Kotawiec piekielny

Kotawiec piekielny

Chlorocebus tantalus[1]
(Ogilby, 1841)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	naczelne
Podrząd	wyższe naczelne
Nadrodzina	koczkodanowce
Rodzina	koczkodanowate
Podrodzina	koczkodany
Plemię	Cercopithecini
Rodzaj	kotawiec
Gatunek	kotawiec piekielny
Synonimy
Cercopithecus tantalus Ogilby, 1841[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Kotawiec piekielny (Chlorocebus tantalus) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).

Gatunek występuje na terenach środkowej Afryki. Można go zaobserwować od wschodniej Burkiny Faso i Ghany do zachodniej Somalii. Preferuje tereny leśne oraz sawannę na wysokości do 1900 m n.p.m.^[3]

Kotawiec piekielny jest największym przedstawicielem swojego rodzaju. Osiąga masę od 3,5 do 9 kg oraz długość ciała 30 do 83 cm. Ma siwy grzbiet oraz głowę. Jego łapy oraz nogi są szare, a brzuch biały. Ma dość długi, mierzący około 60 cm ogon, który jest biały. Ma czarną twarz, na której znajdują się żółtawe wąsy^[2].

Koczkodany te są roślinożercami. Żywią się liśćmi oraz owocami, jednak zdarza im się zjadać bezkręgowce lub nawet małe kręgowce. Skład diety zależy od rejonu występowania. Często zdobywają pożywienie z upraw^[2].

Ciąża trwa 6 miesięcy i zazwyczaj rodzi się jedno młode^[4]. Po narodzeniu ma jednorodne, ciemnoszare futro. Po 5 miesiącach ubarwieniem przypomina dorosłe osobniki^[2].

Żyją w dużych grupach liczących nawet 70 osobników. Taka grupa zajmuje obszar nawet 90 ha. Przemieszczają się około 2,5 km dziennie^[2]. Nie oddalają się od rzek lub jezior, muszą mieć regularny dostęp do świeżej wody. Jest jednym z nielicznych naczelnych, potrafiących pływać. Większość czasu spędzają na ziemi szukając pożywienia^[4].