Ottokar Czernin

Ottokar Czernin

Pełne imię i nazwisko	Ottokar Theobald Graf Czernin von und zu Chudenitz
Data i miejsce urodzenia	26 września 1872 Dymokury
Data i miejsce śmierci	4 kwietnia 1932 Wiedeń
Minister spraw zagranicznych Austro-Węgier
Okres	od 22 grudnia 1916 do kwietnia 1918
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ottokar Theobald Otto Maria Graf Czernin von und zu Chudenitz (ur. 26 września 1872 w Dymokurach, zm. 4 kwietnia 1932 w Wiedniu) – austriacki dyplomata i polityk, czeskiego pochodzenia, minister spraw zagranicznych Austro-Węgier w latach 1916–1918.

Urodzony w całkowicie zniemczonej czeskiej rodzinie arystokratycznej. Po skończeniu prawa w 1895 roku zatrudnił się w korpusie dyplomatycznym Austro-Węgier. Został wysłany na placówkę do ambasady w Paryżu. W 1899 roku został przeniesiony do Hagi. W trzy lata później zakończył karierę z powodu ciężkiej choroby płuc. W międzyczasie w 1897 roku ożenił się z hrabiną Marią Kinsky z Wichnitz.

Po powrocie do Austro-Węgier został reprezentantem niemieckiej Partii Ludowej (Deutsche Volkspartei) w czeskim parlamencie. Wkrótce stał się bliskim doradcą następcy tronu Franciszka Ferdynanda. Na jego prośbę wrócił w 1912 do służby dyplomatycznej. W 1913 roku przebywał na placówce w Bukareszcie.

Po zabójstwie Franciszka Ferdynanda w Sarajewie i wybuchu wojny Ottokar Czernin brał czynny udział w polityce zagranicznej jako doradca następcy tronu Karola I. Po śmierci cesarza Franciszka Józefa nowy cesarz Karol I Habsburg powołał 22 grudnia 1916 roku Ottokara Czernina na ministra spraw zagranicznych. Urząd sprawował do kwietnia 1918 roku, kiedy to podał się do dymisji po tym jak Georges Clemenceau opublikował dokumenty z tajnych rokowań Austro-Węgier z państwami Ententy dotyczących zawarcia pokoju.

Później do samego końca wojny w listopadzie 1918 roku był przedstawicielem Austro-Węgier w negocjacjach pokojowych w 1918 roku z Rumunią, Rosją i Ukrainą. Był autorem koncepcji konfliktowania między sobą tych części monarchii, które dążyły do niepodległości. To głównie jego polityka doprowadziła do konfliktu Polaków z Ukraińcami i podpisania 19 marca 1918 roku pokoju w Brześciu.

Po zakończeniu wojny był członkiem Rady Narodowej Republiki Austrii. Wycofał się z życia politycznego z końcem 1924 roku.

• Jan Dąbrowski Dziennik 1914-1918, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1977.
• Janusz Pajewski Pierwsza wojna światowa 1914 – 1918PWN, Warszawa 1991.

• Wspomnienia Ottokara Czernina z czasów wojny w Projekcie Gutenberg (ang.)