Len trwały

Len trwały
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	malpigiowce
Rodzina	lnowate
Rodzaj	len
Gatunek	len trwały
	Nazwa systematyczna
	Linum perenne L.; Sp. pl. 1:277. 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons

Len trwały (Linum perenne L.) – gatunek byliny należący do rodziny lnowatych. Występuje głównie w południowo-wschodniej i środkowej Europie, na zachodzie od Wysp Brytyjskich. W Polsce zdziczały, miejscami zadomowiony. Występuje głównie na niżu. Status gatunku w polskiej florze: kenofit, efemerofit.

Morfologia

Pokrój: Tworzy gęste kępy 60–100 cm wysokości. Cała roślina naga.
Łodyga: Wzniesiona, cienka, górą rozgałęziająca się, naga.
Liście: Lancetowate, zaostrzone, na brzegu szorstkie, z 1–3 nerwami, dość często niesymetryczne. Ulistnienie skrętoległe.
Kwiaty: Błękitne, w luźnych, rozpierzchłych (zwykle w różne strony) kwiatostanach, posiadające pięć delikatnych płatków, opadających szybko po przekwitnięciu. Wewnętrzne działki tępe. Płatki o długości 15–20 mm. Szypułki kwiatowe wzniesione, dłuższe od działek. Znamię słupka główkowate. Kwitnie od czerwca do lipca.
Owoc: Torebka o długości 6–7 mm na prosto wzniesionej lub słabo odgiętej szypułce. Brunatnego koloru i wąsko obłonione nasiona o długości ok. 4,5 mm.
Gatunek podobny: Len austriacki L. austriacum ma kwiatostan zwykle jednostronny, szypułki z owocami odgięte w dół, torebki mniejsze (do 5 mm długości), płatki korony mniejsze (10–15 mm długości), wszystkie działki podobne do siebie^[4].

Biologia i ekologia

Hemikryptofit. Rośnie na suchych zboczach, w murawach ciepłolubnych, widnych borach sosnowych, na glebach kamienistych.

Zmienność

Wyróżnia się następujące podgatunki^[3]:

Linum perenne subsp. perenne – podgatunek nominatywny
Linum perenne subsp. alpinum
Linum perenne subsp. anglicum
Linum perenne subsp. extraaxillare (syn. Linum extraaxillare Kit.) – len karpacki

Zastosowanie

Roślina ozdobna. Czasem uprawiany w ogródkach ze względu na swoje ładne kwiaty.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-22] (ang.).
↑ ^a ^b Taxon: Linum perenne L.. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
↑ LucjanL. Rutkowski LucjanL., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 288, ISBN 978-83-01-12218-8 .

Bibliografia

Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-22] (ang.).

[grin-3] Taxon: Linum perenne L.. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2010-05-22]. (ang.).

[rutkowski-4] LucjanL. Rutkowski LucjanL., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 288, ISBN 978-83-01-12218-8 .

[1]