Demokratyczna Partia Chłopska Niemiec

Demokratyczna Partia Chłopska Niemiec
Die Demokratische Bauernpartei Deutschlands
Państwo	NRD
Skrót	DBD
Lider	pierwszy; Ernst Goldenbaum; ostatni; Ulrich Junghanns
Data założenia	1948
Data rozwiązania	1990
Ideologia polityczna	w teorii:Liberalny socjalizm; w praktyce:komunizm
Poglądy gospodarcze	Socjalizm rynkowy
Liczba członków	122,000 (1988)
Młodzieżówka	Freie Deutsche Jugend
Barwy	zielony
	Multimedia w Wikimedia Commons

Budynek Zarządu Okręgowego w Schwerinie w 1990

Demokratyczna Partia Chłopska Niemiec (niem. Die Demokratische Bauernpartei Deutschlands, DBD) – ugrupowanie istniejące we NRD w latach 1948–1990 jako część Bloku Demokratycznego i Frontu Narodowego, adresujące swój program do ludności rolniczej.

Historia

29 kwietnia 1948 odbył się w Schwerinie zjazd założycielski nowego ugrupowania, na którego istnienie wydała wcześniej zgodę komendantura sowiecka (SMAD). Rolę twórcy nowej partii, mającej za zadanie osłabić wpływy CDU i LDPD w rejonach rolniczych, wyznaczono działaczowi SED Ernstowi Goldenbaumowi, który do 1982 pełnił funkcję jej prezesa.

W teorii partia miała bronić interesów drobnego i średniego rolnictwa, w praktyce popierała kolektywizację wsi i tworzenie spółdzielni. W 1951 do DPD należało 85 tys. osób (w 1984: 108 tys.). Partia wydawała dziennik „Bauernecho”.

Po przemianach demokratycznych z przełomu 1989 i 1990 ugrupowanie próbowało zmienić profil na „rolniczo-ekologiczny”; w pierwszych wolnych wyborach do Izby Ludowej uzyskało 2,2% głosów, co przełożyło się na 9 miejsc w parlamencie^[1]. W czerwcu 1990 partia zadecydowała o włączeniu się w struktury CDU-Ost, a wraz z nią jej działacze znaleźli się w szeregach ogólnoniemieckiej Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Ostatni prezes DBD Ulrich Junghanns został m.in. przewodniczącym CDU w Brandenburgii.

Przewodniczący

Ernst Goldenbaum 1948–1982
Ernst Mecklenburg 1982–1987
Günther Maleuda 1987–1990
Ulrich Junghanns 1990

Przypisy

↑ Najwięcej głosów padło na DBD w okręgach Neubrandenburg – 6,3%, Rostock – 4,4% i Schwerin – 4,0%. W czasach NRD to właśnie Meklemburgia była „twierdzą” ludowców.

Bibliografia

Theresia Bauer: Blockpartei und Agrarrevolution von oben. Die Demokratische Bauernpartei Deutschlands 1948-1963. München: 2003. (niem.).
Peter Joachim Lapp: Die 'befreundeten Parteien' der SED. DDR-Blockparteien heute. Köln: Verlag Wissenschaft und Politik, 1988. ISBN 3-8046-8699-0. (niem.).
Peter Joachim Lapp: Ausverkauf. Das Ende der Blockparteien. Berlin: Edition Ost, 1998. ISBN 3-932180-58-5. (niem.).

[1] Najwięcej głosów padło na DBD w okręgach Neubrandenburg – 6,3%, Rostock – 4,4% i Schwerin – 4,0%. W czasach NRD to właśnie Meklemburgia była „twierdzą” ludowców.

[1]