Bob McAdoo

Robert „Bob” McAdoo

#11
silny skrzydłowy / center
Pseudonim	Bob
Data i miejsce urodzenia	25 września 1951 Greensboro
Wzrost	206 cm
Masa ciała	95 kg
Kariera
Aktywność	1972–1986
Szkoła średnia	Ben L. Smith (Greensboro
College	Vincennes (1969–1971) North Carolina (1971–1972)
Draft	1972, numer: 2 Buffalo Braves
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1972–1976 Buffalo Braves 1976–1979 New York Knicks 1979 Boston Celtics 1979–1981 Detroit Pistons 1981 New Jersey Nets 1981–1985 Los Angeles Lakers 1986 Philadelphia 76ers 1986–1990 Olimpia Milano (Włochy) 1990–1992 Filanto Forlì (Włochy) 1992 Teamsystem Fabriano (Włochy)
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1971  Stany Zjednoczone
Kariera trenerska Lata Drużyna 1995–2014 Miami Heat (asystent)

Robert Allen „Bob” McAdoo (ur. 25 września 1951 w Greensboro^[1]) – amerykański koszykarz, występujący na pozycjach skrzydłowego oraz środkowego, późniejszy trener koszykarski, wielokrotny mistrz NBA jako zawodnik, a także asystent głównego trenera.

Mierzący 206 cm wzrostu koszykarz do NBA został wybrany z numerem 2. w drafcie w 1972 przez Buffalo Braves i w tym klubie spędził pięć lat. W pierwszym sezonie gry został wybrany debiutantem roku, w 1975 został MVP całych rozgrywek. W 1977 odszedł do New York Knicks, gdzie grał do 1979, następnie był graczem Boston Celtics (1979), Detroit Pistons (1980-1981) oraz New Jersey Nets (1981). Na dłużej trafił do Los Angeles Lakers (1981-1985) i wywalczył dwa pierścienie mistrzowskie. Karierę w NBA kończył w Philadelphia 76ers w 1986.

Pięć razy brał udział w meczu gwiazd NBA. W latach 1974–1976 trzykrotnie z rzędu był królem strzelców ligi. W sezonach 1973/1974 i 1975/1976 zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP fazy zasadniczej^[2][3].

W wieku 35 lat wyjechał do Europy, gdzie przez 7 lat występował w lidze włoskiej. Tam także odnosił sukcesy, m.in. dwukrotnie zdobył mistrzostwo Euroligi z Tracerem Mediolan. W 1988 został pierwszym MVP Final Four Euroligi. Karierę skończył w wieku 41 lat.

Od połowy lat 90. do 2014 pełnił funkcję asystenta trenera w klubie Miami Heat.

W 2000 został wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław.

• Uczestnik NCAA Final Four (1972)
• Mistrz:
  • turnieju konferencji Atlantic Coast (ACC – 1972)
  • sezonu regularnego ACC (1972)
• MVP turnieju ACC (1972)^[4]
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • All-American (1972)^[5]
    • NJCAA All-American (1971)
    • turnieju All-NCAA (1972)^[6]
  • Koszykarskiej Galerii Sław Karoliny Północnej^[7]
  • Akademickiej Galerii Sław Koszykówki (2006)^[8]

• dwukrotny mistrz NBA (1982, 1985)^[9]
• dwukrotny wicemistrz NBA (1983-84)^[9]
• NBA MVP (1975)^[10]
• 5-krotny uczestnik meczu gwiazd NBA (1974–1978)^[11]
• Wybrany do:
  • I składu:
    • NBA (1975)^[12]
    • debiutantów NBA (1973)^[13]
  • II składu NBA (1974)^[12]
  • składu najlepszych zawodników w historii NBA, wybranego z okazji obchodów 75-lecia istnienia ligi (2021)^[14]
• Debiutant Roku NBA (1973)^[15]
• Lider:
  • sezonu zasadniczego w:
    • średniej punktów (1974–1976)^[16]
    • skuteczności rzutów z gry (1974)^[17]
  • play-off w średniej zdobytych punktów (1975)^[18]
• Członek Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 2000)^[19]

• Uczestnik igrzysk panamerykańskich (1971)^[20]

• Mistrz:
  • Euroligi (1987-88 – wcześniej pod nazwą Pucharu Europy Mistrzów Krajowych)^[21]
  • Włoch (1987, 1989)
• Wicemistrz Włoch (1988)
• Zdobywca:
  • Pucharu Włoch (1987)
  • FIBA Intercontinental Cup (1987)
• dwukrotny uczestnik turnieju McDonalds Open (1987, 1989)
• 2-krotnie zaliczony do składu McDonalds Open All-Tournament Team (1987, 1989)
• MVP Final Four Euroligi (1988)^[7]
• Lider strzelców finałów Euroligi (1988)
• Zwycięzca konkursu rzutów za 3 punkty podczas włoskiego meczu gwiazd (1987)
• Wybrany do grona 50 Greatest Euroleague Contributors (2008)^[21]

• trzykrotny mistrz NBA jako asystent trenera (2006, 2012–2013)^[9]
• dwukrotny wicemistrz NBA jako asystent trenera (2011, 2014)^[9]

• Profil McAdoo na NBA.com
• Profil McAdoo na stronie Miami Heat