Basowiszcza

Basowiszcza
Festiwal Muzyki Młodej Białorusi Basowiszcza
	; Koncert grupy N.R.M. w 2007
Lata aktywności	1990–2019
Państwo	Polska
Miejscowość	Gródek
Organizator	Białoruskie Zrzeszenie Studentów
Tematyka	festiwal muzyczny
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Basowiszcza (biał. Басо́вішча, Basovišča) – Festiwal Muzyki Młodej Białorusi Basowiszcza organizowany przez Białoruskie Zrzeszenie Studentów, odbywający się rokrocznie od 1990 w drugiej połowie lipca na leśnej polanie Boryk w pobliżu miejscowości Gródek^[1]^[2]. 30 edycja Basowiszcza została zorganizowana przez БАС w 2019. Nazwa pochodzi od БАС, białoruskiego akronimu nazwy organizatorów (Белару́скае Аб’ядна́ньне Студэ́нтаў, Biełaruskaje Abjadnańnie Studentaŭ), do którego dołączono formant -išča (pol. -isko)^[3].

W lipcu 2012 r. odbyła się 23. edycja festiwalu, którą Zrzeszenie zorganizowało we współpracy z białostockim stowarzyszeniem Pogotowie Kulturalno-Społeczne, między innymi dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji^[4].

Basowiszcza zostało ostatni raz zorganizowane przez БАС w 2019 roku, podczas 30., jubileuszowego Basowiszcza^[5].

Format festiwalu

Festiwal gościł m.in. Illusion, Blenders, Armię, Pidżamę Porno, Kult, Cool Kids of Death, KSU, Lao Che, R.U.T.A.^[6] Główną specyfiką festiwalu jest to, że prezentuje się na nim niezależna scena muzyczna zza wschodniej granicy. Począwszy od lat dziewięćdziesiątych udział w imprezie brały zespoły Mroja czy ULIS, następnie N.R.M., Neuro Dubel, Krama, Troitsa, Gliuki i inne^[7]^[8]. Festiwal poprzez muzykę i inne formy twórczości artystów, przede wszystkim z Polski i Białorusi, prezentuje ich dorobek artystyczny^[9]^[10].

Festiwal stanowi jedno z największych wydarzeń muzycznych w północno-wschodniej Polsce i jest nieodłącznym elementem życia kulturalnego Podlasia. Muzyka, jak i inne dziedziny kultury tam prezentowane skierowane są zatem do szerokiego grona odbiorców zainteresowanych współczesną kulturą – nie tylko Białorusinów^[11]^[12]. Oprócz tego pełni on ważną rolę, ponieważ występują na nim zespoły tworzące w języku białoruskim, który UNESCO uznało za język zagrożony wymarciem.

Na chwilę obecną Basowiszcza to nie tylko muzyka, ale również sztuka, literatura, film czy fotografia, a także warsztaty.

Ewaluacja

Rok-kniazouna Kaciaryna Kamocka jako felietonista BelaPAN w 2008 roku tak ocenił festiwal: „Basowiszcza nie został pomyślany jako festiwal emigracji białoruskiej, ale jako święto lokalnych białostockich Białorusinów”^[13].

Przypisy

↑ Ягор Канапкін: У конкурсе Басовішча сёлета спаборнічаюць 28 гуртоў. generation.by, 2013-06-04. [dostęp 2019-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (biał.).
↑ AFP in Gródek. 'Here we breathe freedom': Basowiszcza festival amplifies Belarus opposition. „The Guardian”, 2015-07-20. ISSN 0261-3077. [dostęp 2020-02-22]. [zarchiwizowane z adresu 2020-02-22]. (ang.).
↑ Аляксей Мінчонак: “Рок-кола” vs. “Басовішча”. [w:] Tuzin.fm [on-line]. mpby.ru, 2006-10-30. [dostęp 2019-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-04)]. (biał.).
↑ Monika Żmijewska: Basowiszcza uratowane. PKS zorganizuje festiwal. „Gazeta Wyborcza Białystok”, 2012-04-14. [dostęp 2013-01-03]. (pol.).
↑ Ян Максімюк: Некалькі словаў пра «Басовішча», якіх ня скажа ніхто. Radio Wolna Europa, 2019-07-13. [dostęp 2020-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-06)]. (biał.).
↑ Витаут Мартыненка, Виталь Зыблюк. Фестиваль “Басовiшча” :: Viva, “Басовiшча”!. „Muzykalnaya Gazeta”. 15, 2003. [dostęp 2020-09-07]. [zarchiwizowane z adresu 2020-09-08]. (ros.).
↑ Ілля Маліноўскі: Як на “Басовішчы” рыкаў Таболіч, а Крама адправіла інструменты ў Пецярбург. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-16. [dostęp 2020-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-21)]. (biał.).
↑ Илья Малиновский: Как на "Басовище" рычал Таболич, а Krama отправила инструменты в Петербург. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-16. [dostęp 2020-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-08)]. (ros.).
↑ Міра Шульц: Куды знікаюць пераможцы “Басовішча”?. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-15. [dostęp 2020-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-18)]. (biał.).
↑ Мира Шульц: Куда исчезают победители "Басовища"?. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-15. [dostęp 2020-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-21)]. (ros.).
↑ Еврорадио: Лёник Тарасевич: Первое "Басовище" больше напоминало студенческую встречу. Europejskie Radio dla Białorusi, 2014-06-13. [dostęp 2020-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-06)]. (ros.).
↑ Еўрарадыё: Лёнік Тарасевіч: Першае “Басовішча” больш нагадвала студэнцкую сустрэчу. Europejskie Radio dla Białorusi, 2014-06-12. [dostęp 2020-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-06)]. (biał.).
↑ Кася Камоцкая: Кася Камоцкая. ШОУ-БІЗ. Салідарны з рок-н-ролам?. BiełaPAN, 2008-08-17. [dostęp 2020-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-30)]. (biał.).

Bibliografia

oficjalna strona festiwalu (wersja archiwalna)

Linki zewnętrzne

[1] Ягор Канапкін: У конкурсе Басовішча сёлета спаборнічаюць 28 гуртоў. generation.by, 2013-06-04. [dostęp 2019-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (biał.).

[2] AFP in Gródek. 'Here we breathe freedom': Basowiszcza festival amplifies Belarus opposition. „The Guardian”, 2015-07-20. ISSN 0261-3077. [dostęp 2020-02-22]. [zarchiwizowane z adresu 2020-02-22]. (ang.).

[3] Аляксей Мінчонак: “Рок-кола” vs. “Басовішча”. [w:] Tuzin.fm [on-line]. mpby.ru, 2006-10-30. [dostęp 2019-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-04)]. (biał.).

[4] Monika Żmijewska: Basowiszcza uratowane. PKS zorganizuje festiwal. „Gazeta Wyborcza Białystok”, 2012-04-14. [dostęp 2013-01-03]. (pol.).

[5] Ян Максімюк: Некалькі словаў пра «Басовішча», якіх ня скажа ніхто. Radio Wolna Europa, 2019-07-13. [dostęp 2020-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-06)]. (biał.).

[6] Витаут Мартыненка, Виталь Зыблюк. Фестиваль “Басовiшча” :: Viva, “Басовiшча”!. „Muzykalnaya Gazeta”. 15, 2003. [dostęp 2020-09-07]. [zarchiwizowane z adresu 2020-09-08]. (ros.).

[7] Ілля Маліноўскі: Як на “Басовішчы” рыкаў Таболіч, а Крама адправіла інструменты ў Пецярбург. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-16. [dostęp 2020-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-21)]. (biał.).

[8] Илья Малиновский: Как на "Басовище" рычал Таболич, а Krama отправила инструменты в Петербург. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-16. [dostęp 2020-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-08)]. (ros.).

[9] Міра Шульц: Куды знікаюць пераможцы “Басовішча”?. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-15. [dostęp 2020-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-18)]. (biał.).

[10] Мира Шульц: Куда исчезают победители "Басовища"?. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-15. [dostęp 2020-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-21)]. (ros.).

[11] Еврорадио: Лёник Тарасевич: Первое "Басовище" больше напоминало студенческую встречу. Europejskie Radio dla Białorusi, 2014-06-13. [dostęp 2020-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-06)]. (ros.).

[12] Еўрарадыё: Лёнік Тарасевіч: Першае “Басовішча” больш нагадвала студэнцкую сустрэчу. Europejskie Radio dla Białorusi, 2014-06-12. [dostęp 2020-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-06)]. (biał.).

[13] Кася Камоцкая: Кася Камоцкая. ШОУ-БІЗ. Салідарны з рок-н-ролам?. BiełaPAN, 2008-08-17. [dostęp 2020-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-30)]. (biał.).

[1]