Heinrich Steinitz
Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1879 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
październik 1942 |
Zawód, zajęcie |
adwokat, pisarz i działacz polityczny |
Narodowość |
austriacka żydowskiego pochodzenia |
Alma Mater |
Uniwersytet Wiedeński |
Partia |
Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Austrii |
Heinrich Steinitz (ur. 30 sierpnia 1879 w Bielsku, zm. w październiku 1942 w KL Auschwitz) – austriacki adwokat, pisarz i działacz polityczny żydowskiego pochodzenia.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Bielsku (dziś Bielsko-Biała) na Śląsku Austriackim w zasymilowanej żydowskiej rodzinie lekarzy. Od 1897 r. studiował nauki prawne na Uniwersytecie Wiedeńskim, zdobywając doktorat w marcu 1902 r. W 1910 r. zdał egzamin adwokacki, po czym pracował krótko jako sędzia, a następnie już jako adwokat. W czasie I wojny światowej walczył na froncie wschodnim i dostał się do rosyjskiego obozu jenieckiego, skąd w 1918 r. uciekł przez Szwecję.
Po powrocie do kraju wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Austrii i działał w radach robotniczych. Pisał wiersze, teksty na imprezy masowe i utwory chóralne, zredagował ponadto opowiadania Heinricha von Kleista. Dużym echem odbiła się praca Steinitza z 1936 Tilman Riemenschneider w niemieckiej wojnie chłopskiej o XVI-wiecznym rzeźbiarzu Tilmanie Riemenschneiderze i jego udziale w wojnie chłopskiej 1524–26; w nazistowskich Niemczech mogła się ona ukazać jedynie pod pseudonimem Karl Heinrich Stein.
Podczas procesu Schutzbundu w 1935 r. i przede wszystkim procesu socjalistów w roku następnym Steinitz był głównym doradcą prawnym ruchu robotniczego, występował też jako obrońca m.in. Bruno Kreiskiego i Karla Hansa Sailera. Twierdził wtedy, że niezmienne od 1899 roku postulaty austriackiej socjaldemokracji nie mogły się nagle okazać zdradą stanu. Mimo inwigilacji przez austrofaszystowskie władze jego willa w Hietzing była miejscem spotkań lewicowej opozycji.
Zaraz po anschlussie Austrii, 14 marca 1938 r., Steinitz został aresztowany przez Gestapo i wywieziony do KL Dachau. Później przebywał w Buchenwaldzie, a w październiku 1942 r. deportowano go do Auschwitz, gdzie – jako nieprzydatny do pracy z powodu wieku – kilka dni później zginął.
Budynek gminny (Gemeindebau) w Hietzing nazwany został w 1955 r. Steinitzhof. Wmurowana tam tablica pamiątkowa określa Steinitza jako adwokata wielu prześladowanych.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Literatura związana z Heinrichem Steinitzem w katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej
- Christina Pal: Heinrich Steinitz. Anwalt und Poet. Eine Biographie. Wien: Mandelbaum, 2006. ISBN 3-85476-179-1. (niem.).
- Dr. Heinrich Steinitz. W: Herbert Exenberger: Als stünd' die Welt in Flammen. Eine Anthologie ermordeter sozialistischer SchriftstellerInnen. Wien: Mandelbaum, 2000, s. 276. ISBN 3-85476-037-X. (niem.).
- Absolwenci Uniwersytetu Wiedeńskiego
- Austriaccy pisarze
- Austriaccy sędziowie
- Austriaccy Żydzi
- Ludzie urodzeni w Bielsku
- Ofiary Zagłady Żydów
- Politycy Socjaldemokratycznej Partii Austrii
- Uczestnicy I wojny światowej (Austro-Węgry)
- Urodzeni w 1879
- Więźniowie KL Dachau
- Więźniowie KL Buchenwald
- Zmarli w 1942
- Żołnierze austro-węgierscy w niewoli rosyjskiej w czasie I wojny światowej
- Żydowskie ofiary KL Auschwitz