Polska Toruń Motoarena 2. 15 (1,2,3,1,3,3,2) Polska Patryk Dudek
23. 28 października 2017 Australia Grand Prix Australii Australia Melbourne Etihad Stadium (sztuczny tor) 2. 16 (3,2,1,3,3,2,2) Australia Jason Doyle
24. 12 maja 2018 Polska Grand Prix Polski Polska Warszawa Stadion Narodowy (sztuczny tor) 1. 15 (2,0,2,3,3,2,3) —
25. 30 czerwca 2018 Dania Grand Prix Danii Dania Horsens CASA Arena (sztuczny tor) 1. 18 (2,3,1,3,3,3,3) —
26. 21 lipca 2018 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii Wielka Brytania Cardiff Millennium Stadium (sztuczny tor) 2. 16 (3,1,3,1,3,3,2) Polska Bartosz Zmarzlik
27. 25 sierpnia 2018 Polska Grand Prix Polski Polska Gorzów Wielkopolski Stadion im. Edwarda Jancarza 3. 12 (2,1,2,2,2,2,1) Słowacja Martin Vaculík
28. 22 września 2018 Niemcy Grand Prix Niemiec Niemcy Teterow Bergring Arena 1. 16 (2,2,2,3,2,2,3) —
29. 6 października 2018 Polska Grand Prix Polski Polska Toruń Motoarena 1. 15 (3,3,w,1,3,2,3) —
30. 29 sierpnia 2020 Polska Grand Prix Polski Polska Wrocław Stadion Olimpijski 2. 18 (1,2,2,3,2,3,2) Polska Maciej Janowski
31. 18 września 2020 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 2. 18 (t,2,2,2,2,2,2) Polska Bartosz Zmarzlik
32. 19 września 2020 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 2. 18 (3,3,2,1,3,2,2) Polska Bartosz Zmarzlik
33. 2 października 2020 Polska Grand Prix Polski Polska Toruń Motoarena 3. 16 (0,3,3,1,3,2,1) Australia Max Fricke
34. 16 lipca 2021 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 3. 16 (2,3,0,1,3,2,1) Polska Maciej Janowski
35. 1 października 2021 Polska Grand Prix Polski Polska Toruń Motoarena 3. 16 (3,3,3,3,0,3,1) Rosja Artiom Łaguta
36. 28 maja 2022 Czechy Grand Prix Czech Czechy Praga Stadion Markéta 2. 18 (1,3,3,3,3,2,2,) Słowacja Martin Vaculík

Punkty w poszczególnych zawodach Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]
Sezon 2010
GP Europy – Leszno GP Szwecji – Göteborg GP Czech – Praga GP Danii – Kopenhaga GP Polski – Toruń GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Skandynawii – Målilla GP Chorwacji – Gorican GP Nordyckie – Vojens GP Włoch – Terenzano GP Polski – Bydgoszcz miejsce punkty
1 4 5 5 7 6 3 6 2 6 4 14 49
Sezon 2011
GP Europy – Leszno GP Szwecji – Göteborg GP Czech – Praga GP Danii – Kopenhaga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Włoch – Terenzano GP Skandynawii – Målilla GP Polski – Toruń GP Nordyckie – Vojens GP Chorwacji – Gorican GP Polski – Gorzów Wielkopolski miejsce punkty
– – – – 2 – – – – – – 25 2
Sezon 2013
GP Nowej Zelandii – Auckland GP Europy – Bydgoszcz GP Szwecji – Göteborg GP Czech – Praga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Danii – Kopenhaga GP Włoch – Terenzano GP Łotwy – Dyneburg GP Słowenii – Krško GP Skandynawii – Solna GP Polski – Toruń miejsce punkty
9 14 12 19 7 12 11 18 15 17 7 10 151
Sezon 2014
GP Nowej Zelandii – Auckland GP Europy – Bydgoszcz GP Finlandii – Tampere GP Czech – Praga GP Szwecji – Målilla GP Danii – Kopenhaga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Łotwy – Dyneburg GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Nordyckie – Vojens GP Skandynawii – Solna GP Polski – Toruń miejsce punkty
7 5 16 18 17 9 18 8 – 7 7 9 4 121
Sezon 2015
GP Polski – Warszawa GP Finlandii – Tampere GP Czech – Praga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Łotwy – Dyneburg GP Szwecji – Målilla GP Danii – Horsens GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Słowenii – Krško GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
5 17 18 15 8 17 11 18 18 16 8 12 163
Sezon 2016
GP Słowenii – Krško GP Polski – Warszawa GP Danii – Horsens GP Czech – Praga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Szwecji – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Niemiec – Teterow GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
10 14 15 9 15 8 15 10 11 8 15 130
Sezon 2017
GP Słowenii – Krško GP Polski – Warszawa GP Łotwy – Dyneburg GP Czech – Praga GP Danii – Horsens GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Szwecji – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Niemiec – Teterow GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
8 13 9 7 11 9 14 18 5 6 15 16 131
Sezon 2018
GP Polski – Warszawa GP Czech – Praga GP Danii – Horsens GP Szwecji – Hallstavik GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Skandynawii – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Słowenii – Krško GP Niemiec – Teterow GP Polski – Toruń miejsce punkty
15 16 18 16 16 10 12 5 16 15 139
Sezon 2019
GP Polski – Warszawa GP Słowenii – Krško GP Czech – Praga GP Szwecji – Hallstavik GP Polski – Wrocław GP Skandynawii – Målilla GP Niemiec – Teterow GP Danii – Vojens GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Polski – Toruń miejsce punkty
6 9 – – 6 6 8 11 5 9 13 60
Sezon 2020
GP Polski – Wrocław GP Polski – Wrocław GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Czech – Praga GP Czech – Praga GP Polski – Toruń GP Polski – Toruń miejsce punkty
14 18 11 10 18 18 16 12 117
Sezon 2021
GP Czech – Praga GP Czech – Praga GP Polski – Wrocław GP Polski – Wrocław GP Polski – Lublin GP Polski – Lublin GP Szwecji – Målilla GP Rosji – Togliatti GP Danii – Vojens GP Polski – Toruń GP Polski – Toruń miejsce punkty
16 8 6 14 11 10 8 9 14 16 10 6 122
Sezon 2022
GP Chorwacji – Goričan GP Polski – Warszawa GP Czech – Praga GP Niemiec – Teterow GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Polski – Wrocław GP Danii – Vojens GP Szwecji – Målilla GP Polski – Toruń miejsce punkty
4 10 18 11 7 4 10 10 14 5 8 93
Sezon 2023
GP Chorwacji – Goričan GP Polski – Warszawa GP Czech – Praga GP Niemiec – Teterow GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Szwecji – Målilla GP Łotwy – Ryga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Danii – Vojens GP Polski – Toruń miejsce punkty
12 9 3 8 9 5 14 4 – – 11 64
Statystyki
Starty 125
Zwycięstwa 11
Miejsca na podium 36
Finalista 47
Punkty 1342

Starty w indywidualnych mistrzostwach świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Dzień Miejscowość Miejsce Punkty Biegi
2008 4 października Pardubice 15. 3 (t,2,0,1,0)
2009 3 października Goričan 4. 12+1 (t,3,3,3,3+1)

Starty w drużynowych mistrzostwach świata

[edytuj | edytuj kod]

Drużynowy Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Dzień Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Reprezentacja Zwycięzca
2008 17 lipca Vojens (Baraż) 5. 9 (1,3,1,1,2,1) Wielka Brytania Wielka Brytania Dania Dania
2009 13 lipca
16 lipca 		Peterborough (Półfinał)
Leszno (Baraż) 		5. 5
8 		(1,1,1,1,1)
(0,2,2,2,1,1) 		Wielka Brytania Wielka Brytania Polska Polska
2010 26 lipca
31 lipca 		King’s Lynn (Półfinał)
Vojens (Finał) 		4. 7
6 		(2,w,2,3,0)
(d,2,3,1,0) 		Wielka Brytania Wielka Brytania Polska Polska
2011 11 lipca
14 lipca 		King’s Lynn (Półfinał)
Gorzów Wielkopolski (Baraż) 		6. 10
6 		(w,w,3,2,3,2)
(1,0,1,3,1,0) 		Wielka Brytania Wielka Brytania Polska Polska
2012 9 lipca
12 lipca 		King’s Lynn (Półfinał)
Målilla (Baraż) 		6. 8
14 		(3,1,0,1,3)
(2,6!,3,2,1) 		Wielka Brytania Wielka Brytania Dania Dania
2013 15 lipca
18 lipca 		King’s Lynn (Półfinał)
Praga (Baraż) 		6. 18
14 		(3,2,6!,2,2,3)
(3,3,0,4!,2,2) 		Wielka Brytania Wielka Brytania Polska Polska
2014 26 lipca
2 sierpnia 		King’s Lynn (Półfinał)
Bydgoszcz (Finał) 		4. 12
12 		(1,3,3,2,3)
(2,2,1,2!,3,2) 		Wielka Brytania Wielka Brytania Dania Dania
2015 8 czerwca
11 czerwca 		King’s Lynn (Półfinał)
Vojens (Baraż) 		5. 13
21 		(3,1,3,3,3)
(3,3,3,6!,3,3) 		Wielka Brytania Wielka Brytania Szwecja Szwecja
2016 30 lipca Manchester (Finał) 2. 19 (3,2,3,6!,3,2) Wielka Brytania Wielka Brytania Polska Polska
2023 25 lipca

29 lipca

Wrocław (Półfinał)

Wrocław (Finał)

2. 10

7

(2,2,3,3)

(3,3,0,0,1)

Wielka Brytania Wielka Brytania Polska Polska

Speedway of Nations

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Dzień Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Reprezentacja Zwycięzca
2018 8 czerwca
9 czerwca 		Wrocław 2. 18
17+3 		(3,3,3,3,3,3)
(2,3,3,3,3,3+3) 		Wielka Brytania Wielka Brytania Rosja Rosja
2021 16 października Manchester 1. 15 (2,3,2,4,4,w) Wielka Brytania Wielka Brytania –

Starty w lidze (szczegółowo)

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 8 października 2024

Liga brytyjska

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Liga Klub Miejsce Mecze Biegi Punkty Bonusy Razem Śr. bieg. Śr. mecz.
2006 Conference League Scunthorpe Scorpions 1. 35 169 377 45 422 2,497 (b.d.) 10,77
2006 Premier League Sheffield Tigers 2. 4 15 23 2 25 1,667 (b.d.) 5,75
2007 Conference League Scunthrope Scorpions 1. 20 106 291 10 301 2,840 (b.d.) 14,55
2007 Premier League Rye House Rockets 1. 40 175 372 33 405 2,314 (b.d.) 9,30
2008 Premier League Rye House Rockets 3. 35 169 430 24 454 2,686 (b.d.) 12,29
2009 Elite League Wolverhampton Wolves 1. 37 162 303 33 336 2,074 (16.) 8,19
2010 Elite League Wolverhampton Wolves 3. 38 181 328 15 343 1,895 (18.) 8,63
2011 Elite League Wolverhampton Wolves 8. 25 114 233 9 242 2,123 (13.) 9,32
2012 Elite League Wolverhampton Wolves 9. 19 90 198 11 209 2,322 (b.d.) 9,29
2013 Elite League Wolverhampton Wolves 4. 23 112 262 19 281 2,509 (b.d.) 10,42
2014 Elite League Wolverhampton Wolves 7. 28 132 231 27 258 1,939 (17.) 8,25
2016 Elite League Wolverhampton Wolves 1. 10 47 100 9 109 2,319 (nsk) 10,00
2023 Premiership Sheffield Tigers 1. 10 43 91 7 98 2,279 (nsk) 11,38
2024 Premiership Sheffield Tigers 3. 20 58 128 6 134 2,310 (nsk) 10,67

Liga polska

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Liga Klub Miejsce Mecze Biegi Punkty Bonusy Razem Śr. bieg. Śr. mecz.
2008 Ekstraliga Włókniarz Częstochowa 4. 11 35 26 5 31 0,886 (nsk) 2,36
2009 Ekstraliga Włókniarz Częstochowa 3. 17 86 125 16 141 1,640 (27.) 7,35
2010 Ekstraliga Włókniarz Częstochowa 7. 14 60 65 7 72 1,200 (41.) 4,64
2011 1. liga GTM Start Gniezno 3. 12 60 124 8 132 2,200 (8.) 10,33
2012 Ekstraliga Sparta Wrocław 9. 14 71 115 13 128 1,803 (32.) 8,21
2013 Ekstraliga Sparta Wrocław 7. 16 87 203 12 215 2,471 (3.) 12,69
2014 Ekstraliga Sparta Wrocław 6. 12 63 128 11 139 2,206 (6.) 10,67
2015 Ekstraliga Sparta Wrocław 2. 18 94 220 7 227 2,415 (2.) 12,22
2016 Ekstraliga Sparta Wrocław 4. 18 95 223 6 229 2,411 (2.) 12,39
2017 Ekstraliga Sparta Wrocław 2. 18 94 178 16 194 2,064 (7.) 9,89
2018 Ekstraliga Sparta Wrocław 3. 18 95 195 17 212 2,232 (5.) 10,83
2019 Ekstraliga Sparta Wrocław 2. 18 72 151 8 159 2,208 (8.) 8,39
2020 Ekstraliga Sparta Wrocław 3. 18 83 167 13 180 2,169 (6.) 10,44
2021 Ekstraliga Sparta Wrocław 1. 18 71 132 16 148 2,085 (8.) 8,80
2022 Ekstraliga Sparta Wrocław 5. 13 76 135 12 147 1,934 (17.) 10,38
2023 Ekstraliga Sparta Wrocław 2. 18 81 134 25 159 1,963 (17.) 7,44
2024 Ekstraliga Sparta Wrocław 2. 9 38 51 2 53 1,395 (nsk) 5,67

Liga szwedzka

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Liga Klub Miejsce Mecze Biegi Punkty Bonusy Razem Śr. bieg. Śr. mecz.
2008 Allsvenskan Vargarna Norrköping 1. 5 27 52 7 59 2,185 (b.d.) 10,04
2009 Elitserien Vargarna Norrköping 2. 19 95 150 18 168 1,768 (b.d.) 7,89
2010 Elitserien Vargarna Norrköping 7. 8 30 32 5 37 1,233 (b.d.) 4,00
2011 Elitserien Vargarna Norrköping 6. 9 42 55 10 65 1,548 (b.d.) 6,11
2012 Elitserien Dackarna Målilla 3. 3 14 26 2 28 2,000 (nsk) 8,67
2014 Elitserien Vetlanda Speedway 1. 12 53 113 12 125 2,359 (2.) 9,42
2015 Elitserien Vetlanda Speedway 1. 16 78 146 21 167 2,141 (5.) 9,13
2016 Elitserien Vetlanda Speedway 6. 14 72 140 15 155 2,153 (7.) 10,00
2017 Elitserien Masarna Avesta 3. 15 68 150 14 164 2,412 (2.) 10,71
2018 Elitserien Indianerna Kumla 5. 15 77 165 8 173 2,247 (7.) 11,00
2019 Elitserien Indianerna Kumla 5. 11 57 130 5 135 2,368 (3.) 11,82
2021 Elitserien Dackarna Målilla 1. 9 45 91 8 99 2,200 (10.) 10,11
2023 Elitserien Västervik Speedway 2. 15 58 116 13 129 2,224 (7.) 10,55

Liga duńska

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Liga Klub Miejsce Mecze Biegi Punkty Bonusy Razem Śr. bieg. Śr. mecz.
2022 DSL Esbjerg Vikings 4. 3 20 36 2 38 1,900 (b.d.) 12,00

Pozostałe osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne międzynarodowe mistrzostwa Ekstraligi

[edytuj | edytuj kod]
  • 2014 – 9. miejsce – 6 pkt (0,1,3,1,1)
  • 2015 – 10. miejsce – 9+0 pkt (3,1,1,3,1+0)
  • 2016 – 7. miejsce – 10+1 pkt (3,2,1,2,2+1)
  • 2017 – 11. miejsce – 7 pkt (0,2,2,2,1)
  • 2018 – 9. miejsce –9+d pkt (2,3,1,3,w+d)
  • 2020 – 6. miejsce – 11+2 pkt (1,2,3,2,3+2)
  • 2021 – 13. miejsce – 3 pkt (3,0,d,ns,-)
  • 2022 – 2. miejsce – 9+3+2 pkt (0,2,1,3,3+3+2)

Indywidualne mistrzostwa Wielkiej Brytanii

[edytuj | edytuj kod]
  • 2007 – 16. miejsce – 0 pkt (w,-,-,-,-)
  • 2008 – 3. miejsce – 11+2+1 pkt (1,3,3,1,3+2+1)
  • 2009 – 3. miejsce – 11+2+1 pkt (2,2,2,3,2+2+1)
  • 2011 – 3. miejsce – 15+1 pkt (3,3,3,3,3+1)
  • 2012 – 3. miejsce – 12+3+1 pkt (2,3,2,3,2+3+1)
  • 2013 – 1. miejsce – 15+3 pkt (3,3,3,3,3+3)
  • 2014 – 1. miejsce – 12+3+3 pkt (3,1,3,2,3+3+3)
  • 2015 – 1. miejsce – 13+3 pkt (1,3,3,3,3+3)
  • W latach 2016–2023 nie brał udziału w Turnieju
  • 2024 – 2. miejsce – 10+3+1pkt (3,2,1,3,1+3+1)

Młodzieżowe indywidualne mistrzostwa Wielkiej Brytanii

[edytuj | edytuj kod]
  • 2007 – 3. miejsce – 12+3+1 pkt (3,1,2,3,3+3+1)
  • 2008 – 1. miejsce – 14+3 pkt (3,3,3,3,2+3)
  • 2009 – 2. miejsce –10+2+2 pkt (2,0,2,3,3+2+2)
  • 2010 – 2. miejsce – 14+2 pkt (3,3,3,3,2+2)
  • 2011 – 1. miejsce – 15+3 pkt (3,3,3,3,3+3)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uczestnicy IMME – Tai Woffinden | Unia Tarnów Żużel. unia.tarnow.pl. [dostęp 2016-02-01].
  2. ↑ Tai Woffinden, Peter Oakes: Tai Woffinden. Bez hamulców. Autobiografia. Kraków: Wydawnictwo SQN, 2020, s. 261–285. ISBN 978-83-81295-46-8.
  3. ↑ Żużel Tai Woffinden. Brytyjski król żużla [online], Magazyn Żużel, 17 czerwca 2021 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  4. ↑ Wirtualna Polska Media, Nadzieja Włókniarza Częstochowa: Tai Woffinden - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 21 marca 2011 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  5. ↑ Redakcja, Przyznano"dzikie karty" na Speedway Grand Prix 2010 [online], Nasze Miasto, 14 listopada 2009 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  6. ↑ Śmierć ojca zmieniła jego życie. Historia prawdziwa [online], sport.interia.pl [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  7. ↑ Wirtualna Polska Media, Jarosław Hampel z dziką kartą w GP 2013! - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 17 października 2012 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  8. ↑ Tomasz Gollob poważnie kontuzjowany, podano wstępną diagnozę [online], Onet Sport, 22 września 2013 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  9. ↑ Zagrał na nosie bukmacherom. Było 500:1 a on został mistrzem świata! [online], Przegląd Sportowy, 6 października 2013 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  10. ↑ SEC - Speedway Euro Championship [online], SEC - Speedway Euro Championship [dostęp 2022-04-16].
  11. ↑ Redakcja, Woffinden nie wystąpi w The World Games 2017 [online], Sportowy24, 12 maja 2017 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  12. ↑ Woffinden wraca do reprezentacji! Dlaczego to zrobił? [online], Przegląd Sportowy, 25 maja 2018 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  13. ↑ Tai Woffinden przez miesiąc nie wystąpi na torze [online], Radio Wrocław [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  14. ↑ Koszmarny wypadek w Gorzowie! Tai Woffinden kontuzjowany [online], PoBandzie - Portal Sportowy, 4 października 2020 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  15. ↑ Telewizja Polska S.A, Trzykrotny mistrz świata zostaje w Polsce [online], sport.tvp.pl, 14 września 2021 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  16. ↑ Przerażający upadek Woffindena. Brytyjczycy pojadą bez lidera [online], TVN24.pl [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  17. ↑ Żużel. Brytyjska radość. Dzieci będą nazywane „Dan Bewley”? [online], PoBandzie - Portal Sportowy, 21 października 2021 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  18. ↑ Żużel Tai Woffinden znowu zaskoczył. Skąd ten wybór? [online], Magazyn Żużel, 24 stycznia 2022 [dostęp 2022-02-09] (pol.).
  19. ↑ Wirtualna Polska Media, Faye Woffinden - piękność, która zakochała się w Australijczyku - 7 - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 27 lutego 2018 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  20. ↑ l, Już jest! Biografia Taia Woffindena trafiła do księgarni [online], www.speedwaynews.pl, 25 marca 2020 [dostęp 2022-02-01] (pol.).
  21. ↑ Tai Woffinden i jego (nie)wszystkie tatuaże [online], Mercedes-Benz Garcarek [dostęp 2022-02-01] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Żużlowcy Grand Prix 2025
Stali uczestnicy
Zawodnicy rezerwowi
PGE Ekstraliga 2022 – Betard Sparta Wrocław
Indywidualne mistrzostwa świata na żużlu – edycje i zwycięzcy
Indywidualne mistrzostwa Wielkiej Brytanii na żużlu – edycje i zwycięzcy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tai_Woffinden&oldid=75032183”