Mudi

Mudi

Mudi
Inne nazwy	Hungarian Mudi, Owczarek węgierski Mudi
Kraj patronacki	Węgry
Kraj pochodzenia	Węgry[1]
Wymiary
Wysokość	37 - 47 cm
Masa	11-13 (psy), 8-11 (suki) kg[1]
Klasyfikacja
FCI	Grupa I, Sekcja 1, nr wzorca 238
AKC	FSS (Foundation Stock Service)
UKC	Grupa 6 - Herding Dog (wzorzec FCI)
Wzorce rasy
FCI AKC
Multimedia w Wikimedia Commons

Mudi – rasa psów należąca do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie jest poddawana próbom pracy^[1].

Hans Räber podaje (za Sárkánim i Ócsagą), że Mudi jest rasą powstałą w okolicach przełomu XIX i XX wieku. W latach trzydziestych profesor Dezsö Fényes zainteresował się psami, będącymi trzecią odmianą (po Puli i Pumi) węgierskich psów zaganiających oraz owczarskich. Zaprezentował on rasę Mudi (jako Canis familiaris ovilis Fényesi Anghi) po raz pierwszy na wystawie psów w Budapeszcie w roku 1936. Wyglądem psy tej rasy zbliżone były do dawnego szpica pasterskiego, posiadały stojące, spiczaste uszy i kosmaty włos, krótki na głowie i na przedniej stronie kończyn. Współcześnie, bądź do niedawna Mudi nie był rasą całkowicie ujednoliconą - w latach 90. Hans Räber wspominał, że do księgi rodowodowej były wpisywane osobniki o nieznanym pochodzeniu, jednak musiały być psami pracującymi.

Mudi to średniej wielkości pies ze stojącymi uszami, ma klinowatą głowę i możliwie jak najciemniejsze oczy. Ogon psa tej rasy jest osadzony średnio wysoko i ma zagięty do góry koniec, pojawia się na nim tzw. "pióro", czyli dłuższy włos. Mudi porusza się szybkim i żwawym krokiem na okrągłych stopach. Wyglądem jest rasą zbliżoną do owczarka chorwackiego, którego zasięg występowania rozciąga się w okolicach granicy Chorwacji z Węgrami.

Mudi występują w wielu odmianach maści, ale najczęściej spotkane są: czarna, biała, czekoladowa i blue-merle. Typ sierści to lekko kręcona lub falista, miękka w dotyku szata o długości ok. 4-7 cm. Szata nie wymaga szczególnej pielęgnacji.

Mudi jest rasą psów odpornych i wytrzymałych, przyzwyczajonych do pracy. Aktywne i bystre, dobrze współpracują z człowiekiem. Dobrze znoszą warunki miejskie, jeśli mają tylko możliwość spędzania czasu w sposób bardzo aktywny.

Mudi na Węgrzech jest psem często hodowanym, także współcześnie, jako pies stróżujący, pasterski oraz towarzyszący. Wykorzystywany jest także w służbach do wykrywania narkotyków. Sprawdza się w agility.

• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
• Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
• Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999