Shigetō Dewa

Shigetō Dewa
出羽重遠
Dewa Shigetō
	Kaigun-taishō; admirał
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1855 ; Fukushima
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1930 ; Tokio
	Przebieg służby
Lata służby	1872–1925
Siły zbrojne	Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Jednostki	„Tsukuba”, „Ryūjō”, „Naniwa”, „Takachiho”, „Akagi”, „Tatsuta”, „Tokiwa”
Stanowiska	dowódca; • 3. Dywizjonu Krążowników,; • 1., 4. i 2. Floty,; • Dystryktu Morskiego Sasebo,; szef Biura Szkolenia Morskiego,; członek Najwyższej Rady Wojennej
Główne wojny i bitwy	• wojna boshin; • wojna chińsko-japońska; • wojna rosyjsko-japońska
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Shigetō Dewa (jap. 出羽重遠 Dewa Shigetō; ur. 10 grudnia 1855^[1] w Fukushimie^[2], zm. 27 stycznia 1930^[1] w Tokio) – admirał Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej, m.in. uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej.

Życiorys

Był synem samuraja z prowincji Aizu. We wczesnej młodości wstąpił do rezerwowego oddziału młodych samurajów o nazwie Byakkotai (Oddziały Białego Tygrysa), z którym następnie brał udział w wojnie domowej boshin, w przegranej bitwie o Aizu jesienią 1868.

W 1872 podjął naukę w Akademii Cesarskiej Marynarki Wojennej, którą ukończył w 5. promocji (6. pozycja na 43 kadetów). Od 1874 służył w trakcie studiów na różnych jednostkach, poczynając od statku pomocniczego „Takao Maru”, a następnie na korwecie „Tsukuba”.

W 1878 uzyskał stopień kadeta marynarki, a w 1880 pierwszy stopień oficerski – podporucznika. W latach 1885–1886 przebywał w Wielkiej Brytanii, skąd wrócił do kraju na nowo zbudowanym krążowniku „Naniwa”, którego został oficerem nawigacyjnym. Następnie służył na krążowniku „Takachiho”.

W latach 1887–1889 pełnił funkcje sztabowe, po czym w latach 1889-1890 był zastępcą dowódcy krążownika „Takao”. W 1893 w stopniu komandora podporucznika objął pierwsze dowództwo – kanonierki „Akagi”, następnie w 1984 – na krótko – kanonierki „Tatsuta”.

Podczas wojny chińsko-japońskiej (1894-1895) już jako komandor był oficerem sztabowym Floty Zachodniego Morza, formacji patrolującej japońskie wody terytorialne.

W latach 1898–1899 ponownie przebywał w Wielkiej Brytanii, nadzorując prace wykończeniowe i odbiór krążownika pancernego „Tokiwa”, którym następnie dowodził. Po awansie na stopień kontradmirała, w 1900 znów został przydzielony do służby sztabowej. W latach 1902–1903 piastował stanowisko szefa Biura Spraw Morskich w Ministerstwie Marynarki Wojennej.

28 grudnia 1903, w wyniku reorganizacji floty japońskiej przed planowaną wojną z Rosją, został dowódcą 3. Dywizjonu Krążowników 1. Floty. Dowodzony przez niego dywizjon brał czynny udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905, działając m.in. jako szybki zespół rozpoznawczy floty. Przede wszystkim jednak uczestniczył w ataku na Port Artur i bitwach na Morzu Żółtym (dowodził z krążownika „Yakumo") i pod Cuszimą. 6 czerwca 1904 Dewa awansował na stopień wiceadmirała. Po bitwie pod Cuszimą, 14 czerwca 1905 objął dowództwo nowo utworzonej 4. Floty, a po zakończeniu działań wojennych, 20 grudnia 1905 - dowództwo 2. Floty (po adm. Kamimurze).

Od 1906 był szefem Biura Szkolenia Morskiego. W 1907 otrzymał tytuł barona (jap. danshaku). W 1908 ponownie został dowódcą 2. Floty, a w grudniu 1909 – Dystryktu Morskiego Sasebo. W grudniu 1911 objął dowództwo 1. Floty.

W 1912 Dewa awansował na stopień admirała. 1. Flotą dowodził do 1 grudnia 1913, kiedy został członkiem Najwyższej Rady Wojennej. W 1914 przewodniczył komisji badającej aferę korupcyjną Siemensa w marynarce japońskiej. 17 grudnia 1920 przeszedł do rezerwy, a 17 grudnia 1925 w stan spoczynku.

Zmarł 27 stycznia 1930 w wieku 74. lat. Został pochowany na cmentarzu Aoyama w Tokio.