Joanna Gierak-Onoszko

Nie mylić z: Joanną Onoszko (Krośkiewicz).

Joanna Gierak-Onoszko

Data urodzenia	1980
Zawód, zajęcie	dziennikarka, reportażystka, felietonistka
Narodowość	polska
Edukacja	Instytut Reportażu, Polska Szkoła Reportażu
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Pracodawca	Kancelaria Dentons
Małżeństwo	Maciej Onoszko
Strona internetowa

Joanna Ewa Gierak-Onoszko^[1] (ur. 1980^[2]) – polska dziennikarka, reportażystka, pisarka i felietonistka^[3]. W swoich reportażach i felietonach często poruszała kwestie społeczne, prawnicze i dotyczące praw człowieka^[4].

Absolwent III LO w Gdyni^[5]. Ukończyła dziennikarstwo i komunikację społeczną na Uniwersytecie Warszawskim (2009)^[1][3], następnie kontynuowała naukę w Instytucie Reportażu będącym częścią Polskiej Szkoły Reportażu^[3][6]. Po zakończeniu edukacji pisała artykuły dla gazet takich jak: „Polityka”, dodatek do „Gazety Wyborczej” „Duży Format”, miesięcznika „Pismo” oraz „Non/fiction – nieregularnik reporterski”^[3]. Prowadziła również blog o nazwie „Mrs. Canada. Opowieści z Kanady”^[7]. Wykładowczyni Polskiej Szkoły Reportażu.

W czasie swojego kilkuletniego pobytu w Toronto w Kanadzie napisała książkę zatytułowaną 27 śmierci Toby’ego Obeda, która była jej debiutem literackim^[8][9][10]. Opowiada ona o tworzonych od XIX wieku w tym kraju szkołach z internatem dla dzieci rdzennych mieszkańców Kanady. Zakładało je państwo, a prowadził głównie Kościół katolicki. Szacuje się, że blisko 150 tysięcy dzieci było tam ofiarami przemocy fizycznej i psychicznej, a także molestowania seksualnego^[10][11]. Tytułowy bohater książki jest nazywany „ocaleńcem”, ponieważ udało mu się przetrwać^[11]. Książka została przetłumaczona na język czeski^[12] i język litewski.

W 2010 poślubiła Macieja Onoszkę (ur. 1981)^[2].

Zawodowo zajmuje się doradztwem komunikacyjnym, kierowała m.in. komunikacją największej w Polsce firmy prawniczej Dentons^[4]. Od maja 2024 r. działa w zarządzie Unii Literackiej, stowarzyszenia pisarzy i pisarek w Polsce^[13].

Uhonorowana m.in.^[3][9]:

• nominacją do Nagrody Literackiej „Nike” za 27 śmierci Toby’ego Obeda^[14], książka ta znalazła się potem w finale nagrody^[15], a następnie wygrała plebiscyt na „Nike” Czytelników^[16]
• nominacją do Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej imienia Tadeusza Mazowieckiego w 2015 roku za reportaż o pomocy lekarzy i wolontariuszy z Berlina udzielanej uchodźcom
• nagrodą za najlepszy reportaż prasowy otrzymaną w 2017 roku na Festiwalu Wrażliwym za tekst o międzynarodowej akcji ewakuowania psa z Aleppo.