Arado Ar 67

Arado Ar 67
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Arado Flugzeugwerke GmbH
Konstruktor	Walter Blume
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	1933
	Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy, 12-cylindrowy Rolls-Royce Kestrel VI
Moc	525 KM (386 kW) (startowa); 600 KM (441 kW) (maksymalna na wys. 3350 m); 640 KM (470 kW) (maksymalna na wys. 4270 m);
	Wymiary
Rozpiętość	9,68 m
Długość	7,90 m
Wysokość	3,50 m
Powierzchnia nośna	25,06 m²
	Masa
Własna	1270 kg
Startowa	1662 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	340 km/h
Prędkość wznoszenia	8,0 m/s
Pułap	9300 m
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	(planowane); 2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 1000 szt.)
	Użytkownicy
	Niemcy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Arado Ar 67 – niemiecki prototyp samolotu myśliwskiego z początku lat 30. XX w.

Historia

Po rozpoczęciu w wytwórni Arado Flugzeugwerke GmbH produkcji seryjnej samolotu myśliwskiego Arado Ar 65 okazało się, że samolot ten ma zbyt słaby silnik. W związku z tym główny inżynier wytwórni Walter Blume rozpoczął pracę nad nowymi samolotami myśliwskimi, oznaczonymi jako Ar 67 i Ar 68^[1].

Prototyp samolotu Ar 67 wyposażono w importowany silnik produkcji angielskiej Rolls-Royce Kestrel VI, a jego budowę ukończono jesienią 1933 roku. Został też oblatany, a następnie poddany serii badań, w trakcie których okazało się, że ma lepsze osiągi na większych wysokościach od swojego poprzednika – samolotu Ar 65, lecz na niskich pułapach zdecydowanie mu ustępuje. W związku z tym zrezygnowano z rozwijania tej konstrukcji, a wytwórnia skoncentrowała się na pracach nad podobnym samolotem Ar 68. Ostatecznie zbudowano tylko jeden prototyp samolotu Ar 67^[2].

Użycie

Zbudowany prototyp samolotu Ar 67 używano wyłącznie do prób^[1].

Konstrukcja

Samolot Ar 67 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Kabina odkryta, jednomiejscowa. Podwozie klasyczne – stałe, z płozą ogonową. Skrzydła o konstrukcji drewnianej, kryte płótnem, wyposażone na obu płatach w lotki. Napęd stanowił silnik rzędowy. Planowane uzbrojenie miało składać się z 2 karabinów maszynowych MG 17 kal. 7,92 mm z zapasem amunicji 500 pocisków na każdy karabin. W prototypie uzbrojenia nie zamontowano^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Murawski 1996 ↓, s. 12.
↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 41.

Bibliografia

Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i rysunki

[CITEREFMurawski199612-1] Murawski 1996 ↓, s. 12.

[CITEREFNowarra,_t.1199341-2] Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 41.

[1]