John Cena

John Cena

John Cena (2024)
Imię i nazwisko	John Felix Anthony Cena Jr.
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1977 West Newbury, Massachusetts, Stany Zjednoczone
Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy ringowe	John Cena Juan Cena The Prototype
Wzrost	1,85 m
Masa ciała	114 kg
Zapowiadany z	„Classified” (UPW; tł. „tajne”) West Newbury, Massachustetts
Trenerzy	Ultimate Pro Wrestling Ohio Valley Wrestling
Debiut	5 listopada 1999
Multimedia w Wikimedia Commons

John Felix Anthony Cena Jr.^[1] (ur. 23 kwietnia 1977 w West Newbury w Massachusetts^[1]) – amerykański wrestler, raper, aktor i prowadzący reality show. Obecnie występuje w amerykańskiej federacji wrestlingu WWE, gdzie wedle scenariusza jest wolnym agentem i występuje w brandach Raw i SmackDown^[2].

Rozpoczął karierę wrestlera w 1999 w federacji Ultimate Pro Wrestling (UPW); podczas pobytu w UPW zdobył UPW Heavyweight Championship^[3]. W 2001 podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (późniejsze World Wrestling Entertainment, WWE). W federacji zadebiutował w 2002. Cena jest szesnastokrotnym mistrzem świata (13 razy jako WWE Champion/WWE World Heavyweight Champion i 3 razy jako World Heavyweight Champion), pięciokrotnym zdobywcą WWE United States Championship i czterokrotnym posiadaczem tytułów drużynowych (2 razy World Tag Team i 2 razy WWE Tag Team Championship^[3]). Ponadto jest zdobywcą walizki WWE Money in the Bank z 2012 roku^[4] i dwukrotnym zwycięzcą Royal Rumble matchu^[5][6]. Pięciokrotnie wystąpił w walce wieczoru WrestleManii (22, 23, XXVII, XXVIII, 29).

W 2005 wydał album raperski, zatytułowany You Can’t See Me, który zadebiutował na 15. miejscu listy magazynu Billboard^[7]. Wystąpił w sześciu filmach pełnometrażowych, jak również w wielu programach telewizyjnych. Ponadto otrzymał własny serial na HBO Max^[8]. Współpracuje z kilkoma organizacjami dobroczynnymi, szczególnie z fundacją Make-A-Wish.

Urodził się 23 kwietnia 1977 w West Newbury w stanie Massachusetts; jest synem Carol i Johna Ceny, Seniora^[9]. Ma czterech braci: Dana, Matta, Steve’a i Seana^[9]. Jest wnukiem bejsbolisty Tony’ego Lupiena^[10]. Cena uczęszczał do Central Catholic High School w Lawrence w Massachusetts, przeniósł się jednak do Cushing Academy. Jest absolwentem Springfield College’u; grał w drużynie futbolu amerykańskiego uczelni^[11]. Po ukończeniu studiów zajmował się kulturystyką^[12] oraz pracował jako kierowca limuzyny^[13].

Pierwsze kroki w ringu stawiał w 1999 w „Ultimate University” – szkółce wrestlingu federacji Ultimate Pro Wrestling (UPW). Przyjął pseudonim ringowy „The Prototype”. W kwietniu 2000 zdobył UPW Heavyweight Championship^[14]. Tytuł utracił po 27 dniach panowania^[14]. Ostatnią walkę dla UPW Cena stoczył w marcu 2001^[15].

10 października 2000 nieoficjalnie zadebiutował w World Wrestling Federation (WWF) na tapingu tygodniówki Heat, w przegranym dark matchu przeciwko Mikeyowi Hendersonowi^[16]. Zawalczył też na tapingach Heat 9 stycznia^[17] i 13 marca 2001^[18].

W 2001 podpisał kontrakt rozwojowy z WWF i został przypisany do ówczesnej rozwojówki federacji – Ohio Valley Wrestling (OVW). Walczył jako The Prototype, zdobył OVW Heavyweight Championship^[3], a w drużynie z Rikiem Constantinem sięgnął po OVW Tag Team Championship^[3]. Podczas pobytu w OVW otrzymał kilka szans walki na house showach i tapingach programów telewizyjnych WWF. Zawalczył m.in. z Sheltonem Benjaminem^[19] i Tommym Dreamerem^[20].

Oficjalny debiut Ceny w World Wrestling Entertainment (WWE; wcześniej WWF – nazwa została zmieniona po procesie sądowym z World Wildlife Fund) nastąpił 27 czerwca 2002. Odpowiedział na wyzwanie Kurta Angle’a i przegrał starcie. Dobrej walki pogratulowali mu Rikishi, Farooq, Billy Kidman oraz The Undertaker^[21]. Po debiucie rozpoczął rywalizację z Chrisem Jericho. Pokonał rywala na gali Vengeance^[22]. We wrześniu rozpoczął feud z Eddiem i Chavo Guerrero. Występował głównie na tygodniówce SmackDown^[23].

W październiku połączył siły z Billym Kidmanem; drużyna wzięła udział w turnieju o nowo utworzone WWE Tag Team Championship. Odpadli już w pierwszej rundzie^[24]. Na następnym SmackDown!, Cena obwinił Kidmana o przegraną i pokonał go w walce singlowej^[25], lecz przegrał starcie rewanżowe tydzień później^[26]. Na następnym specjalnym SmackDown! z okazji Halloween, Cena przebrał się za rapera Vanilla Ice i wykonał freestyle^[27]. Wkrótce przybrał wizerunek rapera na stałe^[28].

W pierwszej połowie 2003 rywalizował z Chrisem Benoit, a następnie z posiadaczem WWE Championship – Brockiem Lesnarem. Cena wygrał turniej o miano pretendenckie do WWE Championship^[29], został jednak pokonany przez Lesnara w walce o mistrzostwo na Backlash^[30]. Na gali Vengeance został pokonany przez The Undertakera^[31]. W listopadzie dołączył do drużyny Kurta Angle’a na Survivor Series^[32].

We wczesnym 2004 wziął udział w Royal Rumble matchu na gali Royal Rumble; został wyeliminowany z walki przez Big Showa^[33]. Zdarzenie to doprowadziło do rozpoczęcia rywalizacji Ceny z Big Showem. Na WrestleManii XX, Cena pokonał rywala w walce o WWE United States Championship^[34]. Jego panowanie skończyło się cztery miesiące później, gdy został pozbawiony pasa po walce z Kurtem Angle’em^[35]. Cena odzyskał pas po serii pięciu walk z Bookerem T, która zakończyła się na gali No Mercy^[36]. Pas utracił tydzień później, na rzecz debiutującego Carlito^[37]. Rozpoczęło to rywalizację Ceny z debiutantem. Feud zakończył się rzekomym dźgnięciem w nerkę Ceny przez ochroniarza Carlito – Jesúsa^[38][39]. W rzeczywistości Cena potrzebował przerwy od akcji w ringu, by móc zagrać w The Marine. Cena odzyskał United States Championship w listopadzie, tuż po powrocie do ringu^[40].

W styczniu 2005 wziął udział w Royal Rumble matchu. Ostatnimi dwoma przetrwałymi w walce zawodnikami byli on i Batista. Obydwaj zostali wyeliminowani w tym samym momencie; walkę zrestartowano, a jej zwycięzcą okazał się Batista^[41]. W następnym miesiącu Cena pokonał Kurta Angle’a, by zaskarbić sobie prawo do walki z WWE Championem – Johnem „Bradshawem” Layfieldem (JBL)^[42]. Rozpoczął więc rywalizację z JBL-em i jego stajnią Cabinet. Cena utracił United States Championship na rzecz członka Cabinetu, Orlando Jordana^[43], jednak na WrestleManii 21 pokonał Layfielda w walce o WWE Championship^[44]. Po WrestleManii Cena wprowadził pas ze „spinnerem”, a JBL ukradł pierwotny pas mistrzowski i nadal uważał się za mistrza^[45]. Rywalizacja Ceny z Layfieldem zakończyła się na Judgment Day, kiedy to Cena pokonał rywala w „I Quit” matchu i odebrał mu stary pas mistrzowski^[46].

W czerwcu 2005 został przeniesiony do brandu Raw^[47]. Rozpoczął rywalizację z Erikiem Bischoffem po tym, jak odmówił udziału w walce przeciwko rosterowi Extreme Championship Wrestling (ECW) na gali One Night Stand^[48]. Bischoff nakazał Chrisowi Jericho odebrać mistrzostwo Cenie^[49]. Pomimo iż w trakcie trwania ich rywalizacji Jericho przedstawiany był jako heel (czarny charakter), a Cena jako face (pozytywna postać), fani zgromadzeni na widowni wspierali Jericho^[50]. 22 sierpnia Cena pokonał Jericho w „You’re Fired” matchu^[51]. Kolejnym rywalem Ceny stał się Kurt Angle. Cena obronił tytuł w walce z Angle’em na gali Unforgiven^[52] i przypiął go w rewanżowym starciu na Survivor Series^[53].

Na New Year’s Revolution w styczniu 2006 obronił WWE Championship w Elimination Chamber matchu. Tuż po zakończeniu walki Edge wykorzystał walizkę WWE Money in the Bank, dwukrotnie wykonał Spear na Cenie i przypiął mistrza, zdobywając WWE Championship^[54]. Cena odzyskał tytuł trzy tygodnie później na Royal Rumble^[55]. Po gali Cena rozpoczął rywalizację z Triple H, którego pokonał na WrestleManii 22^[56]. Negatywne reakcje publiczności na Cenę nasiliły się podczas jego feudu z Robem Van Damem; Cena zmierzył się z nim na One Night Stand. Publika zgromadzona na evencie nie szczędziła Cenie negatywnych okrzyków. Tej nocy Van Dam odebrał Cenie mistrzostwo dzięki interwencji Edge’a^[57].

W lipcu Cena, Edge i Van Dam zmierzyli się w Triple Threat matchu o WWE Championship – starcie wygrał Edge^[58]. Cena wznowił swoją rywalizację z nowym mistrzem. Kulminacją feudu był wybrany przez Edge’a Tables, Ladders, and Chairs match na gali Unforgiven; na szali pojedynku stało nie tylko mistrzostwo, ale również praca Ceny w brandzie Raw. Na Unforgiven Cena pokonał Edge’a i odzyskał tytuł mistrzowski^[59].

Cena wziął udział w międzybrandowej rywalizacji, mającej wyłonić „mistrza mistrzów”. Cena, posiadacz World Heavyweight Championship King Booker oraz ECW World Champion – Big Show zawalczyli ze sobą na Cyber Sunday. W międzyczasie Cena rozpoczął feud z Kevinem Federlinem. Federline zainterweniował w walkę na Cyber Sunday, pomagając Kingowi Bookerowi obronić mistrzostwo postawione przez niego na szali^[60]. W grudniu Cena zaczął rywalizować z Umagą. Na pierwszym Raw w 2007 roku, Cena został przypięty przez Federline’a dzięki pomocy Umagi^[61].

Noc po Royal Rumble drużyna złożona z Ceny i jego rywala – Shawna Michaelsa – pokonała Rated-RKO (Edge’a i Randy’ego Ortona) w walce o World Tag Team Championship^[62]. Na WrestleManii 23 Cena pokonał Michaelsa^[63]. Następnej nocy na Raw Michaels wyeliminował Cenę z 10-Team Battle Royalu o mistrzostwa; zwycięzcami walki i nowymi posiadaczami tytułów stali się The Hardy Boyz (Jeff i Matt Hardy)^[64]. Do końca kwietnia Cena rywalizował z Michaelsem, Ortonem i Edge’em. 30 kwietnia The Great Khali zaatakował wszystkich trzech głównych pretendentów do tytułu^[65], a tydzień później samego Cenę, po czym ukradł mu pas mistrzowski^[66]. Cena pokonał Khaliego na Judgment Day^[67] oraz na One Night Stand^[68], po czym rozpoczął rywalizację z Randym Ortonem. Na SummerSlam Orton wykonał trzy RKO na Cenie, jednak mistrz zdołał obronić tytuł^[69]. Cena został zdyskwalifikowany w walce rewanżowej na gali Unforgiven^[70].

1 października 2007, podczas walki z Mr. Kennedym, Cena naderwał mięsień piersiowy większy; kontuzja wymagała operacji i kilku miesięcy przerwy, toteż następnej nocy Vince McMahon odebrał Cenie tytuł mistrzowski, kończąc trwające 381 dni panowanie^[71][72]. Pomimo kontuzji Cena pojawił się na dorocznym evencie Tribute to the Troops w Iraku w grudniu 2007^[73].

Cena niezapowiedzianie powrócił jako trzydziesty uczestnik Royal Rumble matchu w styczniu 2008 roku; wygrał walkę i tradycyjny title shot na WrestleManii^[5]. Zamiast jednak czekać do WrestleManii, Cena postanowił wykorzystać swoją szansę na walkę z WWE Championem Randym Ortonem już na No Way Out w lutym. Cena wygrał walkę z mistrzem poprzez dyskwalifikację, przez co nie zdobył tytułu^[74]. Na WrestleManii XXIV, Cena zmierzył się z Ortonem i Triple H w Triple Threat matchu o mistrzostwo; walkę wygrał Randy Orton^[75]. Na Backlash Cena wziął udział w Fatal 4-Way Elimination matchu o WWE Championship; wyeliminował z niego JBL-a, sam jednak uległ Ortonowi^[76]. Cena pokonał JBL-a na Judgment Day^[77] oraz na One Night Stand w First Blood matchu^[78]. Został jednak pokonany przez rywala na The Great American Bash^[79].

4 sierpnia Cena stał się dwukrotnym posiadaczem World Tag Team Championship, kiedy to wraz z Batistą pokonał Cody’ego Rhodesa i Teda DiBiasego^[80]. Panowanie Ceny i Batisty trwało tydzień; utracili tytuły w walce rewanżowej z byłymi mistrzami^[81]. Batista pokonał Cenę na SummerSlam^[82]. Cena miał zawalczyć w starciu o World Heavyweight Championship na Unforgiven, lecz przed galą doznał wymagającej operacji kontuzji szyi^[83].

Cena powrócił do ringu na Survivor Series. Na tejże gali pokonał Chrisa Jericho w walce o World Heavyweight Championship, zdobywając mistrzostwo po raz pierwszy^[84]. Cena i Jericho kontynuowali rywalizację aż do gali Armageddon, na której Cena obronił swoje mistrzostwo^[85]. Cena utracił tytuł na rzecz Edge’a w Elimination Chamber matchu na gali No Way Out w lutym 2009^[86]. Odzyskał mistrzostwo w Triple Threat matchu na WrestleManii XXV^[87], lecz stracił je w walce z Edge’em na Backlash po interwencji Big Showa^[88]. Zapoczątkowało to rywalizację Ceny z Big Showem; pokonał go na Judgment Day^[89] i Extreme Rules^[90].

Na lipcowej gali Night Of Champions wziął udział w Triple Threat matchu o WWE Championship, jednak nie zdołał wygrać starcia^[91]. Dwa miesiące później na Breaking Point, Cena pokonał Randy’ego Ortona w „I Quit” matchu, zdobywając WWE Championship po raz czwarty^[92]. Tytuł utracił miesiąc później w walce z Ortonem na Hell In A Cell^[93], lecz odzyskał go w Iron Man matchu na Bragging Rights^[94], a następnie obronił go w Triple Threat matchu z Triple H oraz Shawnem Michaelsem na Survivor Series^[95]. Tytuł utracił na rzecz Sheamusa w Tables matchu na gali TLC: Tables, Ladders, and Chairs^[96].

Cena odzyskał WWE Championship w Elimination Chamber matchu na Elimination Chamber w lutym 2010^[97]. Jego panowanie trwało kilka minut – Vince McMahon nakazał zmęczonemu Cenie bronić tytułu w walce przeciwko Batiście^[98]. Cena wygrał walkę o mistrzostwo na WrestleManii XXVI^[99] i obronił je w walkach z Batistą na Extreme Rules^[100] oraz Over The Limit^[101].

7 czerwca 2010 Cena został zaatakowany przez grupę byłych uczestników pierwszego sezonu NXT, z Wade’em Barrettem na czele. Jego przeciwnik – CM Punk, a także Luke Gallows i personel obecny przy ringu również ucierpieli z rąk ugrupowania, lecz to Cena był głównym celem ataku^[102]. Na WWE Fatal 4-Way Cena utracił WWE Championship na rzecz Sheamusa po tym, jak to samo ugrupowanie – The Nexus – zainterweniowało w walkę^[103]. Cena przegrał rewanżowy Steel Cage match z Sheamusem na Money in the Bank po ponownej interwencji The Nexus^[104]. Aby pokonać ugrupowanie Cena połączył siły z Edge’em, Chrisem Jericho, Johnem Morrisonem, R-Truthem, The Great Khalim i Bretem Hartem. Dwie drużyny spotkały się na SummerSlam; starcie wygrała drużyna Ceny dzięki pomocy powracającego Daniela Bryana – byłego członka The Nexus^[105].

Cena wyzwał Wade’a Barretta do walki na gali Hell in a Cell, przy czym, jeżeli by przegrał, musiałby dołączyć do The Nexus. Na gali przegrał walkę z Barrettem i został zmuszony do wypełniania wszystkich poleceń członków ugrupowania pod groźbą zwolnienia z WWE^[106]. Na Bragging Rights Cena i członek Nexus – David Otunga – pokonali Cody’ego Rhodesa i Drew McIntyre’a w walce o WWE Tag Team Championship. Jeszcze tej samej nocy miał pomóc Barrettowi wygrać walkę z Randym Ortonem o WWE Championship. Barrett nakazał mu nie dopuścić do tego, by Orton wygrał pojedynek; Cena doprowadził do wygranej Barretta poprzez dyskwalifikację, przez co lider The Nexus nie zdobył tytułu mistrzowskiego^[107]. Następnej nocy na Raw Cena i Otunga utracili tytuły na rzecz członków Nexus – Heatha Slatera i Justina Gabriela – po tym, jak Barrett nakazał Otundze „położyć się i przegrać tytuł”^[108]. Na Survivor Series Cena stał się sędzią specjalnym pojedynku o tytuł pomiędzy Barrettem a Ortonem, przy czym, jeżeli Orton obroniłby tytuł, Cena zostałby zwolniony z WWE. Orton pokonał Barretta, przez co Cena zmuszony był opuścić federację^[109]. Następnej nocy na Raw Cena wygłosił mowę pożegnalną, po czym zainterweniował w pojedynek rewanżowy między Ortonem a Barrettem, nie pozwalając Barrettowi wygrać^[110]. Tydzień później pojawił się na Raw jako widz, później jednak zaatakował członków The Nexus, twierdząc, że choć nie pracuje dla WWE, nadal może zniszczyć ugrupowanie^[111]. 13 grudnia Cena został ponownie zatrudniony przez Wade’a Barretta^[112]. Zmierzył się z liderem Nexus na TLC: Tables, Ladders & Chairs w Chairs matchu; zdołał wygrać pojedynek^[113].

27 grudnia The Nexus, już bez Barretta, ogłosiło, że ma nowego lidera i zaoferowało Cenie rozejm. Ten jednak odmówił, na co w odpowiedzi Nexus zaatakowało go i zostawiło w ringu frotkę z ich logo. Wówczas do ringu wszedł CM Punk, lecz zamiast atakować Cenę, założył frotkę The Nexus, symbolicznie ogłaszając, iż jest nowym liderem ugrupowania^[114]. Cena zmierzył się z CM Punkiem 17 stycznia 2011, walka zakończyła się no contestem po tym, jak debiutujący przyszły członek Nexus – Mason Ryan – zaatakował Cenę^[115]. Rywalizacja Ceny z The Nexus zakończyła się na Royal Rumble, podczas którego Cena wyeliminował z Royal Rumble matchu większość członków ugrupowania^[116].

Podczas tego samego Royal Rumble matchu Cena został wyeliminowany przez niebiorącego udziału w walce ówczesnego posiadacza WWE Championship – The Miza^[116]. Na gali Elimination Chamber Cena wygrał Elimination Chamber match i szansę walki z Mizem na WrestleManii XXVII^[117].

21 lutego Cena skomentował ogłoszenie The Rocka jako gospodarza WrestleManii i jeszcze tej samej nocy, wraz z The Mizem, zdobył WWE Tag Team Championship, pokonując Heatha Slatera i Justina Gabriela. Ich panowanie trwało 5 minut; Slater i Gabriel odzyskali tytuły po tym, jak Miz zaatakował Cenę podczas natychmiastowo wykorzystanej walki rewanżowej^[118]. 28 marca, po kilku tygodniach wymiany obelg, Cena skonfrontował się z The Rockiem i wymierzył mu Attitude Adjustment po odparciu ataku ze strony The Miza i Alexa Rileya^[119]. Na WrestleManii starcie pomiędzy Ceną a Mizem zakończyło się podwójnym wyliczeniem pozaringowym. The Rock nakazał wznowić pojedynek i zaatakował Cenę Rock Bottom, dzięki czemu The Miz obronił mistrzostwo^[120]. Następnej nocy Cena przyjął wyzwanie Rocka na walkę na WrestleManii XXVIII^[121].

Na Extreme Rules Cena pokonał The Miza i Johna Morrisona w Triple Threat Steel Cage matchu o WWE Championship^[122]. Obronił mistrzostwo w rewanżowym „I Quit” matchu z The Mizem na Over The Limit^[123] i w walce z R-Truthem na Capitol Punishment^[124]. Rozpoczął rywalizację z CM Punkiem. Na Money in the Bank Punk odebrał Cenie WWE Championship i odszedł z WWE z pasem mistrzowskim^[125]. Po tym, jak Rey Mysterio wygrał nowe WWE Championship w turnieju, Cena wyzwał go na pojedynek i jeszcze tej samej nocy stał się rekordowym dziewięciokrotnym zdobywcą WWE Championship. Świętowanie wygranej przerwał mu powracający ze swoim pasem CM Punk^[126]. Punk pokonał Cenę na SummerSlam, stając się niekwestionowanym mistrzem WWE. Po tym, jak Alberto Del Rio wykorzystał walizkę WWE Money in the Bank i zdobył WWE Championship^[127], Cena stał się pretendentem do tytułu i pokonał Del Rio na Night Of Champions, stając się mistrzem po raz dziesiąty^[128]. Tytuł utracił w walce rewanżowej z Del Rio na Hell in a Cell^[129]. Przegrał też walkę rewanżową na Vengeance po tym, jak w walkę zainterweniowali The Miz i R-Truth^[130]. Cena otrzymał pozwolenie na wybranie sobie dowolnego partnera do walki z Mizem i R-Truthem na Survivor Series. Wybrał The Rocka i pomimo ostrej wymiany obelg w następnych tygodniach, Cena i Rock zdołali pokonać Miza i R-Trutha na gali. Survivor Series zakończyło się widokiem The Rocka wykonującego Rock Bottom na Cenie^[131].

Następnie Cena rozpoczął rywalizację z Kane’em. Ich starcie na Royal Rumble w styczniu 2012 zakończyło się remisem^[132], a Ambulance match na Elimination Chamber – zwycięstwem Ceny^[133]. Na WrestleManii XXVIII Cena przegrał starcie z The Rockiem^[134].

Następnej nocy na Raw Cena został zaatakowany przez powracającego do WWE – Brocka Lesnara^[135]. Zaowocowało to rozpoczęciem rywalizacji z Generalnym Menedżerem Raw, Johnem Laurinaitisem, który wyznał, że podpisał kontrakt z Lesnarem, aby przywrócić nieco „realizmu” do WWE^[136]. Na Extreme Rules, Cena pokonał Lesnara w Extreme Rules matchu^[137], lecz na Over The Limit przegrał walkę z Laurinaitisem po interwencji Big Showa^[138]. Na No Way Out Cena pokonał Big Showa w walce, której stawką była praca Laurinaitisa oraz jego samego w WWE^[139].

Cena wygrał Money in the Bank ladder match na Money in the Bank i stał się posiadaczem walizki i kontraktu na walkę o tytuł mistrzowski^[4]. Na tysięcznym odcinku Raw Cena wykorzystał walizkę, by zawalczyć z CM Punkiem, lecz przegrał poprzez dyskwalifikację spowodowaną interwencją Big Showa w pojedynek^[140]. Tym samym Cena stał się pierwszą osobą, która po wykorzystaniu walizki Money in the Bank nie zdobyła mistrzostwa. Punk pokonał Cenę i Big Showa w Triple Threat matchu na SummerSlam^[141], zaś starcie między Ceną a Punkiem na Night of Champions zakończyło się remisem^[142]. Cena doznał kontuzji ręki, która wykluczyła go z akcji w ringu aż do gali Survivor Series w listopadzie, na której zmierzył się z Rybackiem i CM Punkiem o WWE Championship; nie zdołał wygrać starcia^[143]. Następnie rozpoczął rywalizację z Dolphem Zigglerem i AJ Lee. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs, interwencja AJ Lee spowodowała przegraną Ceny w walce z Zigglerem^[144]. Następnej nocy na Raw Cena połączył siły z Vickie Guerrero i stanął w szranki z Zigglerem i AJ Lee; walka zakończyła się dyskwalifikacją po tym, jak debiutujący w głównym rosterze – Big E Langston – zaatakował Cenę^[145]. Cena pokonał Zigglera 7 stycznia 2013 w walce singlowej^[146], jak również tydzień później w Steel Cage matchu^[147], pomimo interwencji ze strony Lee i Langstona w obydwu walkach.

27 stycznia 2013 Cena wygrał Royal Rumble match po raz drugi^[6], a następnie ogłosił, że na WrestleManii 29 zmierzy się z posiadaczem WWE Championship. Cena, Ryback i Sheamus zaczęli rywalizować z The Shield; kulminacją feudu był Six-Man Tag Team match pomiędzy drużynami na Elimination Chamber, z którego zwycięsko wyszło The Shield^[148]. 25 lutego Cena pokonał CM Punka, aby utwierdzić swój status jako pretendenta do WWE Championship^[149], będącego w posiadaniu The Rocka. Na WrestleManii 29 Cena pokonał The Rocka, stając się jedenastokrotnym mistrzem WWE^[150]. Po WrestleManii rozpoczął rywalizację z Rybackiem; zmierzył się z nim na Extreme Rules oraz na Payback. W obydwu przypadkach zdołał obronić WWE Championship^[151][152]. Na gali Money in the Bank wygrał starcie z Markiem Henrym^[153], zaś na SummerSlam utracił pas mistrzowski na rzecz Daniela Bryana w starciu, którego sędzią specjalnym był Triple H^[154]. W następnym tygodniu przeszedł operację mięśnia trójgłowego ramienia, która miała wykluczyć go z akcji na co najmniej 4 miesiące^[155].

Cena powrócił na gali Hell in a Cell w październiku 2013 i pokonał Alberta Del Rio w starciu o World Heavyweight Championship, zdobywając owo mistrzostwo po raz trzeci^[156]. Zdołał obronić tytuł w walce rewanżowej z Del Rio miesiąc później na Survivor Series^[157]. Cena wyzwał Randy’ego Ortona do walki unifikującej World Heavyweight Championship oraz WWE Championship. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs Cena przegrał TLC match o tytuły^[158]. W walkę rewanżową na gali Royal Rumble zainterweniowało The Wyatt Family, powodując przegraną Ceny^[159]. Na Elimination Chamber zaś The Wyatt Family przeszkodziło Cenie w wygraniu Elimination Chamber matchu^[160].

Lider Wyatt Family – Bray Wyatt – zgodził się na walkę z Ceną na WrestleManii XXX; chciał zmienić Cenę „z bohatera w potwora”^[161]. Na WrestleManii Cena pokonał Wyatta pomimo interwencji ze strony członków The Wyatt Family^[162]. Na Extreme Rules Cena ponownie okazał się lepszy od Wyatta^[163], a ich rywalizacja zakończyła się na Payback, kiedy to Cena zwyciężył w Last Man Standing matchu^[164].

16 czerwca, na epizodzie Raw, Cena pokonał Kane’a, stając się jednym z uczestników Ladder matchu o zawieszony tytuł WWE World Heavyweight Championship na Money in the Bank. Na gali, Cena wygrał starcie, stając się piętnastokrotnym mistrzem świata^[165]. Cena zdołał obronić mistrzostwo w Fatal 4-Way matchu na gali Battleground^[166], lecz utracił je w walce z Brockiem Lesnarem na SummerSlam^[167]. W walkę rewanżową na Night Of Champions zainterweniował Seth Rollins, powodując dyskwalifikację Ceny^[168]. Rozpoczął rywalizować z Deanem Ambrosem o prawo do walki z Rollinsem na Hell in a Cell. Po przegranej z Ambrosem^[169] Cena wygrał z Randym Ortonem w Hell in a Cell matchu o miano pretendenckie do WWE World Heavyweight Championship^[170].

27 października na Raw Triple H zaoferował Cenie dołączenie do The Authority. Cena odmówił, a w odpowiedzi Triple H wyznaczył Traditional Survivor Series Tag Team Elimination match pomiędzy drużyną reprezentującą Authority a drużyną prowadzoną przez Cenę^[171]. W następnych tygodniach ogłoszono, że jeśli Team Authority przegra, to samo Authority zostanie rozwiązane^[172], zaś jeżeli Team Cena przegra, to wszyscy członkowie tej drużyny, oprócz samego Ceny, zostaną zwolnieni^[173]. Na Survivor Series zadebiutował Sting; zaatakował on sędziego Scotta Armstronga i oraz Triple H. Pozwoliło to na przypięcie Rollinsa przez Dolpha Zigglera i wygranie walki przez drużynę Johna Ceny^[174]. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs Cena pokonał Rollinsa w Tables matchu. 29 grudnia, na Raw, Rollins zmusił Cenę do przywrócenia The Authority; Rollins groził atakiem na gościu specjalnym Raw – Edge’u^[175]. 19 stycznia 2015 Cena pokonał Rollinsa, Kane’a i Big Showa w handicap matchu, ponownie dzięki pomocy Stinga^[176]. Na Royal Rumble Cena zmierzył się z Brockiem Lesnarem i Sethem Rollinsem; nie udało mu się zdobyć WWE World Heavyweight Championship^[177].

Po Royal Rumble Cena rozpoczął rywalizację z posiadaczem WWE United States Championship – Rusevem. Zmierzył się z nim na gali Fastlane; Rusev nieczysto wygrał starcie^[178]. Cena wyzwał Ruseva do walki o mistrzostwo na WrestleManii 31. Na WrestleManii Cena pokonał Ruseva, stając się posiadaczem United States Championship po raz czwarty^[179]. Przez następne tygodnie Cena bronił mistrzostwa na każdym Raw przeciwko różnym przeciwnikom, jak również na Extreme Rules^[180] oraz Payback^[181] przeciwko Rusevowi. Dzień po gali Payback Cena został zaatakowany przez ówczesnego mistrza NXT – Kevina Owensa. Owens pokonał Cenę na Elimination Chamber^[182], lecz Cena zdołał wygrać walkę z Owensem na Battleground, tym samym kończąc ich rywalizację^[183]. Następnie wznowił feud z ówczesnym posiadaczem WWE World Heavyweight Championship – Sethem Rollinsem. Zdołał obronić United States Championship w walce z Rollinsem na Raw^[184], lecz przegrał „Winner Takes All” match na SummerSlam, którego stawką były obydwa mistrzostwa^[185].

Cena odzyskał United States Championship na Night of Champions^[186], lecz utracił je miesiąc później na Hell in a Cell w starciu przeciwko powracającemu Alberto Del Rio^[187]. Nie zdołał pokonać go w starciu rewanżowym^[188]. W styczniu 2016 Cena przeszedł operację ramienia, która miała wykluczyć go z akcji na kilka miesięcy^[189].

Cena powrócił na WrestleManii 32, aby pomóc byłemu rywalowi, The Rockowi wygonić z ringu The Wyatt Family^[190]. Następnie nie zjawił się aż do 30 maja, kiedy to rozpoczął rywalizację z AJ Stylesem i ugrupowaniem The Club^[191]. Na Money in the Bank AJ Styles pokonał Johna Cenę dzięki interwencji reszty członków The Club. Następnej nocy Styles i Luke Gallows zaatakowali Cenę podczas jego walki z Karlem Andersonem. 27 czerwca Cena oraz Styles przeszkodzili sobie nawzajem w walkach kwalifikacyjnych do starcia o WWE Championship na Battleground. Tydzień później The Club ponownie próbowało zaatakować Cenę, lecz tym razem w jego obronie stanęli Enzo Amore i Big Cass^[192]. W lipcu, w wyniku WWE Draftu, Cena stał się członkiem brandu SmackDown Live^[193]. Na gali Battleground wraz z Amore i Cassem pokonał członków The Club^[194]. Styles wyzwał Cenę na kolejną walkę, tym razem na SummerSlam. Cena przyjął wyzwanie^[195], lecz ostatecznie przegrał pojedynek^[196][197]. Kiedy Styles zdobył WWE World Championship, Cena wyzwał go i byłego mistrza Deana Ambrose’a do walki o tytuł w formule Triple Threat na gali No Mercy^[198]. Po restarcie walki ze względu na poddanie się Stylesa w dźwigni założonej przez Cenę i Ambrose’a jednocześnie, Styles przypiął Cenę i obronił mistrzostwo^[199].

Przez kolejne trzy miesiące Cena występował w reality show American Grit. 27 grudnia wystąpił w kolejnym odcinku SmackDown Live, podczas którego ogłosił się pretendentem do tytułu WWE Championship. Tej samej nocy Styles obronił mistrzostwo w walce z Dolphem Zigglerem i Baronem Corbinem^[200]. W kolejnej walce, podczas styczniowego Royal Rumble, Cena pokonał Stylesa i po raz trzynasty zdobył tytuł WWE Championship, tym samym wyrównując rekord Rika Flaira w ilości zdobytych mistrzostw świata – 16^[201]. Na gali Elimination Chamber wziął udział w tytułowej walce, gdzie stracił pas na rzecz Braya Wyatta^[202]. Dwie noce później na tygodniówce SmackDown Live przegrał w rewanżu z Wyattem i Stylesem. Cena rozpoczął rywalizację z The Mizem, który spowodował eliminację Ceny w Elimination Chamber matchu. Miz i jego żona Maryse naśmiewali się ze związku Ceny z Nikki Bellą, co doprowadziło do Mixed Tag Team matchu na WrestleManii 33, którą wygrali protagoniści. Po walce Cena oświadczył się Belli^[203].

20 czerwca ogłoszono, że Cena powróci na SmackDown Live z 4 lipca^[204]. W kolejnym tygodniu wyjawiono, że zawodnik stał się wolnym agentem, co oznaczało, że nie należał już do żadnego z brandów i mógł pojawiać się na obydwu tygodniówkach^[205]. W dniu powrotu na SmackDown Cena rozpoczął rywalizację z Rusevem. Wyzwał go na Flag match i ostatecznie pokonał Ruseva na gali Battleground^[206]. Zmierzył się z Shinsuke Nakamurą w pojedynku o prawo do walki z WWE Championem Jinderem Mahalem, lecz pojedynek przegrał. Jeszcze tego samego wieczoru uratował Nakamurę przed atakiem ze strony Barona Corbina^[207]. 15 sierpnia Corbin zaatakował Cenę podczas jego walki z Mahalem, po czym wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. Corbin skupił jednak swoją uwagę na interweniującym Cenie, co pozwoliło Mahalowi przypiąć Corbina i obronić mistrzostwo^[208]. Cena i Corbin zmierzyli się ze sobą na SummerSlam; z walki zwycięsko wyszedł Cena^[209].

Podczas kolejnego Raw Cena rzucił wyzwanie Romanowi Reignsowi, w następnych tygodniach zawodnicy wymieniali się obraźliwymi promami^[210]. Na No Mercy Cena przegrał pojedynek z Reignsem^[211]. W listopadzie ogłoszono, że Cena weźmie udział w tradycyjnym dziesięcioosobowym Tag Team Elimination matchu na Survivor Series, dołączając do drużyny reprezentującej brand SmackDown^[212]; ostatecznie drużyna SmackDown przegrała walkę^[213]. Cena obecny był podczas Raw z 25 grudnia 2017; pokonał Eliasa w improwizowanej walce^[214].

1 stycznia 2018 zawodnik ogłosił, że weźmie udział w Royal Rumble matchu^[215]. Federacja zapowiedziała też występ Ceny podczas specjalnego odcinka Raw celebrującego 25-lecie emisji tygodniówki^[216]. Cena brał udział w Royal Rumble matchu, jednak został wyeliminowany przez zwycięzcę Shinsuke Nakamurę. Był też uczestnikiem Elimination Chamber matchu o miano pretendenta do walki o pas Universal na WrestleManii 34, jednak odpadł, jako trzeci. Na kolejnej gali wziął udział w Six Pack Challenge’u o WWE Championship, jednak nie udało mu się wygrać. Ostatecznie na WrestleManii 34 zmierzył się z The Undertakerem, gdzie przegrał. Trzy tygodnie później na Greatest Royal Rumble pokonał on Triple H’a. Był nieobecny do października, gdzie zawalczył w tag team matchu na Super ShowDown w Australii i wspólnie z Bobbym Lashleyem pokonali Kevina Owensa i Eliasa. Cena pojawił się później już na nowy rok, gdzie brał udział na Raw w walce o miano pretendenta do pasa Universal na Royal Rumble, jednak zwycięsko z niej wyszedł Finn Balor. Pojawił się podczas WrestleManii 35 w swoimstarym gimmicku rapera, przerywając koncert Eliasa. 22 lipca na specjalnym wydaniu Monday Night Raw pojawił się w „Rap battle” z braćmi Uso.

Cena nie pojawiał się aż do końca lutego 2020, gdzie na zakończenie show pojawił się „The Fiend” Bray Wyatt i wyzwał on Cenę do walki na WrestleManii 36. W związku z wybuchem pandemii koronawirusa ich walka odbyła się w surrealistycznym meczu w stylu filmowym, zwanym Firefly Fun House match, zabierając konkurentów w podróż przez historię, gdy rozgrywały się momenty z historii Ceny i Wyatta, w tym debiut przeciwko Kurtowi Angle’owi, w którym występuje jego postać Doctor of Thuganomics i ich walka na WrestleManii XXX. Wyatt ostatecznie pokonał Cenę na WrestleManii. Po zwycięstwie Wyatta nieruchome ciało Ceny zniknęło ze środka ringu.

Od tego czasu Cena był nieobecny w programach WWE aż do powrotu publiczności w lipcu 2021 r., gdzie Cena pojawił się po walce wieczoru na Money in the Bank o pas Universal i przerwał promo Romana Reignsa. Na następnym SmackDown Cena wyzwał mistrza do walki na SummerSlam, jednak Reigns odrzucił jego wyzwanie. Reigns miał zmierzyć się z Finnem Balorem, jednak ostatecznie wskutek ataku Barona Corbina, to Cena podpisał kontrakt. W walce wieczoru SummerSlam Cena uległ Reignsowi w walce o Universal Championship.

Przed premierą 12 rund Cena ogłosił swoje zaręczyny z Elizabeth Huberdeau^[217]. Para wzięła ślub 11 lipca 2009^[218]. 1 maja 2012 Cena wniósł pozew o rozwód, który został sfinalizowany 18 lipca^[219]. Rozwód Ceny został wykorzystany jako część scenariusza WWE^[220]. Od listopada 2012 spotyka się z wrestlerką Nikki Bellą^[221]. 2 kwietnia 2017 roku na WrestleManii 33 po wspólnej wygranej walce, Cena oświadczył się Nikki Belli^[203][222], jednakże w kwietniu 2018 zerwali zaręczyny^[223].

Cena jest leworęczny^[224]. Jest fanem japońskiego anime, serii gier Command & Conquer^[225][226] oraz należy do oficjalnego fandomu koreańskiego zespołu BTS. Ma kolekcję ponad dwudziestu samochodów typu muscle^[217].

Cena współpracuje z organizacją non-profit Make-A-Wish Foundation. Przyczynił się do spełnienia blisko pięciuset życzeń ciężko chorych dzieci, zapisując się w kartach historii fundacji^[227]. W 2009 przyznano mu nagrodę imienia Chrisa Greiciusa^[228]. Promował kampanię Be a Star, walczącą z występkiem znęcania się^[229][230]. Popiera ideę corocznego Miesiąca Świadomości Raka Piersi (Breast Cancer Awareness Month)^[231][232]. Wspiera prawa osób LGBT^[233]. W 2016 wystąpił w reklamie społecznej „We Are America”, sponsorowanej przez organizację Ad Council, będącej częścią kampanii Love Has No Labels. W reklamie zwrócił uwagę na sytuację socjalną mniejszości, między innymi seksualnych^[234][235].

W 2006 Cena wystąpił w wyprodukowanym przez WWE Studios i 20th Century Fox filmie W cywilu. Ogólnoświatowe zyski finansowe z dystrybucji filmu wyniosły ponad 18 milionów dolarów^[236]. Światowa premiera jego drugiego filmu, 12 rund, odbyła się w marcu 2009; podobnie jak W cywilu została wyprodukowana przez WWE Studios^[237]. W 2010 odbyła się premiera jego trzeciego filmu – Legendary^[238]. Cena zagrał ojca Freda we Fred: The Movie i jego sequelach: Noc żywego Freda i Fred: Obóz obciachu. W 2015 Cena wystąpił w filmach Wykolejona, Sisters oraz Daddy’s Home^[239][240].

W 2001 Cena wystąpił w reality show Manhunt^[239]. W 2007 wziął udział w Fast Cars and Superstars: The Gillette Young Guns Celebrity Race i zajął trzecie miejsce w rywalizacji. W tym samym roku, w dokumencie CNN – Death Grip: Inside Pro Wrestling, wypowiedział się na temat używania sterydów przez wrestlerów^[241]. W 2008 poprowadził australijską wersję Nickelodeon Kids’ Choice Awards. Gościnnie wystąpił w serialach Świry oraz Hannah Montana^[239].

Cena jest prowadzącym reality show American Grit. Premiera pierwszego odcinka odbyła się 14 kwietnia 2016^[242].

Cena jest nie tylko wrestlerem, ale również raperem. Samodzielnie wykonał swój motyw muzyczny „Basic Thuganomics”, a utwór znalazł się na ścieżce dźwiękowej WWE WWE Originals^[243]. Pierwszy album Ceny, You Can’t See Me, ukazał się w 2005. Na płycie znalazł się między innymi motyw muzyczny Ceny „The Time Is Now”^[244].

W 2014 Cena, wraz z Wizem Khalifą, nagrał dwa utwory, które później znalazły się na ścieżce dźwiękowej do gry WWE 2K15^[245].

Rok	Tytuł	Rola	Notka	Źródło
2000	Kibice do dzieła!	Trener		[246]
2006	W cywilu	John Triton		[246]
2009	12 rund	Danny Fisher		[246]
2010	Legendary	Mike Chetley		[246]
2010	Fred: The Movie	Tata Freda		[246]
2011	The Reunion	Sam Cleary		[246]
2012	Noc żywego Freda	Tata Freda		[246]
2013	Fred: Obóz obciachu	Tata Freda		[246]
2014	Scooby Doo: WrestleMania – Tajemnica ringu	On sam	(głos)	[246]
2015	Flintstonowie: Wielkie Łubu-dubu	John Cenastone	(głos)	[246]
2015	Wykolejona	Steven		[246]
2015	Siostry (film 2015)	Pazuzu		[246]
2015	Tata kontra tata	Roger		[246]
2017	Co wiecie o swoich dziadkach?	Roger
2017	The Wall	Matthews
2017	Fernando	Fernando	(głos)
2018	Strażnicy cnoty	Mitchell
2018	Bumblebee	agent Burns
2019	Na ringu z rodziną	On sam
2019	Igrając z ogniem	Jake Carson
2021	Szybcy i wściekli 9	Jacob Toretto
2021	Legion samobójców: The Suicide Squad	Christopher Smith / Peacemaker		[247]
2022	Peacemaker	Christopher Smith / Peacemaker		[248]
2023	Barbie	Ken (Merman)
2023	Szybcy i wściekli 10	Jacob Toretto
2024	Ricky Stanicky	Rod Rimestead		[249]
2024	Loteria!	Noel

Rok	Tytuł	Rola	Notka	Źródło
2001	Manhunt	On sam		[246]
2007	Fast Cars and Superstars: The Gillette Young Guns Celebrity Race	On sam		[246]
2009	Saturday Night Live	On Sam	(sezon 34: odcinek 18)	[246]
2010	Świry	Ewan O’Hara	(sezon 4: odcinek 10)	[246]
	True Jackson	On sam	(sezon 2: odcinek 12)	[246]
	Hannah Montana	On sam	(sezon 4, odcinek 9)	[246]
	Generator Rex	Hunter Cain	(sezon 1: odcinek 13)	[246]
2012	Zdaniem Freda!	Tata Freda		[246]
2013–obecnie	Total Divas	On sam		[246]
2015	Parks and Recreation	On sam	(sezon 7: odcinek 10)	[246]
2016	American Grit	On sam	Prowadzący	[246]
	The Edge & Christian Show that totally reeks of Awesomeness	On sam		[246]
2017	Tour de Pharmacy	On sam
	Psych: The Movie	Ewan O’Hara
2018	Rise of the Teenage Mutant Ninja Turtles	Baron Draxum	Głos
	Dallas & Robo	Robo	Głos
2019	Are You Smarter than a 5th Grader?	On sam	Prowadzący
	The Substitute	On sam	(sezon 1: odcinek 3)
2022	Peacemaker	Christopher Smith / Peacemaker	główna rola	[250]

Cena jest grywalną postacią w wielu grach komputerowych o tematyce wrestlingu^{[251][252][253][254][255][256][257][258][259][260][261][262][263][264][265][266][267]}. Postać Ceny zadebiutowała w grze WWE Wrestlemania XIX, wydanej w 2003 roku^[268].

Unexpected John Cena (znany również jako Unexpected Cena, It’s John Cena lub And his name is John Cena) jest memem internetowym i formą trollingu. Pierwotnie była to forma dowcipu, zapoczątkowana przez żarty telefoniczne stacji radiowej Z Morning Zoo, polegające na tym, że dzwoniono do słuchaczy i rozmawiano z nimi tylko i wyłącznie o wrestlingu. Podczas jednej z takich rozmów prowadzący audycję znienacka wypowiedział słowa „...and his name is John Cena!”. Niedługo później w Internecie pojawiły się pierwsze memy i filmiki z Ceną. Przedstawiały urywki seriali telewizyjnych, popularnych filmów czy piosenek, nagle przerwanych przez głośno odtworzoną wejściówką Ceny i komentatora krzyczącego „and his name is John Cena!”^[269]. Mem został ciepło przyjęty zarówno przez dziennikarzy, jak i samego Cenę^[270].

• Finishery
  • AA – Attitude Adjustment (Standing fireman’s carry)^[2] – od 2003
  • STFU/STF^[2] – od 2005
• Inne ruchy
  • DDT^[271]
  • One-handed bulldog^[271]
  • Five Knuckle Shuffle^[271]
  • Wariacje suplexu^[271]
  • Running leaping shoulder block^[271]
  • Sitout hip toss^[271]
  • Springboard stunner^[271]
  • Sunset flip powerbomb^[271]
• Przydomki
  • „The Leader of the Cenation/The Cenation Leader”^[272]
  • „The Champ”^[273]
  • „The Doctor of Thuganomics”^[274]
  • „Fruity Pebbles”^[275]
  • „The Face Who Runs the Place”^[276]
• Menedżerowie
  • Kenny Bolin^[277]
• Motywy muzyczne
  • „Insert Bass Here” od DJ Case (2002 – luty 2003)^[278]
  • „Basic Thuganomics” od Johna Ceny (marzec 2003 – marzec 2005)^[278]
  • „The Time Is Now” od Johna Ceny i Tha Trademarca (od 2005)^[278]

• Ohio Valley Wrestling
  • OVW Heavyweight Championship (1 raz)^[3]
  • OVW Southern Tag Team Championship (1 raz) – z Rikiem Constantinem^[3]
• Pro Wrestling Illustrated
  • Feud roku (2006) vs. Edge^[279]
  • Feud roku (2011) vs. CM Punk^[279]
  • Walka roku (2007) vs. Shawn Michaels; Raw, 23 kwietnia^[279]
  • Walka roku (2011) vs. CM Punk; Money in the Bank (2011)^[279]
  • Walka roku (2013) vs. Daniel Bryan; SummerSlam (2013)^[279]
  • Walka roku (2014) vs. Bray Wyatt; Payback (2014)^[279]
  • Największy progres roku (2003)^[279]
  • Najpopularniejszy wrestler dekady (2000–2009)^[279]
  • Najpopularniejszy zawodnik roku (2004,2005,2007,2012)^[279]
  • Zawodnik roku (2006,2007)^[279]
  • PWI umieściło go na 1. miejscu PWI 500 (2006, 2007, 2013)^{[280][281][282]}
• Rolling Stone
  • Best Storyline (2015) vs. Kevin Owens^[283]
  • Title Feud of the Year, WWE (2015) vs. każdy w US Open Challenge^[283]
  • WWE Match of the Year (2015) vs. Kevin Owens na Money in the Bank (2015)^[283]
• Ultimate Pro Wrestling
  • UPW Heavyweight Championship (1 raz)^[3]
• World Wrestling Entertainment/WWE
  • World Heavyweight Championship (3 razy)^[3]
  • World Tag Team Championship (2 razy) – z Batistą (1) i Shawnem Michaelsem (1)^[3]
  • WWE Championship (13 razy)^[3]
  • WWE United States Championship (5 razy)^[3]
  • WWE Tag Team Championship (2 razy) – z The Mizem (1) i Davidem Otungą (1)^[3]
  • WWE Money in the Bank (2012)^[4]
  • WWE Royal Rumble (2008 i 2013)^[5][6]
  • Slammy Awards (10 razy)
    • Game Changer of the Year (2011) – z The Rockiem^[284]
    • Hero in All of Us (2015)^[285]
    • Holy $#!+ Move of the Year (2010) – Attitude Adjustment z rampy na Batiście^[286]
    • Insult of the Year (2012) – za obrazę Dolpha Zigglera i Vickie Guerrero^[287]
    • Kiss of the Year (2012) – z AJ Lee^[287]
    • Match of the Year (2013, 2014) – vs. The Rock (WrestleMania 29), Team Cena vs. Team Authority (Survivor Series)^[288][289]
    • Superstar of the Year (2009, 2010, 2012)^{[286][287][290]}
• Wrestling Observer Newsletter
  • 5 Star Match (2011) vs. CM Punk (Money in the Bank)^[291]
  • Największy draw (2007)^[292]
  • Najlepszy gimmick (2003)^[292]
  • Najlepszy podczas wywiadów (2007)^[292]
  • Najlepszy feud (2011) vs. CM Punk^[292]
  • Najlepsza walka (2011) vs. CM Punk (Money in the Bank)^[292]
  • Najbardziej charyzmatyczny (2006–2010)^[292]
  • Najbardziej charyzmatyczny dekady (2000–2009)
  • Najgorszy feud (2012) vs. Kane^[292]
  • Najgorsza walka (2012) vs. John Laurinaitis (Over The Limit (2012))^[292]
  • Najgorsza walka (2014) vs. Bray Wyatt (Extreme Rules (2014))^[292]
  • Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (2012)^[293]

• Springfield College Athletic Hall of Fame (2015)^[294]
• Make-A-Wish Foundation Special Recognition Award (za spełnienie 300 życzeń)^[295]
• 2014 Sports Social TV Entertainer of the Year^[296]
• 2016 USO Legacy of Achievement Award^[297]

Zwycięzca	Przegrany	Miejsce	Wydarzenia	Data	Notka
John Cena (kontrakt)	Big Show (kontrakt Johna Laurinaitisa)	East Rutherford, New Jersey	No Way Out	17 czerwca 2012

• Profil Johna Ceny na WWE.com
• John Cena w bazie IMDb (ang.)
• John Cena w bazie Filmweb
• John Cena w bazie Notable Names Database (ang.)
• Profile Johna Ceny w serwisach Cagematch.net, Wrestlingdata.com i Internet Wrestling Database.