Hilde Gerg

Hilde Gerg

Data i miejsce urodzenia	19 października 1975 Lenggries
Klub	SC Lenggries
Wzrost	172 cm
Debiut w PŚ	17.01 1993, Cortina d'Ampezzo (23. – slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	17.01 1993, Cortina d'Ampezzo (23. – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	6.02 1994, Sierra Nevada (1. miejsce – super G)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie złoto Nagano 1998 Slalom brąz Nagano 1998 Kombinacja Mistrzostwa świata złoto Bormio 2005 Drużynowo brąz Sestriere 1997 Supergigant brąz Sestriere 1997 Kombinacja brąz St. Anton 2001 Supergigant Mistrzostwa świata juniorów złoto Lake Placid 1994 Supergigant Puchar Świata 2. miejsce 1998/1999 3. miejsce 1996/1997 3. miejsce 1997/1998 Puchar Świata (Slalom) Mała Kryształowa Kula 1999/2000 2. miejsce 2003/2004 2. miejsce 2004/2005 Puchar Świata (Slalom) 3. miejsce 1997/1998 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 1996/1997 Mała Kryształowa Kula 2001/2002 3. miejsce 1993/1994 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1997/1998 Mała Kryształowa Kula 1998/1999 2. miejsce 1996/1997 3. miejsce 1995/1996 Zakończenie kariery: 2008 r.
Strona internetowa

Mathilde "Hilde" Gerg (ur. 19 października 1975 w Lenggries) – niemiecka narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w klasyfikacjach supergiganta i kombinacji. Stawała na podium zawodów PŚ we wszystkich konkurencjach.

Na arenie międzynarodowej Hilde Gerg po raz pierwszy pojawiła się w 1992 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Mariborze. Jej najlepszym wynikiem było tam czwarte miejsce, wywalczone w supergigancie. Jeszcze dwukrotnie startowała na imprezach tego cyklu, najlepsze wyniki osiągając na mistrzostwach świata juniorów w Lake Placid, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w slalomie była czwarta. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 17 stycznia 1993 roku w Cortina d'Ampezzo, gdzie zajęła 23. miejsce w slalomie. W sezonie 1992/1993 punkty zdobyła jeszcze 19 marca 1993 roku w Vemdalen, zajmując 25. miejsce w tej samej konkurencji. W efekcie zajęła 106. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 6 lutego 1994 roku w Sierra Nevada, gdzie okazała się najlepsza w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Włoszkę Isolde Kostner i swą rodaczkę, Katharinę Gutensohn. Miesiąc później, 9 marca w Mammoth Mountain w tej samej konkurencji zajęła trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej sezonu 1993/1994 była ostatecznie osiemnasta, a w klasyfikacji supergiganta zajęła trzecie miejsce za Katją Seizinger i Włoszką Bibianą Perez. W lutym 1994 roku brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie jej najlepszym wynikiem było ósme miejsce w kombinacji. W kolejnym sezonie czterokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, jednak ani razy nie stanęła na podium. W klasyfikacji generalnej zajęła 37. miejsce.

Kolejne podium wywalczyła 17 grudnia 1995 roku w St. Anton, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Trzecia była także w supergigancie 2 lutego 1996 roku w Val d’Isère. Sezon 1995/1996 zakończyła na piętnastej pozycji w klasyfikacji generalnej i trzeciej w klasyfikacji kombinacji, za Austriaczką Anitą Wachter i Ingeborg Helen Marken z Norwegii. W lutym 1996 roku brała udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, zajmując między innymi dziesiąte miejsce w kombinacji i trzynaste w slalomie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere wywalczyła dwa medale. Starty rozpoczęła od zajęcia szóstego miejsca w slalomie i piątego w gigancie. Następnie zdobyła brązowy medal w supergigancie, ulegając tylko Kostner i Gerg. Cztery dni później zajęła jedenaste miejsce w zjeździe, a na zakończenie wystartowała w kombinacji. Uzyskała piąty czas zjazdu i trzeci czas slalomu, co dało jej trzeci łączny wynik i kolejny brązowy medal. Tym razem lepsze okazały się Renate Götschl z Austrii oraz Katja Seizinger. W zawodach pucharowych kilkakrotnie stawała na podium, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo: 12 grudnia 1996 roku w Val d’Isère była najlepsza w supergigancie. Poza tym Niemka wielokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, dzięki czemu zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1996/1997, ustępując tylko Pernilli Wiberg ze Szwecji oraz Katji Seizinger. W tym samym sezonie wywalczyła także pierwszą w karierze Małą Kryształowa Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji supergiganta, a w kombinacji była druga za Wiberg.

Najważniejszym punktem sezonu 1997/1998 były igrzyska olimpijskie w Nagano. Gerg osiągnęła tam swój największy indywidualny sukces, zdobywając złoty medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Debory Compagnoni 0,60 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła najlepszy czas, co dało jej zwycięstwo, z przewagą 0,06 sekundy nad Włoszką. Następnie zdobyła brązowy medal w kombinacji, uzyskując siódmy czas w zjeździe i drugi czas w slalomie. Ostatecznie wyprzedziły ją dwie rodaczki: Katja Seizinger i Martina Ertl. Był to czwarty przypadek w historii igrzysk olimpijskich, kiedy całe podium w narciarstwie alpejskim zajęli reprezentanci jednego kraju (Austriacy w gigancie na ZIO 1956, Austriaczki w zjeździe na ZIO 1964 i Norwegowie w kombinacji na ZIO 1994). W Pucharze Świata ponownie była trzecia, trzecie miejsce zajęła także w slalomie, a w klasyfikacji kombinacji zwyciężyła. Na podium stawała dziesięć razy, z czego czterokrotnie zwyciężała: 28 listopada w Mammoth Mountain i 11 stycznia w Bormio wygrywała slalom, a 20 grudnia w Val d’Isère i 31 stycznia w Åre była najlepsza w kombinacji.

Najlepsze wyniki w zawodach pucharowych osiągnęła w sezonie 1998/1999, który ukończyła na drugiej pozycji w klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko z Alexandrą Meissnitzer. Na podium stawała ośmiokrotnie, zwyciężając trzy razy: 18 grudnia w Veysonnaz w zjeździe, dwa dni później w tej samej miejscowości w kombinacji oraz 2 stycznia 1999 roku w Mariborze w supergigancie. W klasyfikacji końcowej kombinacji była najlepsza, w zjeździe była czwarta, a w supergigancie szósta. Z mistrzostw świata w Vail w lutym 1999 roku wróciła bez medalu. Najlepsze rezultaty osiągnęła tam w supergigancie i kombinacji, obie konkurencje kończąc na czwartej pozycji. W supergigancie walkę o podium przegrała z Austriaczką Michaelą Dorfmeister o 0,09 sekundy, a w kombinacji z Florence Masnadą z Francji o 0,41 sekundy. Przed dwa kolejne sezony plasowała się poza najlepszą dwudziestką klasyfikacji generalnej. W tym czasie łącznie pięć razy plasowała się w czołowej trójce, w tym odniosła jedno zwycięstwo: 8 marca 2001 roku w Åre była najlepsza w zjeździe. Na rozgrywanych na przełomie stycznia i lutego 2001 roku mistrzostwach świata w St. Anton wywalczyła brązowy medal w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Francuzka Régine Cavagnoud oraz Isolde Kostner.

Do światowej czołówki powróciła w sezonie 2001/2002, odnosząc cztery zwycięstwa: 15 grudnia w Val d’Isère i 25 stycznia w Cortina d’Ampezzo wygrywała supergiganty, a 11 i 12 stycznia w Saalbach-Hinterglemm była najlepsza w zjazdach. Poza tym kilkukrotnie plasowała się w najlepszej dziesiątce, w tym dwukrotnie stawała na podium. W klasyfikacji generalnej była czwarta podobnie jak w klasyfikacji zjazdu, a w klasyfikacji supergiganta zdobyła kolejną Małą Kryształowa Kulę. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w zjeździe. W walce o brązowy medal lepsza o 0,10 sekundy okazała się Renate Götschl. Na tych samych igrzyskach była też piąta w supergigancie, a rywalizacji w kombinacji nie ukończyła. Kolejne zwycięstwa odniosła 29 listopada 2002 roku w Aspen i 6 grudnia 2002 roku w Lake Louise, wygrywając odpowiednio supergiganta i zjazd. Poza tym na podium stanęła jeszcze dwukrotnie, a kolejne cztery prazy znalazła się w pierwszej dziesiątce. W efekcie w klasyfikacji generalnej sezonu 2002/2003 była tym razem czternasta, w zjeździe była szósta, a w supergigancie siódma. Na mistrzostwach świata w Sankt Moritz jej najlepszym wynikiem było czternaste miejsce w biegu zjazdowym.

Niemka startowała jeszcze przed dwa kolejne sezony, utrzymując miejsce w czołówce. Sezon 2003/2004 ukończyła na czwartej pozycji, a rok później była siódma. W tym czasie piętnaście razy stawała na podium, z czego cztery razy na najwyższym stopniu: 11 stycznia 2004 roku w Veysonnaz i 21 grudnia 2004 roku w Sankt Moritz była najlepsza w supergigancie, a 17 stycznia w Cortina d’Ampezzo i 4 grudnia 2004 roku w Lake Louise wygrywała biegi zjazdowe. W obu sezonach zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu, a w supergigancie była kolejno czwarta i piąta. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych znalazła się 10 marca 2005 roku w Lenzerheide, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Ostatni sukces osiągnęła na rozgrywanych w 2005 roku mistrzostwach świata w Bormio, gdzie wspólnie z Florianem Eckertem, Martiną Ertl, Andreasem Ertlem, Felixem Neureutherem i Moniką Bergmann zdobyła złoty medal w zawodach drużynowych. Indywidualnie była ósma w zjeździe i trzynasta w supergigancie. W 2005 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Niemiec, w tym złote w supergigancie w 1997 roku i zjeździe w 2005 roku. Gerg była żoną niemieckiego trenera Wolfganga Graßla, z którym ma dwójkę dzieci. Prowadzili razem hotel w jej rodzinnym Lenggries. W 2010 roku Graßl zmarł w wyniku zawału serca^[1]. Od 2006 roku pracuje jako komentatorka zawodów narciarskich dla niemieckiej stacji ZDF.

Jej kuzynka, Annemarie, również uprawiała narciarstwo alpejskie.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
18.	15 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:22,15	+1,48	Diann Roffe
8.	21 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:05,16	+4,94	Pernilla Wiberg
DNF	24 lutego	1994	Lillehammer	Gigant	2:30,97	-	Deborah Compagnoni
DNF	26 lutego	1994	Lillehammer	Slalom	1:56,01	-	Vreni Schneider
10.	11 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:18,02	+0,57	Picabo Street
9.	16 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:29,89	+1,07	Katja Seizinger
3.	17 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	2:40,74	+0,76	Katja Seizinger
1.	19 lutego	1998	Nagano	Slalom	1:32,40	-	-
13.	20 lutego	1998	Nagano	Gigant	2:50,59	+5,30	Deborah Compagnoni
4.	12 lutego	2002	Salt Lake City	Zjazd	1:39,56	+0,93	Carole Montillet
DNF2	14 lutego	2002	Salt Lake City	Kombinacja	2:43,28	-	Janica Kostelić
5.	17 lutego	2002	Salt Lake City	Supergigant	1:13,59	+0,40	Daniela Ceccarelli

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
19.	12 lutego	1996	Sierra Nevada	Supergigant	1:21,00	+2,00	Isolde Kostner
10.	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:19,68	+5,80	Pernilla Wiberg
17.	22 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	2:10,74	+4,87	Deborah Compagnoni
13.	24 lutego	1996	Sierra Nevada	Slalom	1:31,46	+3,37	Pernilla Wiberg
6.	5 lutego	1997	Sestriere	Slalom	1:43,88	+2,21	Deborah Compagnoni
14.	9 lutego	1997	Sestriere	Gigant	2:39,19	+3,53	Hilary Lindh
3.	11 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:23,50	+0,14	Isolde Kostner
3.	15 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:41,18	+2,24	Hilary Lindh
3.	15 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:03,38	+0,08	Renate Götschl
4.	3 lutego	1999	Vail	Supergigant	1:20,53	+0,30	Alexandra Meissnitzer
12.	7 lutego	1999	Vail	Zjazd	1:48,20	+1,46	Renate Götschl
4.	8 lutego	1999	Vail	Kombinacja	3:08,52	+0,86	Pernilla Wiberg
DNF1	11 lutego	1999	Vail	Gigant	2:08,54	-	Alexandra Meissnitzer
DNF2	13 lutego	1999	Vail	Slalom	1:33,97	-	Zali Steggall
3.	29 stycznia	2001	St. Anton	Supergigant	1:23,44	+0,08	Régine Cavagnoud
6.	6 lutego	2001	St. Anton	Zjazd	1:36,20	+0,82	Michaela Dorfmeister
20.	3 lutego	2003	Sankt Moritz	Supergigant	1:27,48	+1,86	Michaela Dorfmeister
14.	9 lutego	2003	Sankt Moritz	Zjazd	1:34,30	+0,86	Mélanie Turgeon
13.	30 stycznia	2005	Bormio	Supergigant	1:17,64	+1,43	Anja Pärson
8.	6 lutego	2005	Bormio	Zjazd	1:39,90	+1,42	Janica Kostelić
1.	13 lutego	2005	Bormio	Drużynowo	26 pkt	-	-

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
14.	25 lutego	1992	Maribor	Zjazd	1:21,68	+1,43	Céline Dätwyler
4.	26 lutego	1992	Maribor	Supergigant	1:20,66	+1,11	Regina Häusl
18.	27 lutego	1992	Maribor	Gigant	1:56,37	+4,18	Regina Häusl
15.	5 marca	1993	Montecampione	Supergigant	1:39,23	+2,43	Isolde Kostner
10.	7 marca	1993	Montecampione	Gigant	2:06,03	+2,75	Karin Roten
1.	11 marca	1994	Lake Placid	Supergigant	1:23,29	-	-
4.	15 marca	1994	Lake Placid	Slalom	1:16,22	+1,45	Laure Pequegnot

• sezon 1992/1993: 106.
• sezon 1993/1994: 18.
• sezon 1994/1995: 37.
• sezon 1995/1996: 15.
• sezon 1996/1997: 3.
• sezon 1997/1998: 3.
• sezon 1998/1999: 2.
• sezon 1999/2000: 26.
• sezon 2000/2001: 32.
• sezon 2001/2002: 4.
• sezon 2002/2003: 14.
• sezon 2003/2004: 4.
• sezon 2004/2005: 7.

1. Sierra Nevada – 6 lutego 1994 (supergigant)
2. Val d’Isère – 12 grudnia 1996 (supergigant)
3. Mammoth Mountain – 28 listopada 1997 (slalom równoległy)
4. Val d’Isère – 20 grudnia 1997 (kombinacja)
5. Bormio – 11 stycznia 1998 (slalom)
6. Åre – 31 stycznia 1998 (kombinacja)
7. Veysonnaz – 18 grudnia 1998 (zjazd)
8. Veysonnaz – 20 grudnia 1998 (kombinacja)
9. Maribor – 2 stycznia 1999 (supergigant)
10. Åre – 8 marca 2001 (zjazd)
11. Val d’Isère – 15 grudnia 2001 (supergigant)
12. Saalbach-Hinterglemm – 11 stycznia 2002 (zjazd)
13. Saalbach-Hinterglemm – 12 stycznia 2002 (zjazd)
14. Cortina d'Ampezzo – 25 stycznia 2002 (supergigant)
15. Aspen – 29 listopada 2002 (supergigant)
16. Lake Louise – 6 grudnia 2002 (zjazd)
17. Veysonnaz – 11 stycznia 2004 (supergigant)
18. Cortina d'Ampezzo – 17 stycznia 2004 (zjazd)
19. Lake Louise – 4 grudnia 2004 (zjazd)
20. Sankt Moritz – 21 grudnia 2004 (supergigant)

• 20 zwycięstw (8 supergigantów, 7 zjazdów, 3 kombinacje, 1 slalom i 1 slalom równoległy)

1. Mammoth Mountain – 9 marca 1994 (supergigant) – 3. miejsce
2. St. Anton – 17 grudnia 1995 (kombinacja) – 3. miejsce
3. Val d’Isère – 2 lutego 1996 (supergigant) – 3. miejsce
4. Sölden – 1 grudnia 1996 (supergigant) – 2. miejsce
5. Bad Kleinkirchheim – 12 stycznia 1997 (supergigant)
6. Lake Louise – 30 listopada 1996 (zjazd) – 3. miejsce
7. Bad Kleinkirchheim – 11 stycznia 1997 (zjazd) – 2. miejsce
8. Laax – 2 lutego 1997 (kombinacja) – 2. miejsce
9. Mammoth Mountain – 7 marca 1997 (supergigant) – 2. miejsce
10. Vail – 13 marca 1997 (supergigant) – 2. miejsce
11. Lake Louise – 6 grudnia 1997 (supergigant) – 2. miejsce
12. Val d’Isère – 17 grudnia 1997 (zjazd) – 2. miejsce
13. Val d’Isère – 18 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
14. Bormio – 5 stycznia 1998 (slalom) – 2. miejsce
15. Åre – 29 stycznia 1998 (slalom) – 2. miejsce
16. Crans-Montana – 14 marca 1998 (slalom) – 3. miejsce
17. Maribor – 3 stycznia 1999 (slalom) – 2. miejsce
18. St. Anton – 16 stycznia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
19. St. Anton – 17 stycznia 1999 (kombinacja) – 2. miejsce
20. Cortina d'Ampezzo – 21 stycznia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
21. Lake Louise – 27 listopada 1999 (zjazd) – 2. miejsce
22. Lake Louise – 28 listopada 1999 (supergigant) – 2. miejsce
23. Val d’Isère – 8 grudnia 1999 (supergigant) – 2. miejsce
24. Sankt Moritz – 18 grudnia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
25. Lenzerheide – 2 marca 2002 (zjazd) – 3. miejsce
26. St. Anton – 7 marca 2002 (supergigant) – 3. miejsce
27. Cortina d'Ampezzo – 15 stycznia 2003 (supergigant) – 3. miejsce
28. Innsbruck – 1 marca 2003 (zjazd) – 3. miejsce
29. Lake Louise – 5 grudnia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
30. Lake Louise – 7 grudnia 2003 (supergigant) – 3. miejsce
31. Sankt Moritz – 20 grudnia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
32. Veysonnaz – 10 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
33. Cortina d'Ampezzo – 14 stycznia 2004 (supergigant) – 3. miejsce
34. Cortina d'Ampezzo – 16 stycznia 2004 (supergigant) – 3. miejsce
35. Lake Louise – 3 grudnia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
36. Santa Caterina – 6 stycznia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
37. Cortina d'Ampezzo – 16 stycznia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
38. San Sicario – 26 lutego 2005 (zjazd) – 3. miejsce
39. Lenzerheide – 10 marca 2005 (zjazd) – 3. miejsce

• Oficjalna Strona. ferienwohnungen-hildegerg.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-12)]. (niem.)
• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-27)]. (ang.)