Kurt Eggers

Kurt Eggers

SS-Untersturmführer
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1905 Berlin
Data śmierci	12 sierpnia 1943
Przebieg służby
Lata służby	1921–1943
Siły zbrojne	Freikorps Waffen-SS
Główne wojny i bitwy	III powstanie śląskie bitwa na łuku kurskim †

Kurt Eggers (ur. 10 listopada 1905 w Berlinie, zm. 12 sierpnia 1943 pod Biełgorodem) – niemiecki pisarz, poeta, autor piosenek i sztuk teatralnych, blisko związany z partią nazistowską. Służył na froncie w czasie II wojny światowej jako korespondent wojenny i żołnierz SS-Untersturmführer. Zginął na froncie wschodnim w 1943.

Urodził się w 1905 jako syn urzędnika bankowego. W 1917 wstąpił do Korpusu Kadetów. W 1919 był świadkiem upadku powstania komunistów niemieckich. W 1921 dołączył do Freikorpsu i brał udział w tłumieniu III powstania śląskiego. Uczestniczył w walkach o górę św. Anny.

Po zakończeniu służby wojskowej w pułku artylerii w 1924, powrócił do nauki. Studiował Sanskryt, archeologię, filozofię i teologię w Rostocku, Berlinie i Getyndze^[1]. Szczególnie interesował go okres reformacji i osoba Ulricha von Hutten^[2]. W czasie studiów był członkiem studenckiej grupy Vandalia Rostock. Po zakończeniu studiów teologicznych w 1931 został pastorem i rozpoczął pracę w Neustrelitz, a następnie w Berlinie. Szybko jednak popadł w konflikt z przełożonymi po opublikowaniu "Pieśni Zbuntowanych Wieśniaków", wzywającej do zerwania z dotychczasowymi porządkami społecznymi. Ostatecznie zerwał z chrześcijaństwem.

Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera Eggers szybko awansował w obrębie struktur nowego państwa, korzystając z przynależności do NSDAP. W tym okresie bardzo dużo pisał, tworząc opowiadania, wiersze, pieśni, piosenki i scenariusze słuchowisk radiowych. Jego twórczość była szeroko wykorzystywana przez propagandę III Rzeszy. Większość jego dzieł wydało należące do SS wydawnictwo Nordland-Verlag. Związany z czasopismami „Reichssender Leipzig” i „Feiergestaltung”.

Po ataku Niemiec na Polskę w 1939 wstąpił do wojska i został żołnierzem w jednostce pancernej, jednak szybko przesunięto go na stanowisko redaktora należącego do SS magazynu „Das schwarze Korps”. Pełnił także obowiązki korespondenta wojennego.

W 1942 złożył do kancelarii Rzeszy podanie z prośbą o przeniesienie go na front. Ostatecznie spełniono jego życzenie i został żołnierzem 5 Dywizji Pancernej SS Wiking, składającej się w dużym stopniu z zagranicznych ochotników. Brał udział w walkach na Kaukazie w latach 1942-1943^[3].

W lipcu 1943 powrócił do zreorganizowanej dywizji, z którą wziął udział w bitwie na łuku kurskim. 12 sierpnia zginął w okolicy Biełgorodu, podczas podjętego przez Niemców kontrataku na nacierających Sowietów.

Jego śmierć upamiętniono uroczystością w gmachu opery Krolla w Berlinie, która odbyła się 26 września 1943. W jej trakcie fragmenty dzieł Eggersa czytał jego przyjaciel Heinrich George. Imię Kurta Eggersa otrzymała także jednostka korespondentów wojennych SS podczas uroczystej ceremonii w listopadzie 1943^[4]. Po zakończeniu II wojny światowej jego twórczość była zakazana na terenie objętym sowiecką okupacją, który następnie przekształcony został w Niemiecką Republikę Demokratyczną.

Był dwukrotnie żonaty, z drugą żoną miał trójkę synów. Sven Eggers, skrajnie prawicowy publicysta niemiecki związany z Niemiecką Unią Ludową, jest jego wnukiem.

• Hutten, Roman eines Deutschen
• Annaberg
• Job der Deutsche
• Herz im Osten, der Roman Litaipes des Dichters
• Vom mutigen Leben und tapferen Sterben
• Die Geburt des Jahrtausends
• Von der Freiheit des Krieges
• 1000 Jahre Kakeldütt
• Der Tanz aus der Reihe
• Vater aller Dinge
• Der Scheiterhaufen
• Die Feindschaft
• Der deutsche Dämon
• Von der Heimat und ihren Frauen
• Rom gegen Reich
• Der Berg der Rebellen
• Von der Feindschaft, deutsche Gedanken^[5]

• Jay W. Baird, Hitler's War Poets: Literature and Politics in the Third Reich, Cambridge University Press, Cambridge, 2008
• Jürgen Hillesheim, Elisabeth Michael, Lexikon nationalsozialistischer Dichter, Königshausen & Neumann, Berlin, 1993