Nicola Canali

Nicola Canali
	Kardynał diakon
	; Portret z 1938 roku
	Semper fidelis; Zawsze wierny
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1874 ; Rieti
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1961 ; Watykan
Miejsce pochówku	Kościół św. Onufrego w Rzymie
	Penitencjarz Większy
Okres sprawowania	1941–1961
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	31 marca 1900
Kreacja kardynalska	16 grudnia 1935; Pius XI
Kościół tytularny	San Nicola in Carcere
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nicola Canali (ur. 6 czerwca 1874 w Rieti, zm. 3 sierpnia 1961 w Watykanie) – włoski kardynał protodiakon.

Ogłosił wybór kardynała Roncaliego (Jana XXIII) na papieża, a następnie w dniu 4 listopada 1958 koronował go na schodach bazyliki watykańskiej. Nicola Canali studiował w Rzymie teologię i filozofię. 31 marca 1900 przyjął święcenia kapłańskie. W 1935 Pius XI mianował go kardynałem diakonem San Nicola in Carcere Tulliano. Uczestniczył w dwóch konklawe (1939 i 1958). Wielki penitencjariusz od 15 października 1941. W latach 1949–1961 pełnił funkcję Wielkiego Mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie^[1].

Kardynał Canali był ostatnim kardynałem, który nigdy nie przyjął święceń biskupich. Papież Jan XXIII ustanowił prawo, że każdy kardynał powinien być biskupem, a jeśli w jakich okolicznościach ich nie miał, to powinien je natychmiast przyjąć.

Został pochowany w kościele św. Onufrego w Rzymie^[2].

Przypisy

↑ Henryk Gapski: Bożogrobcy w Polsce. Krótki zarys dziejów i stan obecny. oessh.pl. [dostęp 2023-08-18].
↑ Nicola Canali. info.roma.it. [dostęp 2023-08-21]. (wł.).

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].

[1] Henryk Gapski: Bożogrobcy w Polsce. Krótki zarys dziejów i stan obecny. oessh.pl. [dostęp 2023-08-18].

[2] Nicola Canali. info.roma.it. [dostęp 2023-08-21]. (wł.).

[1]