Bajbuza
Wygląd
Typ herbu | |
---|---|
Alternatywne nazwy |
Baybuza |
Pierwsza wzmianka |
1590 |
Bajbuza (Baybuza) – herb szlachecki.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Opis zgodnie z regułami blazonowania:
W polu czerwonym strzała srebrna żeleźcem w dół, przeszywająca głowę węża złotego, który jest okręcony wokół całej strzały. Pod strzałą trzy srebrne grzyby dwa nad jednym.
Brak informacji o klejnocie.
Labry czerwone, podbite złotem.
Strzała na dół żelezcem obrócona, przeszywająca głowę węża na wylot, który się na około strzały okręcił, że piór jej ogonem się dotyka. Strzała ta utkwiona pomiędzy trzema grzybami, z tych jeden przed żelezcem strzały, drugie po jednemu z obydwóch stron w polu czerwonem[1].
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]W 1590 herb otrzymał Tatar Hrybunowicz.
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Ambrożewicz, Bajbuza, Baybuza, Beńkuński, Hrybunowicz, Kostrowski, Strybunowicz, Wojnicz[2].
Znani herbowni
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Ambrożewicz (1855–1923) – polski lekarz wojskowy, ginekolog, położnik i balneolog[3]
- Włodzimierz Ambrożewicz (1895–1940) – polski lekarz, działacz społeczny, urzędnik ZUS-u, porucznik WP i ofiara zbrodni katyńskiej[3]
- Paweł Ambrożewicz (1929–2009) – polski ekonomista, nauczyciel akademicki i harcmistrz[4][5]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hipolit Stupnicki: Herbarz Polski i imionospis zasłużonych w Polsce ludzi. T. 1. Lwów: Kornel Piller, 1855, s. 19.
- ↑ Dźmitry Matviejčyk: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 3. Miensk: Беларусь, 2014, s. 385-389. ISBN 978-985-01-1095-4. (biał.). (pol.)
- ↑ a b Paweł Ambrożewicz: Pamięć jest powinnością naszą i bogactwem. Balneologia Polska, 2006-02-10. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).
- ↑ Paweł Ambrożewicz (24.06.1929 - 14.12.2009). Biblioteka Nauki, 2009. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).
- ↑ rodzina Filińskich: Nekrolog - dr hab. n. ekon. mgr inż. chem. harcmistrz Paweł Ambrożewicz. nekrologi.wyborcza.pl, 2009-12-17. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).