Antonio Bacci

Antonio Bacci

Kardynał diakon
Non nomen sed virtus
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	4 września 1885 Giugnola
Data i miejsce śmierci	20 stycznia 1971 Rzym
Sekretarz Listów Książęcych
Okres sprawowania	1931–1960
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	9 sierpnia 1909
Nominacja biskupia	5 kwietnia 1962
Sakra biskupia	19 kwietnia 1962
Kreacja kardynalska	28 marca 1960 Jan XXIII
Kościół tytularny	S. Eugenio
Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Bacci (ur. 4 września 1885 w Giugnola, zm. 20 stycznia 1971 w Rzymie) – włoski kardynał, latynista.

Jako jeden z wiodących ekspertów od łaciny, Bacci był przeciwnikiem wprowadzenia języków narodowych do mszy po Soborze watykańskim II. Był współautorem Krótkiej analizy krytycznej Novus Ordo Missae, listu skierowanego do papieża Pawła VI w 1969 roku^[1].

Ukończył seminarium w rodzinnej archidiecezji Florencja. Święcenia kapłańskie otrzymał 9 sierpnia 1909. Był następnie wykładowcą i ojcem duchownym swego rodzimego seminarium. W latach 1922–1931 pracował w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. W tym czasie otrzymał tytuły prywatnego szambelana papieskiego i prałata. Od 1931 sprawował funkcję sekretarza Listów Książęcych. Był odpowiedzialny za przygotowywanie dokumentów papieskich w języku łacińskim. Jako specjalistę od tego języka powoływano go do wygłaszania mów żałobnych, pisanych i odczytywanych przez niego w doskonały sposób. Był też duchownym, który wygłosił rozważania w kaplicy Sykstyńskiej podczas konklawe 1958. Nowemu papieżowi Janowi XXIII tak spodobała się ta łacińska mowa Bacciego, że obdarzył go purpurą kardynalską na konsystorzu z marca 1960^[2].

Po wprowadzeniu wymogu przyjęcia święceń biskupich przez kardynałów, Bacci otrzymał wraz z jedenastoma kolegami sakrę w dniu 19 kwietnia 1962. Otrzymał stolicę tytularną Colonia de Cappadocia. Głównym konsekratorem był Jan XXIII. Uczestnik konklawe 1963. Pochowany został w rodzinnej miejscowości.

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy.
• Catholic-Hierarchy
• Cesare De Agostini, Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży, Kraków 2005.
• John-Peter Pham, Następcy Świętego Piotra. Kulisy śmierci i wyborów papieży, Poznań 2005.

• Krótka analiza krytyczna Novus Ordo Missae